6 Δεκεμβρίου 2013

Ταξίδι στην Ελλάδα

Αγαπημένα φιλαράκια γεια σας!!!
Τι μου κάνετε; Εγώ όπως είναι γνωστό και αναμενόμενο μετράω τις μέρες για τα Χριστούγεννα. 
Στο σχολείο όλα κυλάνε ήρεμα και όμορφα. Είμαι τυχερή γιατί έχω καταπληκτικούς συναδέλφους που έχουμε την ίδια τρέλα και αγάπη για τα παιδιά. Τα απογεύματα μαζευόμαστε στο σχολείο και κόβουμε, κολλάμε, σχεδιάζουμε για να στολίσουμε τις τάξεις μας.
Εννοείται πως το ρίχνουμε και στο τραγούδι. 
Τα μαθητούδια έχουν αρχίσει και γράφουν, διαβάζουν και είμαι πολύ πολύ περήφανη. 
Τι άγχος και αυτό στην πρώτη;
Ακόμα έχω...Βλέπω και όνειρα πως τελειώνει η χρονιά και τα παιδιά λέει δε  ξέρουν να διαβάζουν , να γράφουν. Ξυπνάω τρομαγμένη. 
Κάθε μέρα σκέφτομαι "θα μάθουν να διαβάζουν; "  
Και τελικά ναι μαθαίνουν. Και βγαίνει τόσο φυσικά που έρχεται μια μέρα και σου γράφουν λεξούλες.
Σου γράφουν σαγαπω κιρια, ισε καλη ...
Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μια δραστηριότητα που τους αρέσει...και που μπορείτε και εσείς να την κάνετε ακόμα και στο σπίτι. Χρειαζόμαστε ένα χάρτη  , λίγο χαρτί και ένα μαρκαδόρο.
Την είχα δει απο μια συνάδελφο και φυσικά "έκλεψα" την ιδέα...Μπορείτε λοιπόν να "κλεψετε άφοβα" και εσείς




Σε κάθε νέο γράμμα που μαθαίνουμε κάνουμε ένα ταξίδι στην Ελλάδα...
Σε μια πόλη ή νησί που ξεκινάει απο το γραμματάκι που μαθαίνουμε.
Το Α πήγε βόλτα στην Αθήνα, το Π στην Πάτρα, το Ι στα Ιωάννινα, το Κ στην Κάρπαθο κτλ
Κάνουμε το ταξιδάκι μας στην πόλη αυτή και τους λέω και 2-3 λογάκια για το μέρος αυτό.
Όταν έχουμε χρόνο βλέπουμε και εικόνες. 

Δε μένουμε όμως μόνο σε αυτό...Ευκαιρία να μάθουμε και τα μέσα μεταφοράς.
Βλέπουμε στον χάρτη την πόλη μας και τα ρωτάω " πως θα πάμε στην Αθήνα;"
Βλέπουμε έτσι λοιπόν πως αφού είμαστε σε νησί δε μπορούμε να φύγουμε με το αυτοκίνητο. Πρέπει να πάρουμε αεροπλάνο ή καράβι. Αν είμαστε στην Πάτρα και θέλουμε να πάμε Αθήνα, θα πάρουμε αμάξι, λεωφορείο...Μου αρέσει γιατί πλέον μου κάνουν και συνδυασμούς.
Παίρνουμε αυτοκίνητο για να πάμε Ηράκλειο. Μετά καράβι και πάμε στην Αθήνα (καλά στον Πειραιά για την ακρίβεια) .Στη συνέχεια μου είπαν πως θα πάρουμε τρένο για να πάμε στις Σέρρες...
Τους αρέσει πάρα πολύ αυτή η δραστηριότητα.

Αλλά πάλι δε μένουμε μόνο εκεί....

Ας πάρουμε την Αθήνα λοιπόν ( το πρώτο μας ταξίδι)

Στην πόλη αυτή συναντάμε πολλούς ανθρώπους με τα εξής ονόματα : Άννα ( πρώτη πρώτη με είπαν) 
Αντώνης, Άρτεμη, Αναστασία, Αλέξης, Άρης, Αλεξία, Ανέστης

Στην πόλη αυτοί οι άνθρωποι είναι αεροπόροι, ανθοπώληδες, αθλητές και τους αρέσει να τρώνε αρακά, αγκινάρες και αθερίνα.
Οι κάτοικοι στην Αθήνα είναι αγαπημένοι , αληθινοί αλλά είναι και άρρωστοι , άνεργοι...

Στις Σέρρες θα βρεις τον Στέλιο, τον Σίμο, το Σωτήρη, τη Σούλα

Έχουν συνεργεία, είναι συγγραφείς, συμβολαιογράφοι και έχουν σούπερ μάρκετ.
Τους αρέσει να τρώνε σποράκια, σούπες, σαρδέλες και σαλάμι.
Είναι σοβαροί, σιωπηλοί και έχουν σιγουριά



Και κάπως έτσι συνεχίζουμε για όλα τα μέρη που μας ταξιδεύουν τα γράμματα της αλφαβήτα .
Τα παιδιά το διασκεδάζουν , θυμούνται όλες τις πόλεις που ταξιδεύουμε και κάθε μέρα ανυπομονούν για το επόμενο ταξίδι.
Ευτυχώς έχω βρει πόλεις/νησιά απο όλα τα γράμματα :)


27 Νοεμβρίου 2013

Ατάκες πρωτακίων

Λέμε λέξεις που ξεκινάνε απο το γράμμα Κ
Κρήτη λέει ένα παιδί....
και ένα άλλο απαντάει "Α κυρία έχω πάει στην Κρήτη. Πήγα το καλοκαίρι με τους γονείς μου. Είναι πολύ ωραία. "   (θυμίζω ζούμε στην Κρήτη)
και πετάγεται και ένα άλλο και συμπληρώνει "εγώ μόλις σχολάσουμε θα πάω Λονδίνο και θα έρθω αύριο πρωί πρωί"




Χτυπάει κουδούνι για διάλειμμα και τους λέω να μην ξεχάσουν το φαγητό τους. Μια μαθήτρια, μου λέει  "Κυρία όταν λείπει ο άντρας μου απο το σχολείο δεν έχω όρεξη να φάω το φαγητό μου"
(εμένα πάντως που λείπει μόνιμα ο άντρας μου δεν έχω τέτοιο θέμα)





-Κυρία που είναι ο ..... ;
- Τουαλέτα έχει πάει
-Δυσκοίλιος είναι και αργεί;
- .........

Γυρνάει το παιδί απο την τουαλέτα και την ακούω να λέει "να τρως δαμάσκηνα και ακτινίδια"







Τις τελευταίες μέρες τρώμε πολλά γλυκά στην τάξη με τους εορτάζοντας.
Αφού έχουν φάει δύο γλυκά λέει ένα αγόρι " θα πάθω γλυκουλίτιδα "


Να σας πω τώρα και δυο δικά μου μαργαριτάρια;

Φεύγω με το αεροπλάνο απο Αθήνα. Στην Αθήνα ο καιρός είναι βροχερός. Απογειωνόμαστε και καθώς χαζεύω έξω απο το παράθυρο παρατηρώ κάτι παράξενο. Ο ήλιος λάμπει και στον ουρανό δεν υπάρχει ούτε ένα συννεφάκι....Μου κάνει εντύπωση και λέω "κοίτα μέσα σε 10 λεπτά πως άλλαξε ο καιρός"
Χμμμ ναι , λίγο μετά σκέφτομαι πως τα σύννεφα δεν εξαφανίστηκαν. Απλά είναι κάτω απο το αεροπλάνο.



Μαργαριτάρι όταν ήμουν παιδί ( το θυμήθηκα με αυτό που είπε το παιδί για την Κρήτη)
Είμαι στην Τήνο. Είμαστε σε ένα ψηλό σημείο του νησιού και βλέπω γύρω γύρω θάλασσα. Μετά απο μέρες που έχω γυρίσει στην Κρήτη λέω στους γονείς μου..
"Ωραία δε θα ήταν να ζούσαμε και εμείς σε νησί;"

Στην Κρήτη βλέπετε δεν είχα δει την εικόνα "βλέπω γύρω γύρω θάλασσα" άρα στο δικό μου μυαλό δεν ζούσα σε νησί απλά σε μια πόλη με θάλασσα




Πόσες μέρες έμειναν;;;;;
Πάω να μετρήσω





17 Νοεμβρίου 2013

35 μέρες ακόμα...

Συζήτηση πίσω μου στο αεροπλάνο...

-Γιατί μαμά φύγαμε πάλι απο την Αθήνα;
-Γιατί αύριο πρέπει να πάμε στο σχολείο.
-Μα αφού και στην Αθήνα πηγαίναμε σχολείο.
-Φέτος αγάπη μου δε μπορούσαμε . Έπρεπε να πάω στο σχολείο μου  στην Κρήτη
-Ο μπαμπάς γιατί δεν έρχεται μαζί μας
-Ο μπαμπάς πρέπει να πηγαίνει στο σχολείο του στην Αθήνα
-Εμένα δεν μου αρέσει η Κρήτη. Ούτε το σχολείο, ούτε το σπίτι, ούτε τίποτα. Θέλω να πάμε πίσω. Θα το πω στο Θεούλη , τώρα που θα πάμε πολύ ψηλά

Αχ βρε αγόρι μου όμορφο και εγώ θέλω να πάω πίσω...
Αλλά τι να σου κάνει και ο Θεός με όλους αυτούς που κανονίζουν τις ζωές μας....
Που αποφάσισαν πως φέτος θα ζεις μακρυά απο το μπαμπά σου, τους φίλους σου, το σχολείο σου....

Το μόνο που κάνει το χρόνο να περνάει φέτος η αναμονή..
Να περιμένω πότε θα ταξιδέψω για Αθήνα και μετά να περιμένω ποτε θα έρθει ο αγαπημένος μου.
Μια εβδομάδα ο ένας , μια ο άλλος...και η αντίστροφη μέτρηση για τις γιορτές των Χριστουγέννων έχει αρχίσει...

8 Νοεμβρίου 2013

Ατάκες

Λέμε λέξεις απο π

Έχουμε πει πάρα πολλές και έχουμε γεμίσει τον πίνακα.
Ένας μαθητής λέει τη λέξη "παπαγαλία"

Ρωτάω αν ξέρουν τι σημαίνει και με έκπληξη βλέπω πολλά χεράκια να σηκώνονται.

Και να οι απαντήσεις. Να σημειώσω εδώ πως τις βρίσκω 100% σωστές.

Παπαγαλία είναι η χώρα των παπαγάλων.

Παπαγαλία είναι η χώρα που μιλάνε όλοι παπαγαλικά.



Εύχομαι να γνωρίσετε μόνο αυτήν την Παπαγαλία...
Τη χώρα των παπαγάλων που όλοι μιλάνε παπαγαλικά .




29 Οκτωβρίου 2013

Μια όμορφη στιγμη

Το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου είχα ανέβει Αθήνα...
Στο τέλος θα μας βλέπουν στην Aegean και θα μας χαιρετάνε.
Κάθε 15 μέρες με την ίδια πτήση, στην ίδια θέση ( κάνω check in στο σπίτι μόλις ανοίγει η πτήση)

Πέρασα πολύ όμορφα όπως κάθε φορά άλλωστε.
Το Σάββατο το βράδυ είπαμε ( καλά είπα) να πάμε για καφεδάκι στην γειτονιά του σχολείου που ήμουν πέρυσι.
Ξέρω πως τα παιδιά ( οι παλιοί μου μαθητές) μαζεύονται στην πλατεία τα Σαββατοκύριακα.
Είχα μια μικρή ελπίδα πως ίσως τα δω αν και είχε σκοτεινιάσει
Φτάνουμε και πριν προλάβω να δω μέσα στο χώρο της πλατείας βλέπω τη μαμά μια μαθήτριας. Δεν πρόλαβα να τη φωνάξω γιατί δε ξέρω και το όνομα της ( όλους τους ξέρω σαν η μαμά του τάδε κτλ)
Αλλά αφού την είδα σκέφτηκα τουλάχιστον η κόρη της θα ναι εδώ.
Βλέπω απο μακρυά τα αγόρια να παίζουν μπάσκετ και αναγνωρίζω ένα μαθητή μου.
Δεν πρόλαβα να πλησιάσω.
Ακούστηκε μια δυνατή φωνή "Η κυρίαααααααααααααααααααααααα" και άρχισαν όλα μαζί να τρέχουν, να πέφτουν στην αγκαλιά μου και να τσιρίζουν.

Δεν ήξερα ποιον να αγκαλιάσω, να φιλήσω
Είδα 6 παιδιά ....
Τρία κορίτσια και τρία αγόρια.
Μεγάλωσαν, ψήλωσαν , άλλαξαν
Τι να προλάβεις να πεις σε λίγα λεπτά;
Μιλήσαμε λίγο, μου είπαν τα νέα τους απο το γυμνάσιο, μου έκαναν τα παράπονα τους , μου την είπαν που δε μπαίνω στο skype....
Πόσο χάρηκα που τα είδα...
Πόσο χάρηκα που χάρηκαν που με είδαν
Η εορτάζουσα της βραδιάς είπε "αυτό ήταν το καλύτερο δώρο για τη γιορτή μου"

Και για μένα το καλύτερο δώρο ήταν η αντίδραση τους όταν με είδαν

Μέχρι να επιστρέψω σπίτι το βράδυ μου είχαν αφήσει και μηνύματα στο skype...

Δώσαμε ραντεβού για τα Χριστούγεννα
Ενα πρωινό θα είναι αφιερωμένο σε εκείνα....Για να τα πούμε με την ησυχία μας


28 Οκτωβρίου 2013

Προξενιό ... η συνέχεια

-Κυρια τι ώρα σχολαμε σήμερα;
- Στις 2.00 σχολαμε κάθε μέρα
-Εσύ τι ωρα σχολας;
- Στις δυο και εγω
- Εμένα σημερα θα ερθει να με παρει ο θειος μου
-Εντάξει

Σχολαμε κανονικά και βλεπω τη μαμα του να ερχεται.Τη βλεπει και αυτος και μονολογεί...

" Τα νευρα μου, αλλα λεμε και αλλα κανουμε"

21 Οκτωβρίου 2013

Προξενιά

-Κυρία έχεις άντρα;
-Ναι 
-Δε τον έχω δει. Που είναι;
-Μένει στην Αθήνα
-Α και έρχεσαι κάθε πρωί απο την Αθήνα
-Οχι εγώ μένω εδώ και εκείνος στην Αθήνα
-Μα αφού είστε παντρεμένοι... οι παντρεμένοι μένουν μαζί.
-Εδώ είναι η δική  μου δουλειά και στην Αθήνα η δική του. Δε μπορούσαμε φέτος να μένουμε μαζί
-Μα αφού οι παντρεμένοι μένουν πάντα μαζί
-Ναι αλλά εμείς δε γινόταν



...... περνάνε 4 ώρες 

-Κυρία ο άντρας σου μένει στην Αθήνα;
-Ναι 
-Το παιδί σας που μένει;
-Δεν έχουμε παιδί
-Μα καλά βρε κυρία, είσαι παντρεμένη και δεν έχεις παιδί και δε μένεις με τον άντρα σου ;
-Ε ναι
-Ε γιατί τον παντρεύτηκες; 
- .......
- Εμένα ο θείος μου μένει Ιεράπετρα και δεν εχει παντρευτεί .
- ....άντε κάνε τώρα την εργασία σου

16 Οκτωβρίου 2013

Μαμά να πάω εκδρομή;

Χθες λίγο πριν πάμε εκδρομή τσέκαρα για πολλοστή φορά τις δηλώσεις που είχαν υπογράψει οι γονείς...
Μετράω....και τους λέω , πόσες δηλώσεις πρέπει να έχω;;; ( ξέρουν πως είμαστε 25 παιδιά)
25 λένε όλα....26 κυρία... λέει ένα παιδί
Μα γιατί 26; Πόσα παιδιά είμαστε; 

Εσένα η μαμά σου κυρία σε αφήνει να έρθεις εκδρομή; Δεν έχεις φέρει χαρτάκι εσύ; Πως θα έρθεις μαζί μας χωρίς χαρτί;
( τους είχα πει πως αν δε φέρουν τα χαρτάκια πίσω δε μπορούν να πάνε εκδρομή)

20 Σεπτεμβρίου 2013

Τα νέα μου

Tη χρονιά που πέρασε στην Αθήνα σας είχα μιλήσει πολύ για τη σχέση που είχα με τα παιδιά μου...
Σας είχα μιλήσει για τους φόβους μου, γιατί πήρα πρώτη φορά Στ τάξη...αλλά γρήγορα οι φόβοι έφυγαν και ήρθε η χαρά και η ικανοποίηση για τους μαθητές μου.

Πέρασε ο χρόνος σαν νερό και ενώ ήμουν σε μια νέα πόλη, ζούγκλα για τα δικά μου δεδομένα, πέρναγα τόσο όμορφα στο σχολείο που στιγμή δε σκέφτηκα "αχ πόση ώρα κάνω να φτάσω"
Εντάξει πέρναγα υπέροχα και εκτός τάξης απλά τώρα το θέμα μας είναι άλλο...

Το καλοκαίρι μίλησα λίγες φορές με τα παιδιά...Εγώ δεν άνοιγα σχεδόν πότέ το skype αλλά και τα ζουζούνια ήταν σε χωριά , εξοχικά , μακρυά απο υπολογιστή και την Αθήνα

Εφυγα απο την Αθήνα τόσο ξαφνικά που δεν προλαβα να τα δω αν και το ήθελα ..
Σήμερα μιλούσα πάνω απο μια ώρα με μια μαθήτρια μου...
Πόσο με έκανε να χαρώ η κουβέντα μας...πόσο με συγκίνησε :)

"Ντροπή τους να χωρίζουν νιόπαντρα ζευγάρια" είπε η μικρή μου...



Εμαθα τα νέα τους απο το γυμνάσιο, κλείσαμε ραντεβού για τα Χριστούγεννα, μου έστειλε τα αγαπημένα της τραγούδια....

Τελικά ναι η Στ τάξη έχει δυσκολίες αλλά έχει και άλλες απολαύσεις

Τα πρωτάκια πάλι είναι άλλη φάση...Τόσο μικρά και χαριτωμένα...Κουράζονται εύκολα, θέλουν συνεχώς τουαλέτα/νερό/φαγητο/διαλειμμά/τη μαμά ...Απαντάω 10 φορές στην ίδια ερώτηση, λέω 15 φορές τι πρέπει να κάνουμε για να ακούσω "τι κυρία;"
Αλλά απο την άλλη είναι μικρά και εύπλαστα...Εχω όμως άγχος! Θα μάθουν να γράφουν; Να διαβάζουν; Και αν δεν μάθουν; Είδα όνειρο χθες πως ήταν Μάρτης και δεν ήξεραν τα γράμματα...

Κατά τα άλλα περιμένω ένα θαύμα που θα με φέρει πάλι πίσω στην Αθήνα....
Μελαγχολώ εδώ..Εχω τους δικούς μου, τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου όμως εγώ μελαγχολώ και έχω σταματήσει να κάνω όνειρα....

Σκεφτόμουν πως αν το πράγμα συνεχίσει έτσι εγώ πότε θα μείνω με το δικό μου άνθρωπο; Όταν θα πάρω σύνταξη;

Τελικά μπορεί να ναι για καλό η Α τάξη...με κάνουν και γελάω με τις ατάκες τους κάθε μέρα...Είναι τόσο αθώα :)

18 Σεπτεμβρίου 2013

Πρωτάκια

-Κυρία θα έρθουμε και αύριο σχολείο;
-Ναι
-Κάθε μέρα;
-Κάθε μέρα. Γιατί δε σου αρέσει; Δεν περνάς καλά;
-Εσύ θα έρχεσαι;
-Εννοείται. Κάνω εγώ χωρίς εσάς;
-Α καλά. Εγώ θα έρχομαι κάτω απο στο σπίτι σου. Αμα εσύ δεν έρθεις σχολείο εγώ δεν πάω


Και έτσι όμορφα και ωραία πέρασε η δεύτερη μέρα με τα πρωτάκια μου


Φέτος όπως προβλέπεται θα έχω πολύ υλικό....





8 Σεπτεμβρίου 2013

5 Σεπτεμβρίου 2013

Που θα πάει τελικά η βαλίτσα




Πέρυσι το Σεπτέμβρη νόμιζα πως τα είχα ζήσει όλα όσο αφορά το κομμάτι της δουλειάς...
Θυμάμαι το άγχος, το ενδεχόμενο να μας διώξουν απο την Α Αθήνας και να πάνε κάπου στην Αττική....
Και να που φέτος έχουμε χειρότερα...
Τη Δευτέρα δεν πήγα σχολείο. Ευτυχώς εγκαίρως μας ενημέρωσαν πως δεν χρειάζεται να πάμε στην οργανική μας αλλά θα παρουσιαστούμε Πέμπτη αφού οι αποσπάσεις θα γινόταν Δευτέρα ...Η Δευτέρα έγινε Τρίτη, η Τρίτη έγινε Πέμπτη.
Παράλληλα μέχρι και Τετάρτη απόγευμα κανείς δεν ήξερε που πρέπει να παρουσιαστεί αφού οι αποσπάσεις δεν είχαν βγει...
Κανονικά έπρεπε να πας στην οργανική σου. Αλλά έπρεπε να φτάσεις Κρήτη το πρωί της Πέμπτης , Πέμπτη πρωί θα μάθαινες πως θα πάρεις απόσπαση και Παρασκευή πρωί έπρεπε να παρουσιαστείς Αθήνα...
Οπου Αθήνα - Κρήτη βάλτε ό,τι επιλογές θέλετε.....Σητεία  - Διδυμότειχο ( αληθινό περιστατικό) Κομοτηνή- Ρόδο, Κάσο- Ιωάννινα....
Και αφού μέχρι Τετάρτη περίμενες να δεις το όνομα σου πως θα πήγαινες απο τη μία άκρη της χώρας στην άλλη; Δε θα μιλήσω για το οικονομικό...Θα μιλήσω για το πρακτικό...Σε πολλά νησιά δεν έχει κάθε μέρα δρομολόγια, δεν βόλευαν οι ώρες αφού εσύ ενημερώθηκες αργά και έχεις να κάνεις και 600 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσεις Πειραιά....
Διάβασα σε φόρουμ κοπέλα που έφτασε έξω απο το πλοίο και της έλεγαν τα παιδιά απο το φόρουμ μην ανέβεις κοπελιά ( καλά που είχε και ίντερνετ δηλαδή) Άλλος ακύρωσε αεροπορικά, άλλος μπήκε στο πλοίο και το έμαθα εν πλω

Εγώ ένιωσα και τυχερή..που έμαθα τα νέα ( πως δε χρειάζεται για την ώρα να ταξιδέψω ) δέκα λεπτά πριν φύγω για το λιμάνι...Ένας πανικός μετά...Τηλέφωνα στην Κρήτη για να το επιβεβαιώσω , να με παίρνουν πίσω και να μου λένε "εντάξει μη φύγεις"
Χθες ήμουν 12 ώρες μπροστά απο τον υπολογιστή. Πάταγα ανανέωση κάθε 5 δευτερόλεπτα. Στην κυριολεξία. Να σκέφτομαι πως θα φύγει το πλοίο και θα το μάθω μετά ( συνηθίζουν να βγάζουν ανακοινώσεις στις 11 το βράδυ) 
Ανακουφίστηκα αλλά δε  μπορούσα να μη σκεφτώ όλους τους άλλους...
Τη συνάδελφο με το μωρό που ήταν εκείνη την ώρα στο πλοίο ...( πολύ θέλει να βουτήξεις;)
Αυτόν που το έμαθε αφού προσγειώθηκε το αεροπλάνο
Την κοπέλα που ξεκίνησε πρωί απο Ξάνθη και κάπου έξω απο την Αθήνα της είπαν "γύρνα πίσω"

Τους συναδέλφους που δε ξέρουν που θα είναι αύριο. Που θα είναι τα παιδιά τους. Θα το αφήσουν στον σύζυγο; Στη γιαγιά; Θα έχει παιδικό το νησί ; Πότε θα βρεις σπίτι; Τα ζευγάρια συναδέλφων που θα βρεθεί ο ένας στο νότο και άλλος στο βορρά....

                                                        



Τους αναπληρωτές που περιμένουν...
Τα σχολεία μας, που ακόμα δεν έχουν μοιράσει τάξεις γιατί λείπουν τόσοι...

Και πριν προλάβει να πει κάποιος "ας καθόσουν στην οργανική σου" θα του πω πως δεν κάνω κάτι παράνομο...Το υπουργείο σου δίνει τη δυνατότητα, το υπουργείο βγάζει την εγκύκλιο...
Δε ζήτησα κάτι απο την πίσω πόρτα.

Είμαι να σκάσω...Μπορεί να σας γράφω τα ίδια και τα ίδια αλλά ειλικρινά δε μπορώ...
Δε μπορώ να μην ξέρω που πρέπει να είμαι απο 1/9

Τόσο δύσκολο θα ήταν να ξέραμε απο  τον Ιούνιο που θα είμαστε
Με τις αποσπάσεις δεν επιβαρύνεις τον κρατικό προϋπολογισμό  ...Θέλω εγώ να πάω Α Αθήνας, αντίστοιχα κάποιος θα πάει στην θέση μου στην Κρήτη , αντίστοιχα αυτός που έφυγε για να πάω εγώ θα πάει κάπου αλλού....
Αρα που το πρόβλημα να μην είναι οι άνθρωποι με τις οικογένειες τους;

Ααα η συνεδρίαση απο σήμερα αναβλήθηκε για αύριο....
Τη Δευτέρα άραγε θα ξέρουμε;

Δύσκολη η χρονιά φέτος...
Επίσης τα σχολεία που δεν έχουν μόνιμο προσωπικό καθαριότητας...προς το παρόν δεν έχει καθαριότητα.... Ποιος θα καθαρίζει το σχολείο ;Και δεν είναι απλά θέμα "α έχει σκόνη εκεί.." είναι θέμα υγείας....

Η βαλίτσα μου περιμένει ακόμα στο χολ , όπως την είχα έτοιμη χθες.
Ελπίζω αύριο να την αδειάσω.
Ελπίζω να γίνει κάτι και να είμαι μαζί με τον άνθρωπο μου


31 Αυγούστου 2013

Καλή χρονιά ( όταν με το καλό ξεκινήσει)

Λιγότερο απο δυο μέρες μένουν για την έναρξη της σχολικής χρονιάς και νιώθω κουρασμένη...
Πριν με βρίσετε ( 2,5 μήνες κάθεσαι και μιλάς) να εξηγήσω....Δεν είμαι κουρασμένη για να πάω σχολείο....έχω κουραστεί απο την όλη κατάσταση.
Είναι πολύ ψυχοφθόρο να μη ξέρεις που θα είσαι. Θα είμαι Κρήτη; Θα είμαι Αθήνα; Θα ζω με τον άνθρωπο μου; Με τους γονείς μου;
Δε ξέρουμε τίποτα ακόμα...Και ξυπνάω κάθε μέρα με ένα βάρος...Κοιμάμαι, ξυπνάω μέσα στη νύχτα και κοιτάζω το κινητό μου μήπως βγήκε κάτι μέσα στη νύχτα...Προς το παρόν μας έχουν πει πως θα βγουν Δευτέρα, Τρίτη. Τόσο δύσκολο είναι; Δε θα έπρεπε να ξέρουμε απο Ιούνιο που θα πάμε το Σεπτέμβρη;
Γκρινιάζω και μετά νιώθω άσχημα. Γιατί άλλοι συνάδελφοι έχουν παιδιά και έχουν πολλά περισσότερα θέματα να λύσουν. Γιατί πρέπει να πάμε στην οργανική τους , να μείνουν σε ξενοδοχείο και να περιμένουν ....Θα βγουν; Θα την πάρω την απόσπαση; Που θα είναι το παιδί ; Θα έχει παιδικό στο νησί; Που θα είναι ο σύζυγος ; Να βρω σπίτι; 
Εγώ τουλάχιστον έχω ένα σπίτι και μια οικογένεια στην Κρήτη και ένα σπίτι εδώ να με περιμένει.
Αλλά αυτή η αναμονή σε κουράζει....
Και ξέρω πως έχουμε δρόμο ακόμα...
Αντε να βγει η απόσπαση. Και άντε να την πάρω ( ελπίζω). Μετά πάλι τρέξιμο, πάλι αναμονή και ίσως μάθουμε που θα πάμε τη μέρα του Αγιασμού...όπως πέρυσι.
Πέρυσι πως θα μαι Αθήνα το ήξερα απο 3 Αυγούστου. Το σχολείο το έμαθα 11 Σεπτέμβρη...Άντε να δούμε φέτος!
Θέλω να πάω σχολείο..Θέλω να πάρω μια τάξη και να μείνω εκεί ( πέρυσι μια φίλη μου άλλαξε 4 σχολεία )

Καλή χρονιά να έχουμε...
Εκπαιδευτικοί, παιδιά, γονείς 

Σας φιλώ και θα σας ενημερώσω

Εδώ θα μαι να σας γκρινιάζω  

19 Αυγούστου 2013

Μαθητούδια μου

19/06/2013


Σήμερα μπήκα για τελευταία φορά στην τάξη μου. Ανέβηκα να δω αν έχω ξεχάσει κάτι και ένας βάρος ήρθε πάλι και πλάκωσε το στήθος.
Άδεια η τάξη, άδειοι οι τοίχοι, τα παράθυρα ....όλα άδεια και η απόλυτη σιωπή. Μια τάξη που μια εβδομάδα πριν ήταν γεμάτη με φωνές, χρώμα και παιδικά χαμόγελα. Μια εβδομάδα πριν είχαμε και την παράσταση μας. Άλλη συγκίνηση και αυτή. Τόσες πρόβες, προετοιμασία, άγχος ( λίγο ) και όπως το περίμενα τα παιδιά έλαμψαν πάνω στη σκηνή. Και το βασικό είναι πως χάρηκαν όλη την προετοιμασία....Τα καμάρωνα και σκεφτόμουν πόσο πολύ θα μου λείψουν αφού ακόμα και αν εγώ πάω στο ίδιο σχολείο εκείνα δε θα είναι εκεί....Άνοιξαν τα φτερά τους για άλλους ορίζοντες.
Αδεια η τάξη λοιπόν, μαζί την αδειάσαμε. Τα τελευταία χρόνια το έχω σύστημα και την αδειάζω μαζί με τα παιδιά. Είναι πιο εύκολο ( και πρακτικά και συναισθηματικά)


19/8/2013
Ι
Πότε πέρασαν οι μήνες, οι μέρες....Σήμερα σε καφεδάκι με αγαπημένη συνάδελφο ( χρειάστηκε μόνο μια σχολική χρονιά μαζί για να τη βάλω στην καρδιά μου) πάλι για το σχολείο μιλάγαμε...Και της έλεγα πάλι για τη χρονιά που πέρασε.Φέτος ήταν η καλύτερη μου χρονιά. Όσα χρόνια δουλεύω περνάω καλά αλλά το φετινό δέσιμο με τα παιδιά της έκτης δε το είχα ξαναζήσει.
Τα λάτρεψα αυτά τα παιδιά. Όλα τους. Και είμαι περήφανη για το καθένα απο αυτά. Είμαι περήφανη για κάθε προσπάθεια τους, για κάθε βηματάκι που κάναμε , μαζί ,παρέα. Στην τάξη μας. Στην τάξη μας που ήταν πρώην αποθήκη αλλά εμάς καθόλου δε μας πείραξε....

Και επειδή ξέρω πια πως κάποια με ανακάλυψαν θέλω να σας πω πως όταν σας είπα πως δε θα χαθούμε το εννοούσα...Μη κοιτάτε που είμαι Κρήτη και ανοίγω τον υπολογιστή ελάχιστα έως καθόλου...Θα τα λέμε και απο το skype και θα έρθω να σας βρω και στην πλατεία ...
Θα μαθαίνω τα νέα σας απο το γυμνάσιο και ο,τι θελήσετε εδώ θα είμαι...

Σας λατρεύω όλους σας ...Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και ραντεβού στην Αθήνα

( Για να στείλετε όλοι σας αγαπητοί μου αναγνώστες την θετική σας ενέργεια να είμαι και φέτος  Αθήνα)




4 Ιουλίου 2013

Κράχτες για ινστιτούτα ομορφιάς

Δώδεκα χρόνια πριν στο Ρέθυμνο. Έχουμε πάει βόλτα στα μαγαζιά και μας σταματάει μια χαριτωμένη κοπέλα. Μας λέει πως είναι από ένα ινστιτούτο ομορφιάς και πως εκείνη τη μέρα κάνουν δωράκι στις φοιτήτριες...Αλλά για να μάθουμε το δωράκι μας έπρεπε να δώσουμε το τηλέφωνο μας. Το έδωσα χαλαρά...μάλιστα σκεφτόμουν τι τυχερή που είμαι :)

Πάμε λοιπόν μαζί με δυο φίλες μου , περιμένουμε σε ένα καναπεδάκι, έρχεται μία άλλη κοπέλα με άσπρη ρόμπα και μου λέει να την ακολουθήσω. Παράλληλα άλλες κοπέλες συνόδευσαν τις δυο φίλες μου.
Μπαίνουμε λοιπόν στο "δωμάτιο επικοινωνίας" ένα δωματιάκι που χώραγε απλά ένα γραφειάκι και μια καρέκλα, στο οποίο γραφειάκι καθόταν μια άλλη κοπέλα....
Ακολουθεί ο διάλογος

-Τι θέλετε να αλλάξετε στην εμφάνιση σας;
-Τίποτα
-Μα πως τίποτα;
-Τίποτα
-Ελάτε τώρα......

Αρχίζει ένα μπίρι μπίρι που δεν είχε τελειωμό. Που τώρα που είμαι μικρή πρέπει να κάνω κάτι για το σώμα μου γιατί μετά δε θα μπορώ. Που οι άντρες θέλουν τις αδύνατες...Που καλά δε σου λένε κάτι οι φίλοι σου;
Συνεχίζω να της λέω "είμαι μια χαρά και πως αν θέλω να χάσω κιλά θα πάω γυμναστήριο και διαιτολόγο"

Μου λέει πως το γυμναστήριο δεν προσφέρει τίποτα και πως και αυτοί έχουν τους καλύτερους διαιτολόγους και κάτσε μισό λεπτό να έρθει εδώ να δεις

Σηκώνει το ακουστικό και ζητάει τον σύμβουλο σώματος. Σε ένα λεπτό ανοίγει η πόρτα μπαίνει ένας τυπάς και αρχίζουν να μιλάνε για μένα χωρίς εμένα "πω πω ναι ναι έχουμε πρόβλημα εδώ"

Έχω αρχίσει να φορτώνω και τους λέω πως θέλω να πάρω το δώρο μου και να φύγω.

Ο σύμβουλος θέλει να με μετρήσει, να δει πόδι και κυτταρίτιδα αρνούμαι και δε του περνάει.


Κάνω το λάθος και ρωτάω πόσο κοστίζει ένα πρόγραμμα ριζικής αποτρίχωσης...
Ωπα σου λένε πιάσαμε το θέμα που την πονάει ( καλά και κιλά παραπάνω είχα αλλά είδαν πως δεν με έψηναν)
Για μένα και μόνο για μένα απο 3.000.000 δραχμές θα έδινα 1.700.000


Χαχα πλάκα κάνετε , λέω εγώ
Δεν έχω τόσα λεφτά, είμαι φοιτήτρια.
-Να τα δώσουν οι γονείς σου
-Δουλεύει μόνο ο μπαμπάς μου και δεν έχουμε τόσα ( και εγώ το ζώον καθόμουν και απαντούσα)
-Μα γονείς σου είναι , θέλουν να είσαι ευτυχισμένη
-Μα είμαι
-Δεν είσαι, αφού θες να απαλλαγείς απο το σοβαρό πρόβλημα που έχεις
-Οι γονείς μου δεν έχουν
-Ελα πάρε τους τηλέφωνο
-Οχι
-Πάρε θα στο αφησουμε ( κάνει υπολογισμούς) 1.000.000
-Είναι εκτός οι δικοί μου
-Πάρε στο κινητό, μόνο για σήμερα είναι το πρόγραμμα
-Θέλω το δώρο μου και να φύγω....

Πάμε με τα πολλά σε ένα άλλο δωμάτιο "η κοπέλα έχει κερδίσει ένα δωράκι, δυστυχώς δε θέλει να κάνει κάποιο άλλο δώρο στον εαυτό της"

Μου λένε να υπογράψω κάπου ....Κάθομαι και διαβάζω το κατεβατό και μετά υπογράφω


Το δωράκι το πήρα τελικά, μια περιποίηση προσώπου ήταν εγώ πάντως νομίζω πως μου έβαλαν απλά nivea.
Μετά άρχισε το σπάσιμο με τα τηλέφωνα. Κάθε τρεις και λίγο κάτι είχα κερδίσει...Με έπαιρνα τηλέφωνο και στη γιορτή και στα  γενέθλια μου για να μου πουν χρόνια πολλά και να μου κάνουν και δωράκι. Μου είχαν σπάει τα νεύρα.Τους είπα πως πήρα πτυχίο , πως δεν είμαι πια Ρέθυμνο. Με ρώτησαν που είμαι και εγώ το ζώον είπα ...Ε έχουμε κατάστημα και στο Ηράκλειο καλέ, ελάτε εκεί. Την επόμενη φορά τους είπα πως είμαι στο Αγαθονήσι και εκεί ΔΕΝ έχουν κατάστημα....


Πολλά χρόνια μετά Ερμού , Αθήνα

Είχα ανέβει για διακοπές. Με σταματάει μια κοπέλα και μου δίνει ένα δειγματάκι. Στην ουσία το κρατάει αυτή και με ρωτάει , πως με λένε , πόσο χρονών είμαι κτλ
Μου ζητάει να πάμε λίγο πιο πέρα για να δούμε τι κέρδισα
Της λέω πως έχω δουλειά και μου απαντάει "ένα λεπτάκι"
Πάμε πιο πέρα , ανοίγουμε αυτό που είχα διαλέξει, κοιτάζει ένα αριθμό και μου λέει "αχ είστε πολύ τυχερή, κερδίσατε 300 ευρώ δωροεπιταγή"
Ωραία σκέφτομαι εγώ και εκείνη μου λέει πως πρέπει να ανέβουμε πάνω για να επικυρώσουμε το δώρο μου. Λέω ξανά πως βιάζομαι , μου λέει δε θα αργήσουμε, με πείθει. Αν και το ήξερα το εργάκι.
Ανεβαίνουμε πάνω με παρατάει σε ένα καναπέ ( μου είχε πάρει και το δειγματάκι) έρχεται ένας άλλος τύπος και μου ζητάει στοιχεία. Λέω λάθος επίθετο και έδωσα το παλιό μου κινητό που δεν ισχύει πια.

Του είχα πει ήδη πως την έχω πατήσει ξανά με τηλέφωνα μπλα μπλα και δε θέλω αλλά μετά λέω ας δώσω το παλιό να δω τι θα καταλάβετε


Με βάζουν πάλι στο γνωστό δωμάτιο ( άλλη πόλη, χρόνια μετά , ίδιο σκηνικό)

-Σώμα ή πρόσωπο;
-Τίποτα, το δώρο μου
-Μα πως ;Κάτι θα θες να αλλάξεις

Εχω όρεξη τελικά να της σπάσω τα νεύρα οπότε απολαύστε συζήτηση

-Σας λέω πως δεν ενδιαφέρομαι για τίοτα , πέρα απο το δώρο μου. Και ελπίζω να μην αρχίσετε τα τηλέφωνο ώρες κοινής ησυχίας , όπως κάνουν κάποιοι.

-Ε αυτές τις ώρες μπορούμε να παίρνουμε. Αφού το πρωί εργάζεστε.
-Ωραία να μου δώσετε το τηλέφωνο σας , να σας παίρνω και εγώ 6 το πρωί γιατί μετά εργάζεστε...

( πάει αυτό)

-Λοιπόν τι λέγαμε; Πρόσωπο, σώμα, αποτρίχωση;
-Τίποτα, είμαι μια χαρά
-Ψέματα λέτε..
-Με λέτε ψεύτρα;
-Ε όχι αλλά αποκλείεται, όλες οι γυναίκες κάτι θέλουν να αλλάξουν
-Ε εγώ δεν θέλω
-Το πρωί όταν κοιτάζεστε στον καθρέπτη τι σκέφτεστε
-Τίποτα
-Μα κάτι θα θέλετε...Εγώ πχ νιώθω πολύ άσχημη κάποια πρωινά
-Ε να το κοιτάξετε αυτό...Αμα νιώθετε πολύ άσχημη ή είστε πολύ άσχημη ή δεν είστε και το νομίζετε λάθος Αρα κάτι δεν πάει καλά!Εγώ πάντως νιώθω μια χαρά.....Το δωράκι , θα το πάρω;

-Ξέρετε πως έχετε περιττά κιλά ε;
-Το ξέρω
-Κρίμα είναι , νέα κοπέλα είστε, πρέπει να τα χάσετε...Οι άντρες....

-Ο καλός μου δεν έχει θέμα με τα κιλά μου ( ήμουν ελεύθερη τότε)
-Ε καλά έτσι λέει αλλά αν είχε δίπλα του καμία με ωραίο σώμα....

-Ε άμα θέλει καμία άλλη, ώρα του καλή

Επιμένει με τα κιλά και της λέω πως τα μηχανήματα αν δεν τρέφεσαι σωστά και δεν γυμνάζεσαι δεν κάνουν δουλειά.
Μου λέει πως οι διαιτολόγοι δίνουν δίαιτες που κρατάνε καιρό για στα τρώνε στις επισκέψεις και πως θα χαλαρώσει το σώμα μου και μπλα μπλα

Και εκεί έτσι για να τη δω να πρασινίζει της λέω ενα ψεματάκι

-Λέτε πως γυμναστήριο και διαιτολόγος δεν κάνει δουλειά;
-Ναι, ναι
-Τότε εγώ πως έχω χάσει 55 κιλά...  ;;;;

Έπρεπε να δείτε τη φάτσα της

Πήρα το δωράκι μου, το πέταξα ακριβώς απέξω σε ένα καλάθι και έφυγα...

Τώρα που ζω Αθήνα εννοείται δεν ακολουθώ καμία...

Μια φορά που είχα πάλι όρεξη με ρώτησε ένα νεαρός πόσο χρονών είμαι μπλα μπλα δωράκι περιποίησης προσώπου για τις πρώτες ρυτίδες...Πριν απαντήσω μου λέει "είστε 28;"
Του απαντάω "είσαι πολύ καλός, είμαι 58, είδες δε θέλω κάποια περιποίηση, ευχαριστώ"




Τι σπαστικές που είναι Θεέ μου;
Θέλουν να σε κάνουν να νιώσεις τέρας για σου πουλήσουν κάποιο πρόγραμμα, βγάζοντας σου και μια πιστωτική....
Φαντάζομαι πόσο κορίτσια έβαλαν εκείνη την υπογραφή αφού της είχαν κάνει να νιώσουν πως δε μπορούν να βγουν στο δρομο....


Δε ξέρω πως μου ήρθε και το θυμήθηκα όλο αυτό

Πάντως στην Ερμού ακόμα ψαρεύουν ε; Στο Ρέθυμνο αν θυμάμαι καλά έκλεισε....αφήνοντας πολλούς ξεκρέμαστους πελάτες.....




25 Ιουνίου 2013

Η μικρή σιχαμερή Τερέζα

Οι γονείς μου απορώ πως δεν έπαθαν κανένα εγκεφαλικό , ανακοπή κάτι τελοσπάντων όταν μέσα στη νύχτα άκουγαν το παιδί τους να ουρλιάζει "μπαμπάααααααααααααα. μαμάααααα βοήθεια". Εσείς τι θα σκεφτόσασταν ; Μπήκε κλέφτης απο την μπαλκονόπορτα ή το παιδί σβήνει , χάνεται, κάτι έπαθε. Εγώ χοροπήδαγα, έτρεχα και φώναζα "τρέχα μπαμπάααααααααααα κατσαρίδα"  Στη συνέχεια κρυβόμουν μέχρι να τη βρει και να τη σκοτώσει. Και φυσικά ήθελα να δω το πτώμα ( απο μακρυά) Γιατί αν μου έλεψε ψέματα; Ήξεραν πως αν δε τη σκοτώσει δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθώ εκείνη τη μέρα. Ούτε την επόμενη.

Στο πανεπιστήμιο 4 χρόνια δεν είχα δει καμία μέσα στο σπίτι ( και όταν έμενα μόνη μου και όταν είχα συγκάτοικο) αν και το Ρέθυμνο είχε ένα θεματάκι με το αντιπαθέστατο ζωάκι. Φυσικά και βάζαμε παγίδες  παντού μαζί με τη συγκάτοικο μου. Τουλάχιστον όταν έμενα με παρέα θα είχα κάποιον για συμπαράσταση , να τσιρίζουμε μαζί βρε αδερφέ.

Και πάμε στα πιο δύσκολα
Θυμάμαι ήταν Οκτώβρης του 2003. Ημέρα Τετάρτη και ώρα 22.15. Βρισκόμουν στο Ηράκλειο , στο νέο μου σπιτάκι. Και ξαφνικά την είδα!Έκανε βόλτα έξω απο την πόρτα της τουαλέτας.Πανικός. Άρχισα να χοροπηδάω και να σκέφτομαι τι θα κάνω. Το σπίτι ήταν όλο και όλο ένα δωμάτιο αφού θα ζούσα εκεί 9 μήνες. Θα μου πεις και 4 δωμάτια να είχε θα είχε θέμα να έρθει και στα άλλα; Απλά τώρα ήταν πιο κοντά μου. Νομίζω πως με κοίταζε κιόλας. Πιάνω 2 παντόφλες, βάζω αθλητικά και πλησιάζω. Δε κατάφερα τίποτα . Τρύπωσε μέσα στο μπάνιο μου και κρύφτηκε. Εγώ φυσικά δε μπορούσα να κοιμηθώ. Και αν έβγαινε έξω το βράδυ ;Και αν ερχόταν στο κρεβάτι μου ; Και πως θα πήγαινα τουαλέτα;  Έπιασα μια σκούπα και απο μακρυά άρχισα να βαράω πίσω απο το νιπτήρα , τη λεκάνη κτλ. Και έσκασε μύτη. Είχα πιάσει και το τέζα και με το ένα χέρι ψέκαζα, με το άλλο χτύπαγα χοροπηδώντας και μιλώντας ταυτόχρονα. Τη σκότωσα. Ένας μεγάλος άθλος για μένα. Τη σκότωσα!!!
Ήμουν πολύ περήφανη για μένα. Στη συνέχεια απο μακρυά με τη σκούπα έλεγχα αν ζει και πλησίασα...Με το φαράσι τη έχωσα μέσα σε μια σακούλα και μετά σε μια άλλη και σε μια άλλη. Και για σιγουριά ψέκασα και τις σακούλες.
     Το βράδυ φυσικά δε κοιμήθηκα καλά. Και αν είχε και άλλες; Και αν την έψαχναν τα παιδιά της ;Ο σύζυγος; Την επόμενη μέρα ψέκασα ξανά όλο το σπίτι ( με ένα ολόκληρο τέζα) , έβαλα αυτές τις ειδικές παγίδες και ευτυχώς μέχρι τον Ιούνιο δεν είχα ξαναδεί. Βέβαια για αρκετό καιρό έμπαινα με φόβο στο μπάνιο.


Και φτάσαμε την εποχή που έζησα ξανά μόνη μετά απο διακοπή 4 χρόνων που έζησα ξανά με τους γονείς μου. Δυο χρόνια ήμουν μια χαρά. Μία Τετάρτη βράδυ ( πάλι Τετάρτη) λίγο πριν τα μεσάνυχτα ακούω ένα θόρυβο μέσα στο δωμάτιο. Και τη βλέπω. Πάνω στην τηλεόραση. Τσιρίδες, χοροπηδητά , τέζα, σκούπες, παντόφλες και ναι τη σκότωσα! Στη συνέχεια ένα ρολό χαρτί κουζίνας για να τη μαζέψω. Δεν ήθελα να βγω στο μπαλκόνι γιατί μπορεί να γύρναγα και να μην ήταν πια εκεί. Την επόμενη μέρα πριν πάω σχολείο ψέκασα όλο το σπίτι και το μεσημέρι πήγα και αγόρασα παγίδες...Πολλές παγίδες!!! Έχουμε και λέμε ! Στο δωμάτιο μου καταρχήν. Μία παγίδα έξω απο μπαλκονόπορτα, μία απο μέσα , μία μόλις μπεις στο δωμάτιο και μία απέξω. Αυτό το έκανα και στα 3 δωμάτια που είχε το σπίτι. Εννοείται πως έβαλα και μια έξτρα στο διάδρομο , μήπως και περάσει καμία και δε δει τις υπάρχουσες παγίδες. Στο μπάνιο πάλι μία απο μέσα , μία απέξω, μία κάτω απο λεκάνη, μία κάτω απο νιπτήρα και μία πίσω απο το πλυντήριο...Άλλες δύο και στο άλλο μπάνιο. Στον ενιαίο χώρο τώρα...Πίσω απο καναπέ, μέσα και έξω απο μπαλκονόπορτα, κάτω απο νεροχύτη, πίσω απο ψυγείο, σε μια γωνιά ύποπτη και τέλος μία μόλις μπεις στο σπίτι και μία απέξω. Ααα απέξω είχα δύο γιατί δεν ήξερα θα μπει απο αριστερά ή απο δεξιά ( όχι στο κέντρο δεν μπορούσα να βάλω)

Ωραία μέσα στο σπίτι δεν είδα ποτέ ξανά. Μόνο μία ανάποδα που δεν κούναγε τα ποδαράκια.

Ένα ξημέρωμα τώρα πάω να μπω στο ασανσέρ και μόλις έκλεισε η πόρτα και πάτησα το 3 τη βλέπω μπροστά μου. Εγώ και εκείνη μαζί σε ένα ασανσέρ. Πανικός. Πατάω το 1 ( δεν έβαλα τις φωνές ) και κατεβαίνω στον 1ο προσέχοντας μην κατέβει και αυτή μαζί και στέλνω ξανά το ασανσέρ στο ισόγειο μη πάει στο δικό μου όροφο και τη δω μπροστά μου. 
Κομμένο και το ασανσέρ για πολύ καιρό. Όταν άρχισα να μπαίνω ξανά κούναγα απέξω τις πόρτες, κοίταζα πάνω κάτω δεξιά αριστερά , έκανα το σταυρό μου και έμπαινα....Δεν είμαι η μόνη με πρόβλημα στην πολυκατοικία γιατί την επόμενη μέρα κάποιος καλός άνθρωπος είχε βάλει παγίδα και στο ασανσέρ και στην είσοδο της πολυκατοικίας ( κάναμε και απεντόμωση οπότε οκ).

Ακόμα να ξεπεράσω το φόβο μου. Με τους σεισμούς πλέον τα πάω καλύτερα. Σταμάτησα να φωνάζω και να τρέμω  ( συνέχιζα να τρέμω και μετά το τρέμουλο των ρίχτερ) Και ενώ είναι πιο λογικό να φοβάμαι περισσότερο το σεισμό εγώ έχω θέμα με τις κατσαρίδες..
Τις μισώ, τις μισώ , τις μισώ και όταν λέω στα παιδιά για τροφική αλυσίδα και διατάραξη της ισορροπίας στη φύση απο μέσα μου σκέφτομαι πως τους λέω ψεματάκια. Θέλω να εξαφανιστούν οι κατσαρίδες. Μα σε τι ωφελούν;



ΥΓ1 Αφιερωμένο το κείμενο σε δυο φίλους μου την Ειρήνη και το Νίκο για την όμορφη συζήτη ση που είχαμε χθες το μεσημέρι! Ειρήνη μου κράτα γερά!!! Σε καταλαβαίνω!Επίσης παγίδες τα λένε αυτά όχι φωλιές όπως τα λέω εγώ λάθος απο συνήθεια.
Νίκο έχεις ακόμα τις φωτογραφίες στο facebook ;


ΥΓ2 Το γεγονός πως μια μέρα έφυγα απο το σπίτι μου και έμεινα αλλού μέχρι να βρεθεί και να θανατωθεί η κατσαρίδα σημαίνει πως έχω μεγάλο θέμα ε;;;


ΥΓ3Ευτυχώς ο σύζυγος τις σκοτώνει. Μεγάλο πλεονέκτημα για ένα άνθρωπο. Μέτρησε θετικά στο να πω το ναι!




6 Μαΐου 2013

Έγινα θεία

Χριστός Ανέστη , χρόνια πολλά!

Πρώτη φορά που γράφω και σβήνω μια ανάρτηση...
Πρώτη φορά που με λέξεις δε μπορώ να περιγράψω όσα αισθάνομαι.

Μ.Πέμπτη μεσημέρι έγινα για πρώτη φορά θεία. Ο αδερφός μου και η νύφη μου , μου χάρισαν δύο ανιψάκια.
Έχω ένα κούκλο ανιψιό και μια εξίσου κούκλα ανιψιά.

Είμαι χαζοθεία!!!Ξυπνάω και το πρώτο πράγμα που κοιτάζω είναι η φωτογραφία τους που εννοείται είχε γίνει φόντο στο κινητό και μου και προσεχώς στον υπολογιστή μου....
Η πρώτη ερώτηση που κάνω πλέον στο αδερφό μου είναι "'έφαγαν τα μικρά"
Μου λείπουν κάθε που φεύγω απο το μαιευτήριο.

Δε θα ξεχάσω ποτέ πως ένιωσα όταν μας τα έφερε η μαία, μόλις γεννήθηκαν. Ένας κόμπος ανέβηκε στον λαιμό μου...Γέλαγα και έκλαιγα.

Δε θα ξεχάσω τη στιγμη που τα πήρα στην αγκαλιά μου. Τόσο μικρά και τόσο εύθραστα.
Πόσο ήρεμη και γεμάτη ένιωσα...Και το άγχος ;Το κρατάω καλά; Μήπως το ζορίζω; Αναπνέει το παιδί; Γιατί έκανε έτσι το παιδί;

Ο αδερφός μου μπαμπάς!!! Τον αγαπάω πιο πολύ τώρα νομίζω ! Και εκείνον και φυσικά τη νύφη μου, που πέρασε πολλά για να τα φέρει στον κόσμο

Είμαι θεία λοιπόν , είμαι η θεία Άννα και είμαι τελείως χαζεμένη μαζί τους. Και όπως λένε φίλες μου που είναι ήδη θείες "ακόμα δεν έχεις δει τίποτα"


Αυτή η χρονιά τελικά είχε πολλούς τίτλους για μένα
Νονά μιας αξιολάτρευτης μπουκίτσας που τη λατρεύω επίσης ( και το δίδυμο αδερφό της)
Σύζυγος
Θεία 






26 Απριλίου 2013

Αναπαραγωγικό σύστημα

Πρώτη μέρα που μπαίνω στην τάξη. Αφού συστηθούμε  μοιράζω στα παιδιά τα βιβλία τους. Τους λέω να γράψουν ονοματεπώνυμο και αν θέλουν να τα ξεφυλλίσουν, να δουν περιεχόμενο, να πάρουν μια πρώτη γεύση για το τι θα μάθουμε φέτος.
Μετά απο λίγο βλέπω γελάκια και πονηρά βλέμματα....Ένας μαθητής σηκώνει χεράκι και μου λέει 
"Κυρία θα κάνουμε την ενότητα με το Αναπαραγωγικό Σύστημα;

Τους απαντάω πως θα την κάνουμε...

Μα είναι στο τέλος κυρία, θα προλάβουμε ; ρωτάει ένα άλλο παιδί

Θα την κάνουμε μόλις τελειώσουμε τα υπόλοιπα για τον ανθρώπινο οργανισμό, πριν απο τους μαγνήτες δηλαδή άρα θα προλάβουμε

Χάρηκαν και μου είπαν πως τα προηγούμενα εκτάκια δεν είχαν κάνει αυτήν την ενότητα


Πέρναγε ο καιρός και πολύ συχνά τους έπιανα να γυρνάνε τις σελίδες , να πηγαίνουν εκεί στην τελευταία ενότητα και άλλοτε να γελάνε , άλλοτε να μιλάμε χαμηλόφωνα βλέποντας τις εικόνες

Αμέσως μόλις κάπως δεθήκαμε με τα παιδιά έκανα τις συναντήσεις με τα κορίτσια...Μιλήσαμε για την περίοδο, για το ταξίδι του ωαρίου, για υγιεινή  και προσπάθησα να λύσω κάθε τους απορία...


Τα αγόρια μας πήραν χαμπάρι κάποια στιγμή, έκαναν παραπονάκια και τους είπα πως όποια στιγμή θέλουν να πούμε κάποια πράγματα χωρίς τα κορίτσια θα γίνει...

Δε μου το ζήτησαν ποτέ

Πέρναγε ο καιρός , πέρναγαν οι ενότητες και μια εβδομάδα πριν την ενότητα της Αναπαραγωγής μου έλεγαν "κυρία σίγουρα θα το κάνουμε το μάθημα ε;;;"

Μου ζήτησαν κάποιες απορίες που είχαν να τις γράφανε στο κουτί με τις καταθέσεις μας γιατί ντρέπονται να ρωτήσουν. Τους εξήγησα πως δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνει να ντρεπόμαστε αλλά αν έτσι νιώθουν όμορφα και άνετα να το κάνουν και εγώ δε θα πω σε κανένα ποιος έκανε την ερώτηση.



Εβλεπα το κουτί να γεμίζει χαρτάκια και σκέφτηκα να μην προετοιμαστώ ανοίγοντας τα νωρίτερα...Τελικά η περιέργεια νίκησε και τα είδα δυο μέρες πριν μπούμε στην ενότητα


Εδώ να τονίσω πως η ενότητα είναι τελείως ξεκάρφωτη στο τέλος του βιβλίου. Ενώ νωρίτερα έχει το Αναπνευστικό Σύστημα , το Κυκλοφορικό, μετά σου πετάει κάτι Μαγνήτες, Φως , Οξέα , Βάσεις , Άλατα και μετά πάει στις μεταδοτικές ασθένειες και τέλος στην Αναπαραγωγή...Σαν να σου λέει "ε μωρέ μη την κάνεις" αφήστε που παίζει να μην προλάβεις να την κάνεις

Ετσι εγώ όπως έγραψα πιο πάνω είχα σκοπό να την κάνω μαζί με τις άλλες ενότητες. Είπα στα παιδιά πως όπως υπάρχει το κυκλοφορικό, πεπτικό, αναπνευστικό σύστημα έτσι υπάρχει και αυτό...απαραίτητο για την συνέχιση της ζωής.

Στο βιβλίο δασκάλου αφού τέλειωσα την ενότητα πρόσεξα σε μικρά γραμματάκια πως η ενότητα προτείνετε να μην διδαχτεί ...Ο άλλος συνάδελφος της Στ τάξης δεν είχε σκοπό να την κάνει πάντως και εμένα με έπιασε ένα άγχος μην έχει κάποιο θέμα κάποιος γονιός...Ευτυχώς όλα καλά , ίσα ίσα μου είπαν τα καλύτερα αρκετοί γονείς

Πρώτη μέρα λοιπόν κλέβοντας ιδέα συναδέλφου μπαίνω στην τάξη και τα ρωτάω...

Φαντάζομαι πως όλοι ξέρετε πως έρχονται τα μωρά στη ζωή ε;

Ναιιιιι, λένε όλα με μια φωνή.

Ανοίγω μια εικόνα και τους λέω " να λοιπόν ο τρόπος" και τους δείχνω 



Με κοιτάνε αρχικά σαστισμένα και μετά σκάνε στα γέλια...
Ο πάγος έσπασε...και άρχισε το μάθημα

Είδαμε τις εικόνες του βιβλίου, τα αναπαραγωγικά όργανα στον άντρα και την γυναίκα, τι κάνει το καθένα απο αυτά ....Κάποιες λέξεις είχαν θέμα ακόμα και να τις πούμε...
 "Ε κυρία το αυτό, ξέρετε τώρα ..." το άκουσα πολλές φορές

Στα επόμενα μαθήματα ανοίξαμε το κουτί...
Μερικές απορίες τους

Απο πότε μια κοπέλα μπορεί να μείνει έγκυος
Τα αγόρια απο πότε μπορούν να αφησουν έγκυο μια κοπέλα
Πότε πρέπει να κάνεις σεξ;
Τι είναι εκείνο το φάρμακο που βοηθάει το αγόρι να έχει στύση;
Γιατί κάνουν εκτρώσεις κάποιες κοπέλες; Τι μπορείς να πάθεις απο την έκτρωση; 
Πονάει;
Αν δεν θες να κάνεις σεξ θα σε παρατήσει το αγόρι σου;
Γιατί έχουμε περίοδο;
Τι είναι το αίμα που χάνουμε κάθε μήνα;
Πως μένεις έγκυος;
Υπάρχουν κάποια σπίτια που πάνε κάποιοι και κάνουν ξέρετε τι;
Πως τρώει το παιδί μέσα στη μαμά;
Τι παθαίνει το μωρό αν καπνίζει η μαμά ;
Τι είναι η παρένθετη μητρότητα;
Οταν έχεις περίοδο πρέπει να κάνεις μπάνιο;
Γιατί αλλάζει η φωνή μας;



Μιλήσαμε τόσο πολύ και δεν ήθελαν καν να βγουν διάλειμμα...Εννοείται πως δεν είχαμε να διαβάσουμε στην ενότητα αυτή...απλά συζητούσαμε και λύναμε απορίες

Τα παιδιά μου έλεγαν πως κάποιοι γονείς έχουν μιλήσει ήδη μαζί τους , άλλοι τους είπαν πως είναι μικρά ακόμα, άλλοι πως θα στα πει η δασκάλα σας....

Χάρηκα που μου ανοίχτηκαν...Χάρηκα που τους ξεμπέρδεψα κάποια πράγματα. Απο ερώτηση μαθητή μου κατάλαβα πως είχαν άλλη εικόνα για τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνει κάποιος. Μου λένε "Αν μια κοπέλα δεν μένει έγκυος επειδή πχ παίρνει χάπια δε μπορείς να κολλήσεις κάποια αρρώστια .  Και μάλιστα επέμεναν πάνω σε αυτό. "Μα αφού κυρία δεν έμεινε έγκυος πως θα πάθεις κάτι;;"
Δεν είχαν ξεκαθαρίσει μέσα τους πως άλλο προφυλάγομαι απο μια εγκυμοσύνη και άλλο προφυλάσσομαι απο μεταδιδόμενες ασθένειες...Δεν είχαν καταλάβει πως κάποιος που είναι φορέας κάποιας ασθένειες δε φαίνεται στο πρόσωπο του πως είναι άρρωστος, πως μπορεί να μη το ξέρει και ο ίδιος.

Πως πάντα πάντα όταν θα μεγαλώσουν και θα έχουν σχέσεις πρέπει να προσέχουν. Πάντα!
Κάποιοι θεωρούν πως κάνοντας αυτό το μάθημα είναι σαν να λες στα παιδιά "αντε κανε σεξ" Ω ναι το άκουσα και αυτό...
Θεωρώ σημαντικό να ξέρουν. Απο τους γονείς τους και απο τους δασκάλους τους. Δε θέλω να μάθουν απο ένα τυχαίο σάιτ στο διαδίκτυο ούτε απο τη ξαδέρφη του κολλητού τους.

Τους είπα με κάθε ειλικρίνεια πως είναι πολύ νωρίς  ( με ρώτησαν πότε είναι η κατάλληλη ηλικία)  Θα είναι νωρίς και στο γυμνάσιο ( είπα και για λύκειο εγώ ) Πως πρέπει να είναι σίγουροι...για το πότε και με ποιον , να το θέλουν πραγματικά , να νιώθουν άνετα και ποτέ μα ποτέ να μη το κάνουν επειδή κάποιος τους πίεσε ...ή τους απείλησε . Και όταν μετά απο χρόνια έρθει εκείνη η στιγμή πάντα με προφυλάξεις.

Στο κομμάτι σεξ δεν επεκτάθηκα πέρα απο το να απαντήσω στις ερωτήσεις προσέχοντας πάρα πολύ να μην πω τίποτα περισσότερο απο αυτό ακριβώς που ρωτούσαν και ήταν έτοιμα να το δεκτούν. 
Δεν έκαναν δύσκολες ερωτήσεις. Ηταν απορίες που είχα και εγώ και κανείς μεγάλος δε μου μίλησε τότε αλλά με περίμενα να πάρω την Σουπερ Κατερίνα κάθε μήνα...

Μιλήσαμε γενικότερα. Είπαμε πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας αγγίζει αν δε θέλουμε πουθενά πάνω στο σώμα μας...Πως ακόμα και αν ένα χάδι στο μάγουλο μας ενοχλεί θα λέμε όχι και θα μιλάμε στους γονείς μας...
Γενικά θα μιλάμε στους γονείς μας για ό,τι μας απασχολεί ή και σε ένα μεγαλύτερο που εμπιστευόμαστε.


Ακόμα και σήμερα μέρες μετά πάνω στο πείραμα με τον ηλεκτρομαγνήτη με ρωτάνε, μου αφήνουν χαρτάκια...

Μπαίνουμε ολοταχώς εφηβεία...Έχουμε νεύρα, ξεσπάμε σε κλάματα, μισούμε τα αγόρια/κορίτσια, τσακωνόμαστε, βάζουμε ζελέ, ερωτευόμαστε...

Και είναι όμορφος ο έρωτας όπως τον βιώνουν τα μικράκια...



25 Απριλίου 2013

Just married

Επειδή ......







και επειδή είσαι ο ........










 Πριν λίγες μέρες.....





Σε ωραία δημαρχείο προς το παρόν, το γλέντι και ο θρησκευτικός στο νησί της νύφης!!!










27 Μαρτίου 2013

Ψηφιακές γειτονιές

Πριν 2 μήνες περίπου ενημερώθηκα για την κοπή της πίτας των Μικρών Μεγάλων. Σκέφτηκα πως θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσω απο κοντά την Άσπα, τον Χρήστο, την Παναγιώτα και άλλους μπλόγκερ με τους οποίους γνωριζόμαστε εδώ και καιρό μέσα απο τις αναρτήσεις μας. Tώρα που ζω στην Αθήνα θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία.... Πράγματι πήγα εκεί μαζί με το Χρήστο ( ευχαριστώ αγάπη μου που με συνόδευσες). Με το που μπαίνω μέσα στο χώρο γνώρισα αμέσως το Χρήστο και με γνώρισε και αυτός... από το χρώμα είπε ( για την ιστορία η κολλητή μου με λέει Μαυροτσούκαλο). Γνώρισα την Άσπα που ήταν πολύ φιλική και χαμογελαστή όπως τη φανταζόμουν. Γνώρισα την Κατερίνα ( σύζυγο του Χρήστου ) και την Παναγιώτα.
Έψαχνα να ανακαλύψω ποια είναι η κ.Μαμαδοπούλου αλλά τελικά δεν ήταν εκεί ( είχα διαβάσει πως θα ήταν)

Περάσαμε ένα όμορφο απόγευμα, γνωρίσαμε ένα ζευγάρι που τυχαία έκατσε μαζί μας και ο Χρήστος με ενημέρωσε για μια ιδέα που είχαν για ένα συνέδριο μαμάδων blogger και μου πέταξε σαν σκέψη πως θα ήθελαν να είμαι και εγώ εκεί

Πέρασε ο καιρός και έλαβα ένα μήνυμα απο την Άσπα που μου ζητούσε το ίδιο πράγμα.
Και είπα ναι...Και εγώ κάπως διστακτικά ( αν και ήθελα) αλλά ο Χρήστος με ενθάρρυνε και είπα και εγώ "γιατί όχι;"

Το συνέδριο θα γίνει στις 20 Απριλίου και απευθύνεται σε όσους έχουν ή θέλουν να αποκτήσουν ιστολόγιο. Σε όσους δεν έχουν αλλά ταξιδεύουν κάθε μέρα μέσα σε αυτά. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ http://psifiakesgeitonies.gr/

Τώρα μπορώ να πω πως το περιμένω με ανυπομονησία. Απο αναρτήσεις που διαβάζω αυτές τις μέρες βλέπω πως θα ναι εκεί bloggers που  διαβάζω εδώ και καιρό...ανθρώπους που νιώθω πως τους γνωρίζω χρόνια. Θα χαρώ λοιπόν να σας γνωρίσω όλες και όλους σας απο κοντά .
Λίγο άγχος ακόμα μπορώ να πω , πως το έχω αλλά θα περάσει και αυτό.


Βλέποντας τη σελίδα των Ψηφιακών γειτονιών είδα το μίνι βιογραφικό μου εκεί που είναι και οι μαμάδες bloggers. Μαμά δεν είμαι και ας έχω τόσα παιδιά. Ελπίζω να ναι προφητικό παιδιά :) 

15 Μαρτίου 2013

Αγάπη μου....






Το 'θελα κι εγώ σαν τρελή

το 'θελες κι εσύ πιο πολύ
κι έγινα παιδί μου για πάντα δική σου
Όμως ούτε το 'χα σκεφτεί
ούτε το 'χα ονειρευτεί
πόσο ευτυχισμένη θα είμαι μαζί σου

Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά
μου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιά
όλη μέρα γελάς
λόγια λες τρυφερά
και γεμίζεις το σπίτι χαρά
Πόσο χαίρομαι που μ' αγαπάς
πάντα κάπου τα βράδια με πας
και τις νύχτες ρωτάς
αν κι' εγώ σ' αγαπώ
αλλά αυτά δεν μπορώ να τα πω

Βρίσκουμε τις μέρες μικρές
που περνούν γεμάτες χαρές
πάντα με την ίδια που λέγαμε τάξη
άλλο δεν προσμένω καλό
και μονάχα παρακαλώ
στη ζωή μας τίποτα να μην αλλάξει




23 Φεβρουαρίου 2013

Αντικαπνιστικός αγώνας


Τις προηγούμενες εβδομάδες στα πλαίσια του μαθήματος "Ερευνώ και Ανακαλύπτω" γνωρίσαμε το Κυκλοφορικό και Αναπνευστικό Σύστημα. Μέσα απο τις εικόνες του βιβλίου πήραμε αφορμή και μιλήσαμε ιδιαιτέρως για το κάπνισμα. Με χαρά διαπίστωσα πως τα παιδιά είναι πολύ αρνητικά στο θέμα του τσιγάρου και μάλιστα στη συζήτηση που είχαμε για τους φόβους του Γυμνασίου είναι μήπως παρασυρθούν ή κάποιοι τους κάνουν να καπνίσουν απειλώντας τους πως αλλιώς δε θα τους κάνουν παρέα...Το συζητήσαμε αναλυτικά το κομμάτι αυτό. 
Τους είπα πως και η δικιά μου παρέα στα 16 μου κάπνιζε όλη. Τους είπα πως και το αγόρι που ήμουν ερωτευμένη τότε κάπνιζε. Η κολλητή μου κάπνιζε. Εγώ όμως δε το δοκίμασα. Δε μπορείς να αποδείξεις κάτι με το κάπνισμα, δε σου προσφέρει τίποτα. Τους είπα πως και εμένα οι φίλοι μου , μου πρόσφεραν τσιγάρο, μου είχαν πει πως δε μπορείς να ξέρεις αν δε δοκιμάσεις...Τους είπα πως οι πραγματικοί φίλοι δεν θα σε πιέσουν ποτέ για τίποτα. Μπορεί να στο προσφέρουν αλλά αν πεις όχι δε θα αλλάξει κάτι στη σχέση σας
Εκείνοι που θα σας  πουν ή τσιγάρο ή δε σας κάνω παρέα δεν αξίζουν να γίνουν φίλοι σας. Και στο σημείο αυτό τόνισα ιδιαίτερα πως δεν πρέπει να κάνουμε ό,τι κάνουν άλλοι απλά για να αρέσουμε. Έχουμε τη δική μας προσωπικότητα, τα δικά μας θέλω και όσοι μας αγαπούν μας δέχονται όπως είμαστε. 

Απο όσα μου είπαν διαπίστωσα πως πολλοί γονείς καπνίζουν μπροστά στα παιδιά τους, μέσα στο αυτοκίνητο , σε ταβέρνες που πάνε μαζί να φάνε. 
Τα παιδιά χωρίς εγώ να πω τίποτα το θεωρούσαν πολύ άσχημο και με ρωτούσαν συνεχώς τι να κάνουν πια για να πείσουν τους γονείς του να το σταματήσουν. Αναρωτιούνται γιατί αφού υπάρχει νομοθεσία όλοι συνεχίζουν να καπνίζουν μέσα στις ταβέρνες, στις καφετέριες...
Έψαξαν και βρήκαν πληροφορίες για το τι μπαίνει στον οργανισμό μας με κάθε ρουφηξιά, απο τι κινδυνεύει ένας καπνιστής , πόσο αλλάζει η ζωή του αν κόψει το κάπνισμα, τι παθαίνει ένα έμβρυο αν η μαμά του καπνίζει...

Τα παιδιά ξέρουν αλλά κυρίως όμως ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ 
Ξέρουν πως κάνει κακό, ξέρουν πως μπορεί να αρρωστήσεις, ξέρουν για τον καρκίνο, ξέρουν πως μπορείς να πεθάνεις απο αυτό. Και δε θέλουν να πεθάνουν οι γονείς τους. ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΑΣ ΧΑΣΟΥΝ
Ξέρουν και για το παθητικό κάπνισμα και το δικαίωμα τους να είναι σε ένα καθαρό περιβάλλον....

Πρότειναν να απαγορευτεί το κάπνισμα παντού, να πέφτουν τα πρόστιμα βροχή ( θα βοηθήσει λέει και τη χώρα που έχει οικονομική κρίση) να γίνει παράνομη η πώληση καπνού, να μη μπορούν να αγοράσουν τσιγάρα οι ανήλικοι, να πάνε το κάθε πακέτο 20 ευρώ ώστε να μη μπορεί κανείς να τα αγοράσει...
Με ρώτησαν αν καπνίζω και χάρηκαν όταν τους είπα "φυσικά και όχι" Το σιχαίνομαι...
Σαν παιδί και εγώ πάντα θυμάμαι το μπαμπά μου με ένα τσιγάρο στο χέρι..Τα πρώτα χρόνια τον θυμάμαι να καπνίζει μέσα στο σπίτι. Την τελευταία δεκαετία το κόβει και το ξαναρχίζει, το ελαττώνει, το κόβει  και φτου και απο την αρχή. Θυμάμαι να κάνω πως βήχω ψεύτικα για να τον κάνω να το σβήσει. Θυμάμαι να τον απειλώ "θα αρχίσω το κάπνισμα και δε θα μπορείς να μου πεις και τίποτα αφού εσύ καπνίζεις". Εγώ δε το δοκίμασα ποτέ, ούτε καν μια τζούρα που λένε. Και χαίρομαι που και ο άνθρωπος μου δεν το βάζει στο στόμα του ( βλακεία δεν είναι να μυρίζεις σαν σταχτοδοχείο;)

Στα πλαίσια τώρα του μαθήματος ξεκινήσαμε και αντικαπνιστικό αγώνα.
Έβγαλαν συνθήματα, έφταξαν αφίσες και άρχισαν το μπίρι μπίρι μπίρι στο σπίτι.''

Οι εργασίες τους απλά τέλειες...γιατί ως γνωστόν τα δικά μου τα παιδιά είναι τα καλύτερα ( κουκουβάου, κουκουβά )
















Τα συνθήματα τα ξέχασα στο σχολείο ...θα τα συμπληρώσω τις προσεχείς μέρες




Να αλλάξω κάτι στους γονείς του είναι πολύ δύσκολο. Θέλει θέληση απο τους ίδιους. Ελπίζω πάντως του χρόνου που θα ναι τα παιδιά στο γυμνάσιο ή τα επόμενα χρόνια όταν σε κάποιο παιδί προσφερθεί κάποιο τσιγάρο ή ετοιμαστεί να ανάψει το πρώτο του  να θυμηθεί εκείνες τις μαραθώνιες συζητήσεις που κάναμε στη τάξη και να μη το βάλει στο στόμα του. Ελπίζω οι μαθητές μου να μη κάνουν ό,τι κάνουν και οι άλλοι απλά για να θεωρηθούν in...

20 Φεβρουαρίου 2013

Στιγμές με τα παιδιά μου

Κυρία αυτή την εφηβεία την είχατε περάσει και εσείς...Θέλατε να εξαφανιστούν όλα τα αγόρια απο τη γη;


Κυρία ώρες ώρες θέλω να κλάψω και δε ξέρω γιατί ...Και να τώρα που σας το λέω πάλι θέλω να κλάψω ( και έβαλε τα κλάματα ...)


Είναι τρομερή αδικία τα αγόρια να μην έχουν περίοδο. Ο Θεός είναι άδικος


Κυρία μας αγαπάτε ε;
Απαντάω "σας λατρεύω"
Χαμογελάει και μου λέει "το  ξέρω αλλά μας αρέσει να το ακούμε"


Να παίξετε και εσείς στο θεατρικό...Σαν μαθήτρια είστε


Κάνουν φασαρία και λέει ένας μικρός "καλέ ακούστε λίγο την κοπέλα" ( εγώ είμαι αυτή)


Κυρία θα σας κάνω μια πολύ προσωπική ερώτηση και αν θέλετε απαντάτε.
Πόσοι άντρες σας έχουν φλερτάρει ;
Χαμογελάω και απαντάω "είναι όντως προσωπική αλλά βασικά δεν θυμάμαι"
και απαντάει "Πρέπει να ναι πάνω απο 50...Τόσο όμορφη και έξυπνη τι άλλο να θέλει κανείς στη ζωή του;"


Μου δήλωσαν πως απαγορεύεται να φύγω απο το σχολείο και του χρόνου. Του λέω πως εκείνα δε θα ναι σχολείο άρα.....
Και ακούω δυο απαντήσεις
"θα ερχόμαστε να σας βλέπουμε όταν έχει κατάληψη ή όταν σχολάμε νωρίς"
"γιατί θα έχουν την τύχη να σας γνωρίσουν και άλλα παιδιά"


Κυρία πως γίνονται τα δίδυμα;
Αρχίζω να εξηγώ και μου λέει 'εγώ θέλω να κάνω δίδυμα. Να μαι έγκυος μόνο 9 μήνες και να τελειώνω. Δε μπορω δυο φορές να γεννάω"



Κυρία σας αγαπώ γιατί ...υπάρχουν τόσες χιλιάδες επειδή για να σας πω το σ αγαπω ( άρχισε να το τραγουδάει αλλάζοντας στίχους ) και μόνο κοντά σας νιώθω όμορφα εγώωωωωω"

Ερχεται κοντά μου, μου σκάει ένα φιλί και μου λέει "'ετσι χωρίς λόγο...."

Με αγκαλιάζει το μεσημέρι μια μαθήτρια και μου λέει "μυρίζει δασκαλομανούλα"






Το βλέπω εγώ έχει να πέσει πολύ κλάμα τον Ιούνιο...












25 Ιανουαρίου 2013

Πορεία προς το γυμνάσιο

Τα παιδιά ανυπομονούν κάθε φορά πότε θα έρθει η  Τρίτη για να μιλήσουμε για το γυμνάσιο.
Γενικά μιλάμε πολύ μέσα στην τάξη και σήμερα παράδειγμα δεν προλάβαμε να κάνουμε Γεωγραφία γιατί το μάθημα στη Γλώσσα κράτησε 3 ώρες.Μου κάνει εντύπωση πως προτιμούν να χάσουν και διάλειμμα προκειμένου να μιλήσουν.

Τα καμαρώνω για αυτό...Για τις σκέψεις τους, τις ιδέες, τις οικονομικές αναλύσεις τους. Χαίρομαι και για μένα γιατί πέτυχα και φέτος να κάνω τα παιδιά να αισθάνονται όμορφα και άνετα μαζί μου και να μου λένε τα πάντα...
Προχθές μια μαθήτρια μου , μου είπε πως μπορεί να μου πει τα πάντα γιατί με νιώθει σαν αδερφή της εκτός απο κυρία της...

Πάμε στο θέμα μας λοιπόν..Τα παιδιά ρώτησαν τους γονείς τους για τους δικούς τους φόβους και έτσι οι φόβοι οι δικοί τους και των γονιών τους μπήκε σαν θέμα συζήτησης στην ομάδα τη δεύτερη εβδομάδα του προγράμματος
Μίλησαν όλα, συζητήσαμε πολύ, βρήκαμε λύσεις, είδαμε πως κάποιοι φόβοι μας ήδη ξεπεράστηκαν. Με ρώτησαν και για τις δικές μου εμπειρίες και φυσικά τους μίλησα ειλικρινά. Τους αρέσει πολύ να σε ακουν να μιλάς για τα δικά σου βιώματα.

Στη συνέχεια ( μια εβδομάδα μετά ) ψάξαμε και βρήκαμε τι μαθήματα διδάσκονται στο γυμνάσιο, πόσες ώρες και ποιες είναι οι ειδικότητες για τους καθηγητές. Την επόμενη φορά θα έχω μαζέψει και εγώ και αυτά πληροφορίες για το κάθε μάθημα χωριστά και θα μάθουμε τι θα μάθουμε γενικά στην ιστορία, τι καινούριο στα μαθηματικά και γενικά σε όλα τα μαθήματα....

Τους έκανα και ένα κολπάκι προχθές και χάρηκαν πάρα πολύ. Την ιδέα μου την έδωσε στην αρχή της χρονιάς μια συνάδελφος μου απο το σχολείο στην Κρήτη ( με έχει βοηθήσει πολύ πολύ φέτος και να ξέρει πως η περσινή χρονιά θα μου μείνει αξέχαστη )
Τι έκανα λοιπόν. Φέτος μάθαμε τις εξισώσεις. Κάτι που τα άγχωνε πολύ αλλά μπορώ να πω πως είμαι πολύ περήφανη γι αυτά γιατί πρόσεξαν πολύ, λύσαμε άπειρες εξισώσεις στο σχολείο ( χωρλις γκρίνια) αλλά και στο σπίτι και προχθές σε ένα τεστ έγραψαν 17 παιδιά στρογγυλό δεκάρι και δυο παιδιά 9,5 ( με τρία θαυμαστικά) 
Αφού λοιπόν τους είπα πόσο χαρούμενη είμαι ( είμαι σε κάθε πρόοδο τους και ας κάνουν και λάθη) και χάρηκαν και αυτά τους λέω "άντε ας κάνουμε ακόμα 3 εξισώσεις και μετά θα κάνουμε 2 μέρες διάλειμμα απο τα μαθηματικά για μπούμε μετά στους λόγους/ποσοστά κτλ"

Τους έγραψα τις εξισώσεις , τις έλυσαν όλες σωστά ( όλοι) και μετά τους λέω να σημειώσουν κάτι τελευταίο στο τετράδιο τους

"Οι παραπάνω εξισώσεις είναι άσκηση απο το βιβλίο της Α Γυμνασίου. Τα καταφέρατε !!!"


Δε μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά τους, το πόσο όμορφα ένιωσαν.

Μετά μου έλεγαν "καλά κυρία άμα προσέχουμε φέτος δε θα έχουμε κανένα πρόβλημα του χρόνου"
"κυρία φέτος δε θα πετάξω κανένα τετράδιο, θα έχω τις σημειώσεις σας για το γυμνάσιο"
"κυρία νόμιζα πως το γυμνάσιο θα είναι πολύ πολύ δύσκολο στα μαθηματικά. "
"κυρία κάτι ξέρατε εσείς που κάνουμε τόσο καιρό παραδείγματα, τα μάθαμε πολύ καλά όλοι μας"

Το διάλειμμα ήρθε μια μαθήτρια μου ( που πέρυσι δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο) και μου λέει 

"Μακάρι να είχατε έρθει στο σχολείο νωρίτερα. Θα είχα να θυμάμαι όμορφες στιγμές και απο τα προηγούμενα χρόνια και δε θα είχα μισήσει το σχολείο " και με αγκάλιασε...











11 Ιανουαρίου 2013

Ένα βήμα πριν το Γυμνάσιο...

Πρώτη μέρα την Τρίτη μετά τις διακοπές και το χάρηκα σαν μικρό παιδί...Δε χάρηκα φυσικά το πρωινό ξύπνημα!Χάρηκα το χιόνι που μου έκανε παρέα στη διαδρομή για το σχολείο...Εικόνα σπάνια για μένα ( 2 φορές έχει χιονίσει μέσα στην Ιεράπετρα τα τελευταία 35 χρόνια) .
Την πρώτη ώρα την πέρασα στο παράθυρο της τάξης παρέα με τα παιδιά. Είπαμε τα νέα μας, ξεστολίσαμε το δέντρο μας, ξεσκονίσαμε τα βιβλία μας και έφτασε η 7η ώρα που όλα τα παιδιά την περίμεναν με χαρά...
Ξεκινήσαμε λοιπόν το πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που επιλέξαμε για φέτος...Το θέμα επιλέχτηκε απο τα παιδιά αλλά ήταν μέσα σε κάποια προτεινόμενα που τους έδωσα...Το πρόγραμμα μας έχει τίτλο " Ένα βήμα πριν το Γυμνάσιο" και μέσα απο αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τη μετάβαση απο το Δημοτικό στο Γυμνάσιο όσο πιο εύκολη και ομαλή γίνεται.
Σίγουρα αυτή η μετάβαση δεν επηρεάζει όλα τα παιδιά το ίδιο....Εγώ ας πούμε δεν είχα κανένα θέμα, καμιά δυσκολία , κανένα άγχος...Πολλά παιδιά όμως δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Έτσι φέτος θέλω να τα βοηθήσω ...Να πάνε έτοιμα..και γνωστικά αλλά κυρίως συναισθηματικά... Σίγουρα θέλω να φύγουν χωρίς κενά, αλλά πάνω από όλα θέλω παιδιά χαρούμενα, με εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, με αυτοεκτίμηση, παιδιά που να μπορούν να αντισταθούν, να πουν όχι, να πουν τη γνώμη τους ελεύθερα...

Στην πρώτη μας λοιπόν "συνάντηση" κάτσαμε χαλαρά όλοι και τα ρώτησα τι είναι αυτό που τα φοβίζει, τα αγχώνει τα προβληματίζει για το σχολείο που θα πάνε σε λίγους μήνες. Δεν έφτασε ο πίνακας για να γράφω και ούτε και η ώρα για να μιλήσουμε για όλα αυτά. Τους υποσχέθηκα πως σιγά σιγά θα μιλήσουμε για το καθένα απο αυτά χωριστά και θα τους λύσω όλες τις απορίες και θα δούμε πως κάποιοι φόβοι μας αντιμετωπίζονται εύκολα

Σας γράφω λοιπόν τι φοβίζει τα παιδιά μου....


(φωτογραφία θα σας δείξω στην πορεία του προγράμματος, την έχω στο κινητό και δεν ξέρω που είναι το καλωδιάκι αυτή τη στιγμή)


οι αποβολές
το άγνωστο περιβάλλον
οτι δε θα στολίζουμε την τάξη
άγχος για τα τεστ
διαφορετικοί καθηγητές
να μη γίνουμε ψώνια
θα μας γνωρίζουν μόνο απο τα τεστ οι καθηγητές μας
έλλειψη επικοινωνίας με τους καθηγητές μας
"απειλές" απο άλλα παιδιά
εξετάσεις
σε θεωρούν "πρωτάκι"
οι νταήδες
απώλεια φίλων
πολλά μαθήματα
αυστηροί καθηγητές
κακές παρέες
απουσίες
έλλειψη ελευθερίας εκφρασης πχ να ζωγραφίζουμε σε ένα μάθημα
δε θα έχουμε τη σχέση που έχουμε φέτος με τη δασκάλα μας
άγνωστο περιβάλλον
μεγαλώνουμε
να μη μας κάνουν παρέα επειδή πχ δεν καπνίζουμε
να μη με πουν σπασίκλα
σε θα κάνουμε τόσες γιορτές
δε θα κάνουμε κατασκευές
δε θα σας δούμε ξανά :)  

Αυτά λοιπόν προβληματίζουν τα παιδιά μου...και έχει να πέσει πολύ κουβέντα τις επόμενες εβδομάδες
Το καλύτερο κομμάτι που  μόλις το έμαθαν χάρηκαν πολύ;
Στο τέλος του προγράμματος θα κάνουμε μια επίσκεψη σε ένα γυμνάσιο ( της περιοχής τους)
Θα γνωρίσουμε τους χώρους , θα μιλήσουμε με γυμνασιάρχη, θα μας λύσει απορίες και θα παρακολουθήσουμε μία διδακτική ώρα μαζί με τα παιδιά της Α Γυμνασίου ( γλώσσα ή μαθηματικά κατα προτίμηση)