15 Ιουνίου 2016

Βοηθάω -Νοιάζομαι

Χτύπησε και το τελευταίο κουδούνι για φέτος.
Σήμερα ήρθαν τα καμάρια μου, πήραν τα ενδεικτικά τους, τα δωράκια τους ,δώσαμε φιλιά και αγκαλιές και δώσαμε ραντεβού το Σεπτέμβριο. Μου δήλωσαν οι γονείς πως θα κάνουν κατάληψη για να μην φύγω. Αυτό ξέρω και ξέρουν πως δεν γίνεται αλλά μόνο η σκέψη τους, η αγάπη τους, όλα όσα όμορφα άκουσα με γέμισαν χαρά αλλά και θλίψη....
Μια άλλη μητέρα ενώ μετακόμισαν σε άλλη περιοχή δε ζήτησε μετεγγραφή για το παιδί. Όπως μου είπε προτιμάει να ταλαιπωρηθεί με τις αποστάσεις ένα χρόνο ακόμα αλλά να μην χάσει τη δασκάλα της η μικρή (θεωρούσε δεδομένο πως θα τα έχω στην Β τάξη ). Βούρκωσα πάλι η δασκάλα.
Όπως μου έγραψε όμως και η φίλη Μαριλένα στην προηγούμενη μου ανάρτηση πρέπει να το αφήσω όλο αυτό πίσω. Δεν έχει νόημα να το σκέφτομαι και να στεναχωριέμαι ένα ολόκληρο καλοκαίρι.

Αφού έφυγαν σήμερα τα μικρά άρχισα να μαζεύω την τάξη. Χάλια η άδεια τάξη, κατάθλιψη σκέτη. Θυμήθηκα όλα όσα κάναμε. Καιρός λοιπόν να μοιραστώ κάποια απο αυτά μαζί σας......


Στην Ευέλικτη Ζώνη ασχοληθήκαμε με τα Συναισθήματα. Μάθαμε να τα αναγνωρίζουμε, να τα δεχόμαστε, να τα εκφράζουμε και πολλά πολλά άλλα.
Μιλήσαμε για την αγάπη, το θυμό, την λύπη, την χαρά, τον φόβο. Φτιάξαμε το γλυκό της φιλίας, το βάζο με τα γλυκά λογάκια, τα βιβλία όλων των συναισθημάτων. Δεθήκαμε σαν ομάδα, μαλώσαμε, φιλιώσαμε, χαρήκαμε , κλάψαμε, θυμώσαμε και μάθαμε να διαχειριζόμαστε τον θυμό μας.

Σήμερα θα σας δείξω ένα απο τα βιβλία που φτιάξαμε....
Το βιβλίο βοήθειας προς τους συμμαθητές μας ( και τη δασκάλα μας τελικά  όπως αποδείκτηκε)
Κάθε φορά ( σχεδόν κάθε φορά) που κάποιος απο εμάς πρόσφερε βοήθεια σε κάποιο παιδί το καταγράφαμε σε ένα ημερολόγιο. Αυτό που μου άρεσε είναι πως τις περισσότερες φορές τα παιδιά που είχαν βοηθηθεί μόλις έμπαιναν στην τάξη έλεγαν "κυρίααααα ο Γιάννης με βοήθησε , μη ξεχάσει να το γράψει"

Απολαύστε .....


Έδωσα ένα φαγητό γιατί δεν είχε.

Εγώ βοήθησα τον Έρως να δέσει την ζώνη του στην εκδρομή ( στο λεωφορείο)

Εγώ βοήθησα ένα κορίτσι.
Πήγα σε μια κυρία να τη βοηθήσει γιατί είχε πέσει

Η Ήβη δεν είχε φαγητό και της έδωσα ένα μπισκότο

Βοήθησα τον Λούκα επειδή πόναγε τον πόδι του και τον πήγα στο γραφείο των δασκάλων

Βοήθησα την κυρία να κρεμάσει τις ζωγραφιές/

Βοήθησα την κυρία Αννα να φτιάξει την έδρα.

Βοήθησα τον Νικόλα όταν έπεσε

Βοήθησα την κυρία Αννα με τα πράγματά της.

Παίζαμε με τον Ρενάτο αλλά τα κορίτσια μπλα μπλα χτυπούσαν τον Ρενάτο και εγώ πήγα να τον βοηθήσω.

Βοήθησα τον Ιβο να γράψει στην Μελέτη.

Βοήθησα την Ισαμπέλα στην Γλώσσα σε μια λέξη που στο τέλος είχε η ( ποιο ιιιιι να βάλει)

Βοήθησα την Ισαμπέλα όταν ο Παναγιώτης της έφαγε το φαγητό της.

Βοήθησα την φίλη μου την Αννα που δεν ήξερε να γράψει.

Εγώ βοήθησα τον Κωνσταντίνο να σηκωθεί επειδή είχε χτυπήσει.

Εγώ βοήθησα τον Ρενάτο όταν έπεσε και όταν τραυματίστηκε.

Εγώ βοήθησα την Αμέλια στο κόκκινο με τις προτάσεις

Εγώ κράτησα το γιαούρτι της Ισαμπέλας για να πάει τουαλέτα.

Βοήθησα την κυρία Αννα να κουβαλήσει τα πράγματά της.

Βοήθησα την κυρία Άννα να κόψει τις καρδούλες.

Η Μελίνα είχε πέσει και τη βοήθησα

Βοήθησα την Γεωργία να σηκωθεί απο κάτω όταν χτύπησε και όταν σηκώθηκε έκλαιγε.




Την ιδέα για το ημερολόγιο καθώς και το φύλλο του ημερολογίου το πήρα απο την συνάδελφο Αριάδνη και το καταπληκτικό ιστολόγιό της "Το νηπιαγωγείο μου αρέσει πιο πολύ"

5 σχόλια:

  1. Άννα μου, διάβασα δύο αναρτήσεις σου μαζεμένες. Με αυτήν βούρκωσα, με την προηγούμενη στενοχωρήθηκα.
    Στο δικό μας σχολείο θα έρθει σίγουρα καινούρια δασκάλα το Σεπτέμβρη, αλλά δεν ξέρουμε σε ποια τάξη. Πάρα πολύ θα ήθελα κάτι να συμβεί και συμπτωματικά να είσαι εσύ αυτή η δασκάλα και να πάρεις και την πρώτη τάξη. Πολύ μεγάλο όνειρο για να γίνει πραγματικότητα. Από την άλλη, μάλλον δε θα σε βόλευε το σχολείο μας λόγω απόστασης και δυσκολίας προσβασιμότητας από τα ΜΜΜ. Οπότε εύχομαι και στέλνω όλη μου τη θετική ενέργεια ώστε κάτι να αλλάξει τελευταία στιγμή κι εσύ να μείνεις στο σχολείο μας και στο δικό μας να έρθει μια δασκάλα σαν εσένα. Τι ωραία θα ήταν αν όλες οι δασκάλες διάβαζαν το blog σου, ένιωθαν όλα αυτά που προσφέρεις στα παιδιά, έβλεπαν την εκπαίδευση μέσα από τα δικά σου μάτια και άλλαζαν τα πράγματα προς το καλύτερο. Να έχεις δύναμη κι ενέργεια να συνεχίζεις πάντα με τόσο κέφι και τέτοια προσφορά το έργο σου. (Ελίνα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ελίνα,
      Ούτε που ξέρω που θα βρεθώ σε 3 μηνες. Προσπαθώ να μη το σκέφτομαι γιατί έτσι και αλλιώς ό,τι γίνει θα γίνει μια μέρα πριν τον Αγιασμό. Τόσο καλά! Πάντως τα πρωτάκια είναι η αδυναμία μου. Είναι πολύ οι δάσκαλοι που έχουμε την ίδια αγάπη για τα παιδιά, τις ίδιες ιδέες, τρέλες και όρεξη. Το δύσκολο είναι πως κάποιες φορές νιώθουμε και "άσχημα" για όσα κάνουμε και προσπαθούμε να τα κρύψουμε. Πολλές φορές βλέπεις ακούμε την ατάκα "χαλάς την πιάτσα", "τι σε νοιάζει καλέ εσένα;Εσύ θα αλλάξεις τα πράγματα;"
      Μια χρονιά θυμάμαι συνάδελφος στο σχολείο που είχα πάει πρώτη φορά μου είχε πει "Σταμάτα να το κάνεις αυτό. Θα φύγεις του χρόνου και οι γονείς θα έχουν καλομάθει και θα θέλουν τα ίδια". Τι ήταν αυτό το φοβερό που έκανα; Όταν ένα παιδί ήταν άρρωστο σημείωνα αναλυτικά τι κάναμε στην τάξη, τι εργασίες έγραψα στον πίνακα κτλ. Τα πάντα ,σε όλα τα μαθήματα.Τα έβαζα μαζί με τις φωτοτυπίες σε ένα αυτοσχέδιο φάκελο μαζί και τα περαστικά μου και κάποια ζωγραφιά/αυτοκόλλητα (ειδικά στις μικρές τάξεις) και τα έδινα είτε σε αδερφάκι/γειτονάκι/γονιό ή στο παιδί όταν επέστρεφε. Η άποψη της συναδέλφου ήταν "να πάρει η μάνα τηλέφωνο κάποιο παιδί να μάθει, δεν είναι δικιά μας δουλειά".
      Ενα πολύ μικρό παράδειγμα είναι αυτό....και μάλιστα για κάτι τόσο μα τόσο απλό. Που να ήξερε πως έχω στείλει τα μαθήματα και με mail.
      Φιλια!

      Διαγραφή
  2. Οκ, δεν σε ξέρω πολύ (για την ακρίβεια καθόλου!!!) μα από όσα πρόλαβα να διαβάσω εδώ και σε κάποιες ακόμη αναρτήσεις σου, λογικό το βρίσκω να μη θέλει μια μανούλα να στείλει το παιδάκι της σε άλλο σχολείο, όσο κι αν την βολεύει από πλευράς απόστασης! Μου έδωσες την εικόνα ενός πολύ γλυκού και τρυφερού ανθρώπου!
    -Τί όμορφη και αυτή η ιδέα με τη βοήθεια στους συμμαθητές τους!!!-
    Λοιπόν, Άννα, χάρηκα πολύ που με βρήκες και σε βρήκα (και βρεθήκαμε γενικότερα!) και να είσαι σίγουρη πως από 'δω και πέρα θα τα λέμε! (Απειλή και υπόσχεση!)
    Φιλάκια πολλά (ή αλλιώς... ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!)
    Γιάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννα,
      Είδες μωρέ τα μικρά μου; Ειδικά αυτό που κράτησε το γιαούρτι για να μπει το άλλο κορίτσι τουαλέτα.
      Θα τα λέμε πλέον, είμαι σίγουρη. Εχω διαβάσει ήδη πολλές απο τις αναρτήσεις σου!

      Φιλιά

      Διαγραφή