Ταΐζοντας τα πουλιά...

Τις μέρες που μας πέρασαν είδαμε πάλι χιόνια στο σχολείο.Δε βγαίναμε έξω το διάλειμμα και τα περιστέρια που μας κάνουν παρέα κάθε διάλειμμα  "έχασαν" το φαγητό τους. Κάθε μέρα παραμονεύουν στην αυλή .Μόλις χτυπήσει το κουδούνι να μπούμε ξανά για μάθημα εκείνα τσιμπολογάνε ό,τι έχει πέσει στην αυλή.

Στο μάθημα της Μελέτης μάθαμε πως τα πουλιά δυσκολεύονται να βρουν φαγητό το χειμώνα ειδικά όταν χιονίζει. Έτσι είπαμε να τα βοηθήσουμε...Τα ζουζούνια μου έφεραν σποράκια, δημητριακά, ψίχουλα απο ψωμί και βγήκαμε έξω και τα ταΐσαμε. Τους άρεσε τόσο πολύ που έφεραν φαγητό και τις επόμενες μέρες. Τα περιστέρια έκαναν πάρτι.Χθες κάναμε ένα μικρό πάρτι και εμείς στην τάξη. Οι υπέροχοι γονείς αν και το έμαθαν μόλις δυο μέρες πριν έφεραν πάλι τα πάντα. Δε ξέρω και εγώ πόσες ώρες έτρωγαν και έτρωγαν... Με τόσο χορό που έριξαν λογικό. Πόσο χάρηκα όταν κάποια στιγμή που καθαρίζαμε τα άκουσα να λένε "Μη πετάμε ό,τι μας έμεινε στα πιάτα στα σκουπίδια. Θα τα δώσουμε στα πουλιά πάλι"

Να περάσετε ένα όμορφο τριήμερο!!!

Στιγμές απο την τάξη

Καλοί μου φίλοι καλημέρα!!!

Ξεκούραση και χουχούλιασμα για μένα σήμερα όπως και χθες...Το καλό του να δουλεύεις στα Βόρεια Προάστια...Το σχολείο κλειστό δυο μέρες τώρα λόγω χιονιού.

Οπότε το πρόγραμμα έχει ύπνο, διάβασμα  , ύπνο και ξάπλα!

Σήμερα λοιπόν είπα να μοιραστώ μαζί σας ατάκες των μικρών μαθητών που έχω να σας γράψω καιρό....

Στην αρχή της χρονιάς είπα πως στους μαθητές πως είμαι απο την Κρήτη.Τους δείχνω την Κρήτη στο χάρτη και συνεχίζουμε τις συστάσεις....Μετά απο κάποιες μέρες άργησα να βγω στην προσευχή γιατί μίλαγα με μια μητέρα. Μπαίνουμε στην τάξη και μου λέει ένα παιδί...

-Είχε καθυστέρηση το αεροπλάνο κυρία;

-Ποιο αεροπλάνο ; ρωτάω εγώ

-Με αεροπλάνο δεν έρχεστε κάθε μέρα απο την Κρήτη; 

Πετάγεται και ένα άλλο παιδί και λέει

-Κυρία μπράβο έρχεστε απο την Κρήτη και δεν αργείτε ποτέ. Μόνο σήμερα αλλά λίγο"

Ανοίγουμε το λεξικό και ψάχνουμε λέξεις.

Ένα παιδί διαβάζει την λέξη "ξυριστική μηχανή"

Ακολουθεί διάλογος

-Ξυριστική μηχανή έχουν οι άντρες για να ξυρίζονται.

-Όχι έχουν και οι μαμάδες.

-Οι μαμάδες δεν έχουν.

-Η μαμά μου έχει ξαθ ξυρίζει τα πόδια της.

Πετάγεται ένας μικρός και λέει

-Εμένα η δική μου κάνει αποτρίχωση στο μπικίνι με κερί.

-Αφού το μπικίνι δεν έχει τρίχες καλέ. Εχουν τρίχες τα μαγιό;

-Κυρία έχουν τρίχες τα μπικίνια;

-Κυρία είστε παντρεμένη;

-Ναι είμαι.

-Παιδάκια έχετε; 

-Όχι δεν έχω.

-Ψέματα λέτε, έχετε.

-Δε σας λέω ψέματα ,δεν έχω παιδιά.

-Μα αφού έχετε εμάς....26 παιδάκια έχετε όχι κανένα.

Προχθές που χιόνιζε μου λέει ένα παιδί.

-Κυρία πως θα πάτε σπίτι σας;

-Με το λεωφορείο και μετά με τον Ηλεκτρικό.

-Μα αφού χιονίζει.

-Δε χιονίζει ακόμα πολύ και θα μπορώ να πάω.

-Άμα χιονίσει πολύ και δε μπορείτε να φύγετε να έρθετε σπίτι μου.

-Εντάξει , αν χρειαστεί, απαντάω εγώ.

Και αρχίζει να φωνάζει 

-Χιόνισε καλέ Θεέ , χιόνισε να έρθει η κυρία σπίτι μας

Ακούει ένας άλλος  και λέει 

-Οχι στο δικό μου σπίτι θα έρθει που είναι πιο κοντά στο σχολείο, το δικό σου είναι μακρυά.

Αφού για δύο λεπτά έλεγε ο ένας , έλεγε και ο άλλος στο τέλος λέει ένας τρίτος.

Η κυρία θα αποφασίσει. Κυρία ποιος είναι ο ποιο όμορφος  απο τους δύο;

Ο πιο όμορφος θα σας πάρει σπίτι του.

-Κυρία στις 14 Φλεβάρη γιορτάζουν οι ερωτευμένοι. Εγώ είμαι πολύ ερωτευμένος και γιορτάζω. Θέλω να σας φέρω γλυκά αλλά η μαμά μου δε το ξέρει πως είμαι ερωτευμένος για να αγοράσει γλυκά και δε θέλω να της το πω γιατί θα με ρωτάει ποια είναι και ποια είναι και εγώ δε θέλω να της πω γιατί τν ξέρει και  θα θέλει να την παντρευτώ και εγώ δε θέλω ακόμα γιατί είμαι μικρός. Του χρόνου όμως δε θα με νοιάζει θα έχω μεγαλώσει.

Την ίδια μέρα βλέπουμε το χιόνι να πέφτει και σταματάμε το μάθημα και χαζεύουμε έξω. Η χαρά η δική μου μπορώ να πω πως είναι πιο μεγάλη καθώς είναι η 3η φορά στη ζωή μου που βλέπω να χιονίζει και η πρώτη φορά που έβλεπα τόσο πολύ χιόνι. Μη ξεχνάτε πως είμαι απο την Κρήτη. Τα παιδιά θέλουν να βγούμε έξω κάτι που δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Είναι γενικά αναστατωμένα, χαρούμενα και ένας μόνος είναι μέσα στα μούτρα. 

Εγώ δε θέλω να χιονίσει άλλο. Αν το στρώσει θα κλείσει το σχολείο και εγώ δε θέλω να κλείσει....

Το ίδιο άρχισαν να λένε και κάποια άλλα παιδιά...Αναρωτιέμαι; Τι έχω κάνει λάθος; Είναι δικά μου παιδιά αυτά;;; ( Εντάξει να πω την αλήθεια χαίρομαι πολύ όταν τα ακούω αυτά)

Λοιπόν σας χαιρετώ για την ώρα...

Καλά Τσικνίσματα σήμερα!

Να ομορφοπερνάτε!

Μυστικός Άγιος Βασίλης

Μπήκε ο Φλεβάρης και όπως βλέπετε και απο τον τίτλο σας γράφω αναρτήσεις απο last year !

Είπαμε όμως όπως λέει ο λαός "κάλλιο αργά παρά ποτέ"

Πολύ πριν τις γιορτές πέταξα στα παιδιά την ιδέα να ανταλλάξουμε δώρα την τελευταία μέρα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων. Τα παιδιά φυσικά όλα μαζί απάντησαν "ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι "και πριν προλάβω να πω τους κανόνες άρχισαν "εγώ θα κάνω σε σένα, εσύ σε μένα "  "εμένα ποιος θα μου κάνει;"

Φυσικά αυτό το είχα προβλέψει και έτσι τους εξήγησα πως θα γίνει κλήρωση για το ποιος θα κάνει δώρο σε ποιον....και αυτό θα το κρατήσουμε μυστικό. 

Κάθε παιδί λοιπόν ερχόταν στην έδρα, τράβαγε ένα ξυλάκι και έβλεπε το όνομα. Εγώ το σημείωνα στο τετράδιο μου γιατί όλο και κάποιος μπορεί να το ξέχναγε....

Ολα τα παιδιά λοιπόν θα έπαιρναν δωράκι και μπορεί να έπαιρναν και απο παιδί που δεν έκαναν παρέα, δεν ήταν φίλοι.

Ο άλλος κανόνας ήταν πως το δώρο δε θα το αγοράσουμε. Πέρα απο την οικονομική κρίση και τις δυσκολίες που έχει κάθε οικογένεια ήθελα να βάλουν χρόνο και "κόπο" για να φτιάξουν τα δωράκια τους. Τους έδωσα κάποιες ιδέες αλλά τους είπα πως μπορούν να φτιάξουν ό,τι θέλουν....

Κατά ένα περίεργο τρόπο κανείς δεν μαρτύρησε σε ποιον θα φτιάξει δώρο...Όλοι ρώταγαν αλλά κανείς τελικά δεν είπε ( εκτός αν έφαγε δούλεμα η δασκάλα).

Δύο οι κανόνες λοιπόν. Κρατάμε κρυφό σε ποιον θα κάνουμε δώρο και δεν αγοράζουμε κάτι.

Με ρώτησαν "κυρία τα χαρτόνια μπορούμε να τα αγοράσουμε ε;"  "Μπορώ να αγοράσω την τσάντα για να το βάλω μέσα"  Φυσικά τους απάντησα ναι!!!

Την τελευταία μέρα η τάξη μας γέμισε μικρές και μεγάλες τσαντούλες....

Τα παιδιά χάρηκαν πάρα πολύ!!! Τα πρόσωπα τους φωτίστηκαν, αγκαλιάστηκαν και έδωσαν φιλιά/Στεναχωρήθηκα γιατί δύο παιδιά δεν έφεραν απολύτως τίποτα. Τίποτα ναι! Δύο παιδιά λοιπόν θα έμεναν χωρίς δώρο. Τα υπόλοιπα παιδιά σκέφτηκαν πως κανονικά τα δώρα που θα έπαιρναν τα παιδιά αυτά ( αυτά που δεν έφεραν τίποτα) να τα δώσουμε στα παιδιά που θα έμεναν χωρίς δώρο. Αυτό είναι το δίκαιο μου έλεγαν. Ήρθα σε δύσκολη θέση. Επειδή είχα σκεφτεί πως κάποιο παιδί μπορεί να έλειπε εκείνη τη μέρα είχα φτιάξει κάποιες καρτούλες και έτσι το σώσαμε κάπως και όλοι πήραν απο κάτι. Έκανα αυτό που είπαν τα παιδιά και έδωσα τις κάρτες στα παιδιά που δεν έφεραν δωράκι. Αισθάνθηκα άσχημα είναι αλήθεια.

Αντίθετα μια μητέρα που το παιδί της ήταν άρρωστο εκείνη τη μέρα ήρθε στο σχολείο το πρωί να φέρει το δωράκι για να μη μείνει κάποιο παιδί χωρίς δώρο. Παράλληλα μια άλλη μητέρα που ήξερε πως ένα παιδί έλειπε ( αλλά η μαμά το έφερε τελικά) μου έφερε ένα έξτρα δώρο μη μείνει κάποιο παιδί χωρίς δώρο....

Τις ευχαριστώ πολύ πολύ και τις δυο!!!

Ενα παιδί έφερε δώρο αγοραστό .....Αφήνω ασχολίαστο πως δεν έκανε αυτό που είχαμε πει ( δεν αναφέρομαι στο παιδί ) και θα πω τι μου έκανε εντύπωση. Ο αποδέκτης του δώρου είπε ευχαριστώ και το έχωσε στην τσάντα. Δεν έπαιξε καν, δεν ενθουσιάστηκε και μου είπε "ήθελα και εγώ να μου φτιάξουν το δώρο μου και όχι να μου το αγοράσουν" .

Την ιδέα την πήρα την συνάδελφο Ιωάννα  . Ιωάννα λογικό η τάξη σου να είναι αστεράτη αφού είσαι Αστεράτη Δασκάλα. Θα χαρώ κάποια στιγμή να έχουμε ίδια τάξη ( πέρυσι είχα Α εσύ Β , φέτος ανάποδα) για να μπορέσουμε να συνεργαστούμε έστω και απο μακρυά.

Η ανάρτηση της Ιωάννας για τον Κρυφό Αϊ Βασίλη είναι εδώ 

Παρακάτω βλέπετε το Φιλάγιο!!! Ποιος είναι αυτός ; Μα ο Αγιος της Φιλιάς φυσικά! Ήρθε στην τάξη μας και τη γέμισε αγάπη. Δώσαμε και πήραμε αγάπη μαζί με τα δωράκια που ανταλλάξαμε....

Αξίζει να διαβάσετε το παραμύθι της Αγγελικής Βαρελά 

"Δώσε την αγάπη" 

Εμείς διαβάσαμε το απόσπασμα στο Ανθολόγιο και ζωγραφίσαμε τον Άγιο της Φιλίας

Δωσε την αγάπη όπως δίνεις ένα μήλο! Έτσι απλά!!!