H πρώτη μου δασκάλα

Α δημοτικού πριν πολλά χρόνια. 

Οι μνήμες πολλές απο το σχολείο αλλά καμιά ανάμνηση γλυκιά...Μου λείπει η νηπιαγωγός μου η κυρία Λούλα.
Απο την Α&Β τάξη θυμάμαι την κακιά κυρία, εσάς.

Θυμάμαι μόνο τις φωνές σας. Συνεχώς να φωνάζετε...Αν κάποιο παιδί έκανε κάποιο λάθος, φωνάζατε , τραβούσατε τα μαλλιά, προσβάλλατε. Πόσα τραβήγματα μαλλιών/αυτιών είχα δει εκείνες τις δυο χρονιές....

Δεν έφαγα ξύλο ποτέ από εσάς γιατί ήμουν καλή μαθήτρια. Γιατί δεν έκανα λάθη στην ορθογραφία. Ήμουν πάντα διαβασμένη.
Σας φοβόμουν όμως...Τρόμαζα κάθε φορά που ξεσπούσατε πάνω σε κάποιο συμμαθητή μου. Σας θυμάμαι να λέτε "Αννα πόσο κάνει 8-4 και δε μιλούσα.. Όχι επειδή δεν ήξερα αλλά επειδή ένα λεπτό πριν είχατε ξεριζώσει μια τούφα μαλλιά από τη διπλανή μου. Απορώ πως δεν έφαγα κανένα χαστούκι εκείνη τη μέρα.

Δε θυμάμαι ποτέ να μας αγκαλιάζετε. Δε θυμάμαι ποτέ να χαμογελάτε. Δε θυμάμαι ποτέ να μας πείτε ένα μπράβο. Δε θυμάμαι ποτέ να μας πείτε πως μας αγαπάτε.

Μια μέρα είχαμε γράψει μια έκθεση.... Εγώ έγραψα ένα ποιηματάκι. Είχε σχέση με ένα ποίημα "Πέντε ποντικοί μουτζούροι και άλλοι τρεις αλευρομούροι" κάπως έτσι πήγαινε. Ενθουσιάστηκα και έγραψα θυμάμαι 5 στροφές. Σας το έφερα στην έδρα με χαρά και μετά από 2 λεπτά το τετράδιο προσγειώθηκε στο κεφάλι μου ... "Να μη σου γράφει ο πατέρας σου τις εκθέσεις, ακούς;;;;" 

Ήθελα να φωνάξω "αφού εδώ τη γράψαμε" αλλά φοβήθηκα το ξύλο. Πήγα με κλάματα στο σπίτι και ήταν η πρώτη φορά που ήρθε η μαμά μου στο σχολείο την επόμενη μέρα για να σας τα πει ένα χεράκι.

"Να μάθει πρώτα ο πατέρας σου ο ψαράς να μιλάει και μετα θα μάθεις γράμματα" είχατε πει στο συμμαθητή μου.
"Να πεις στη μάνα σου να σου κόψει τα νύχια.Πως είναι έτσι;;;Δε ντρέπεσαι;" είχατε πει σε ένα άλλο κορίτσι
Προσβάλλατε συνεχώς τα παιδιά, τους "αμόρφωτους" γονείς.

Μας βάζατε ένα 0 με στυλό στο μέτωπο για να μας κοροιδεύουν τα παιδιά το διάλειμμα. Για να δουν όλοι πόσο κακά παιδιά είμαστε.

Σκέφτομαι πολλές φορές όσα μας κάνατε και απορώ πως δεν ήρθε κάποιος γονιός να σας σπασει τα μούτρα. ..( τελευταία έχω γίνει πολύ υπερ της βίας ειδικά απέναντι σε πολιτικούς). Ισως και τα παιδιά να μην έλεγαν όσα συνέβαιναν. Απο φόβο. Δε ξέρω, δε μπορώ να το εξηγήσω. Ισως βέβαια πήγαιναν οι γονείς, έκαναν τα παράπονα τους και....η κυρία μας συνέχιζε να μας κάνει μάθημα.

Και πως μου ήρθαν τώρα όλα αυτα;;;

Συχνά τα θυμάμαι...Οταν είμαι στην έδρα χαλαρή και βλέπω τα μικρά μου να γράφουν, να ζωγραφίζουν....Κάποιες φορές που η αγκαλιά μου είναι τόσο γεμάτη και δεν μπορώ να πάρω ούτε ανάσα. Κάποιες φορές που παίζω μαζί τους , τα  πειράζω, τα ζουλάω....Κάποιες φορές έτσι απλά σας θυμάμαι. Και χαίρομαι που έχω τόσο καλή σχέση με τους μαθητές μου. Χαίρομαι που 9 χρονιές τώρα δεν έχω γνωρίσει συναδέλφους να σας μοιάζουν έστω και λίγο ( καλά σήμερα θα σας είχαν βγάλει στα κανάλια)

Χθες σε ένα σεμινάριο μας είπαν να κλείσουμε τα μάτια και να σκεφτούμε ένα δάσκαλο τον οποίο το θυμόμαστε με όμορφες αναμνήσεις και ένα δάσκαλο που τον θυμόμαστε αρνητικά. Και έτσι κυρία σας θυμήθηκα ξανά....

Έγραψα για εσάς τα παρακάτω επίθετα

κακιά
ειρωνική
άδικη
αυταρχική
αγέλαστη
σκληρή
αυστηρή
βίαιη
προσβλητική
άσχημη ( εδώ να σημειώσω πως προφανώς στα μάτια μου φαινόσασταν άσχημη γιατί δεν είχατε καμιά ομορφιά μέσα σας)
....και δε θυμάμαι τι άλλο έγραψα χθες.


Αυτό που σκεφτόμουν αργότερα την ώρα της συζήτησης είναι πως ποτέ δε θα ήθελα οι μαθητές μου χρόνια μετά να με θυμούνται έτσι. Θα είχα αποτύχει. Ακόμα και αν είχαν μάθει τα καλύτερα μαθηματικά.


Θυμάστε πόσο ήσυχα παιδιά ήμασταν ;
Ξέρετε κάτι όμως;;;
Σας φοβόμασταν, δε σας σεβόμασταν.
Μας μάθατε πολλά πράγματα αλλά τελικά απο όλες τις κουβέντες που άκουσα χθες κανένας δε θυμόταν το δάσκαλο του επειδή του έμαθε προπαίδεια.
Το σεβασμό πρέπει να τον κερδίσεις. Και για να σε σέβονται πρέπει και εσύ να σέβεσαι.

Και να σας πω και κάτι άλλο; Γνωρίζοντας κόσμο μέσα απο τη δουλειά μου τυχαία οταν λέγαμε για δασκάλους μας ,γνώρισα 3 κορίτσια που σας θεωρούσαν "τη χειρότερη δασκάλα" Διαφορετικό σχολείο, διαφορετικές ηλικίες , ένα κοινό....Η χειρότερη μας δασκάλα. Μιλούσαμε για το ίδιο άτομο όλες. Και σε όλους κάνατε μάθημα στην πιο τρυφερή τάξη...Α δημοτικού( και για να μας αποτελειώσετε μας πήρατε και στη Β)  Απορώ πως δε μίσησα το σχολείο.


Όταν ξεκίνησα να δουλεύω με είχατε δει στο δρόμο .....
"Εχεις δασκάλα σαν και εμένα Αννούλα ε;;;"
Δασκάλα έγινα, σαν και εσας πάντως κυρία δεν είμαι και δε θα γίνω ποτέ.