Στολίσαμε....

Τη Δευτέρα είπα στα παιδιά πως την Παρασκευή θα στολίσουμε το δέντρο και την τάξη μας. 

"Από τώρα κυρία;"  ρώτησαν. 

Απο τώρα λοιπόν γιατί θέλω να τη χαρούμε ένα μήνα...

Αυτό που με έκανε να θυμώσω πολύ είναι το γεγονός πως τα δύο προηγούμενα χρόνια το δέντρο και την τάξη τη στόλιζαν μόνο 3 παιδιά. Σκέφτομαι "μπα δεν άκουσες καλά" Και μου το ξαναείπαν. Μόνο 3 μαθητές στόλισαν το δέντρο, έβαλαν το αστέρι, στόλισαν τα παράθυρα...

Και οι υπόλοιποι;;; ρώτησα

Οι υπόλοιποι κάναμε εργασίες!!! απάντησαν τα παιδιά....

Στα παιδιά δεν σχολίασα φυσικά τίποτα. Ό,τι και να ακούσεις προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Ευτυχώς τα παιδιά ξέρουν να κρίνουν.

Είναι δυνατόν μια τόσο όμορφη στιγμή να μη τη μοιράζεται όλη η τάξη μαζί; Πως μπορείς και το κάνεις αυτό;Ας την στόλιζες και μόνος σου λοιπόν.

 Τι φοβάσαι;;;Μη γκρεμίσουν την τάξη; 

Εμείς μοιράσαμε δουλειές και δεν χρειάστηκε να φωνάξω ούτε μία στιγμή. Τα πράγματα πολύ απλά...3 σειρές φωτάκια, 18 παιδιά άρα 6 παιδιά βάζουν τα πρώτα φωτάκια  και συνεχίζουν τα υπόλοιπα. Πάρε εσύ τα στολίδια για τα παράθυρα, πήγαινε εσύ να βοηθήσεις, φτιάξτε εσείς την πόρτα , στόλισε εσύ τη βιβλιοθήκη και όλοι μαζί το δέντρο. Και μη σας νοιάζει αν ταιριάζουν οι λάμπες ή αν το κάναμε πολύ παρδαλό. Το βασικό είναι να περάσουμε καλά. Στολίζουμε, γελάμε τραγουδάμε.

Και ας είναι ακόμα Νοέμβρης εμείς είπαμε τα κάλαντα και όλα τα hit των Χριστουγέννων.

Φυσικά συμμετείχα και εγώ και πέρασαν 3 ώρες έτσι. Κάποια στιγμή είχα κάτσει στην έδρα και τα παρατηρούσα...Άλλος σκαρφαλωμένος πάνω στο θρανίο και άλλα παιδιά να του δίνουν στολίδια και να κρατάνε και σταθερό το θρανίο να μην πέσει. Άλλοι στον πίνακα να ζωγραφίζουν και να γράφουν ευχές, άλλος να έχει πιάσει τη σκούπα και να τραγουδάει "Last Christmas " Παιδιά χαμογελαστά, με μάτια να λάμπουν, να καμαρώνουν το δέντρο μας, παιδιά να σκάνε στα γέλια όταν ο συμμαθητής του τραγούδαγε το "Αγια Νύχτα " στα Αγγλικά. Και χαμογέλασα ασυναίσθητα και είδα μια μαθήτρια να με κοιτάζει και να μου χαμογελάει ....Και απορώ πως θες να χάνεις αυτές τις στιγμές;;;Εσύ, ο δάσκαλος τους. Πως προτιμάς να βλέπεις 15  παιδιά να γράφουν ασκήσεις και άλλα 3 σε μια γωνιά ήσυχα ήσυχα να στολίζουν το δέντρο.( γιατί αφού οι άλλοι γράφουν απαγορεύεται να μιλήσεις).Πως μπορείς να χάνεις στιγμές που τα παιδιά σε αγκαλιάζουν σφιχτά και σου λένε "κυρία, περάσαμε τέλεια" "κυρία σε ευχαριστώ"

Παραξενεύτηκα ακόμα περισσότερο που τα παιδιά το είχαν σαν δεδομένο και με ρώτησαν 5  φορές "μα όλοι θα στολίσουμε"  Και ειδικά όταν τους είπα πως το αστέρι το βάζει πάντα μαζί ολη η τάξη, δε γίνεται να επιλέξω εγώ κάποιο παιδί...με κοίταζαν με απορία.

Είμαστε οι πρώτοι που στολίσαμε και άκουσα  και  ατάκες τύπου "καλά απο τώρα;;"  , "πω πω πως τα βαριέμαι , δεν πας να στολίσεις και τη δικιά μου" "ωχ τι μου έκανες, άρχισαν την γκρίνια και οι δικοί μου και δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο" αλλά συγγνώμη κιόλας δε με απασχολεί. Τα παιδιά πολλές φορές συγκρίνουν τι γίνεται στο άλλο τμήμα αλλά αν εσύ υποστηρίξεις αυτό που πιστεύεις δεν έχεις θέμα...Και σε μένα πολλές φορές έχει τύχει να σου πουν "οι άλλοι έκαναν εκείνο, το άλλο" τους εξηγείς και όλα είναι καλά...Οπότε....εξήγησε τους με λογικά επιχειρήματα γιατί δε θα στολίσετε την τάξη , είναι τόσο μα τόσο απλό.

Δε κατηγορώ κάποιον , ούτε θεωρώ πως εγώ είμαι η τέλεια. Αλλά κάποια τόσο απλά πράγματα δίνουν τόση χαρά στα παιδιά...Γιατί να τους το στερούμε ;Είναι που είναι η κατάσταση δύσκολη ας κάνουμε κάτι να αλλάξει η διάθεση, το σχολείο μας.

Φέτος που το σχολείο έχει και κουζίνα με φούρνο κανονικό θα κάνουμε και μελομακάρονα...  :)