Αυτό το ποίημα ήταν το καθυστερημένο δωρο γενεθλιων απο πεντε μικρά ζουζουνια.
Μου το έδωσαν την Παρασκευή.....
Είμαι ψωνάρα δασκάλα το ξέρω αλλά δεν είναι πολύ πολυ ομορφο;

Μια φορά και ένα καιρό
ήταν μια δασκάλα
Αννα την ελέγανε
και ήταν και κουκλάρα (κανενα σχολιο για το επιθετο αυτό)
Μπήκε μέσα στη ζωή μας
και μας έμαθε πολλά
πάνε τώρα δύο χρόνια
που περνάμε φοβερά
Μας μαθαίνει ιστορία
γλώσσα και γραμματική
και αν κάνεις φασαρία
σου τραβάει το αυτί (αυτο κυρία είναι ψέμα αλλά κανει ομοιοκαταληξία)
Πάντα μας χαμογελάει
και πολυ μας αγαπά
είναι η πιο γλυκιά του κόσμου
και κανεις δε τη ξεχνά
Ολοι μας την αγαπάμε
γιατί ειναι πάντοτε καλή
και χορεύει και μαζι μας
χόκι πόκι στην αυλή (καλά ε ο καλυτερος χορός)
Θέλουμε στην πέμτη τάξη
να ΄μαστε πάλι μαζι
και θα πάμε να το πουμε
στου πρωθυπουργού το αυτι (απο μικρά στο μέσο και στα ρουσφέτια)
Να μπορεί μία δασκάλα
τρία χρόνια στη σειρά
να έχει και την ίδια τάξη
και κανείς να μη μιλά!!!