Και αρχικά θα μιλησω για το σχολείο εκεί.
Δε θα αναφέρω σήμερα το εποπτικό υλικό που έχει κάθε αίθουσα ούτε για την τεράστια βιβλιοθήκη και όλα αυτα που είδα και ετριβα τα ματια μου....
Κάθε μέρα λοιπόν 8 παρά 5 ήμουν στο σχολείο. Κυρίως βρισκόμουν στη 4η τάξη οπου τη δασκάλα την είχα γνωρισει τον Απρίλη που ειχε ερθει αυτη στην Κρητη. Καποιες ωρες μαζι με τους Ιταλους συναδέλφους κάναμε παρουσιάση της χωρας και της περιοχής μας και άλλες απλα παρακολουθουσαμε το μαθημα σε οποια ταξη θέλαμε και μας καλουσαν.
Μάθημα λοιπόν στην δευτέρα δημοτικού....
8 η ωρα το πρωί και είμαι σε ένα χωρο του σχολείου με πολλά πολλά παιδιά.
Τα δευτεράκια και τα πρωτάκια κάθονται άλλα κάτω και άλλα ειναι ξαπλωμένα.Κρατάνε χνουδωτά αρκουδάκια και μαξιλαράκια. Μια δασκάλα διαβάζει ένα παραμύθι.
Κάθε μέρα ένας δάσκαλος διαβάζει στα παιδιά και απο ένα παραμύθι...
Ετσι ξεκινάει η μερα των παιδιών εκεί...
Δεν υπάρχει κανένα άγχος για την ύλη.
Μπαινουμε σε τάξη. Τα μικρά μαζί με τη δασκάλα παίζουν ένα παιχνίδι για να είναι έτοιμα τα αυτακια, τα μάτια, και η γλώσσα να μάθουν καινούρια πράγματα.
Εκεινη τη μερα είχαν να διδαχθούν κάτι αντίστοιχο τα δικα μας στρ μπρ, τζ κτλ. (εμας τα μαθαινουν στην πρωτη )
Ελεγε τη λεξη η δασκάλα, συλλάβιζε ένα παιδι τη λέξη και ολα μαζί την εγραφαν. Αυτό κράτησε ενα 12 λεπτο.
Μετα βλέπω τα παιδια να βγαίνουν έξω. Η συνάδελφος μου είπε πως βγήκαν ένα μικρό διάλειμμα γιατί ήταν πολλές οι νέες πληροφορίες και πρέπει να ξεκουραστούν...
Μετά το 5 λεπτο διάλειμμα τα παιδιά πηραν το καθένα απο ένα βιβλίο (πάνω 60 είχε η αίθουσα) και άρχισε να διαβάζει όπου ήθελε..
Είδα παιδιά κάτω απο θρανία, κάτω απο καρέκλες, σε γωνιές κρυμμένα πίσω απο παραβάν, στη δίπλα αίθουσα που ειναι γεμάτη καναπέδες...ένα πάνω σε μια καρέκλα ορθιο να στηρίζει το βιβλιο στην ντουλάπα.
Οποιο δεν ηθελε να διαβασει αλλο μπορουσε να παιξει γιατι στην αιθουσα υπήραν καλάθια με παιχνίδια!!!
Έτσι τέλειωσε το πρωτο δίωρο στην τάξη αυτή. Ειχαν 2 ωρες Γλώσσα οπως και στην Ελλάδα.
Κανένα άγχος καμία πίεση...Παιχνίδι και διασκέδαση...Η υλη δεν είναι τοση οση στην πατριδας μας. Είδα σε βιβλία μαθηματικών της Στ τάξης πράγματα που εμενα φετος τα εμαθαν τα παιδια στην Γ.
Και ειδα ποσο χαρουμενα είναι τα παιδια εκει....
Αν εγω έβγαζα τα παιδιά κάθε μέρα έξω για να ξεκουραστούν θα έλεγαν "Δε της φτάνει που ολο καθεται κανει και παραπανω διάλειμμα....
Ομορφη ακουγεται η εμπειρια αυτη Αννα. Αλλά και ολιγον στεναχωρη αν κανεις συγκρινει τη λειτουργια εκει και εδω (εμενα αυτη η συγκριση εγινε αυτοματα). Τελος παντων...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Eγω να δεις πως ενιωσα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖηλεψα τοσο πολυ που τα 100 λάπτοπ που πηγαιναν και έρχονταν δε μου έλεγαν τιποτα μπροστα σε αυτο!!!
Αννούλα μου καλή και αγαπημένη :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά κάθε χώρα έχει το δικό της σύστημα. Αλλά άκου να σου πω κάτι που μου έχει πει η διευθύντριά μου.
"Άκου, βλέπε, παρατήρησε και σημείωνε στο μυαλό". Μπορεί να μην μπορείς να κάνει όλα αυτά που γινόταν σε αυτότο σχολείο, γιατί, ναι σίγουρα εδώ στο Ελλάντα θα αρχίσουν να λένε και να κακοχαρακτηρίζουν, αλλά μπορείς να πάρεις κάποια στοιχεία, κάποιες μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες και να τις εφαρμόσεις στο δικό σου πρόγραμμα. Αρκεί να το συζητήσεις με τον-την διευθυντή-τρια σου.
Οι εμπειρίες που αποκτούμε εκτός του δικού μας χώρου σημαίνει ότι πρέπει κατά κάποιον τροπο να υλοποιηθούν στον χώρο μας, ιδιαίτερα αν έχουν σημαντικά αποτελέσματα. :)
Αν και δεν κατέχω πολλά θα συμφωνήσω με το αστροπελέκι.Δεν μπορούμε να απορρίψουμε καθολικά το δικό μας σύστημα. Σίγουρα έχει πολλά μειονεκτήματα, αλλά και λίγο πίεση(λίγο όμως)... καλό κάνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ και φιλιά στην όμορφη Κρήτη!
Δε μου αρέσει!!! Είναι πολύ χαλαροί. Το σωστό είναι τα παιδιά να αγχώνονται , να πιέζονται και να κάθονται αμίλητα κι ακούνητα στα πολύ αναπαυτικά τους θρανία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την πλάκα , η διαφορά στη νοοτροπία είναι τεράστια!
''Παν μετρον αριστον'', Αννα μου.H χρυση τομη ειναι
ΑπάντησηΔιαγραφήπαντα καπου στη μεση. Ουτε πιεση στα παιδακια απο τοσο
μικρη ηλικια χρειαζεται, αλλα και απο την αλλη εχω παρατηρησει οτι τα σχολεια στις βορειες χωρες, εχουν περισσοτερο παιχνιδι και λιγοτερο μαθημα. Και καλα αν συνεβαινε αυτο μονο στις μικρες ταξεις. Το φαινομενο ομως συνεχιζεται και μετα, αντε τοτε να πεισει ο δασκαλος εφηβους μαθητες να καταλαβουν οτι πρεπει να διαβαζουν και λιγο. Οχι δλδ μονο ..πλακα στο σχολειο, οπως πιστευουν
οι περισσοτεροι.Ετσι ειναι το γενικο κλιμα, τι να πεις; Συμφωνω με τα σχολια παραπανω. Παρε τα οποια θετικα ειδες και προσαρμοσε
τα καταλληλα στη δικη σου διδασκαλια.
Καλώς όρισες!! Επεξεργασία εμπειριών για εφαρμογή νέων μεθόδων διδασκαλίας εν όψη της νέας σχολικής χρονιάς!! Κουράγιο Αννούλα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλισαι σλιγουρη ΄λοτι πήγες σε σχολείο και όχι σε σπίτι κάποιου πλούσιου; Τι υλικό είναι αυτό, Θεέ μου, τι αισθητική. Πολύτιμα όσα μας είπες αλλά λίγο παρατραβηγμένη μου΄φάνηκε η διαδικασία του πρώτου δίωρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο μου, ηταν τελος σχολικής χρονιάς και σιγουρα ειναι πιο χαλαρα απο οτι γενικα ολο το χρονο. Ομως δεν εχουν την πιεση της υλης που εχουμε εμεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δεις πολλες φωτογραφίες απο εβδομαδα. Της περασα σε λαπτοπ συναδελφου για να αδειασω την καρτα μνημης της φωτογραφικης μηχανης και ακομα να της παρω...
Εχεις να δεις...
Αντωνη αυτο που θα κανω ειναι να παρω οτι μπορω απο αυτην την εμπειρια και να τα ενταξω στην εληνική πραγματικοτητα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σε όλους!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν έδωσα ένα μάθημα χθες το οποίο λέγεται δίοικηση εκπαίδευση και τέχνη. Ουσιαστικά μιλούσε για την μάθηση, και ποιοι είναι οι σωστοί τρόποι για να μεταδοθεί η γνωση και η πληροφορία.
Έλεγε λοιπόν πως προκειμένου τα παιδιά να μάθουν ΣΩΣΤΑ πρέπει οι διδάσκοντες να χρησιμοποιήσουν ... συναισθηματική νοημοσύνη. Και εξηγούμαι. Όταν ένα παιδί πιέζεται, εξαναγκάζεται, αγχώνεται και εκφοβίζεται, ΔΕΝ μαθαίνει. Ακόμα και οι άριστοι μαθητες, στις περισσότερες περιπτώσεις μόλις τελειώσει το σχολείο έχουν ξεχάσει τα πάντα. Γιατί τα μαθαίνουν μηχανικά, αποσπασματικά και παπαγαλία. Και φυσικά με καθόλου καλή ψυχολογική κατάσταση.
Εκείνο πυ θα ήθελα να πω εγώ είναι πως όντως στο εξωτερικό τα πράγματα είανι πολύ πιο χαλαρά απ' οτι στην Ελλάδα και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις περισσότερο απ'ότι θα έπρεπε.
Στο μάθημα όμως που έδωσα έλεγε πως, πρέπει η εκπαίδευση να γινεται πιο προσωποκεντρκή, πρέπει δηλαδη ο διδάσκων να διδάσκει να βοηθά και να πληροφορεί και όχι μόνο να παίρνει 5 πληροφορίες και να προσπαθεί με το έτσι θέλω να τις περάσει στο μυαλό του μαθητή. Αυτό σημαίνει πως με τον τρόπο που υιοθετούν στο εξωτερικό, ανοίγεται σιγά σιγά μια δίοδος μεταξύ των παιδιών και των καθηγητών. Έτσι όταν θα έρθει η ώρα τα παιδιά να διδαχθούν σοβαρά , να ειναι πιο εύκολο και πιο ευχάριστο να απορροφήσουν τη γνωση. Εξάλλου μην ξεχνάμε και τη διαφορά εισαγωγής στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Εδώ για να μπεις σέ ένα ΑΕΙ αρκεί να γράψεις 5 20αρια άσχετα αν γενικά εισαι τούβλο. Εκεί κρίνουν από τα πάντα. Μπαίνεις αλλά για να βγεις πρέπει να κάνεις το πισινό σου πλακάκι. εδώ τα πανεπιστήμια είναι... άντε μωρέ να πάρουμε ένα πτυχίο να τελειώνουμε.
Επομένως μπορεί να είναι χαλαρά τα δημοτικά τα γυμνάσια και τα λύκεια, όμως το πανεπιστήμιο που παρέχει ουσιαστικότερες πληροφορίες.. θελει δουλειά!!!
Μανόλη και Ευδοκία αυτο θα κάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάδελφε τι πραγματα ειναι αυτα;Να παιζουν τα παιδια στο σχολειο;;;;Αν ειναι δυματόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχολειο ειναι μονο γραμματική και μαθηματικά!!!
:))
Elva ευχαριστω γαι σχολιο σου...Στις μεγαλυτερες ταξεις δεν ηταν τοσο χαλαρα τα πραγματα αλλά δεν ήταν και τοσο πιεσμενα οπως ειναι στην Ελλάδα..Οπως και να εχει ειδα πραγματα που σιγουρα του χρονου θα τα ενταξω στη δικη μου διδασκαλια
ΑπάντησηΔιαγραφήgvarvakis καλως σε βρηκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαστε πολύ πίσω .....
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά τα παιδιά λαμβάνουν πληροφορίες με ρυθμούς ανεκτούς για την ηλικία τους.. έτσι τους αφομοιώνουν και πιο εύκολα μου φαίνεται......
Έτσι γίνεται και στον Καναδά αλλά θα πρέπει να δούμε ποιοι είναι οι σκοποί αυτού του εκπαιδευτικού συστήματος... δηλαδή εδώ δεν τους ενδιαφέρει αν το παιδί θα σπουδάσει, μάλιστα πολλοί δε θέλουν να σπουδάσουν γιατί τα πανεπιστήμια είναι πανάκριβα και χρεώνονται για μια ζωή!! Έτσι προτιμούν να γίνονται εργάτες και μάλιστα από πολύ νωρίς, μετά τα 12 επιτρέπεται η εργασία των παιδιών. Συνεπώς πολλά παιδιά και ιδιαίτερα Καναδών δουλεύουν σε σούπερ, καφέ κτλ παράλληλα πηγαίνουν σχολείο και δε χρειάζεται να σπουδάσουν. Κυρίως οι Κινέζοι και οι άλλοι Ασσιάτες επιλέγουν τα πανεπιστήμια, οπότε γιατί να έχουν πίεση;;; Μεγαλώνουν μόνο με fun activities, fundraising και υποχρεωτικό volunteer και μόνο αυτό ξέρουν να επιλέγουν στο υπόλοιπο της ζωής τους! Δεν έχουν καμιά σχέση με κουλτούρα και πολιτισμό!!! Ανάλογα με τους πολίτες που θες, ανάλογο είναι και το εκπαιδευτικό σύστημα!!! Ο καθένας κάνει τις επιλογές τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα καλημέρα,
ΔιαγραφήΜόλις σήμερα είδα το σχόλιο σου .Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση.
Δε το γνώριζα αυτό που λες...Βασικά δεν είχα καν σκεφτεί να κάνω κάποια σύνδεση με το "μετά".
Εχει ενδιαφέρον να το ψάξω περισσότερο.
Σε ευχαριστώ.