Τα νέα μου

Δυο εβδομάδες πέρασαν από εκείνες τις γεμάτες άγχος μέρες του Σεπτέμβρη. Κλάματα, αγωνία, νευράκια...και ο Χρήστος ήρωας να με ανέχεται!

Έμαθα σε ποιο σχολείο θα είμαι 8 ώρες πριν το Αγιασμό...πάλι καλά που έχουμε και internet δηλαδή...
Πρώτη κίνηση να μάθω που είναι το νέο σχολείο...Να μετράω τους χρόνους, τις στάσεις, την απόσταση....Και το επόμενο πρωί σαν πρωτάκι και εγώ πέρασα την πόρτα...

Το κλίμα στο σχολείο από την πρώτη ματιά μου φάνηκε καλό και ευτυχώς 2 εβδομάδες μετά μπορώ και λέω το ίδιο...Οι συνάδελφοι πολύ φιλικοί και πρόθυμοι να με βοηθήσουν σε ό,τι χρειάζομαι...
Πολύ βασικό το κλίμα στο σχολείο. Σε ένα χώρο που είσαι 6 ώρες καθημερινά τι καλύτερο απο το να μπορείς να πεις δυο κουβέντες στο διάλειμμα ή στο κενό σου.

Και έφτασε η ώρα να μοιράσουμε τάξεις...Και ναι , μετά από καιρό είμαι και πάλι το μικρό του σχολείου...που διαλέγει τελευταίο τι τάξη θα πάρει. Βασικά δε διαλέγει , παίρνει ό,τι μείνει.

Και πήρα Στ τάξη. Μια τάξη που με φόβιζε και δεν ήθελα να την πάρω ( αν είχα δικαίωμα επιλογής)

Και τελικά μέσα σε λίγες μέρες κατάλαβα πως μου αρέσει πάρα πολύ....Τελείως διαφορετική απο τις τάξεις που έπαιρνα τα τελευταία χρόνια. Άλλο επίπεδο επικοινωνίας με τα παιδιά...Τους μιλάω όπως θα μιλούσα σε ένα φίλο και με καταλαβαίνουν απόλυτα.

Εγώ 19 παιδάκια μία αίθουσα πρώην αποθήκη αλλά αυτό δε με νοιάζει. Ξέρω πως σύντομα θα την κάνουμε πολύ όμορφη , με τις κατασκευές μας, τις ζωγραφιές μας, τις εργασίες μας....
Είχα τόσο άγχος για το πως θα τα πάω με τους καινούριους μου μαθητές...Νομίζω πως με συμπάθησαν. Καλά δε νομίζω είμαι σίγουρη. Περνάμε όμορφα...Κάνουμε τα μαθήματα μας και συζητάμε...συζητάμε :)

Θα έχω πολλά να σας λέω και φέτος....

Αύριο απεργώ...Άλλο θέμα η κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αλλά ας μη χαλάσω τώρα το κλίμα

Είμαι καλά , περνάω όμορφα και έχω ήδη συνηθίσει τη νέα ζωή στην Αθήνα