Φιλενάδα μου....

Όταν ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο από τα πρώτα άτομα που έμπαιναν εδώ και σχολίαζαν ήταν το Αστροπελέκι...

Έμπαινα και εγώ στο δικό της ιστολόγιο , της "έκλεβα" ιδέες και πατρόν και σκεφτόμουν πως ταιριάζουμε σε ένα σημαντικό πράγμα , στην αγάπη μας για τα παιδιά.

 Δυο χρόνια λοιπόν κάναμε και οι δυο συχνές επισκέψεις στα μπλογκόσπιτα μας.

Το Σεπτέμβριο του 2009 διαβάζω στο φέις μπουκ νομίζω, πως την κάλεσαν αναπληρώτρια στο νομό Ηρακλείου. Έχοντας δουλέψει ένα χρόνο στην ενδοχώρα του νομού της είπα πως αν χρειαστεί καμιά βοήθεια για τα χωριά εκεί να με ρωτήσει. Η τύχη τα έφερε έτσι και η Ευδοκία έγινε κάτοικος Ιεράπετρας για ένα χρόνο.

Ξεκινήσαμε λοιπόν να κάνουμε παρέα...και οι επισκέψεις στα μπλογκόσπιτα έγιναν επισκέψεις πραγματικές στα κουκλόσπιτα ( ναι, ειμαστε και οι δυο κουκλες)

Αυτή ειδικά τη χρονιά δεθήκαμε ακόμα περισσότερο...

Ευδοκάκι μου τι να πρωτοθυμηθώ;

Το πρώτο μπανάκι που κάναμε μαζί πέρυσι 17 Απριλίου και όλοι μας έλεγαν τρελές;

Που καθόμασταν στον ίδιο καναπέ και μιλούσαμε στο μσν ή στο φέις μπουκ γράφοντας ό,τι μας κατέβαινε;

Το περπάτημα γύρω γύρω στο γυμναστήριο;

Που τρέχαμε με τα πόδια στη Βαινιά και στο Κεντρί;

Τα μπουκάλια νερό που χάσαμε ( αυτό δικό μας συνθηματικό)

Το περίφημο "γεια"

Την επαφή "Μαυροτσούκαλο" στο κινητό σου;

Τις κραιπάλες στο ταξίδι για Κρήτη το Γενάρη;

Όλα τα ταξίδια που κάναμε  φέτος μαζί ( με αεροπλάνο, με πλοίο, με αυτοκίνητο)

Που ξεκινούσαμε για περπάτημα ενώ και οι δυο θέλαμε καφεδάκι στην παραλία και απο μέσα μας λέγαμε "αχ πως να της το πω τώρα" αλλά και οι δυο το ίδιο θέλαμε (και το κάναμε τελικά)

Τη βραδιά Greys Anatomy;

Το κλάμα που ρίξαμε στην ταινία με το σκυλάκι ; ( κλάμα και για την ταινία και για τις 6.987 θερμίδες που πρέπει να πήραμε εκείνη τη μέρα.)

Το στολισμό του δεντρου και την μετακόμιση καναπέ τραπεζαρίας;

Το βιβλιάριο;;;

Τη δικιά μας Τσικνοπέμπτη;
Την ενημέρωση που είχες απο μένα εκείνη την μέρα στην Πρωτοβάθμια και τελικά δεν έχασες τη θέση που δικαιωματικά σου ανήκε;
Το Φοίβο;

Ειναι τόσα πολλά αυτά που μας ένωσαν φέτος. Είναι τόσες πολλές οι όμορφες στιγμές που έχω να  θυμάμαι μαζι σου.
Πάντα ήσουν εκεί και ξέρω πως θα είσαι. Και στα όμορφα και στα άσχημα.
Και ξέρω πως οι φίλοι οι πραγματικοί δεν φαίνονται μόνο στα δύσκολα όπως κάποιοι πιστεύουν, αλλά φαίνονται και στα όμορφα. Και ξερω πόσο χάρηκες για μένα πέρυσι το καλοκαίρι...και ακόμα χαίρεσαι...

Ξέρω πως το Σεπτέμβριο δε θα είσαι εδώ..Και δε θέλω να είσαι εδώ...Θέλω να είσαι εκεί που θες εσυ. Θέλω να ξέρεις πως θα μου λείψεις πολύ. Ακόμα δε το έχω καταλάβει γιατί  βλέπεις τα λέμε στην Αθήνα και έτσι επίσημα δε σε έχω ακόμα χαιρετήσει...Δε θα χαθούμε ....Δε θα γλιτώσεις τόσο εύκολα απο μένα...

Είσαι πολύ σημαντικός άνθρωπος για μένα...και ξέρω πως η φιλία μας δε θα χαθεί και ας μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα...Τα χιλιόμετρα εδώ και ένα χρόνο τα έχω έτσι και αλλιώς μηδενίσει...

Εβδοκάκι μου, σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ για όλα...


 ΥΓ1 Κατόπιν ωρίμου σκέψεως αποφάσισα να μη σε αφήσουμε στην γέφυρα
 ΥΓ2 Εύχομαι  ακόμα 13 μπουκάλια ΡΟΥΒΑΣ
 ΥΓ3 Να πηγαίνεις σχολείο με τα πόδια.
 ΥΓ4 Την κουμπαριά με το Φοίβο να την κάνουμε real κουμπαριά.



Γεια



Τελικά δυο πολύ πολύ σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου τους γνώρισα με τον ίδιο τρόπο