Θετική σκέψη

Εχω μέρες να γράψω, έχω τόσα να γράψω και δεν αποφασίζω με τι θα ξεκινήσω.
Βαριέμαι και να περάσω τις φωτογραφίες και βλέπω τον Αύγουστο να σας βάζω τα πασχαλινά κουλουράκια που κάναμε με τα παιδιά.
Η χρονιά φτάνει στο τέλος ( για μένα η χρονιά ξεκινάει Σεπτέμβρη και τελειώνει Ιούνη).
Μια πάρα πολύ δύσκολη για μένα χρονιά. Δεν κατάλαβα πως πέρασε ο καιρός. Αν και δεν περνούσε με τον καλύτερο τρόπο πέρασε γρηγορα. Ίσως γιατί όλη τη χρονιά , όλες τις εβδομάδες ζούσα και περίμενα για την Παρασκευή.
Τη μια Παρασκευή περίμενα τον άντρα μου . Έφευγε Κυριακή και μετά μέτραγα τις μέρες για να έρθει η Παρασκευή να ταξιδέψω εγώ.
Κάθε εβδομάδα ο Χρήστος στο αεροδρόμιο. Παρασκευή για φύγει, Κυριακή επέστρεφε, Παρασκευή να με πάρει, Κυριακή να με επιστρέψει....
Κάθε εβδομάδα σε λεωφορεία, αεροπλάνα. Να ψάχνουμε προσφορές, να κλείνουμε εισιτήρια, να μαζεύουμε μίλια. Αχ βρε aegean...χρυσή σε κάναμε φέτος και εσύ μας έχεις απλά blue member.
Πλέον μου είχε γίνει συνήθεια. Ρουτίνα. Χτύπαγε το κουδούνι στις 2 και στις 2.15 ήμουν ήδη μέσα στο λεωφορεία ( τα καλά της μικρής πόλης) . To αεροδρόμιο το ένιωθα δεύτερο σπίτι μου. Ως και μια αεροσυνοδός με χαιρέταγε "δασκάλα που δεν πήρε απόσπαση είστε;"

Την Κυριακή στην επιστροφή έχανα το λεωφορείο για 1 λεπτό και έπρεπε να περιμένω 3 ώρες. Το εκμεταλλεύτηκα θετικά όμως και κάθε 15 μέρες έπινα καφεδάκι με μια καλή μου φίλη στο Ηράκλειο.

Το καλοκαίρι φτάνει. Απο τη μια χαίρομαι που θα μαι μαζί με τον άντρα μου 2 μήνες και 10 μέρες ( ναι ναι δεν είναι 3 μήνες) απο την άλλη φοβάμαι το μετά. Γιατί αυτό το καλοκαίρι θα ζω με ένα άχγος. Που θα τελειώσει 31 Αυγούστου ή ακόμα και πιο μετά ( μακάρι να γίνει κάτι και να ξέρουμε νωρίτερα)
Πέρα απο ό,τι θα μας βγάλουν την ψυχή δε ξέρω και αν φέτος τα καταφέρουμε.
Δε θέλω να σκέφτομαι πως θα ακολουθήσει μια χρονιά που θα ζούμε πάλι χώρια.Φέτος θα βάλω παραπάνω επιλογές...και ο Θεός και ο Υπουργός βοηθός.

Αν και είναι ακόμα νωρίς, αν και ακόμα να κάνουμε τις αιτήσεις στείλτε μια θετική ενέργεια.
Το έχω ανάγκη...

Μέσα σε όλα αυτά οι γονείς των μαθητών μου με ρωτάνε αν θα είμαστε μαζί του χρόνου. Με τιμάει το γεγονός πως το θέλουν αλλά ελπίζω να μην πιάσουν οι δικές τους ευχές...Γι αυτό σας λέω ευχηθείτε...