Ένα μήνα εκτάκι!

Πέρασε ένας μήνας και κάτι στο νέο σχολείο. Τελικά δεν επέστρεψα στο σχολείο της οργανικής μου. Οι πρώτες εβδομάδες ήταν πολύ ψυχοφθόρες.  Ναι επιστρέφεις, όχι δεν επιστρέφεις. Μια αναμονή που με είχε στεναχωρήσει και αγχώσει πολύ. Οι μαθητές μου με περίμεναν , το ίδιο και οι γονείς τους. Συναντούσα κάποιους στο δρόμο και κάθε πρωί με ρώταγαν "πότε θα έρθετε;". 

Στην επιστροφή απο νέο σχολείο κάποιες μέρες περνάω απο το παλιό σχολείο ώρα διαλείμματος. Αν με δει κάποιο απο τα παιδιά τρέχει και φωνάζει όλη την τάξη. Προσπαθούν με φιλήσουν αλλά δε φτάνουν και έτσι μου ζητάνε να πάω απο την πόρτα. Χαλάς χατήρι; Οταν σου λένε πως τους λείπω, πως με αγαπάνε. πως έκλαιγαν τις πρώτες μέρες.  Κάποια έμαθαν το πρόγραμμα πια.

"Την Πέμπτη κυρία θα σας περιμένω στα κάγκελα για να σας δώσω μια ζωγραφιά"

Πάμε όμως και στα  άλλα παιδιά τώρα. Η αλήθεια είναι πως όσο περνούσαν οι μέρες τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Απο τη μια ήθελα σαν τρελή να επιστρέψω στο παλιό σχολείο απο την άλλη ένιωθα άσχημα. Σκεφτόμουν πως αν φύγω τελικά πως θα αφήσω τα νέα παιδιά; Τόσα σχέδια έχουμε κάνει . Οι εκδρομές, τα πάρτι, συμμετοχή σε διαγωνισμούς ....τόσα έχουμε πει. Έτσι απλά μια μέρα θα πήγαιναν σχολείο και εγώ δε θα ήμουν εκεί; 

Ειδικά όταν ακούς πως η  τάξη αυτή έπαθε μετάλλαξη φέτος. Πως οι φωνές δασκάλας και παιδιών ήταν καθημερινότητα και φέτος σπάνια χρειάζεται να υψώσω πολύ τη φωνή. 

Υπήρχαν και πολλά θέματα στις σχέσεις τους , Πόση συζήτηση έχουμε κάνει. Δεν αφήνω τίποτα να περάσει απαρατήρητο. Μπαίνουμε μέσα απο το διάλειμμα και μιλάω , μιλάω, μιλάμε.

Ένα άλλο σοβαρό θέμα που υπήρχε στην τάξη ήταν ο ρατσισμός. Ναι ρατσισμός. Να ακουμπάει το παιδί ένα μολύβι και να το πετάνε στα σκουπίδια γιατί το άγγιξε. Φαντάζεστε τώρα τι συζήτηση έπεσε και γι αυτό το θέμα. 

Μια μέρα που έλειπε το συγκεκριμένο παιδί τους διάβασα μια ιστορία . 

Ενα παιδί είναι σε ένα καινούριο σχολείο και πολλά παιδιά του φέρονται άσχημα. Εκεί ανέφερα όλα όσα είχα δει και είχαν κάνει οι δικοί μου μαθητές και ακόμα περισσότερα.

Τα ρώτησα πως να νιώθει άραγε το παιδί αυτό, πως θα νιώθαμε εμείς αν ήμασταν στη θέση του. Τους μίλησα για το γυμνάσιο. Του χρόνου θα είστε σε ένα νέο σχολείο και εσείς , πως θα νιώσετε αν ας φερθούν έτσι;

Μιλήσαμε , μιλήσαμε και ακόμα μιλάμε.....Στο παιδί αυτό έδωσα πολλές αρμοδιότητες. Μοίραζε και μάζευε φυλλάδια ( τι θα έκαναν; θα πέταγαν τα τετράδια τους;)  , μπήκε σε ομάδα για μια εργασία  και γενικά του δίνω μεγάλη προσοχή και δείχνω πόσο σημαντικό είναι και αυτό το παιδί για την τάξη μας. 

Αυτό που με θύμωσε είναι το γεγονός πως πέρυσι η δασκάλα δεν είχε κάνει τι πο τα. Ναι τί πο τα. Όλα αυτά γινόταν μπροστά στα μάτια της και δεν το είχε αναφέρει καν στο σύλλογο. Εδώ να σημειώσω πως εγώ το εντόπισα απο την πρώτη μέρα.

Τα παιδιά λοιπόν μου είπαν πως η κυρία πέρυσι δεν έλεγε τίποτα και γονείς τους μου είπαν πως όχι απλά δεν έκανε τίποτα αλλά το ενίσχυε κιόλας. Ειλικρινά θα ήθελα να είναι κακοήθειες απέναντι στην συνάδελφο αλλά δεν είναι. Το παιδί πήγε πέρυσι το σχολείο αυτό και ελπίζω αυτή η χρονιά να είναι καλύτερη για εκείνο. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ....και πιστεύω θα τα καταφέρω. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. 

Προχθές φάγαμε πρωινό όλοι μαζί. Πόσο χάρηκα όταν ένα παιδί έδωσε απο το πρωινό του σε εκείνο το παιδί. Το άφησε να βάλει το χέρι του μέσα στο σακουλάκι του ενώ 1 μήνα πριν καθάριζε με αντισηπτικό την τσάντα του επειδή την είχε αγγίξει.

Σας χαιρετώ για την ώρα!