Παιδί και αυτοκίνητο

Διαβάζοντας σήμερα το πρωί το ιστολόγιο μια μαμάς blogger είπα να κάνω μια ανάρτηση που ήθελα απο καιρό αλλά όλο το άφηνα. 

Φέτος όπως είχα γράψει και παλιότερα εκτός απο την Ανακύκλωση ασχοληθήκαμε στην τάξη και με την Κυκλοφοριακή Αγωγή. Αφιερώναμε ένα δίωρο την εβδομάδα περίπου για 2 μήνες ( αν και το θέμα το επαναφέραμε πολύ συχνά)

Ξεκινήσαμε φέρνοντας μια εφημερίδα στην τάξη που είχε εικόνες απο ένα τροχαίο ατύχημα. Ξεκινήσαμε λοιπόν τη συζήτηση στην τάξη και σχεδόν όλα τα παιδιά είχαν να διηγηθούν κάποιο περιστατικό ( ευτυχώς όχι σοβαρό ) που είχε τύχει στην οικογένεια τους ή σε κάποιοιο συγγενικό , φιλικό πρόσωπο ή απλά το είχαν δει στην τηλεόραση ( εκεί είχαμε δει και πολύ σοβαρά)

Ρώτησα τα παιδιά τι πιστεύουν πως φταίει και γίνονται ατυχήματα στο δρόμο και τα παιδιά έβγαλαν το συμπέρασμα πως οι οδηγοί παραβιάζουν τα σήματα, τρέχουν , πίνουν κτλ Δε θα κάνω τώρα ανάλυση όλου του προγράμματος εδώ. Σε γενικές γραμμές έπεσε πολύ πολύ κουβέντα, ερωτηματολόγια, εικόνες, παραμύθια, κείμενα ....Αυτό που τους άρεσε πιο πολύ ήταν οι μέρες που βγήκαμε στην αυλή , σταθήκαμε στα κάγκελα και παρατηρούσαμε τα αυτοκίνητα και τους πεζούς ....Καταγράφαμε τα λάθη που έκαναν και τις παραβάσεις. Αφού δεν κατέβηκε κανένας οδηγός να μου πει τίποτα πάλι καλά....Φανταστείτε τώρα να φωνάζουν 19 παιδιά "Ιιιιιιιιιιιιι κυρίααααααααααααααααα κυριάααααα μηχανήηη χωρίς κράνοςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς" 

Ε σιγά σιγά ησυχάσαμε και υπακούσαμε .Παρατηρώ και καταγράφω σιωπηλά. Τα αποτέλεσματα απογοητευτικά. 

Ενώ τα παιδιά λοιπόν γνώριζαν ή έμαθαν στην συνέχεια τι είναι σωστό και τι όχι  δε τα εφάρμοζαν σε μεγάλο βαθμό.Τα περισσότερα παιδιά κάθονταν στο μπροστινό κάθισμα ή στο πίσω χωρίς ζώνη. Σχεδόν κανένα παιδί σε ειδικό καθισματάκι ( ένα παιδί μόνο ) κατάλληλο για αυτά.Μου έλεγαν λοιπόν πως ζώνη βάζουν μόνο αν πηγαίνουν μακρυά για να μη τους γράψει ο τροχονόμος. Μετά απο κουβέντα και άσχετα παραδείγματα καταλάβαμε πως κάποια πράγματα δεν τα κάνουμε μόνο επειδή τα λέει ο νόμος αλλά για να προστατεύουμε το σώμα μας και τη ζωή μας. 

Η πορεία του προγράμματος με απογοήτευσε. Πολλές φορές σκέφτηκα "τι τα λέω τώρα αυτά;" "γιατί κάθομαι και ψάχνω και διαβάζω και ετοιμάζω υλικο;" 

Θα σας αναφέρω 3 περιστατικά που τα έγραψα και στο σχόλιο που έκανα στο ιστολόγιο που μου θύμισε πως ένιωθα τότε...

Σκηνικό έξω απο το σχολείο.

Μια μαμά μου λέει “άντε ελάτε να σας πάω εγώ σπίτι”

Μπάινω μέσα σε αμάξι , βάζω ζώνη και ακούω τη μαμά να λέει “καλέ εδώ κοντά μένετε τι βάζετε ζώνη;;;”

Το παιδί φυσικά στο πίσω κάθισμα, χωρίς ζώνη. Απαντάει η μικρή “Μαμά η κυρία είπε πως πρέπει πάντα πρέπει να φοράμε ζώνη μπλα μπλα μπλα” και η μαμά

“Ωωω ακόμα δεν μπήκες στο αμάξι μας ζάλισες…ασε την κυρία να ησυχάσει ”

Σκηνή 2

Εξω απο σχολείο . Μαθήτρια πάει να μπει στο πίσω κάθισμα.

Λέει ο μπαμπάς “Γιατί κάθεσαι πίσω;;;;”

Η κυρία είπε πως ακόμα και σε κοντινές αποστάσεις μπορεί να γίνει κάποιο ατύχημα.

Ο μπαμπάς “Κάτσε παιδί μου μπροστά σπίτι πάμε όχι στο Ηράκλειο

και τελευταία σκηνή….

Μαμά με βλέπει το δρόμο

-Αχ τι μας έκανες μωρέ κυρία Αννα. Εχω τη μικρή κάθε μέρα και σκούζει και δε θέλει να ανέβει στη μηχανή χωρίς κράνος. Τα τρομάξατε τα παιδιά…

Αλλά πέρα απο τα περιστατικά αυτά τα παιδιά συνέχισαν να μου λένε πως κάθονται μπροστά / πίσω χωρίς ζώνη, πως ανεβαίνουν σε μηχανές χωρίς κράνος , πως ο μπαμπάς θα τρέχει παραπάνω, θα πιει και θα οδηγήσει. Και νιώθω πως και οι δικοί μου μαθητές όταν μεγαλώσουν θα γίνουν μαμάδες και μπαμπάδες που θα κάνουν τα ίδια ακριβώς.

Και κάπου εκεί με έπιανε η απογοήτευση και έλεγα "εγώ δε ξανακάνω τέτοιο πρόγραμμα"

Και πάλι εκεί μια φωνή μου έλεγε "εσύ θα κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό. Και ένα μόνο παιδάκι να φορέσει ζώνη και ένας μόνο μαθητής ενήλικάς αργότερα θα θυμηθεί εκείνη την κυρία που κατι τους είχε πει και αυτόματα να φορέσει τη ζώνη του...ε και μόνο για ένα παιδί αξίζει.

Απο την άλλη αναρωτιέμαι...Γιατί τόση ανευθυνότητα ;Και όχι μόνο για τα παιδιά τους αλλά και για τη δική τους ζωή.

Πόσο δύσκολο είναι να  φορέσεις ζώνη;Πόσο δύσκολο είναι να μη τρέχεις σαν παλαβός απλα για να φτάσεις 5 λεπτά πιο νωρίς, να πίνεις και να οδηγείς , να παραβιάζεις στοπ και άλλες πινακίδες;Και όταν έρθει η κλήση να γκρινιάζεις κιόλας...

Ειχαμε πάει με τα παιδιά στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής. Μας έδειχνε ο τροχονόμος το φωτεινό σηματοδότη και τόνισε πως το πρόστιμο είναι τσουχτερό, αν θυμάμαι καλά 700 ευρώ ( 350 αν το πληρώσεις σε 10 μέρες)  και πως εεεε είναι πολλά λεφτά. Στην τάξη που το συζητήσαμε ξανά τους είπα πως είναι πολύ πολύ μικρό το πρόστιμο. Τα παιδιά λένε "μα όχι κυρία είναι πολλά λεφτά" Τους λέω "σκεφτείτε λίγο τι  μπορεί να προκαλέσει αυτός ο οδηγός" Σκέφτονται και ένα μικρό λέει "Εχετε δίκιο, λίγα είναι. Αμα σκοτώσει έναν άνθρωπο ή τον αφήσει ανάπηρο τί είναι 700 ευρώ για μια ζωή"

Θα μπορούσα να γράφω ώρες αλλά τώρα ήθελα να τονίσω το θέμα "παιδί και αυτοκίνητο" .Ε για μένα συγγνώμη κιόλας αλλά θέλει αυτόφωρο και να σου πάρουν άδεια και δίπλωμα για κανένα μήνα. Να κάνεις και κάποιες ώρες εθελοντικές σε κανένα νοσοκομείο , να δεις παιδάκια θύματα απο τροχαία να δεις μηπως και βάλεις μυαλό. Αν εσύ δεν θες να βάλεις ζώνη δε μπορώ να σε βάλω με το ζόρι. Το παιδί όμως είναι ευθύνη σου....και θα έπρεπε να τρως και ένα προστιμο για "εκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο"

Ουφ τα είπα και ξελάφρωσα :)