Τα νέα μου

Tη χρονιά που πέρασε στην Αθήνα σας είχα μιλήσει πολύ για τη σχέση που είχα με τα παιδιά μου...
Σας είχα μιλήσει για τους φόβους μου, γιατί πήρα πρώτη φορά Στ τάξη...αλλά γρήγορα οι φόβοι έφυγαν και ήρθε η χαρά και η ικανοποίηση για τους μαθητές μου.

Πέρασε ο χρόνος σαν νερό και ενώ ήμουν σε μια νέα πόλη, ζούγκλα για τα δικά μου δεδομένα, πέρναγα τόσο όμορφα στο σχολείο που στιγμή δε σκέφτηκα "αχ πόση ώρα κάνω να φτάσω"
Εντάξει πέρναγα υπέροχα και εκτός τάξης απλά τώρα το θέμα μας είναι άλλο...

Το καλοκαίρι μίλησα λίγες φορές με τα παιδιά...Εγώ δεν άνοιγα σχεδόν πότέ το skype αλλά και τα ζουζούνια ήταν σε χωριά , εξοχικά , μακρυά απο υπολογιστή και την Αθήνα

Εφυγα απο την Αθήνα τόσο ξαφνικά που δεν προλαβα να τα δω αν και το ήθελα ..
Σήμερα μιλούσα πάνω απο μια ώρα με μια μαθήτρια μου...
Πόσο με έκανε να χαρώ η κουβέντα μας...πόσο με συγκίνησε :)

"Ντροπή τους να χωρίζουν νιόπαντρα ζευγάρια" είπε η μικρή μου...

Εμαθα τα νέα τους απο το γυμνάσιο, κλείσαμε ραντεβού για τα Χριστούγεννα, μου έστειλε τα αγαπημένα της τραγούδια....

Τελικά ναι η Στ τάξη έχει δυσκολίες αλλά έχει και άλλες απολαύσεις

Τα πρωτάκια πάλι είναι άλλη φάση...Τόσο μικρά και χαριτωμένα...Κουράζονται εύκολα, θέλουν συνεχώς τουαλέτα/νερό/φαγητο/διαλειμμά/τη μαμά ...Απαντάω 10 φορές στην ίδια ερώτηση, λέω 15 φορές τι πρέπει να κάνουμε για να ακούσω "τι κυρία;"
Αλλά απο την άλλη είναι μικρά και εύπλαστα...Εχω όμως άγχος! Θα μάθουν να γράφουν; Να διαβάζουν; Και αν δεν μάθουν; Είδα όνειρο χθες πως ήταν Μάρτης και δεν ήξεραν τα γράμματα...

Κατά τα άλλα περιμένω ένα θαύμα που θα με φέρει πάλι πίσω στην Αθήνα....
Μελαγχολώ εδώ..Εχω τους δικούς μου, τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου όμως εγώ μελαγχολώ και έχω σταματήσει να κάνω όνειρα....

Σκεφτόμουν πως αν το πράγμα συνεχίσει έτσι εγώ πότε θα μείνω με το δικό μου άνθρωπο; Όταν θα πάρω σύνταξη;

Τελικά μπορεί να ναι για καλό η Α τάξη...με κάνουν και γελάω με τις ατάκες τους κάθε μέρα...Είναι τόσο αθώα :)

Πρωτάκια

-Κυρία θα έρθουμε και αύριο σχολείο;
-Ναι
-Κάθε μέρα;
-Κάθε μέρα. Γιατί δε σου αρέσει; Δεν περνάς καλά;
-Εσύ θα έρχεσαι;
-Εννοείται. Κάνω εγώ χωρίς εσάς;
-Α καλά. Εγώ θα έρχομαι κάτω απο στο σπίτι σου. Αμα εσύ δεν έρθεις σχολείο εγώ δεν πάω


Και έτσι όμορφα και ωραία πέρασε η δεύτερη μέρα με τα πρωτάκια μου


Φέτος όπως προβλέπεται θα έχω πολύ υλικό....

Επιστροφη...

Επιστρεφω Κρητη...
Θα τα λεμε απο κει, ελπιζω οχι ολο το χειμωνα...

Που θα πάει τελικά η βαλίτσα

Πέρυσι το Σεπτέμβρη νόμιζα πως τα είχα ζήσει όλα όσο αφορά το κομμάτι της δουλειάς...

Θυμάμαι το άγχος, το ενδεχόμενο να μας διώξουν απο την Α Αθήνας και να πάνε κάπου στην Αττική....

Και να που φέτος έχουμε χειρότερα...

Τη Δευτέρα δεν πήγα σχολείο. Ευτυχώς εγκαίρως μας ενημέρωσαν πως δεν χρειάζεται να πάμε στην οργανική μας αλλά θα παρουσιαστούμε Πέμπτη αφού οι αποσπάσεις θα γινόταν Δευτέρα ...Η Δευτέρα έγινε Τρίτη, η Τρίτη έγινε Πέμπτη.

Παράλληλα μέχρι και Τετάρτη απόγευμα κανείς δεν ήξερε που πρέπει να παρουσιαστεί αφού οι αποσπάσεις δεν είχαν βγει...

Κανονικά έπρεπε να πας στην οργανική σου. Αλλά έπρεπε να φτάσεις Κρήτη το πρωί της Πέμπτης , Πέμπτη πρωί θα μάθαινες πως θα πάρεις απόσπαση και Παρασκευή πρωί έπρεπε να παρουσιαστείς Αθήνα...

Οπου Αθήνα - Κρήτη βάλτε ό,τι επιλογές θέλετε.....Σητεία  - Διδυμότειχο ( αληθινό περιστατικό) Κομοτηνή- Ρόδο, Κάσο- Ιωάννινα....

Και αφού μέχρι Τετάρτη περίμενες να δεις το όνομα σου πως θα πήγαινες απο τη μία άκρη της χώρας στην άλλη; Δε θα μιλήσω για το οικονομικό...Θα μιλήσω για το πρακτικό...Σε πολλά νησιά δεν έχει κάθε μέρα δρομολόγια, δεν βόλευαν οι ώρες αφού εσύ ενημερώθηκες αργά και έχεις να κάνεις και 600 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσεις Πειραιά....

Διάβασα σε φόρουμ κοπέλα που έφτασε έξω απο το πλοίο και της έλεγαν τα παιδιά απο το φόρουμ μην ανέβεις κοπελιά ( καλά που είχε και ίντερνετ δηλαδή) Άλλος ακύρωσε αεροπορικά, άλλος μπήκε στο πλοίο και το έμαθα εν πλω

Εγώ ένιωσα και τυχερή..που έμαθα τα νέα ( πως δε χρειάζεται για την ώρα να ταξιδέψω ) δέκα λεπτά πριν φύγω για το λιμάνι...Ένας πανικός μετά...Τηλέφωνα στην Κρήτη για να το επιβεβαιώσω , να με παίρνουν πίσω και να μου λένε "εντάξει μη φύγεις"

Χθες ήμουν 12 ώρες μπροστά απο τον υπολογιστή. Πάταγα ανανέωση κάθε 5 δευτερόλεπτα. Στην κυριολεξία. Να σκέφτομαι πως θα φύγει το πλοίο και θα το μάθω μετά ( συνηθίζουν να βγάζουν ανακοινώσεις στις 11 το βράδυ) 

Ανακουφίστηκα αλλά δε  μπορούσα να μη σκεφτώ όλους τους άλλους...

Τη συνάδελφο με το μωρό που ήταν εκείνη την ώρα στο πλοίο ...( πολύ θέλει να βουτήξεις;)

Αυτόν που το έμαθε αφού προσγειώθηκε το αεροπλάνο

Την κοπέλα που ξεκίνησε πρωί απο Ξάνθη και κάπου έξω απο την Αθήνα της είπαν "γύρνα πίσω"

Τους συναδέλφους που δε ξέρουν που θα είναι αύριο. Που θα είναι τα παιδιά τους. Θα το αφήσουν στον σύζυγο; Στη γιαγιά; Θα έχει παιδικό το νησί ; Πότε θα βρεις σπίτι; Τα ζευγάρια συναδέλφων που θα βρεθεί ο ένας στο νότο και άλλος στο βορρά....

                                                        

Τους αναπληρωτές που περιμένουν...

Τα σχολεία μας, που ακόμα δεν έχουν μοιράσει τάξεις γιατί λείπουν τόσοι...

Και πριν προλάβει να πει κάποιος "ας καθόσουν στην οργανική σου" θα του πω πως δεν κάνω κάτι παράνομο...Το υπουργείο σου δίνει τη δυνατότητα, το υπουργείο βγάζει την εγκύκλιο...

Δε ζήτησα κάτι απο την πίσω πόρτα.

Είμαι να σκάσω...Μπορεί να σας γράφω τα ίδια και τα ίδια αλλά ειλικρινά δε μπορώ...

Δε μπορώ να μην ξέρω που πρέπει να είμαι απο 1/9

Τόσο δύσκολο θα ήταν να ξέραμε απο  τον Ιούνιο που θα είμαστε

Με τις αποσπάσεις δεν επιβαρύνεις τον κρατικό προϋπολογισμό  ...Θέλω εγώ να πάω Α Αθήνας, αντίστοιχα κάποιος θα πάει στην θέση μου στην Κρήτη , αντίστοιχα αυτός που έφυγε για να πάω εγώ θα πάει κάπου αλλού....

Αρα που το πρόβλημα να μην είναι οι άνθρωποι με τις οικογένειες τους;

Ααα η συνεδρίαση απο σήμερα αναβλήθηκε για αύριο....

Τη Δευτέρα άραγε θα ξέρουμε;

Δύσκολη η χρονιά φέτος...

Επίσης τα σχολεία που δεν έχουν μόνιμο προσωπικό καθαριότητας...προς το παρόν δεν έχει καθαριότητα.... Ποιος θα καθαρίζει το σχολείο ;Και δεν είναι απλά θέμα "α έχει σκόνη εκεί.." είναι θέμα υγείας....

Η βαλίτσα μου περιμένει ακόμα στο χολ , όπως την είχα έτοιμη χθες.

Ελπίζω αύριο να την αδειάσω.

Ελπίζω να γίνει κάτι και να είμαι μαζί με τον άνθρωπο μου