Ειρήνη - Πόλεμος - Ειρήνη βιωματική δράση

Για τον εορτασμό της Εθνικής μας γιορτής όπως είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση επικεντρώθηκα στις έννοιες πόλεμος -ειρήνη. Σήμερα θα σας περιγράψω μία απο τις δράσεις που κάναμε στην τάξη.

Βήμα 1ο -ΕΙΡΗΝΗ  Χωριστήκαμε σε ομάδες. Ζήτησα απο τα παιδιά να ζωγραφίσουν την πόλη των ονείρων τους.Χαμογελαστά παιδάκια, μπαλόνια, λουλούδια , αυτοκίνητα, πράσινο και πολλά χρώματα.Ζωγραφίζαμε ακούγοντας μουσική .

Για την παραπάνω δραστηριότητα αφιέρωσα μία διδακτική ώρα . Έτσι τα παιδιά είχαν πολύ χρόνο για να δημιουργήσουν. Κάποιες πόλεις είναι λίγο "ανάποδες" γιατί ζωγράφιζε ο καθένας απο την δικιά του πλευρά και έτσι έχουμε πάνω απο τον ουρανό λουλούδια, 3 ήλιους και άλλα ωραία.

Βήμα 2ο- ΠΟΛΕΜΟΣ

Στην συνέχεια περάσαμε μια βόλτα απο την πόλη των άλλων. Την ώρα που κάναμε τη βόλτα μας, έκλεισα τα φώτα και τις κουρτίνες, άλλαξα τη μουσική και τους είπα πως τώρα έχουμε πόλεμο.

Μπορούσαμε να καταστρέψουμε την πόλη των άλλων, όπως καταστρέφει τις πόλεις ο πόλεμος.

Μουτζούρωσαν, τσαλάκωσαν και επικράτησε απλά η κ α τ α σ τ ρ ο φ η.

Βήμα 3ο-ΕΙΡΗΝΗ

Σταμάτησε στην συνέχεια ο πόλεμος και ήρθε πάλι η ειρήνη. Επιστρέψαμε λοιπόν στις πόλεις μας και...τι βρήκαμε πίσω; Η πόλη τους είχε καταστραφεί. Αν και τα ίδια ,λίγο πριν κατέστρεφαν στην πόλη των άλλων όταν είδαν την πόλη τους έτσι τα συναισθήματα τους ήταν έντονα. Τους ζήτησα να προσπαθήσουν να φτιάξουν ό,τι μπορούν αφού ήρθε πάλι η ειρήνη αλλά ήταν πολύ λίγα αυτά που μπορούσαν να κάνουν. Προσπάθησαν όμως. Έβαλαν πάλι χρώμα  δίπλα στο μαύρο, προσπάθησαν να κολλήσουν τα χαρτιά που είχαν σκιστεί, έφτιαξαν πάλι λουλουδάκια. Δεν μπορούσαν να γίνουν όμως όπως πριν. Οι πόλεις είχαν καταστραφεί.

Βήμα 4ο -ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Το τελευταίο μέρος της δράσης είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να αφιερώσουμε πολύ χρόνο ώστε όλα τα παιδιά να μπορέσουν να μιλήσουν. Όσα θέλουν δηλαδή αν και σε μένα ήθελαν και τα 25!

Μάθαμε πολλά. Μάθαμε πόσο δύσκολο είναι να καταστρέφεται κάτι που κάποιοι το έχουν φτιάξει με κόπο και αγάπη. Είδαμε πόσο εύκολο είναι κάποιος να φέρει την καταστροφή. Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις ξανά απο την αρχή αυτό που "χάθηκε". Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε. 

Οσο και αν το περίμενα , όσο και αν το περιέγραφαν πολύ παραστατικά οι συνάδελφοι απο τους οποίους "πήρα" την ιδέα οι αντιδράσεις τους με συγκλόνισαν. Μπορώ να πω πως ένιωσα και τύψεις. Γιατί το ήξερα, το περίμενα πως θα νιώσουν έτσι. Το τόλμησα όμως. Δε το μετάνιωσα βέβαια γιατί πήραμε πολλά απο αυτό το μάθημα.

Τι είδα; Μουτρωμένα πρόσωπα, σοκαρισμένα, απογοήτευση ,θυμός και είδα και δυο ματάκια να βουρκώνουν.

Πως ένιωσαν λοιπόν;

Λύπη

Πάρα πολύ λύπη

Στενοχώρια

Ήθελα να κλάψω

Θυμό

Τρόμο

Απαίσια

Χάλια

Σαν να μου έφυγε η καρδιά

Λυπημένα

Στεναχωρημένα

Τρομοκρατήθηκα

Αδικία

Δε μου άρεσε

Δε θέλω να το κάνουμε ξανά

Σκέψεις τους :

"Κυρία έτσι κάνει δηλαδή ο πόλεμος; Καταστρέφει τις πολεις και τα χαρούμενα παιδιά;"

"Δε μπορούμε να φτιάξουμε ξανά την πόλη μας. Δε πρέπει να υπάρχει πόλεμος"

"Ετσι γίνεται κυρία στις χώρες αυτές που μπαίνουν οι άνθρωποι στις βάρκες και πνίγονται; "

"Εγώ δεν ήθελα να χαλάσει η πόλη των συμμαθητών μου"

"Κυρία πρέπει να σταματήσουν όλοι οι πόλεμοι στον κόσμος, να φτιάξουμε όλοι μαζί τις πόλεις που καταστράφηκαν και να φυτέψουμε πολλά λουλούδια"

Την ιδέα για την δράση αυτή την είχαν δει απο την Γαλήνη και το ιστολόγιό της "Ιδέες για δασκάλους"   Εδώ είναι η ανάρτησή της.

Την ίδια δράση είχα διαβάσει και το ιστολόγιο "Τάξη Αστεράτη" και τη συνάδελφο Ιωάννα.Η ανάρτησής της εδώ.

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για όλα όσα μοιράζεστε!