Απολογισμός

Σε λίγες μέρες άλλη μια  σχολική χρονιά τελειώνει.

Τέσσερις μέρες ακόμα μέσα στην τάξη.

Πέρασε τόσο γρήγορα αυτή η χρονιά που δεν το κατάλαβα. Πέρασα τόσο όμορφα που δεν μέτραγα καν τις μέρες για τις διακοπές.Πέρυσι πιο πολύ λόγω της απόστασης μέτραγα τις μέρες σαν το φαντάρο.Πιο πολύ μέτραγα τις μέρες που θα έμπαινα στον ηλεκτρικό παρά μέσα στην τάξη.

Πρώτη χρονιά σε αυτό το σχολείο και ένιωσα σαν να ήμουν εκεί χρόνια. Γνώρισα συναδέλφους με την ίδια τρέλα , αγάπη και όρεξη για τη δουλειά μας. Λίγο πολύ με όλους είχα μια καλή τυπική συναδελφική σχέση αλλά με 2 άτομα δέθηκα περισσότερο και μπορώ να πω πως  και φέτος απέκτησα δύο καινούριες φίλες....Ειδικά η "γειτόνισσα" στην τάξη Χαρά από την πρώτη στιγμή με βοήθησε να εγκλιματιστώ στο νέο σχολείο. 

Η Χαρά που λέτε διάβαζε το ιστολόγιό μου πριν πάω στο σχολείο αυτό. Τυχαία μια μέρα απο το mail μου κατάλαβε πως εγώ είμαι η Αμπρακαταμπρα.

Χαρούλα μου επειδή ξέρω πως με διαβάζεις θέλω και μέσα απο εδώ να σε ευχαριστήσω για όλα όσα έχεις κάνει. Τώρα εσύ θα πεις "γιατί, τι έκανα;". Έχεις κάνει πολλά. Πάντα είσαι εκεί πρόθυμη να με ακούσεις και να με βοηθήσεις. 

Θα ήθελα εδώ να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ ( και ας μη το δει αφού δε ξέρει την υπάρξη του ιστολογίου) στο διευθυντή του σχολείου. Μεγάλο κεφάλαιο σε κάθε σχολείο ο διευθυντής. Ήμουν τυχερή φέτος γιατί γνώρισα ένα άνθρωπο δίκαιο , συνεργάσιμο, οργανωτικο ,με κατανόηση. Νοιάζεται πραγματικά για το σχολείο μας και για τους μαθητές του.Πάντα δίπλα μου, να με ακούσει, να με βοηθήσει και πάντα θετικός σε καθετί που ήθελα να κάνω στην τάξη. 

Ευχαριστώ πολύ για όλα Φ .

Πάμε τώρα να κλείσουμε την ανάρτηση αυτή όχι τοσο ευχάριστα.

Φέτος πρώτη χρονιά στο σχολείο όπως είπα. Πήρα οργανική εκεί, δίπλα στο σπίτι μου, καλοί συνάδελφοι, υπέροχος διευθυντής....Όλα καλά λοιπόν μέχρι την Μ.Τρίτη . Ήρθαν οι νέες αλλαγές στα σχολεία και μαζί με αυτές....η αποχώρηση μου από το σχολείο. Σαν τελευταία που πήγα εκεί θα φύγω πρώτη πρώτη. Το που θα πάω θα το μάθω μάλλον στον Αγιασμό. Στην ουσία όπως είναι τα πράγματα θα φύγω σίγουρα αλλά έχω μια μικρή μικρή πολύ μικρή ελπίδα να γίνει ένα θαύμα και να μείνω εκεί.  Δε  θέλω να μιζεριάζω όλο το καλοκαίρι αλλά η αλήθεια είναι πως μόνο που το σκέφτομαι θέλω να βάλω τα κλάματα. Δε θέλω να φύγω απο κει.....Πας σε ένα σχολείο, δένεσαι με ανθρώπους , με παιδιά και μετά σου λενε "να φύγετε να πάτε αλλού"

Τα πρωτάκια μου το θεωρούν δεδομένο πως θα είμαστε του χρόνου μαζί. Δε τους έχω πει κάτι ακόμα, δε ξέρω και αν τους πω. Μάλλον ναι για να τα χαιρετίσω.

Πάλι θα σας ζητήσω θετική ενέργεια. Δυο χρόνια τώρα μία με την απόσπαση και μετά με την μετάθεση οι ευχές σας έπιασαν τόπο....Λέτε να πιάσουν και φέτος;