Η γιορτή μου φέτος έπεφτε Κυριακή...Παράλληλα με τη γιορτή με έριξε για λίγο στο κρεβάτι μια ίωση και έλειψα λίγο από το σχολείο...
Τη μέρα της επιστροφής ο διευθυντής μου είπε να μην κατέβω στην προσευχή γιατί έκανε κρύο έξω και να μείνω στο γραφείο.
Αναβαίνω μετά από λίγο στην τάξη και βλέπω την πόρτα κλειστή ( τους έχω πει πως δε θέλω να κλείνουν την πόρτα)
Χτυπάω την πόρτα, ανοίγω και....
....ακούω 3 μπαμ και ανοίγουν κάτι σαμπάνιες με κομφετί. Ακούω απο 19 παιδιά να μου λένε "Χρόνια πολλά , καλώς ήρθατε" και η αγκαλιά μου γέμισε...Γέμισα και εγώ απο ευτυχία.
Παρατηρώ την τάξη. Στολισμένη με σημαιάκια, μπαλόνια, αφίσες, μεγάλες κάρτες και ένα μίνι μπουφέ...
Βούρκωσα αλλά κρατήθηκα και δεν έβαλα τα κλάματα. Τα έβαλα αργότερα στο σπίτι όταν διάβασα ξανά τις κάρτες τους και είδα τις φωτογραφίες ( πάντα έχω μαζί μου τη φωτογραφική στο σχολείο)
Και πάνω που χάζευα τη στολισμένη τάξη μου λένε "Κυρία κοιτάξτε στο δέντρο..Ήρθε ο Άγιος Βασίλης. Και άρχισα να μαζεύω σακούλες, σακούλες, σακούλες και έχασα το λογαριασμό...
"Ένα δώρο από τον καθένα μας είναι κυρία"
Και άνοιξα τα δώρα μπροστά τους ( αφού το απαίτησαν) και έλαμπαν τα μάτια τους απο χαρά ....
Και έλαμπα και εγώ απο ευτυχία....
Κάθε χρόνο δένομαι με τα παιδιά, όσοι με διαβάζετε το βλέπετε στις αναρτήσεις μου. Φέτος όμως με την Στ τάξη νιώθω διαφορετικά. Το να έρθει να σε αγκαλιάσει ένας έφηβος δεν είναι καθημερινό φαινόμενο. Το σ αγαπω το λένε πιο δύσκολα σε σχέση με τα παιδιά πχ της πρώτης ή της τρίτης.
Χορέψαμε , βγάλαμε φωτογραφίες , φάγαμε, σφιχταγκαλιαστήκαμε...
Και έμαθα πως όλα μαζί είχαν την ιδέα, όλα μαζί βρήκαν το διευθυντή , ρώτησαν πόσες μέρες θα λείψω , ψώνισαν , στόλισαν. Εκείνο το πρωί πήγαν σχολείο πιο πρωί και δεν κατέβηκαν προσευχή για αυτό μου είπε και ο διευθυντής να μην κατέβω..Όλοι στο κόλπο. Είχαν φέρει και λάπτοπ για να ακούμε μουσική.....
Τα λατρεύω αυτά τα παιδιά, τα λατρεύω.....Το καλύτερό δώρο μου έκαναν ( και δεν εννοώ τα δώρα στο δέντρο που και αυτά είναι υπέροχα) αλλά για όλο αυτό που οργάνωσαν, για τη μεγάή αγκαλιά γιατί μου είπαν "μας έλειψες κυρία" και νιώθεις πόσο πολύ το εννοούν....
Τη μέρα της επιστροφής ο διευθυντής μου είπε να μην κατέβω στην προσευχή γιατί έκανε κρύο έξω και να μείνω στο γραφείο.
Αναβαίνω μετά από λίγο στην τάξη και βλέπω την πόρτα κλειστή ( τους έχω πει πως δε θέλω να κλείνουν την πόρτα)
Χτυπάω την πόρτα, ανοίγω και....
....ακούω 3 μπαμ και ανοίγουν κάτι σαμπάνιες με κομφετί. Ακούω απο 19 παιδιά να μου λένε "Χρόνια πολλά , καλώς ήρθατε" και η αγκαλιά μου γέμισε...Γέμισα και εγώ απο ευτυχία.
Απο μαθήτρια μου, ταλέντο η μικρή |
Ο πίνακας είναι πιο όμορφος έτσι |
'Ένα μέρος απο το μπουφέ |
Στολισμός |
Αφίσα |
Ευχές |
Παρατηρώ την τάξη. Στολισμένη με σημαιάκια, μπαλόνια, αφίσες, μεγάλες κάρτες και ένα μίνι μπουφέ...
Βούρκωσα αλλά κρατήθηκα και δεν έβαλα τα κλάματα. Τα έβαλα αργότερα στο σπίτι όταν διάβασα ξανά τις κάρτες τους και είδα τις φωτογραφίες ( πάντα έχω μαζί μου τη φωτογραφική στο σχολείο)
Και πάνω που χάζευα τη στολισμένη τάξη μου λένε "Κυρία κοιτάξτε στο δέντρο..Ήρθε ο Άγιος Βασίλης. Και άρχισα να μαζεύω σακούλες, σακούλες, σακούλες και έχασα το λογαριασμό...
"Ένα δώρο από τον καθένα μας είναι κυρία"
Και άνοιξα τα δώρα μπροστά τους ( αφού το απαίτησαν) και έλαμπαν τα μάτια τους απο χαρά ....
Και έλαμπα και εγώ απο ευτυχία....
Κάθε χρόνο δένομαι με τα παιδιά, όσοι με διαβάζετε το βλέπετε στις αναρτήσεις μου. Φέτος όμως με την Στ τάξη νιώθω διαφορετικά. Το να έρθει να σε αγκαλιάσει ένας έφηβος δεν είναι καθημερινό φαινόμενο. Το σ αγαπω το λένε πιο δύσκολα σε σχέση με τα παιδιά πχ της πρώτης ή της τρίτης.
Χορέψαμε , βγάλαμε φωτογραφίες , φάγαμε, σφιχταγκαλιαστήκαμε...
Και έμαθα πως όλα μαζί είχαν την ιδέα, όλα μαζί βρήκαν το διευθυντή , ρώτησαν πόσες μέρες θα λείψω , ψώνισαν , στόλισαν. Εκείνο το πρωί πήγαν σχολείο πιο πρωί και δεν κατέβηκαν προσευχή για αυτό μου είπε και ο διευθυντής να μην κατέβω..Όλοι στο κόλπο. Είχαν φέρει και λάπτοπ για να ακούμε μουσική.....
Τα λατρεύω αυτά τα παιδιά, τα λατρεύω.....Το καλύτερό δώρο μου έκαναν ( και δεν εννοώ τα δώρα στο δέντρο που και αυτά είναι υπέροχα) αλλά για όλο αυτό που οργάνωσαν, για τη μεγάή αγκαλιά γιατί μου είπαν "μας έλειψες κυρία" και νιώθεις πόσο πολύ το εννοούν....