Καλή χρονιά ( όταν με το καλό ξεκινήσει)

Λιγότερο απο δυο μέρες μένουν για την έναρξη της σχολικής χρονιάς και νιώθω κουρασμένη...

Πριν με βρίσετε ( 2,5 μήνες κάθεσαι και μιλάς) να εξηγήσω....Δεν είμαι κουρασμένη για να πάω σχολείο....έχω κουραστεί απο την όλη κατάσταση.

Είναι πολύ ψυχοφθόρο να μη ξέρεις που θα είσαι. Θα είμαι Κρήτη; Θα είμαι Αθήνα; Θα ζω με τον άνθρωπο μου; Με τους γονείς μου;

Δε ξέρουμε τίποτα ακόμα...Και ξυπνάω κάθε μέρα με ένα βάρος...Κοιμάμαι, ξυπνάω μέσα στη νύχτα και κοιτάζω το κινητό μου μήπως βγήκε κάτι μέσα στη νύχτα...Προς το παρόν μας έχουν πει πως θα βγουν Δευτέρα, Τρίτη. Τόσο δύσκολο είναι; Δε θα έπρεπε να ξέρουμε απο Ιούνιο που θα πάμε το Σεπτέμβρη;

Γκρινιάζω και μετά νιώθω άσχημα. Γιατί άλλοι συνάδελφοι έχουν παιδιά και έχουν πολλά περισσότερα θέματα να λύσουν. Γιατί πρέπει να πάμε στην οργανική τους , να μείνουν σε ξενοδοχείο και να περιμένουν ....Θα βγουν; Θα την πάρω την απόσπαση; Που θα είναι το παιδί ; Θα έχει παιδικό στο νησί; Που θα είναι ο σύζυγος ; Να βρω σπίτι; 

Εγώ τουλάχιστον έχω ένα σπίτι και μια οικογένεια στην Κρήτη και ένα σπίτι εδώ να με περιμένει.

Αλλά αυτή η αναμονή σε κουράζει....

Και ξέρω πως έχουμε δρόμο ακόμα...

Αντε να βγει η απόσπαση. Και άντε να την πάρω ( ελπίζω). Μετά πάλι τρέξιμο, πάλι αναμονή και ίσως μάθουμε που θα πάμε τη μέρα του Αγιασμού...όπως πέρυσι.

Πέρυσι πως θα μαι Αθήνα το ήξερα απο 3 Αυγούστου. Το σχολείο το έμαθα 11 Σεπτέμβρη...Άντε να δούμε φέτος!

Θέλω να πάω σχολείο..Θέλω να πάρω μια τάξη και να μείνω εκεί ( πέρυσι μια φίλη μου άλλαξε 4 σχολεία )

Καλή χρονιά να έχουμε...

Εκπαιδευτικοί, παιδιά, γονείς 

Σας φιλώ και θα σας ενημερώσω

Εδώ θα μαι να σας γκρινιάζω  

Μαθητούδια μου

19/06/2013


Σήμερα μπήκα για τελευταία φορά στην τάξη μου. Ανέβηκα να δω αν έχω ξεχάσει κάτι και ένας βάρος ήρθε πάλι και πλάκωσε το στήθος.

Άδεια η τάξη, άδειοι οι τοίχοι, τα παράθυρα ....όλα άδεια και η απόλυτη σιωπή. Μια τάξη που μια εβδομάδα πριν ήταν γεμάτη με φωνές, χρώμα και παιδικά χαμόγελα. Μια εβδομάδα πριν είχαμε και την παράσταση μας. Άλλη συγκίνηση και αυτή. Τόσες πρόβες, προετοιμασία, άγχος ( λίγο ) και όπως το περίμενα τα παιδιά έλαμψαν πάνω στη σκηνή. Και το βασικό είναι πως χάρηκαν όλη την προετοιμασία....Τα καμάρωνα και σκεφτόμουν πόσο πολύ θα μου λείψουν αφού ακόμα και αν εγώ πάω στο ίδιο σχολείο εκείνα δε θα είναι εκεί....Άνοιξαν τα φτερά τους για άλλους ορίζοντες.
Αδεια η τάξη λοιπόν, μαζί την αδειάσαμε. Τα τελευταία χρόνια το έχω σύστημα και την αδειάζω μαζί με τα παιδιά. Είναι πιο εύκολο ( και πρακτικά και συναισθηματικά)

19/8/2013
Ι

Πότε πέρασαν οι μήνες, οι μέρες....Σήμερα σε καφεδάκι με αγαπημένη συνάδελφο ( χρειάστηκε μόνο μια σχολική χρονιά μαζί για να τη βάλω στην καρδιά μου) πάλι για το σχολείο μιλάγαμε...Και της έλεγα πάλι για τη χρονιά που πέρασε.Φέτος ήταν η καλύτερη μου χρονιά. Όσα χρόνια δουλεύω περνάω καλά αλλά το φετινό δέσιμο με τα παιδιά της έκτης δε το είχα ξαναζήσει.

Τα λάτρεψα αυτά τα παιδιά. Όλα τους. Και είμαι περήφανη για το καθένα απο αυτά. Είμαι περήφανη για κάθε προσπάθεια τους, για κάθε βηματάκι που κάναμε , μαζί ,παρέα. Στην τάξη μας. Στην τάξη μας που ήταν πρώην αποθήκη αλλά εμάς καθόλου δε μας πείραξε....

Και επειδή ξέρω πια πως κάποια με ανακάλυψαν θέλω να σας πω πως όταν σας είπα πως δε θα χαθούμε το εννοούσα...Μη κοιτάτε που είμαι Κρήτη και ανοίγω τον υπολογιστή ελάχιστα έως καθόλου...Θα τα λέμε και απο το skype και θα έρθω να σας βρω και στην πλατεία ...
Θα μαθαίνω τα νέα σας απο το γυμνάσιο και ο,τι θελήσετε εδώ θα είμαι...

Σας λατρεύω όλους σας ...Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και ραντεβού στην Αθήνα

( Για να στείλετε όλοι σας αγαπητοί μου αναγνώστες την θετική σας ενέργεια να είμαι και φέτος  Αθήνα)