Τη σημερινή μέρα την σκεφτόμουν εδώ και ένα μήνα. Απο την πρώτη μέρα που πήγα στο νέο σχολείο την είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και τις τελευταίες μέρες που πλησίαζε η μέρα το άγχος κορυφώθηκε. Σήμερα είχα την πρώτη συνάντηση με τους γονείς των μαθητών μου.
Γενικά δεν έχω θέμα με το να μιλάω σε κόσμο. Στο κομμάτι γονείς όμως με πιάνει ένα άγχος....
Ήρθαν σχεδόν όλοι. Τρεις γονείς δεν ήρθαν , η μία μητέρα με είχε ενημερώσει και έχουμε ήδη κανονίσει πότε θα τα πούμε.
Είχα γράψει όλα όσα ήθελα να τους πω, είχα σημειώσει για κάθε παιδί χωριστά κάποια πράγματα για να το πω σε προσωπικό επίπεδο με τους γονείς του. Α
Ξεκίνησα με κάποια γενικά πράγματα για την Στ τάξη και σκέφτομαι να τα μοιραστώ μαζί σας καθώς και γονείς διαβάζουν αυτό το ιστολόγιο και συνάδελφοι που μπορεί να πάρουν καμιά παραπάνω ιδέα ( και εμένα με βοήθησε πολύ η κουβέντα που έκανα με μια καλή φίλη που παίρνει συχνά Στ τάξη.)
Η Στ τάξη είναι μια εύκολη τάξη. Τα μαθήματα είναι πιο βατά και στην ουσία γίνεται επανάληψη όλων όσων μάθαμε στις προηγούμενες τάξεις. Εννοείται πως μέσα απο την καθημερινή δουλειά μέσα στην τάξη βλέπω που έχουμε κενά και τα δουλεύουμε ξανά ξανά και ξανά. Θέλω φεύγοντας απο το δημοτικό να έχουν κατακτήσει τις γνώσεις που πρέπει για την ηλικία τους.
Η τάξη αυτή είναι πολύ σημαντική για το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού και θέλω να τα βοηθήσω όσο μπορώ να κάνω ομαλή τη μετάβαση τους σε ένα χρόνο στο γυμνάσιο. Είναι σε μια δύσκολη ηλικία. Θυμώνουν εύκολα, απορρίπτουν, απομονώνονται. Θέλω να τα βοηθήσω να εκφράζουν τα αισθήματα τους. Το θυμό τους, τη χαρά τους, το φόβο τους. 'Ολα.
Στα παιδιά μιλάω σαν να μιλάω σε ενήλικες. Ατάκες που έλεγα "θα το πω στη μαμά το μεσημέρι" κομμένες για φέτος ( και γενικά μάλλον) Τους δίνω σημασία, τα κάνω να νιώθουν σημαντικά και τους ζητάω τη γνώμη τους σε πολλά θέματα .Δεν αποφασίζω και διατάζω.
Συνεχώς λέω στα παιδιά πως όσα κάνουμε μέσα στην τάξη δε τα κάνουν ούτε για μένα , ούτε για τους γονείς τους, ούτε για να πάρουν το ποδήλατο που τους έταξαν αν έχουν καλούς βαθμούς. Το κάνουν για εκείνα. Γιατί όσα μάθουν θα τους είναι εφόδια για το μέλλον. Εντάξει καλό και το κίνητρο αρκεί όμως να μην επιδρά αρνητικά για την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. "Διάβασες, θα πάρεις ποδήλατο"
Θέλω οι γονείς να κάνουν στα παιδιά ένα έλεγχο καθημερινό. Να τα ρωτάνε πως πέρασαν στο σχολείο, τι έκαναν μέσα στην τάξη. Να τα ελέγχουν που και που. Δε θέλω να είναι απο πάνω τους. Το παιδί πρέπει να νιώθει πως στο εμπιστεύεστε, πως έχεις τις δυνατότητες να το καταφέρει μόνο του. Αφήστε το να ζοριστεί. Να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα, να σβήσει , να γράψει να κάνει λάθος. Και αν προσπαθήσει αρκετά και πάλι δε τα καταφέρει τότε να είστε εκεί, να το βοηθήσετε διακριτικά. Αν του δώσετε έτοιμη τη λύση θα πάψει να προσπαθεί και στο σπίτι και στην τάξη. Θα περιμένει να τελειώσουν όλοι, να πούμε την άσκηση προφορικά και να συμπληρώσει χωρίς καν να κάτσει να σκεφτεί τι γράψαμε
Ζήτησα απο τους γονείς να πάρουν ένα σημειωματάριο που μέσα απο αυτό θα επικοινωνούμε ...Φυσικά το συζήτησα και με τα παιδιά ...Εκεί μέσα θα γράφω κάποιες παρατηρήσεις. Όχι μόνο "δεν έκανες την άσκηση" αλλά και τα θετικά "στο μάθημα της ιστορίας ήσουν συγκεντρωμένος και απάντησες σωστά σε όσα σε ρώτησα"
Πολλά παιδιά κρύβουν αρκετά πράγματα απο τους γονείς τους. Εγώ θέλω να τους κρατάω ενήμερους και για τα θετικά και για τα λαθάκια μας. Και οι γονείς αντίστοιχα μπορούν να μου γράφουν κάτι που θέλουν.
Ζήτησα ακόμα απο τους γονείς να δώσουν στα παιδιά ένα βιβλίο να φέρουν στην τάξη. Θα λειτουργήσει σαν δανειστική βιβλιοθήκη και πάνω στο κάθε βιβλίο θα κάνουμε συζήτηση και κάποια παρουσίαση. ( θα τα δείτε εν καιρό όλα όσα κάνουμε)
Μέσα απο ένα λογοτεχνικό βιβλίο κερδίζουμε πολλά. Έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο, μαθαίνουμε ορθογραφία, αποκτάμε γνώσεις, εμπειρίες. Και σίγουρα θα βελτιωθούμε πολύ στην παραγωγή του γραπτού λόγου.
Αυτά είναι τα γενικά που είπα στους γονείς. Μετά πιάσαμε ένα ένα τα μαθήματα και στο τέλος ο καθένας προσωπικά ενημερώθηκε για το παιδί του.
Πήγε καλά τελικά. Οι γονείς συνεργάσιμοι. Ειχαν παρατηρήσει όσα είχα παρατηρήσει και εγώ. Είδαμε τις ίδιες αδυναμίες και που πρέπει να προσέξει ο καθένας χωριστά. Φυσικά ακόμα και το παιδί που δεν ανοίγει βιβλίο στο σπίτι έχει θετικά στοιχεία και πρέπει να τα τονίσουμε. Έτσι πάντα ξεκινάω απο τα θετικά...που είναι πολλά. Δεν υπάρχει παιδί που δεν έχει θετικά στοιχεία, που δεν είναι καπού καλό. Τονίζω την ευγένεια, τη συνεργασία, την προθυμία, όλα...Ε μετά πάμε και στα πιο άουτςςς αλλά εντάξει πιστεύω πως μπορούν να βελτιωθούν σε πολλά. Ήδη πολλοί γονείς μου είπαν πως άλλαξε μέσα σε 3 εβδομάδες.
Και εντάξει επειδή χάρηκα πολύ θα σας το πω...
Αρκετοί γονείς μου είπαν πολύ πολύ καλά λόγια. Πόσο ενθουσιασμένα είναι τα παιδιά τους μαζί μου, πόσο με αγαπάνε, πόσο χαρούμενα έρχονται στο σχολείο. Πως κάθε μεσημέρι τους λένε όλα όσα κάναμε στην τάξη...Πως η κυρία είπε εκείνο, το άλλο.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση ( γιατί πρώτη φορά κάνω Στ τάξη ) είναι πως τους αρέσει πολύ να ακούν προσωπικές εμπειρίες μου. Και μετά πάνε σπίτι και λένε "να και η κυρία έκανε λάθη κάποιες φορές στα τεστ αλλά δε χάθηκε και ο κόσμος.... απο τα λάθη μαθαίνουμε..
Κάτι άλλο που μου είπε μια μαμά είναι πως η κόρη της , της είπε "η κυρία απαντάει σε όλες τις απορίες μας και αν δεν ξέρει κάτι το ψάχνει και δε μας λέει εεε καλάαα άστο αυτό για μετά"
Αυτονόητο για μένα, σημαντικό για τα παιδιά....
Και άλλα πολλά πρέπει να είπα αλλά τώρα έχω πάθει ένα μπλακ άουτ.
Αν θυμηθώ κάτι θα το προσθέσω.
Όλα καλά λοιπόν και στην Αθήνα
