Αγωνία και πάλι!

Kαιρό έχω να σας γράψω ...είναι πολλά αυτά που έχω στο μυαλό μου, πολλές οι ατάκες των μαθητών μου, πολλά όσα έχουμε κάνει στην τάξη αλλά δεν κάθομαι να τα γράψω.Η φετινή χρονιά κύλησε απίστευτα γρήγορα για μένα.Αν και έκανα κάθε μέρα αρκετές ώρες στο δρόμο ( πράγμα που για μένα που έχω μεγαλώσει επαρχία ήταν ζόρικο στην αρχή) πέρασε πολύ πολύ γρήγορα. Ισως γιατί την προηγούμενη χρονιά περάσαμε ζόρικα. Σε αυτό βοήθησε σίγουρα το καλό κλίμα στο σχολείο και οι αγαπημένοι μου συνάδελφοι που έκαναν τους ταξιτζήδες αφήνοντας μας κάθε μέρα πλέον στον Ηλεκτρικό ( κορίτσια και αγόρι σας υπερ-ευχαριστώ).

Για μια ακόμα χρονιά είμαστε μέσα στο άγχος. Τα προηγούμενα χρόνια έκανα αιτήσεις για απόσπαση και όχι για μετάθεση. Την πρώτη χρονιά μας ήρθε εύκολα και χαλαρά . Με λίγα μόρια τότε αφού δεν είχαμε παντρευτεί με τον Χρήστο και έπιασα την πρώτη μου επιλογή. Την επόμενη χρονιά με 15 μόρια παραπάνω μας ήρθε η κεραμίδα. Εκεί που το είχα τόσο σίγουρο μας ήρθαν όλα ανάποδα.

Μυαλό δεν έβαλα και πάλι για απόσπαση έκανα αίτηση. Απλά έβαλα όλες τις περιοχές της Αττικής.

Μετάθεση δεν ζήταγα γιατί ο απώτερος σκοπός μας είναι κάποια στιγμή να ζήσουμε Κρήτη. Έτσι ήθελα να κρατάω την οργανική μου και για να έχω μια θέση στο σχολείο που ήθελα αλλά και για να τραβήξω το σύζυγο εγώ με τα μόρια που θα έπαιρνε απο την συνηπηρέτηση, Ο άλλος λόγος ήταν πως φοβόμουν να μείνω χωρίς οργανική έτσι όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτά λοιπόν σκεφτόμουν και δε το αποφάσιζα. 

Πλέον το να κατέβουμε Κρήτη είναι λίγο μακρινό ....Αλλά ακόμα και μόνο 5 χρόνια να ήταν δε θα μπορούσα να ζω μέσα στο άγχος κάθε καλοκαίρι. Οταν 31 Αυγούστου δε ξέρεις που θα είσαι την επόμενη μέρα....Το περσινό καλοκαίρι δε χαρήκαμε καθόλου τις διακοπές μας. Δε μπορούσαμε να κάνουμε σχέδια, όνειρα τίποτα. Οχι επειδή δε ξέρεις τι θα σου συμβεί την επόμενη μέρα . Απλά δε ξέραμε αν θα ζούμε μαζί ή όχι. Πόσο με ενοχλούσε όταν μου έλεγαν "ω μια χαρά μωρέ που είστε χώρια, θα ανανεωθεί η σχέση σας" Λες και είπα σε κανένα πως είχαμε θέμα ανανέωσης .

Μια συνέδελφος μου είχε πει "Ουφ να εφευγε και μένα ο άντρας μου ένα χρόνο να ησύχαζα"

Εύκολες κουβέντες αν είσαι έξω απο το χορό.

Πάμε λοιπόν στο σήμερα. Φέτος έκανα αίτηση για μετάθεση. Αν την πάρω τέλος η αγωνία κάθε καλοκαίρι. Έχω δηλώσει όλη την Αττική. Μπορεί να βρεθώ απο το σχολείο απέναντι στο σπίτι μας αλλά μπορεί να είμαι Βίλια ή Σαλαμίνα. Ειλικρινά δε με πειράζει. Μου αρκεί να είμαι εδώ. Μπορώ να ξυπνάω και στις 5 το πρωί αρκεί που θα έχω κοιμηθεί με τον άντρα μου. Ακόμα και τώρα μου λένε "ξέρεις πόσο μακρυά είναι τα Βίλια;"  Φυσικά και ξέρω. Είναι πιο κοντά απο την Κρήτη όμως.

Αν όλα λειτουργούσαν καλά τώρα θα είχαμε μάθει. Αλλά είμαστε πάλι στην αναμονή. Επειδή πέρυσι η θετική σας ενέργεια και οι ευχές έπιασαν τόσο σας το ζητάω και σήμερα...

Μια μετάθεση , τίποτα άλλο. Τώρα αν είναι και κοντινή ακόμα καλύτερα.