Πράγματα αυτονόητα ...αλλά όχι για όλους

Σήμερα ήρθε η μαμά μιας μαθήτριας μου στο σχολείο...Κουβέντα στη κουβέντα μου είπε τόσο όμορφα λόγια που συγκινήθηκα και ήμουν όλη μέρα με ένα χαμόγελο.

Δε θα κρύψω όμως πως προβληματίστηκα γιατί πράγματα που εγώ τα θεωρώ αυτονόητα και τα κάνω αυθόρμητα τελικά δεν είναι...

Η μητέρα μου σχολίασε θετικά πράγματα που ούτε που φανταζόμουν πως θα έκαναν εντύπωση σε ένα γονιό...Είχε τύχει και άλλες φορές και κάθε φορά τους απαντούσα "μα αυτό είναι αυτονόητο για μένα"

Και φυσικά δε μιλάω για το γνωστικό κομμάτι...Κανείς δε μου σχολίασε "αχ τι καλά που τους μάθατε τα κλάσματα/ τις αιτιολογικές προτάσεις και την μεταφορά θερμότητας με αγωγή". Κανείς.
Οι γονείς κυρίως στάθηκαν σε άλλο κομμάτι. Στη σχέση που έχω αναπτύξει με τα παιδιά. Το ξέρω πως δέσαμε και φέτος, ξέρω πως έχω την αποδοχή τους και την αγάπη τους αλλά δεν περίμενα να είναι κάτι που θα σταθούν οι γονείς γιατί πολύ απλά εγώ όλα αυτά τα θεωρώ δεδομένα.

Μου είπε η μητέρα πόσο δεμένα είναι τα παιδιά μαζί μου...Πόσο με εμπιστεύεται η κόρη της και τα άλλα παιδιά που ακούει τις συζητήσεις τους. Ο,τι το παιδί δε με φοβάται και μπορεί να μου πει τα πάντα. Προχτές είχε ένα πρόβλημα και εγώ έκατσα ένα διάλειμμα και μιλήσαμε....και το είπε στη μαμά της και ήρθε να με ευχαριστήσει. Και εγώ της απάντησα "Μα εννοείται, δε θα ακούσω το παιδί;;;"

Όχι τίποτα δεν εννοείται , μου είπε. Η μικρή ούτε τις απορίες της δε ρωτούσε στον παλιό της δάσκαλο ενώ σε μένα έχει το θάρρος να ρωτήσει τα πάντα είτε αφορά το μάθημα είτε όχι.

Μου είπε πως χάρηκε πολύ όταν είδε τα πρώτα άριστα στα τετράδια...Της λέω "ε αφού είναι πολύ καλή , προσεκτική κτλ " Μου λέει "δεν είχε ακούσει ούτε είχε δει μπράβο τα 2 προηγούμενα χρόνια"

Και αναρωτιέμαι...Είναι δυνατόν ένα παιδί να έρθει να σου μιλήσει και εσύ να τους πεις "Εχω διάλειμμα τώρα" ;;;

Είναι δυνατόν να μην επιβραβεύεις τα παιδιά ακόμα και αυτά που έχουν αδυναμίες για κάθε προσπάθεια που κάνουν;;;Οι λέξεις /φράσεις :Μπράβο, τέλεια, θαυμάσια, τα πήγες ακόμα καλύτερα, συνεχώς βελτιώνεσαι, είμαι πολύ περήφανη για σένα είναι λέξεις καθημερινές και φέτος μου είχε κάνει εντύπωση που παιδιά Στ τάξης τους έλεγα μπράβο και το σχολίαζαν συνεχώς "μου είπε μπράβο, μου είπε μπράβο"

Άλλη μητέρα όταν μιλούσαμε μου είπε πως χαίρεται ακόμα και με τις παρατηρήσεις που της γράφω κάποιες φορές "γιατί σημαίνει πως την προσέχετε και δεν αδιαφορείτε"

Και αναρωτιέμαι ξανά...Αυτά δεν οφείλει να κάνει ο καθένας μας; Πρώτα δεν πρέπει να φτιάξεις μια καλή σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές σου, να έχεις ένα όμορφο ζεστό και ασφαλές κλίμα στην τάξη και μετά να προχωρήσεις σε όλα τα άλλα;Τι να την κάνω εγώ την αναγωγή στη μονάδα όταν τα παιδιά με φοβούνται;;; Όταν τα παιδιά δεν είναι χαρούμενα στο σχολείο;

Είναι πρώτη φορά που μαθητές μου , μου σχολιάζουν αρνητικά κάποιον άλλο. Μέχρι τώρα οι μαθητές μου λάτρευαν τους παλιούς δασκάλους του οπότε είναι κάτι καινούριο για μένα ...Τους λέω πως ο κάθε δάσκαλος έχει τον τρόπο του μπλα μπλα και μου απαντάνε "και τι ωραίο βρίσκεται στον τρόπο αυτό, να μην ασχολείται με τα προβλήματα μας και να μας λέει πως δεν είναι δικό του θέμα"
"Τι τρόπος είναι να μη μας εξετάζει ποτέ και να μη γράφει ποτέ κάτι στον πίνακα;"
"Και κυρία όταν κάτι δεν ήξερε απλά μας έλεγε δεν είναι ώρα τώρα ενώ εσείς μας λέτε πως δε το ξέρετε και μετά από το κενό σας το έχετε βρει και μας το λέτε"
Δεν έχω πάντα απάντηση να τους δώσω. Τους λέω πως πάντα κάτι θα πάρουν και κάτι θα δώσουν σε κάποιον δάσκαλο και πως και αυτός ο δάσκαλος τα αγαπούσε και μπλα μπλα μπλα...

Εμείς είναι μέρες που δεν ανοίγουμε το βιβλίο στα Μαθηματικά γιατί κάτι έχει προκύψει, κάτι θέλουν να συζητήσουν , γιατί έχουν τόσο πολλά πράγματα στο μυαλό τους ειδικά σε αυτή την ηλικία....Εχουν ανάγκη να μιλήσουν και να ακουστούν..Και θέλουν να είσαι εκεί.
Και δεν είναι καθόλου χάσιμο χρόνου...Και το βρίσκεις μπροστά σου αργότερα. Γιατί είναι πιο ήσυχα πλέον , γιατί με ακούνε, γιατί αν τους πω "τώρα θα κάνουμε αυτό και μετά θα μιλήσουμε" με ακούνε και δε βγάζουν κιχ. Γιατί βλέπω πως τα παιδιά που μου περιέγραφαν άλλοι δάσκαλοι "αχ αυτός θέλει προσοχή" είναι από τα παιδιά που δε τους έχω κάνει καμιά παρατήρηση εδώ και 2 μήνες...
Είναι πάλι φορές όπως πριν μια εβδομάδα που απο μια εικόνα στο βιβλίο της γλώσσας ανοίξαμε συζήτηση για δύο ολόκληρες ώρες. Με αφορμή μια εικόνα ενός πρόσφυγα τα παιδιά μίλησαν εντελώς μόνα τους ( εγώ απλά έλυνα απορίες) για τα παρακάτω : μετανάστευση, οικονομική κρίση, ρατσισμός, απόλυση,ανεργία, φορολογία, χαράτσια, αυτοκτονίες, ευρωπαϊκή ένωση,  παιδική κακοποίηση, εμπορία οργάνων, η ζωή στην επαρχία, διαδηλώσεις, αγανακτισμένοι, σύνταγμα, δακρυγόνα και και και...Και να όλα αυτά συνδέθηκαν. Και ναι χτύπησε το κουδούνι και με το ζόρι κατέβηκαν για διάλειμμα. Και τα χάρηκα. Εγώ στην έδρα παρατηρητής ( εντάξει που και που έδινα εγώ το λόγο γιατί ξέφευγαν) να τα ακούω και να τα καμαρώνω. Αλήθεια αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές...Βρήκαν ακόμα και λύσεις για την οικονομική κρίση τα καμάρια μου.

Με τους γονείς τώρα γιατί με αφορμή μια μητέρα κάνω και την ανάρτηση συνεργαζόμαστε άψογα.Το τετράδιο επικοινωνίας λειτουργεί μια χαρά , μιλάμε , προσπαθούμε και οι δυο πλευρές και βλέπουμε πόσο βοηθάει αυτό και τα παιδιά.

Η πλάκα είναι πως ο παλιός δάσκαλος μου είχε πει πως όλα είναι καλά με την τάξη αυτή αλλά οι γονείς είναι πολύ παράξενοι, δημιουργούν συνεχώς θέματα, κάνουν παράπονα, επεμβαίνουν....και να έχω το νου μου.Εγώ πάλι έχω άλλη εικόνα...και ελπίζω να μην αλλάξει. Εγώ δεν έχω δει κανένα παράξενο μέχρι τώρα. Σίγουρα θα σου τύχουν τέτοιοι γονείς αλλά εκείνος μιλούσε για το σύνολο και δε σας κρύβω πως ένα άγχος το είχα....

Αααα και ξέχασα να αναφέρω κάτι ( άσχετο βέβαια με το θέμα της ανάρτησης)
Φέτος λέω να αφήσω λίγο τα περιβαλλοντικά θέματα και στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης να τρέξω ένα θέμα για την Ομαλή μετάβαση των παιδιών στο γυμνάσιο....Μου έδωσε το έναυσμα ο διευθυντής του σχολείου που έκανε μια δυο ώρες μάθημα στα παιδιά μου και λέω να το τολμήσω αφού και τα παιδιά το δέχτηκαν με χαρά .Εχω στο μυαλό μου κάποια πράγματα και θα το ξεκινήσουμε μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων....Ελπίζω να πετύχει και να πάνε στο γυμνάσιο έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και χωρίς άγχος....

Σας χαιρετώ :)

Στολίσαμε....

Τη Δευτέρα είπα στα παιδιά πως την Παρασκευή θα στολίσουμε το δέντρο και την τάξη μας. 

"Από τώρα κυρία;"  ρώτησαν. 

Απο τώρα λοιπόν γιατί θέλω να τη χαρούμε ένα μήνα...

Αυτό που με έκανε να θυμώσω πολύ είναι το γεγονός πως τα δύο προηγούμενα χρόνια το δέντρο και την τάξη τη στόλιζαν μόνο 3 παιδιά. Σκέφτομαι "μπα δεν άκουσες καλά" Και μου το ξαναείπαν. Μόνο 3 μαθητές στόλισαν το δέντρο, έβαλαν το αστέρι, στόλισαν τα παράθυρα...

Και οι υπόλοιποι;;; ρώτησα

Οι υπόλοιποι κάναμε εργασίες!!! απάντησαν τα παιδιά....

Στα παιδιά δεν σχολίασα φυσικά τίποτα. Ό,τι και να ακούσεις προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Ευτυχώς τα παιδιά ξέρουν να κρίνουν.

Είναι δυνατόν μια τόσο όμορφη στιγμή να μη τη μοιράζεται όλη η τάξη μαζί; Πως μπορείς και το κάνεις αυτό;Ας την στόλιζες και μόνος σου λοιπόν.

 Τι φοβάσαι;;;Μη γκρεμίσουν την τάξη; 

Εμείς μοιράσαμε δουλειές και δεν χρειάστηκε να φωνάξω ούτε μία στιγμή. Τα πράγματα πολύ απλά...3 σειρές φωτάκια, 18 παιδιά άρα 6 παιδιά βάζουν τα πρώτα φωτάκια  και συνεχίζουν τα υπόλοιπα. Πάρε εσύ τα στολίδια για τα παράθυρα, πήγαινε εσύ να βοηθήσεις, φτιάξτε εσείς την πόρτα , στόλισε εσύ τη βιβλιοθήκη και όλοι μαζί το δέντρο. Και μη σας νοιάζει αν ταιριάζουν οι λάμπες ή αν το κάναμε πολύ παρδαλό. Το βασικό είναι να περάσουμε καλά. Στολίζουμε, γελάμε τραγουδάμε.

Και ας είναι ακόμα Νοέμβρης εμείς είπαμε τα κάλαντα και όλα τα hit των Χριστουγέννων.

Φυσικά συμμετείχα και εγώ και πέρασαν 3 ώρες έτσι. Κάποια στιγμή είχα κάτσει στην έδρα και τα παρατηρούσα...Άλλος σκαρφαλωμένος πάνω στο θρανίο και άλλα παιδιά να του δίνουν στολίδια και να κρατάνε και σταθερό το θρανίο να μην πέσει. Άλλοι στον πίνακα να ζωγραφίζουν και να γράφουν ευχές, άλλος να έχει πιάσει τη σκούπα και να τραγουδάει "Last Christmas " Παιδιά χαμογελαστά, με μάτια να λάμπουν, να καμαρώνουν το δέντρο μας, παιδιά να σκάνε στα γέλια όταν ο συμμαθητής του τραγούδαγε το "Αγια Νύχτα " στα Αγγλικά. Και χαμογέλασα ασυναίσθητα και είδα μια μαθήτρια να με κοιτάζει και να μου χαμογελάει ....Και απορώ πως θες να χάνεις αυτές τις στιγμές;;;Εσύ, ο δάσκαλος τους. Πως προτιμάς να βλέπεις 15  παιδιά να γράφουν ασκήσεις και άλλα 3 σε μια γωνιά ήσυχα ήσυχα να στολίζουν το δέντρο.( γιατί αφού οι άλλοι γράφουν απαγορεύεται να μιλήσεις).Πως μπορείς να χάνεις στιγμές που τα παιδιά σε αγκαλιάζουν σφιχτά και σου λένε "κυρία, περάσαμε τέλεια" "κυρία σε ευχαριστώ"

Παραξενεύτηκα ακόμα περισσότερο που τα παιδιά το είχαν σαν δεδομένο και με ρώτησαν 5  φορές "μα όλοι θα στολίσουμε"  Και ειδικά όταν τους είπα πως το αστέρι το βάζει πάντα μαζί ολη η τάξη, δε γίνεται να επιλέξω εγώ κάποιο παιδί...με κοίταζαν με απορία.

Είμαστε οι πρώτοι που στολίσαμε και άκουσα  και  ατάκες τύπου "καλά απο τώρα;;"  , "πω πω πως τα βαριέμαι , δεν πας να στολίσεις και τη δικιά μου" "ωχ τι μου έκανες, άρχισαν την γκρίνια και οι δικοί μου και δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο" αλλά συγγνώμη κιόλας δε με απασχολεί. Τα παιδιά πολλές φορές συγκρίνουν τι γίνεται στο άλλο τμήμα αλλά αν εσύ υποστηρίξεις αυτό που πιστεύεις δεν έχεις θέμα...Και σε μένα πολλές φορές έχει τύχει να σου πουν "οι άλλοι έκαναν εκείνο, το άλλο" τους εξηγείς και όλα είναι καλά...Οπότε....εξήγησε τους με λογικά επιχειρήματα γιατί δε θα στολίσετε την τάξη , είναι τόσο μα τόσο απλό.

Δε κατηγορώ κάποιον , ούτε θεωρώ πως εγώ είμαι η τέλεια. Αλλά κάποια τόσο απλά πράγματα δίνουν τόση χαρά στα παιδιά...Γιατί να τους το στερούμε ;Είναι που είναι η κατάσταση δύσκολη ας κάνουμε κάτι να αλλάξει η διάθεση, το σχολείο μας.

Φέτος που το σχολείο έχει και κουζίνα με φούρνο κανονικό θα κάνουμε και μελομακάρονα...  :)

Συνάντηση με τα κορίτσια της τάξης μου

Όπως έχω ήδη πει φέτος έχω Στ τάξη. Μια τάξη που τη φοβόμουν πάντα και ήταν αυτή που έμεινε και πήρα εγώ ( είπαμε είμαι το μικρό του σχολείου φέτος)
Τελικά το άγχος κράτησε λίγο!!!Τα παιδιά τα λάτρεψα. νομίζω και αυτά το ίδιο και επικοινωνούμε μια χαρά...Διαφορετική σχέση απο ό,τι είχα με τα μικρότερα αλλά το βασικό στοιχείο η αγάπη επικρατεί και πάλι...Μου αρέσει που μπορείς να μιλήσεις μαζί τους για πολλά θέματα, που θα καταλάβουν το χιούμορ σου, που θα αντιδράσουν , που θα σου κάνουν πλάκα , που σε νιώθουν φίλη τους εκτός απο δασκάλα τους ( χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι ξεκάθαροι οι ρόλοι)

Διαφορετική ηλικία λοιπόν παιδιών διαφορετικές οι ανάγκες μας ....Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω μια συζήτηση με τα κορίτσια της τάξης μου για τις αλλαγές που συμβαίνουν στην ηλικία αυτή στο σώμα τους και όχι μόνο...Ήδη απο την πρώτη μέρα τα παιδιά είχαν ένα άγχος αν θα κάνουμε το μάθημα με την αναπαραγωγή...που είναι τελευταίο στην ύλη του βιβλίου .....

Περίμενα να περάσουν 2 μήνες ώστε να νιώθουν πιο άνετα μαζί μου για μια τέτοια συζήτηση...Για να σπάσω τον πάγο λοιπόν αντί να τους πω "σας θέλω το διάλειμμα" το έκανα σαν παιχνίδι....

Τι έκανα λοιπόν ;;;
Πριν λίγες οι μαθήτριες μου μπαίνοντας στην τάξη από το διάλειμμα βρήκαν μέσα στις κασετίνες τους ένα χαρτάκι και μια καραμέλα....
Το χαρτάκι έγραφε

Μυστική συνάντηση μόνο για κορίτσια

Θα σας περιμένω στην τάξη μας την άλλη Δευτέρα στο πρώτο διάλειμμα..Θα φάμε το πρωινό μας μαζί και θα μιλήσουμε για θέματα κοριτσίστικα και όχι μόνο...Μέχρι τότε βρείτε ένα τρόπο να μη μας πάρουν είδηση τα αγόρια..Να καταφέρουμε να κρατήσουμε τη συνάντηση μας μυστική.Γράψτε μου τις προτάσεις σας σε ένα χαρτί και αφήστε το στο κουτί επικοινωνίας..Αν για κάποιο λόγο αλλάξει η ώρα ή η τοποθεσία θα σας ενημερώσω.
Η συνάντηση σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωτική



Το όλο σκηνικό το έκανα απλά για να κάνω τα κορίτσια να χαλαρώσουν. Μπορούσα απλά να πω στα παιδιά , θέλω τα κορίτσια σήμερα και τελεία!!!Έτσι όμως το χάρηκαν πολύ...Κρυφά σημειώματα, ερωτήσεις αγωνία...από όλα είχε ο μπαξές....Το τι σημείωμα βρήκα μέσα στο κουτί επικοινωνίας δε λέγεται...Προτάσεις για το πως δε θα μας πάρουν χαμπάρι, ερωτήσεις τύπου "κυρία ό,τι θέλουμε μπορούμε να συζητήσουμε;;;" "κυρία να φέρουμε κέικ, πορτοκαλάδες;;;"

Έπρεπε να δείτε απογοήτευση όταν έμαθαν πως θα σχολεία θα είναι κλειστά τη Δευτέρα

"Κυρία θα το κάνουμε άλλη μέρα ε;;;"   "Κυρία μη το ακυρώσουμε τελείως απλά να αλλάξουμε τη μέρα"
Και έφτασε η μέρα...Το κουδούνι χτύπησε , είπα στα παιδιά να περάσουν έξω και τα κορίτσια με τρόπο έμειναν τελευταία και δεν έφυγαν...
Καθίσαμε λοιπόν στα θρανία ( εννοείται πως δεν έκατσα στην έδρα) , βγάλαμε τα φαγητά μας , μοιράσαμε το κέικ και η συζήτηση άρχισε...
Αρχικά τις ρώτησα αν φαντάζονται τι ήθελα να πούμε...Το πέτυχαν με την πρώτη.
"Για την περίοδο κυρία και την εφηβεία;;;"

Και μιλήσαμε...Και τους είπα για τη δική μου πρώτη εμπειρία, για το ποιος είναι ο λόγος που συμβαίνει όλο αυτό , πως είναι κάτι φυσιολογικό κτλ...Τα πιο πολλά ήξεραν τι είναι αλλά δεν ήξεραν γιατί συμβαίνει... Έτσι τους είπα για το ταξίδι του ωαρίου , ρώτησαν κάποια πράγματα και μετά τους είπα πως πάντα θα έχω μαζί μου σερβιέτες ( κρυμμένες μέσα στην τάξη) και αν καμιά φορά χρειαστούν να μου ζητήσουν....

Δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο....Μου είπαν τις απορίες τους, μου είπαν τα παράπονα τους απο τα αγόρια ( αχ προ εφηβείαααα) και το κουδούνι χτύπησε...Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσα να αφήσω τα αγόρια για μια ώρα με κάποιο δάσκαλο αλλά κολλούσα να ζητήσω κάτι τέτοιο ( είμαι και στο σχολείο καινούρια μη ξεχνάμε) να έχουμε το χρόνο μας. Ιδανικό θα ήταν ακόμα να μιλήσω εγώ σε όλα τα κορίτσια της Στ ταξης κάποια στιγμή και ο δάσκαλος να μιλήσει στα αγόρια....Αλλά αυτό είναι απλά μια σκέψη μου. Άλλωστε σε ερώτηση που έκανα στον άλλο συνάδελφο για το κεφάλαιο της αναπαραγωγής η συζήτηση ήταν .:

-Το κεφάλαιο παραλείπεται.
-Οχι είναι μέσα στην ύλη
-Οχι είναι εκτός

Το λύσαμε κοιτώντας το βιβλίο ύλης και αφού είδαμε πως είναι μέσα στην ύλη μου είπε πως
"Ε είναι σαν να παραλείπεται αμα δεις το βιβλίο δασκάλου. Εγώ δε το κάνω ποτέ και έχω το κεφάλι μου ήσυχο"

Εγώ διαφωνώ αλλά δεν μπήκα στην διαδικασία να εξηγήσω. Εγώ θα το κάνω. Ευτυχώς αυτό μας έμεινε ακόμα ...Να έχουμε μια ελευθερία κινήσεων για το πως θα διδάξουμε τι. Με το συνάδελφο συνεργαζόμαστε άψογα αλλά σε αυτό το θέμα ε θα έχουμε κάποια διαφορά και ελπίζω να μην έχω θέμα με κάποιο γονιό ( καλά εγώ όσα λέει το βιβλίο θα τους πω)

Χτύπησε λοιπόν το κουδούνι, τα κορίτσια κρύφτηκαν σε μια γωνιά για να μπουν ανέμελες στην τάξη και μάλιστα τα αγόρια τους είπαν "καλα που είχατε πάει όλες;;;"   Την τελευταία ώρα μια μαθήτρια μου έφερε 3 χαρτάκια...."Κυρία κάτι σας γράψαμε όλες μαζί"

Και σας γράφω κάποια απο αυτά...

Πέρασα τ ε λ ε ι α!!!Μου άρεσε που ήμασταν μόνο κορίτσια και όχι αγόρια και μιλήσαμε ελεύθερα.να το ξανακάνουμε και αυτή τη φορά ακόμα καλύτερα

Ηταν πολύ ωραία και μ αρεσε που σας είπαμε τα παράπονα μας .Ελπίζω να κάνετε κάτι για αυτό!Θα ήθελα να το ξανακάνουμε έτσι μυστικά...Δε νομίζω να το κάνετε αυτό και με τα αγόρια!!!

Μου άρεσε και εμένα πάρα πολύ γιατί μπορούσαμε να μιλήσουμε ελεύθερα για πράγματα που θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να γίνει μπροστά στα αγόρια ( ευτυχώς που δεν ήταν εκεί) Επίσης εύχομαι αυτή η συνάντηση να γίνεται όσο πιο συχνά μπορούμε

Κυρία αυτό το διάλειμμα ήταν πολύ ξεχωριστό...Σας αγαπάω πολύ και χάρηκα που μας μιλήσατε για κάτι προσωπικό σας και μας ακούσατε. Θέλω να το ξανακάνουμε

Χάρηκα πολύ που τα είπαμε και σας μιλήσαμε ελεύθερα. Μακάρι να το κάναμε όλο αυτό πολύ συχνά.

Σήμερα χάσατε το διάλειμμα σας για εμάς...Απο την αρχή της χρονιάς κατάλαβα πως είστε διαφορετική. Είμαστε πολύ τυχεροί που θα φύγουμε απο το δημοτικό και εσείς θα είστε η τελευταία μας δασκάλα. Ευχαριστώ πολύ για όλα.

Και τα υπόλοιπα στο ίδιο μήκος κύματος ήταν... Έφυγα απο το σχολείο νιώθοντας τόσο πλήρης και ευτυχισμένη....




ΥΓ Το κουτί επικοινωνίας το χρησιμοποίησα πρώτη φορά πέρυσι...Είπα στα παιδιά πως εκεί μπορούν να μου αφήσουν σημειώματα για ό,τι θέλουν. Κάποιο παράπονο, κάτι που έκανα και θεωρούν πως τα αδίκησα, κάτι που ντρέπονται να μας πουν ...Φέτος πάντως έχω πολλά πολλά σημειώματα...Ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχω αδικήσει κανένα!