23 Μαρτίου 2012

H πρώτη μου δασκάλα

Α δημοτικού πριν πολλά χρόνια. 
Οι μνήμες πολλές απο το σχολείο αλλά καμιά ανάμνηση γλυκιά...Μου λείπει η νηπιαγωγός μου η κυρία Λούλα.
Απο την Α&Β τάξη θυμάμαι την κακιά κυρία, εσάς.
Θυμάμαι μόνο τις φωνές σας. Συνεχώς να φωνάζετε...Αν κάποιο παιδί έκανε κάποιο λάθος, φωνάζατε , τραβούσατε τα μαλλιά, προσβάλλατε. Πόσα τραβήγματα μαλλιών/αυτιών είχα δει εκείνες τις δυο χρονιές....
Δεν έφαγα ξύλο ποτέ από εσάς γιατί ήμουν καλή μαθήτρια. Γιατί δεν έκανα λάθη στην ορθογραφία. Ήμουν πάντα διαβασμένη.
Σας φοβόμουν όμως...Τρόμαζα κάθε φορά που ξεσπούσατε πάνω σε κάποιο συμμαθητή μου. Σας θυμάμαι να λέτε "Αννα πόσο κάνει 8-4 και δε μιλούσα.. Όχι επειδή δεν ήξερα αλλά επειδή ένα λεπτό πριν είχατε ξεριζώσει μια τούφα μαλλιά από τη διπλανή μου. Απορώ πως δεν έφαγα κανένα χαστούκι εκείνη τη μέρα.
Δε θυμάμαι ποτέ να μας αγκαλιάζετε. Δε θυμάμαι ποτέ να χαμογελάτε. Δε θυμάμαι ποτέ να μας πείτε ένα μπράβο. Δε θυμάμαι ποτέ να μας πείτε πως μας αγαπάτε.

Μια μέρα είχαμε γράψει μια έκθεση.... Εγώ έγραψα ένα ποιηματάκι. Είχε σχέση με ένα ποίημα "Πέντε ποντικοί μουτζούροι και άλλοι τρεις αλευρομούροι" κάπως έτσι πήγαινε. Ενθουσιάστηκα και έγραψα θυμάμαι 5 στροφές. Σας το έφερα στην έδρα με χαρά και μετά από 2 λεπτά το τετράδιο προσγειώθηκε στο κεφάλι μου ... "Να μη σου γράφει ο πατέρας σου τις εκθέσεις, ακούς;;;;" 
Ήθελα να φωνάξω "αφού εδώ τη γράψαμε" αλλά φοβήθηκα το ξύλο. Πήγα με κλάματα στο σπίτι και ήταν η πρώτη φορά που ήρθε η μαμά μου στο σχολείο την επόμενη μέρα για να σας τα πει ένα χεράκι.

"Να μάθει πρώτα ο πατέρας σου ο ψαράς να μιλάει και μετα θα μάθεις γράμματα" είχατε πει στο συμμαθητή μου.
"Να πεις στη μάνα σου να σου κόψει τα νύχια.Πως είναι έτσι;;;Δε ντρέπεσαι;" είχατε πει σε ένα άλλο κορίτσι
Προσβάλλατε συνεχώς τα παιδιά, τους "αμόρφωτους" γονείς.

Μας βάζατε ένα 0 με στυλό στο μέτωπο για να μας κοροιδεύουν τα παιδιά το διάλειμμα. Για να δουν όλοι πόσο κακά παιδιά είμαστε.
Σκέφτομαι πολλές φορές όσα μας κάνατε και απορώ πως δεν ήρθε κάποιος γονιός να σας σπασει τα μούτρα. ..( τελευταία έχω γίνει πολύ υπερ της βίας ειδικά απέναντι σε πολιτικούς). Ισως και τα παιδιά να μην έλεγαν όσα συνέβαιναν. Απο φόβο. Δε ξέρω, δε μπορώ να το εξηγήσω. Ισως βέβαια πήγαιναν οι γονείς, έκαναν τα παράπονα τους και....η κυρία μας συνέχιζε να μας κάνει μάθημα.

Και πως μου ήρθαν τώρα όλα αυτα;;;
Συχνά τα θυμάμαι...Οταν είμαι στην έδρα χαλαρή και βλέπω τα μικρά μου να γράφουν, να ζωγραφίζουν....Κάποιες φορές που η αγκαλιά μου είναι τόσο γεμάτη και δεν μπορώ να πάρω ούτε ανάσα. Κάποιες φορές που παίζω μαζί τους , τα  πειράζω, τα ζουλάω....Κάποιες φορές έτσι απλά σας θυμάμαι. Και χαίρομαι που έχω τόσο καλή σχέση με τους μαθητές μου. Χαίρομαι που 9 χρονιές τώρα δεν έχω γνωρίσει συναδέλφους να σας μοιάζουν έστω και λίγο ( καλά σήμερα θα σας είχαν βγάλει στα κανάλια)

Χθες σε ένα σεμινάριο μας είπαν να κλείσουμε τα μάτια και να σκεφτούμε ένα δάσκαλο τον οποίο το θυμόμαστε με όμορφες αναμνήσεις και ένα δάσκαλο που τον θυμόμαστε αρνητικά. Και έτσι κυρία σας θυμήθηκα ξανά....

Έγραψα για εσάς τα παρακάτω επίθετα

κακιά
ειρωνική
άδικη
αυταρχική
αγέλαστη
σκληρή
αυστηρή
βίαιη
προσβλητική
άσχημη ( εδώ να σημειώσω πως προφανώς στα μάτια μου φαινόσασταν άσχημη γιατί δεν είχατε καμιά ομορφιά μέσα σας)
....και δε θυμάμαι τι άλλο έγραψα χθες.


Αυτό που σκεφτόμουν αργότερα την ώρα της συζήτησης είναι πως ποτέ δε θα ήθελα οι μαθητές μου χρόνια μετά να με θυμούνται έτσι. Θα είχα αποτύχει. Ακόμα και αν είχαν μάθει τα καλύτερα μαθηματικά.


Θυμάστε πόσο ήσυχα παιδιά ήμασταν ;
Ξέρετε κάτι όμως;;;
Σας φοβόμασταν, δε σας σεβόμασταν.
Μας μάθατε πολλά πράγματα αλλά τελικά απο όλες τις κουβέντες που άκουσα χθες κανένας δε θυμόταν το δάσκαλο του επειδή του έμαθε προπαίδεια.
Το σεβασμό πρέπει να τον κερδίσεις. Και για να σε σέβονται πρέπει και εσύ να σέβεσαι.

Και να σας πω και κάτι άλλο; Γνωρίζοντας κόσμο μέσα απο τη δουλειά μου τυχαία οταν λέγαμε για δασκάλους μας ,γνώρισα 3 κορίτσια που σας θεωρούσαν "τη χειρότερη δασκάλα" Διαφορετικό σχολείο, διαφορετικές ηλικίες , ένα κοινό....Η χειρότερη μας δασκάλα. Μιλούσαμε για το ίδιο άτομο όλες. Και σε όλους κάνατε μάθημα στην πιο τρυφερή τάξη...Α δημοτικού( και για να μας αποτελειώσετε μας πήρατε και στη Β)  Απορώ πως δε μίσησα το σχολείο.


Όταν ξεκίνησα να δουλεύω με είχατε δει στο δρόμο .....
"Εχεις δασκάλα σαν και εμένα Αννούλα ε;;;"
Δασκάλα έγινα, σαν και εσας πάντως κυρία δεν είμαι και δε θα γίνω ποτέ.




24 σχόλια:

  1. ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΙΡΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΤΩΡΑ ΛΟΓΩ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ. ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΕΧΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΤΙΣ 3 ΠΡΩΤΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ (ΤΟ 1977 ΑΡΧΙΣΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ). ΞΥΛΟ ΤΡΩΓΑΜΕ ΟΛΟΙ! ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ! ΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΕΠΕΙΔΗ ΞΕΧΝΙΟΤΑΝ, ΜΑΣ ΕΒΑΖΕ ΟΛΟΥΣ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΗ ΒΕΡΓΑ. ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΤΗ ΛΕΞΗ ΒΟΡΙΑΣ ΜΕ 2 Ρ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΥΡΙΣΕ ΣΤΟ ΞΥΛΟ! ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΟΥΝ ΑΡΡΩΣΤΗ ΜΕ ΙΛΑΡΑ ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ. ΑΥΤΗ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗ ΜΑΘΑΙΝΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ. ΕΓΩ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΗΞΕΡΑ. ΜΕ ΣΗΚΩΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΜΟΥ ΕΒΑΛΕ ΜΙΑ ΔΙΑΡΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΤΗΝ ΕΜΑΘΑ ΑΦΟΥ ΒΕΒΑΙΑ ΜΟΥ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΕ ΤΗ ΒΕΡΓΑ. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΕΜΑΘΑ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΑΩ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΚΑΛΟΥ ΚΑΚΟΥ!!!
    ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΑΦΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΦΥΓΕΙ ΤΑ 2 ΠΑΝΩ ΔΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΙΖΑ. (6 ΧΡΟΝΩΝ ΠΑΙΔΑΚΙ ΗΜΟΥΝ). ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ. ΕΓΩ ΑΝΤΙ ΓΙΑ Σ ΔΙΑΒΑΖΑ Θ. ΔΗΛ. ΘΚΥΛΟΣ, ΘΑΚΟΥΛΑ Κ.Λ.Π ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΠΗΡΕ ΧΑΜΠΑΡΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΟΡΘΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΤΑΞΗ. ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΕΣ ΣΙΓΜΑ. ΘΙΓΜΑ ΛΕΩ ΕΓΩ. ΜΟΥ ΡΙΧΝΕΙ ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΟΥΔΟΥΝΙΣΑΝ ΤΑ ΑΥΤΙΑ! ΠΕΣ ΣΙΓΜΑ! ΘΙΓΜΑ ΠΑΛΙ ΕΓΩ. ΑΡΧΙΣΑΝ ΑΠΑΝΩΤΑ ΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΥΛΟΓΩ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ! ΒΕΒΑΙΑ Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΕ ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ, ΛΟΓΩ ΔΟΝΤΙΩΝ! ΕΓΩ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΡΗΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΤΡΩΩ! ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ! ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ ΤΗΝ Κα ΕΛΛΗ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΤΙΚΑ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΡΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ. ΔΙΟΤΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΡΙΟΤΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΑΠΕΞΩ ΚΑΙ ΤΗ ΓΡΑΦΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΑΩ ΑΔΙΑΒΑΣΤΗ. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΗΡΕ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. ΓΛΥΤΩΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ.ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΤΟ ΟΦΕΙΛΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΕΡΘΗΚΑΝ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΔΑΞΑΝ ΜΕ ΣΟΦΙΑ...
    ΒΙΒΗ Σ. ΑΘΗΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλησπέρα Βιβή...
      Διάβασα το σχόλιο σου και ένιωσα τόσο θυμό και για τη δική σου δασκάλα. Δε μπορώ να διανοηθώ πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι....Δε μπορώ να καταλάβω τι τους κάνει να λειτουργούν έτσι.Καμιά φορά που μαλώνω τα παιδιά νιώθω τύψεις. Και οταν λεω μάλωμα δεν εννοώ φυσικά ούτε υστερίες, ούτε βρισιές ...Απλά υψώνω τη φωνή και λέω "Βιβή κάτσε φρόνιμα...Δεν ακούς;;;
      Ε και γι αυτο καφιά φορά νιώθω άσχημα αν το κάνω συχνά.
      Τοτε οι γονεις και στη δική σας τάξη δεν έλεγαν τίποτα;;;Ή απλα και να έλεγαν δε γινόταν τίποτα;;;
      Ευτυχως οπως λες και εσύ που βρέθηκαν στο δρόμο μας αργότερα εκπαιδευτικοί Ανθρωποι και χαίρομαι που ακολουθούμε τα χνάρια τους

      Διαγραφή
  2. Αχ βρε Άννα μου τα έχουμε ξαναπεί... κρίμα που έχουμε τέτοιες αναμνήσεις από τα σχολικά μας χρόνια! Τουλάχιστον όλοι εσείς οι νέοι εκπαιδευτικοί δείχνετε το ενδιαφέρον και την αγάπη που αξίζει σ' αυτά τα μικρά γιαβράκια!
    Πάντως έχουν ανάψει τα λαμπάκια μου με την Λούλα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα,
      Κρίμα δε λες τίποτα...
      Α Ασπασία τη λέγανε την κυρία...Η κ Λουλα ήταν η νηπιαγωγός μου που μου ελειπε κάθε μέρα ...Θυμόμουν πόσο μας αγαπούσε, έβλεπα και την κακιασμένη καταλαβαίνεις
      Εδω να σημειωσω πως η κ.Ασπασια ηταν γεροντοκόρη ( γιατι άραγε;;;)

      Φιλια

      Διαγραφή
  3. τους δασκαλους που δεν μιλησαν στην καρδια μας προτιμω να μην τους χαιρετω καν ! παναγια μου τι μαρτυρια ηταν αυτα που περιεγραψες !!!!!! λυπηρο ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ γιατί με πιάνουν οι ευγένειες μου και τη χαιρετάω;;;Καλά κάνεις....
      Ασε τι είχαμε τραβήξει 2 χρόνια....
      Ακόμα και τα μολύβια με τη γόμα έπρεπε να είναι σε συγκεκριμένη θέση στο θρανίο....

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Παναγίτσα μου δε λες τίποτα...
      Αυτη επρεπε να βαλουν να κανει διαπραγματευσεις με την Τρόικα

      Διαγραφή
  5. Άουτς, ρε συ! Πάλι με γονάτισες!

    Η δικιά μου δασκάλα της Α' είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, ΥΠΕΡΟΧΟΣ και ΓΛΥΚΥΤΑΤΟΣ Άνθρωπος! Δουλέψαμε και μια χρονιά μαζί, είχαμε τα δύο τμήματα μιας Ε' τάξης. Μάθαινα απ' αυτήν δεύτερη φορά!

    Πάντως, αρνητικότατο παράδειγμα έχω κι εγώ. Κι εγώ τον σκέφτομαι συχνά και ορκίστηκα να ΜΗΝ γίνω σαν κι εκείνον. Μακάρι να μην...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε στα είχα πει ε;;;
      Ε ναι το έζησα και αυτό...
      Εχεις και εσύ απο αυτό ε;;
      Ολοι έχουμε τελικά...Δε θα του μοιάσεις...Στο λέω εγώ ...Ουτε εγω ουτε εσύ...

      Διαγραφή
  6. Είχα κι εγώ μια ηλίθια δασκάλα, στην τρίτη δημοτικού. Η χειρότερή μου τάξη. Αυτιά τραβηγμένα, μάγουλα πρησμένα, γάμπες κατακόκκινες. Μοναδικές αναμνήσεις.
    Όταν μάλιστα τη συγκρίνω με τη δασκάλα της 5ης-6ης, χαρισματική σε όλα της, προτιμώ να μην τη λέω καν "δασκάλα".
    Λυπάμαι που τέτοιοι άνθρωποι πέρασαν μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα και "βρόμισαν" παιδικές ψυχούλες. Τους εύχομαι "κακά στερνά" που λέει και η θεία μου η Ευαγγελία, (χρόνια της πολλά, μέρα που είναι σήμερα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίγο πολύ τελικά όλοι σχεδόν έχουμε ένα κακό δάσκαλο να θυμόμαστε..Κακό άνθρωπο βασικά...
      Νομίζω πέρασα τι φάση που τη μισούσα κιόλας.Τωρα κάνοντας το επαγγελμα της δασκάλας φαντάζει στα μάτια μου ακόμα πιο κακιά...
      Θεωρω αδιανόητο να φερθώ έτσι σε ένα παιδί...Και φυσικά δε μιλάω μόνο για το ξύλο. Οι προσβολές της ήταν πολύ χειρότερες απο τις σφαλιάρες της

      Διαγραφή
  7. Πόση πίκρα έχει αφήσει στην ψυχή σου αυτή η γυναίκα βρε Άννα !!!! Και σε πόσα παιδιά ακόμα.... Τι κρίμα από την πιο τρυφερή σχολική ηλικία να έχεις τέτοιες αναμνήσεις .... Εγώ τους δασκάλους μου τους έχω ξεχάσει. Θυμάμαι μόνο πως ήταν αυστηροί, πως μας τραβούσαν τα μαλλιά και τα αυτιά, αλλά δεν θυμάμαι, ούτε ονόματα ούτε φυσιογνωμίες! Τους έχω διαγράψει από τη μνήμη μου!!! Θυμάμαι μόνο τους καθηγητές μας στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, χαρακτηριστικά μια από αυτές μας έλεγε "Αμαν βρε παιδιά, τούβλα ερχόσαστε στο σχολείο, τσιμεντόλιθοι φεύγετε!!!!" (τι ωραίο εεεεεεεε;;;;;).

    Όσο γι αυτό που είπες, "Αυτό που σκεφτόμουν αργότερα την ώρα της συζήτησης είναι πως ποτέ δε θα ήθελα οι μαθητές μου χρόνια μετά να με θυμούνται έτσι" το έζησα σαν μαμά. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο σύζυγος δούλευε και ήμουν μόνη στο σπίτι με τα παιδιά. Κάποιες στιγμές, κουραζόμουν ιδιαίτερα και άρχιζα τις φωνές. Κάποια από αυτές τις στιγμές λοιπόν, που εγώ φώναζα γιατί δεν ετοιμαζόντουσταν για να πάμε στη θάλασσα, και τα παιδιά με κοιτούσαν, σαν να με χτύπησε ρεύμα σκέφτηκα "ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;; Ετσι θέλεις να θυμούνται τα παιδιά ΣΟΥ;;;;;; Να ουρλιάζεις;;;;; ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΩΡΑ". Και .... δεν το ξαναέκανα! Ναι, μαλώνω, αλλά χωρίς υστερίες και ουρλιαχτά. Ευτυχώς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία καλησπέρα,

      Εγώ δυστυχώς τους θυμάμαι όλους. Και ειδικά εκείνη τη δασκάλα....Τους υπόλοιπους άλλους με αδιαφορία, άλλους με αγάπη.
      Ενας άλλος είναι που με "πόνεσε" αλλά αυτός είναι για άλλη ανάρτηση.

      Και εγω φωνάζω στα παιδια καποιες φορές...Ομως καταλαβαίνουν. Ποτέ δεν έχω φωνάξει άδικα, ποτέ δεν έχω πει κάτι που να προσβάλλει...Και ούτε πρόκειται.
      Και φυσικά πάντα μετά απο κάποια "φωνή" μετα απο λίγο βρισκω ευκαιρίες για μια αγκαλιά, ένα ζούλισμα, ένα καλό λόγο, ένα αυτοκόλλητο.
      Ενας παλιος μου μαθητης πολύ δυσκολο παιδι το οποιο ναι μεν του φωναζα αλλα το πλησιασε με πολυ αγάπη μου κανει του κοσμου τις χαρες οταν τον βλεπω.
      Στα 8 τότε...Τώρα παλικαράκι 16 ετών μου είπε μια μέρα

      "Αχ βρε κυρία πως με αντέχατε;;;Απορώ αλήθεια;Σας έκανα τόσα και εσεις θυμάστε που καθόσασταν μαζι μου και με βοηθούσατε;;;

      Τι καλυτερο;;;
      Αχ βρε Ζ μου σε καμαρώνω!!!

      Διαγραφή
  8. ΑΝΝΑ, ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΚΛΑΜΜΕΝΗ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ. ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΠΩΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑ ΗΤΑN ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ. ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΠΩΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΞΕΣΠΑΓΑΝ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί άραγε μείνανε γεροντοκόρες;;;
      Μα τόσο μίσος πια στα παιδιά;
      Γιατι για μένα μίσος ήταν....


      Καλο Πάσχα Βιβή!!!

      Διαγραφή
  9. 1995 έκτη δημοτικού... είχαμε το διευθυντή και μας έκανε μάθημα .Κακιασμενος και άδικος..Εγω άριστη μαθήτρια της Ε' τάξης με μπέρδεψε με την διπλανή μου που φορούσε γυαλιά οπως και εγώ.. Ονόματα δεν ήξερε ομως αξιολογούσε..μου εβαλε 8.. από 10.. πήγε η μητέρα μου να του μιλήσει και αυτός της είπε 'Τι ίδια είναι η δική σου με τα τάδε παιδια.. επειδή ο πατέρας μου ήταν φτωχός..Στο σπίτι δεν έκλαψα για το 8 αλλά για την προσβολή.. Ξύλο και τιμωρίες.. Κάπνιζε και διόρθωνε.. Κάπνιζε και έκανε μάθημα.. Απορώ πως δε με έκανε να μην αγαπώ το σχολειό αφού απέδειξα την αξία μου αργότερα , όταν έγινα και εγώ δασκάλα.. Βλέποντας με πια στο δρόμο γυρισα το βλέμμα μου αλλού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλοί τελικά είμαστε αυτοί που έχουμε ένα τέτοιο δάσκαλο να θυμόμαστε!!!

      Και εγώ απορώ πως δεν μίσησα το σχολείο τότε ....

      Καλές γιορτές συναδέλφισσα...

      Διαγραφή
  10. Tsa!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
    Τι κάνεις καλέ? Πολύ ωραία τα κουλουράκια και όλα τα πασχαλιάτικα με τα παιδάκια!
    Πολλά φιλιά!!
    Μη νομίζεις ότι επειδή δεν γράφωω δεν σας σκέφτομαι όλους, αλλά πολλά προβλήματα..όπως όλοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Σοφία μου,
      Δε μπορείς να πεις απαντάω πριν περάσουν οι 40 μέρες από την Ανάσταση...
      Οπότε Αληθώς ο Κύριος!!!
      Και εγω σε διαβάζω και ας μη σχολιάζω...Φιλακια πολλα

      Διαγραφή
  11. Να πω την αλήθεια μου τόσο άσχημες εμπειρίες δεν είχα στο σχολείο. Είχαμε και δασκάλα παλαιών αρχών με χαστούκια αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πως άντεξες εσύ και οι συμμαθητές σου. Μέσα από την κοπριά όμως άνθισε ένα τριαντάφυλλο και αυτό είναι μια παρηγοριά. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Eυτυχώς μετά απο αυτήν τόσο άσχημες εμπειρίες δεν είχα ξανά...
    Αλλά μας έτυχε στα πιο όμορφα χρόνια
    Σε ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κι εγώ στο δημοτικό είχα έναν δάσκαλο που μας έμαθε την προπαίδεια με σφαλιάρες. Αλλά δεν έβριζε, ούτε πρόσβαλλε. Ίσως να το θεωρούσε "φυσιολογικό", όπως σε παλαιότερες γενιές ήταν φυσιολογικό ο δάσκαλος να χτυπάει με τη βέργα τα παιδιά. Στο γυμνάσιο είχαμε μία φιλόλογο η οποία έριχνε χαστούκια, αλλά από την άλλη την αγαπούσαμε, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αυτό. Σύνδρομο της Στοκχόλμης; Είχε ένα στυλ μάγκικο το οποίο περιελάμβανε τα χαστούκια, αλλά την συμπαθούσαμε. Θυμάμαι την πρώτη μέρα μας είχε πει: "Εγώ βαράω, βρίζω και δέρνω" με ένα μαγκιόρικο στυλ, το οποίο τώρα το θυμάμαι και γελάω. Μάλλον έζησα κατάλοιπα μίας παλαιότερης εποχής, χωρίς ποτέ να νιώσω προσβολή, ευτυχώς. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ωχ θεέ μου τί θεμα ανοίξατε.....
    Ευτυχώς δεν έχω τέτοια προσωπική εμπειρία, αλλά έχω μια τραγική κατάσταση να εκθέσω εδώ, να πω τον πόνο μου βρε αδερφέ!
    Και δε θα μιλήσω για 30 χρόνια πίσω που θα αφορούσε εμένα, αλλά θα μιλήσω για το 2015 σε ένα σχολείο Ββαθμιας ενός προαστίου της Αθήνας, με όχι και τόσο έντονο κοινωνικό θέμα.
    Ειμαι εκπαιδευτικός ή ίδια, στην ειδική αγωγή, και αυτό γιατί λατρεύω να προσφέρω...
    Ειμαι όμως και μητέρα δυο αγοριών που φοιτούν στη Ββθαμια. Ο ένας λοιπον έχει την τύχη (ατυχία μαλλον) να "διδάσκεται" από μια "φιλόλογο" που ΜΙΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ!!!
    οποιαδήποτε εργασία της πηγαίνει την κουνάει με τα δαχτυλα στον αέρα φωνάζοντας, "Αυτό είναι για τα σκουπίδια" ..
    Καθε διδακτική ώρα υπάρχουν καποιοι μαθητές εκ περιτροπής που εχουν ως αρμοδιότητα να μαζεύουν τα κινητά, να γραφουν σε ένα χαρτί τους μαθητές που συνομιλούν με καποιο συμμαθητή, αλλά να ...να ελέγχουν τις κασετίνες όλων των συμμαθητών αν έχουν 3 μπλέ στυλούς με ΕΜΦΑΝΕΣ ΜΕΛΛΑΝΙ!!!!
    Ελεος
    και πολλά πολλά πολλά άλα χειρότερα που δεν θέλω να συγχυστώ ανακαλώντας τα.....
    Θελω απλά να τελειώσει η χρονιά και να πάρει σύνταξη για να μην χαντακώσει και άλλα παιδιά....
    Πφφφφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή