Καλό καλοκαίρι...

Άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της...

Δυο χρόνια μαζί με τα 23 παιδάκια μου...

Λίγες μέρες πριν συζητούσαμε "τι θες και τι δε θες να θυμάσαι" απο τη χρονιά που πέρασε...

Και θυμήθηκαν τα πάντα...

Τη μέρα που μου κάνανε το πάρτυ εκπληξη για τα γενέθλια μου.

Τη μέρα που φτιάξαμε κουλουράκια.

Τις εκδρομές μας στα Μπραμνιανά, στον Αρόλιθο, στο Βιοάρωμα , στον Κουρεμένο , στον Ιππικό Όμιλο .

Τη μέρα που ειπαμε τα "Καλαντα της Ανακυκλωσης" στο Δήμαρχο, στο ΚΑΠΗ κ.α

Τις μέρες που κάναμε μάθημα στην αυλή κάτω απο τα δέντρα.

Τη μέρα που είδαμε ολοι μαζι dvd στην τάξη.

Οταν μαζέψαμε 117 ευρώ απο τα βραχιολάκια που πουλήσαμε και τα δώσαμε στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Τις σακούλες που φέρναμε στην ανακύκλωση ....

Οταν μάθαμε τη διαίρεση με σιψήφιο διαιρέτη.

 και τόσα άλλα.....

Στην ερώτηση "τι δε θες να θυμάσαι"

"....τη μέρα που η συμμαθήτρια μας ....  έφυγε απο την τάξη με ασθενοφόρο" είπαν κάποια παιδιά.

Εκείνη τη μέρα θέλω να την ξεχάσω και εγώ...Οσο θυμάμαι εκείνα τα λεπτά, εκείνα τα βασανιστικά λεπτά που δεν ήξερα τι να κάνω... Που φοβόμουν τόσο πολύ για το τι μπορεί να γίνει το επόμενο λεπτό...Που έπρεπε να ειμαι ψυχραιμη και χαλαρή γιατι ισως με ακουγε....

Ποτέ δε θα ξεχάσω τη στιγμή που εβαλαν τη μικρή στο ασθενοφόρο...Την αγωνία που είχα να πανε όλα καλα...μέχρι να βγουν οι εξετάσεις της. 

Το πόσο δύσκολό ήταν να μπω ξανά στην τάξη και να ηρεμήσω τα παιδιά και ειδικά τα κορίτσια που δεν μπορούσαν να παρουν ανάσα απο το κλάμα...

Δε νομίζω να μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό απο αυτό που κάνω σήμερα. Απο πιτσιρίκι 2 πράγματα ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Παιδιάτρος ή δασκάλα. Έκανα το δεύτερο αλλά και τα δυο είχαν να κάνουν με παιδιά.

Του χρόνου δεν μπορώ να κάνω ξανά τα ίδια παιδιά. Τις τελευταίες μέρες προσπαθούσαν να βρουν χίλιους τρόπους για να αλλάξει αυτό. (θέλουν να γράψουν και γράμμα στον Πρωθυπουργού-αλήθεια εχουμε πρωθυπουργο;)

Μικρά μου, 

Απο τη χρονιά που πέρασε έμαθε πολλά απο εσας...Πολλές φορές σας μάλωσα, σας φώναξα. σας "τιμώρησα" και αυτο που μου κάνει εντυπωση ειναι πως ακομα και αν καποιες φορές περνατε κάποια τιμωρία τίποτα δεν άλλαζε αυτό που μας έδενε. Πάλι μου δίνατε ζωγραφιές , πάλι με αγκαλιάζατε, πάλι μου λέγατε πόσο με αγαπάτε. Και κάποια απο εσας μου λέγατε συχνά "Ξέρουμε πως φωνάζετε δίκαια και ειναι για το καλο μας". Θα σας βλέπω του χρόνου στην αυλή και θα μαθαίνω πάντα την πρόοδο σας.

                                                        Στιγμιότυπο απο τα γενέθλια.....

Καλό καλοκαίρι...........