Πορεία προς το γυμνάσιο

Τα παιδιά ανυπομονούν κάθε φορά πότε θα έρθει η  Τρίτη για να μιλήσουμε για το γυμνάσιο.

Γενικά μιλάμε πολύ μέσα στην τάξη και σήμερα παράδειγμα δεν προλάβαμε να κάνουμε Γεωγραφία γιατί το μάθημα στη Γλώσσα κράτησε 3 ώρες.Μου κάνει εντύπωση πως προτιμούν να χάσουν και διάλειμμα προκειμένου να μιλήσουν.

Τα καμαρώνω για αυτό...Για τις σκέψεις τους, τις ιδέες, τις οικονομικές αναλύσεις τους. Χαίρομαι και για μένα γιατί πέτυχα και φέτος να κάνω τα παιδιά να αισθάνονται όμορφα και άνετα μαζί μου και να μου λένε τα πάντα...

Προχθές μια μαθήτρια μου , μου είπε πως μπορεί να μου πει τα πάντα γιατί με νιώθει σαν αδερφή της εκτός απο κυρία της...

Πάμε στο θέμα μας λοιπόν..Τα παιδιά ρώτησαν τους γονείς τους για τους δικούς τους φόβους και έτσι οι φόβοι οι δικοί τους και των γονιών τους μπήκε σαν θέμα συζήτησης στην ομάδα τη δεύτερη εβδομάδα του προγράμματος

Μίλησαν όλα, συζητήσαμε πολύ, βρήκαμε λύσεις, είδαμε πως κάποιοι φόβοι μας ήδη ξεπεράστηκαν. Με ρώτησαν και για τις δικές μου εμπειρίες και φυσικά τους μίλησα ειλικρινά. Τους αρέσει πολύ να σε ακουν να μιλάς για τα δικά σου βιώματα.

Στη συνέχεια ( μια εβδομάδα μετά ) ψάξαμε και βρήκαμε τι μαθήματα διδάσκονται στο γυμνάσιο, πόσες ώρες και ποιες είναι οι ειδικότητες για τους καθηγητές. Την επόμενη φορά θα έχω μαζέψει και εγώ και αυτά πληροφορίες για το κάθε μάθημα χωριστά και θα μάθουμε τι θα μάθουμε γενικά στην ιστορία, τι καινούριο στα μαθηματικά και γενικά σε όλα τα μαθήματα....

Τους έκανα και ένα κολπάκι προχθές και χάρηκαν πάρα πολύ. Την ιδέα μου την έδωσε στην αρχή της χρονιάς μια συνάδελφος μου απο το σχολείο στην Κρήτη ( με έχει βοηθήσει πολύ πολύ φέτος και να ξέρει πως η περσινή χρονιά θα μου μείνει αξέχαστη )

Τι έκανα λοιπόν. Φέτος μάθαμε τις εξισώσεις. Κάτι που τα άγχωνε πολύ αλλά μπορώ να πω πως είμαι πολύ περήφανη γι αυτά γιατί πρόσεξαν πολύ, λύσαμε άπειρες εξισώσεις στο σχολείο ( χωρλις γκρίνια) αλλά και στο σπίτι και προχθές σε ένα τεστ έγραψαν 17 παιδιά στρογγυλό δεκάρι και δυο παιδιά 9,5 ( με τρία θαυμαστικά) 

Αφού λοιπόν τους είπα πόσο χαρούμενη είμαι ( είμαι σε κάθε πρόοδο τους και ας κάνουν και λάθη) και χάρηκαν και αυτά τους λέω "άντε ας κάνουμε ακόμα 3 εξισώσεις και μετά θα κάνουμε 2 μέρες διάλειμμα απο τα μαθηματικά για μπούμε μετά στους λόγους/ποσοστά κτλ"

Τους έγραψα τις εξισώσεις , τις έλυσαν όλες σωστά ( όλοι) και μετά τους λέω να σημειώσουν κάτι τελευταίο στο τετράδιο τους

"Οι παραπάνω εξισώσεις είναι άσκηση απο το βιβλίο της Α Γυμνασίου. Τα καταφέρατε !!!"

Δε μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά τους, το πόσο όμορφα ένιωσαν.

Μετά μου έλεγαν "καλά κυρία άμα προσέχουμε φέτος δε θα έχουμε κανένα πρόβλημα του χρόνου"

"κυρία φέτος δε θα πετάξω κανένα τετράδιο, θα έχω τις σημειώσεις σας για το γυμνάσιο"

"κυρία νόμιζα πως το γυμνάσιο θα είναι πολύ πολύ δύσκολο στα μαθηματικά. "

"κυρία κάτι ξέρατε εσείς που κάνουμε τόσο καιρό παραδείγματα, τα μάθαμε πολύ καλά όλοι μας"

Το διάλειμμα ήρθε μια μαθήτρια μου ( που πέρυσι δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο) και μου λέει 

"Μακάρι να είχατε έρθει στο σχολείο νωρίτερα. Θα είχα να θυμάμαι όμορφες στιγμές και απο τα προηγούμενα χρόνια και δε θα είχα μισήσει το σχολείο " και με αγκάλιασε...