29 Οκτωβρίου 2015

Ειρήνη - Πόλεμος - Ειρήνη βιωματική δράση

Για τον εορτασμό της Εθνικής μας γιορτής όπως είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση επικεντρώθηκα στις έννοιες πόλεμος -ειρήνη. Σήμερα θα σας περιγράψω μία απο τις δράσεις που κάναμε στην τάξη.


Βήμα 1ο -ΕΙΡΗΝΗ  Χωριστήκαμε σε ομάδες. Ζήτησα απο τα παιδιά να ζωγραφίσουν την πόλη των ονείρων τους.Χαμογελαστά παιδάκια, μπαλόνια, λουλούδια , αυτοκίνητα, πράσινο και πολλά χρώματα.Ζωγραφίζαμε ακούγοντας μουσική .
Για την παραπάνω δραστηριότητα αφιέρωσα μία διδακτική ώρα . Έτσι τα παιδιά είχαν πολύ χρόνο για να δημιουργήσουν. Κάποιες πόλεις είναι λίγο "ανάποδες" γιατί ζωγράφιζε ο καθένας απο την δικιά του πλευρά και έτσι έχουμε πάνω απο τον ουρανό λουλούδια, 3 ήλιους και άλλα ωραία.




















Βήμα 2ο- ΠΟΛΕΜΟΣ

Στην συνέχεια περάσαμε μια βόλτα απο την πόλη των άλλων. Την ώρα που κάναμε τη βόλτα μας, έκλεισα τα φώτα και τις κουρτίνες, άλλαξα τη μουσική και τους είπα πως τώρα έχουμε πόλεμο.
Μπορούσαμε να καταστρέψουμε την πόλη των άλλων, όπως καταστρέφει τις πόλεις ο πόλεμος.
Μουτζούρωσαν, τσαλάκωσαν και επικράτησε απλά η κ α τ α σ τ ρ ο φ η.









Βήμα 3ο-ΕΙΡΗΝΗ
Σταμάτησε στην συνέχεια ο πόλεμος και ήρθε πάλι η ειρήνη. Επιστρέψαμε λοιπόν στις πόλεις μας και...τι βρήκαμε πίσω; Η πόλη τους είχε καταστραφεί. Αν και τα ίδια ,λίγο πριν κατέστρεφαν στην πόλη των άλλων όταν είδαν την πόλη τους έτσι τα συναισθήματα τους ήταν έντονα. Τους ζήτησα να προσπαθήσουν να φτιάξουν ό,τι μπορούν αφού ήρθε πάλι η ειρήνη αλλά ήταν πολύ λίγα αυτά που μπορούσαν να κάνουν. Προσπάθησαν όμως. Έβαλαν πάλι χρώμα  δίπλα στο μαύρο, προσπάθησαν να κολλήσουν τα χαρτιά που είχαν σκιστεί, έφτιαξαν πάλι λουλουδάκια. Δεν μπορούσαν να γίνουν όμως όπως πριν. Οι πόλεις είχαν καταστραφεί.








Βήμα 4ο -ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Το τελευταίο μέρος της δράσης είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να αφιερώσουμε πολύ χρόνο ώστε όλα τα παιδιά να μπορέσουν να μιλήσουν. Όσα θέλουν δηλαδή αν και σε μένα ήθελαν και τα 25!
Μάθαμε πολλά. Μάθαμε πόσο δύσκολο είναι να καταστρέφεται κάτι που κάποιοι το έχουν φτιάξει με κόπο και αγάπη. Είδαμε πόσο εύκολο είναι κάποιος να φέρει την καταστροφή. Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις ξανά απο την αρχή αυτό που "χάθηκε". Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε. 

Οσο και αν το περίμενα , όσο και αν το περιέγραφαν πολύ παραστατικά οι συνάδελφοι απο τους οποίους "πήρα" την ιδέα οι αντιδράσεις τους με συγκλόνισαν. Μπορώ να πω πως ένιωσα και τύψεις. Γιατί το ήξερα, το περίμενα πως θα νιώσουν έτσι. Το τόλμησα όμως. Δε το μετάνιωσα βέβαια γιατί πήραμε πολλά απο αυτό το μάθημα.

Τι είδα; Μουτρωμένα πρόσωπα, σοκαρισμένα, απογοήτευση ,θυμός και είδα και δυο ματάκια να βουρκώνουν.


Πως ένιωσαν λοιπόν;

Λύπη
Πάρα πολύ λύπη
Στενοχώρια
Ήθελα να κλάψω
Θυμό
Τρόμο
Απαίσια
Χάλια
Σαν να μου έφυγε η καρδιά
Λυπημένα
Στεναχωρημένα
Τρομοκρατήθηκα
Αδικία
Δε μου άρεσε
Δε θέλω να το κάνουμε ξανά



Σκέψεις τους :

"Κυρία έτσι κάνει δηλαδή ο πόλεμος; Καταστρέφει τις πολεις και τα χαρούμενα παιδιά;"


"Δε μπορούμε να φτιάξουμε ξανά την πόλη μας. Δε πρέπει να υπάρχει πόλεμος"

"Ετσι γίνεται κυρία στις χώρες αυτές που μπαίνουν οι άνθρωποι στις βάρκες και πνίγονται; "

"Εγώ δεν ήθελα να χαλάσει η πόλη των συμμαθητών μου"

"Κυρία πρέπει να σταματήσουν όλοι οι πόλεμοι στον κόσμος, να φτιάξουμε όλοι μαζί τις πόλεις που καταστράφηκαν και να φυτέψουμε πολλά λουλούδια"



Την ιδέα για την δράση αυτή την είχαν δει απο την Γαλήνη και το ιστολόγιό της "Ιδέες για δασκάλους"   Εδώ είναι η ανάρτησή της.

Την ίδια δράση είχα διαβάσει και το ιστολόγιο "Τάξη Αστεράτη" και τη συνάδελφο Ιωάννα.Η ανάρτησής της εδώ.

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για όλα όσα μοιράζεστε!


27 Οκτωβρίου 2015

Πόλεμος και ειρήνη

Η αρχή για να μιλήσω στους μαθητές μου για την Εθνική μας γιορτή ξεκίνησε με την ανάγνωση του παρακάτω βιβλίου.
Το λάτρεψαν τα παιδιά όπως και εγώ και μου ζητούσαν συνεχώς να τους το διαβάσω ξανά και ξανα.

Γιατί κάνουν πόλεμο λοιπόν οι μεγάλοι σύμφωνα με τα παπάκια μου;

Γιατί είναι κακοί
Γιατί θέλουν παραπάνω χρήματα
Γιατί θέλουν και άλλες χώρες
Γιατί δεν έχουν μάθει να μοιράζονται
Γιατί ζηλεύουν.
Γιατί δε τους αγαπάει κανείς

Στη συνέχεια ακούσαμε τραγούδια,  το πολεμικό ανακοινωθέν, ζωγραφίσαμε και είδαμε εικόνες και πρωτοσέλιδα εφημερίδων απο εκείνη την εποχή

Επικεντρώθηκα κυρίως στις έννοιες πόλεμος-ειρήνη .
Μια απο τις δραστηριότητες είναι και η παρακάτω.

Επειδή είμαστε πρωτάκια και δεν έχουμε μάθει ακόμα να γράφουμε , λέγαμε απλά τις ιδέες μας και η κυρία τα έγραφε ( δε τα φωτογράφισα οπότε σας τα γράφω κατευθείαν εδώ)

Σύμφωνα λοιπόν με τους μαθητές μου ...

Αν ο πόλεμος ήταν χρώμα θα ήταν : γκρι, μαύρο, καφέ, κόκκινο ( απο το αίμα) 

Αν η ειρήνη ήταν χρώμα θα ήταν : ροζ , πράσινο, γαλάζιο, λαχανί, φούξια


Αν ο πόλεμος ήταν συναίσθημα θα ήταν : πόνος , στεναχώρια, λύπη, φόβος, τρόμος


Αν η ειρήνη ήταν συναίσθημα θα ήταν  : αγάπη, χαρά, ευτυχία,  φιλία, χαμόγελο


Αν ο πόλεμος ήταν μουσική θα ήταν : δυνατή, τρομακτική


Αν η ειρήνη ήταν τραγούδι θα ήταν : ήρεμη, χαρούμενη


Αν ο πόλεμος ήταν φαγητό θα ήταν :  ρεβίθια, κεφτεδάκια

Αν η ειρήνη ήταν φαγητό θα ήταν : πίτσα, μακαρόνια με κιμά, πατάτες τηγανιτές


Αν ο πόλεμος ήταν ζώο θα ήταν : λιοντάρι, όρκα, λύκος, τίγρη


Αν η ειρήνη ήταν ζώο θα ήταν : γατούλα, κοτοπουλάκι, αρνάκι, περιστέρι, χελιδόνι



Μερικά απο τα τραγούδια που ακούσαμε .













Το πολεμικό ανακοινωθέν




Χρόνια πολλά σε όλους!
Χρόνια πολλά Ελλάδα!

20 Οκτωβρίου 2015

Δόμνα Χελώνα η νέα μας φίλη

Σήμερα μπήκαμε στην ενότητα «Η παρέα» στο μάθημα της Γλώσσας.
Στην ενότητα «Που είναι ο Άρης;» αφιέρωσα αρκετό χρόνο. Δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε. Με αργά και σταθερά βήματα προχωράμε έτσι ώστε να μην αφήνουμε κενά.
Σήμερα λοιπόν γνωρίσαμε τη φωνούλα Αα . Ήταν πολύ εύκολο γιατί το είχαμε συναντήσει ξανά στην πρώτη ενότητα.
Γράψαμε το γράμμα στο πρόχειρο, το ζωγραφίσαμε, το φτιάξαμε με πλαστελίνη, το κυκλώσαμε στο βιβλίο και στην φωτοτυπία.



Είδαμε από την Εκπαιδευτική τηλεόραση και τη σειρά  « Ένα γράμμα μια ιστορία» την Αχτένιστη Αγελάδα και ακούσαμε το” Αχ και να μουν αχινός»  από τα Λάχανα και Χάχανα.





Μια μέρα πριν είχα δείξει με χαρά στα παιδιά τα γραμματάκια που είχα φτιάξει και θα διακοσμήσουν την τάξη μας.


Σήμερα μπήκαμε στην τάξη  και τα γραμματάκια πουθενά. Ψάξαμε από εδώ , ψάξαμε από κει, πουθενά. Τα παιδιά σκέφτηκαν πως κάποιος θα μας τα πήρε.
Ο Ντίνος τότε σκέφτηκε να ανοίξουμε τον υπολογιστή. Η κάμερα του υπολογιστή μπορεί να είχε βγάλει κάποιες φωτογραφίες. 
Και όντως.  Βρήκαμε   φωτογραφίες. Μια χελώνα πάνω στην έδρα μου κοιτάζει τα γράμματα. Στη συνέχεια η χελώνα στο παράθυρο έτοιμη να φύγει μαζί με την τσάντα που είχε μέσα τα γράμματα….




Τώρα θα σκέφτεστε «τι μας λες ρε Αννα;»! Με το δίκιο σας. Σκέφτηκα πριν καιρό ( πριν ακόμα σιγουρέψω πως θα πάρω Α τάξη) να φτιάξω μια ιστορία. Για να κεντρίσω το ενδιαφέρον των παιδιών σκέφτηκα το εξής.
Μια χελώνα μπαίνει στην τάξη μας και μας παίρνει τα γράμματα. Θέλει να μάθει να διαβάζει, τα είδε, τις άρεσαν και τα πήρε. Δεν ήξερα πως τα χρειαζόμαστε και εμείς. Εμείς ανακαλύπτουμε ποιος τα πήρε και της στέλνουμε ένα γράμμα για να μας τα στείλει πείσει. Της είχε πέσει ένα εισιτήριο καθώς έφευγε και ξέραμε πως θα τη βρούμε στην Αστυπάλαια.  Αυτά έγιναν σήμερα.


Πάμε στο αύριο τώρα. Η χελώνα με την βοήθεια ενός παιδιού από την Αστυπάλαια μας απαντάει στο γράμμα.  Μας ζητάει συγγνώμη αλλά μας λέει και ένα δυσάρεστο. Δεν έχει εκείνη τα γράμματα. Καθώς ταξίδευε με το αερόστατο φύσηξε δυνατός αέρας και τα γράμματα σκόρπισαν σε όλη την Ελλάδα. Μόνο το Α έχει μαζί της. Όλα τα άλλα γράμματα έχουν βρεθεί αλλού. Το Β είναι στον Βόλο , το Γ είναι στα Γρεβενά , το Δ στη Δράμα κτλ.
Επειδή νιώθει άσχημα θα μας βοηθήσει να τα βρούμε πάλι. Εκείνη δε μπορεί να τρέξει γρήγορα έτσι θα πρέπει να τα καταφέρουμε κυρίως εμείς.  Κάθε μέρα λοιπόν πρέπει να κάνουμε κάποια πράγματα για να μαθαίνουμε πολύ καλά το νέο γράμμα. Όταν θα τα κάνουμε όλα αυτά ένα παιδάκι από  τα μέρη αυτά θα μας στέλνει πίσω το γράμμα με το ταχυδρομείο.
Αν ο ταχυδρόμος δε μας βρει στο σχολείο θα το αφήνει σε ένα «μυστικό» σημείο. 
Το Α ας πούμε θα μας το αφήσει  έξω από το ασανσέρ, το  Β στη βιβλιοθήκη,  το Γ στο θρανίο του Γιάννη κτλ κτλ. Αυτό θα το μαθαίνουμε κάθε φορά από τη χελώνα.Θα μας στέλνει και μηνύμα στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο.

Η αλήθεια είναι πως έχω μια αγωνία για το πώς θα κυλήσει όλο αυτό. Νομίζω πως θα τους αρέσει.Σήμερα ξεκίνησε πολύ καλά.
Καθώς θα ταξιδεύουμε στα διάφορα μέρη , θα βλέπουμε φωτογραφίες, θα μαθαίνουμε σημαντικές πληροφορίες και σιγά σιγά θα γνωρίσουμε 24 μέρη της Ελλάδας .Δε λέω της πατρίδας μας καθώς οι  περισσότεροι από τους μαθητές μου δεν είναι από την Ελλάδα.

Στο κάθε μέρος που θα επισκεπτόμαστε και θα κάνουμε αυτή τη δραστηριότητα που είχαν αγαπήσει πολύ οι μαθητές μου στην Κρήτη.


Σας αφήνω τώρα γιατί πρέπει να μιλήσω με τη  Δόμνα ( κοινός να γράψω το γράμμα που θα μας στείλει αύριο)

Καλά που έχω και τον Ντίνο που με βοηθάει....

ΥΓ Εδώ να ευχαριστήσω ξανά τη συνάδελφο Τζένη. Το τι ακούει αυτό το κορίτσι κάθε μέρα απο μένα δε λέγεται. Μιλάμε για προβλήματα υψίστης σημασίας. Πως θα βγάλουμε τη χελώνα; 
Το όνομα το επέλεξε τελικά το Αστροπελέκι . Ολοι έχουν μπει στο χωρό. Με εμένα που μπλέξατε τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Κορίτσια ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!!

ΥΓ2 Δε ξέρω τελικά σίγουρα ποια είναι η νονά. Η Ευδοκία ή η Τζένη; Δε με νοιάζει κιόλας.Καλές είστε και οι δυο για νονές. Τα δώρα να στείλετε και οι δυο και όλα καλά!!!

7 Οκτωβρίου 2015

Του ανταποκριτή σας απο την Α τάξη ( 2 )

Μπαίνω στο χώρο του σχολείου και ο διευθυντής μου λέει
"Καλημέρα Αννούλα"

Έρχεται μαθήτρια μου και μου λέει
 "Γιατί σε λέει Αννούλα; Αφού δεν είναι ο άντρας σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!"




-Κυρία έχετε παιδιά;
-Οχι δεν έχω.
 Πετάγεται μια άλλη μικρή

Η κυρία είναι μικρή. Η μαμά λέει πως πρέπει να είσαι πάνω απο 20 για να κάνεις παιδιά.





Βγάζω σήμερα απο την τσάντα ένα μήλο και βγαίνω μαζί τους για διάλειμμα.
-Και εσένα η μαμά σου φωνάζει και σου λέει πως πρέπει να τρως μήλα ε; Αμα το πετάξεις δε θα της πούμε, θα ναι το μυστικό μας.



Τους λέω πως πρέπει το βράδυ να κοιμούνται νωρίς για να ξεκουράζονται. Με ρωτάνε τι ώρα πρέπει να κοιμούνται και τους λέω πως στις 8 πρέπει να ξαπλώνουμε.
Σημερα μου λεει ενα παιδί "κυρία χθες κοιμήθηκα στις 2 "
Γιατί τόσο αργά;  ( αν και δε το πίστεψα πως κοιμήθηκε 2)

Ε κυρία ξάπλωσα αλλά σκεφτόμουν την Α....   ( η διπλανή του) και δε μπορούσα να κοιμηθώ.
Η μικρή γυρνάει και του λέει "ε μη λες ψέματα , εγώ δεν κοιμήθηκα 2, κοιμήθηκα την ώρα που λέει η κυρία...Κυρία ψέματα λέειιιιιιιιιιιι"





1 Οκτωβρίου 2015

Η νεράιδα των δοντιών στο σχολείο.

Οποιος δουλεύει με μικρά παιδιά σίγουρα το έχει ζήσει. Ειδικά στην Α τάξη το έχω ζήσει αρκετές φορές τα προηγούμενα χρόνια. Για ποιο πράγμα μιλάω ε;

Χάσανε το δοντάκι τους. Συνήθως όταν "πέσει" το δοντάκι στο σχολείο ακολουθούν τρελές χαρές και χειροκροτήματα. Χαμογελούν συνεχώς και λένε "κοίτα κυρία, κοίτα" και βλέπεις εσύ ένα φαφούτικο χαμόγελο που είναι όλα τα λεφτά.Κάποιες φορές όμως εκείνο το χαμόγελο χάνεται και ακολουθούν κλάματα. 
"Κυρία μου έπεσε κάπου, το έχασα" και κλάμα, κλάμα, κλάμα.
Ο ένας το άφησε στη βρύση να πλυθεί, ο άλλος στο θρανίο να βγει για διάλειμμα, δε θέλει και πολύ.
Τι κάνουμε μετά ;Ξέρετε πόσες φορές ψάχνουμε την τάξη σπιθαμή , σπιθαμή μήπως και το βρούμε; 
Ο μεγάλος καημός τους είναι πως δε θα έρθει το βράδυ η νεράιδα των δοντιών να πάρει το δόντι τους και να τους αφήσει ένα δωράκι. 
Τώρα θα πουν κάποιοι "τι νεράιδες και βλακείες μας λες;"
Εμένα πάντως μου αρέσει που πιστεύουν ή κάνουν πως πιστεύουν.
Οπως τώρα παράδειγμα με τον Ντίνο ξέρουν πως δεν είναι αληθινός όμως του λένε  καλημέρα, τον αγκαλιάζουν , με ρωτάνε τι μου λέει, αν περνάει καλά στην τάξη μας. 

Μου αρέσει λοιπόν που πιστεύουν και στην νεράιδα των δοντιών.Επειδή λοιπόν ξέρω πως το μεγάλο τους άγχος είναι αυτό φτιάξαμε ένα μικρό κουτάκι. Εκεί θα βάζουμε το δοντάκι μας αν μας φύγει στο σχολείο για να το πάμε στο σπίτι .


Παράλληλα ο Ντίνος σήμερα το πρωί είχε νέα να τους πει. Χθες του είχε πέσει το δοντάκι ( μας το είχε πει ο ίδιος). Οταν φύγαμε για το σπίτι ( έρχεται μαζί μου κάθε μέρα προς το παρόν) κατάλαβε πως έχασε το δόντι του. Έκλαιγε όλο το βράδυ ( μάτι δεν έκλεισα) . Το πρωί όμως βρήκε κάτω απο το μαξιλάρι του το βιβλίο που ήθελε να ζητήσει για δώρο απο τη νεράιδα καθώς και ένα γράμμα ( τα κράταγε και τα δυο στο σχολείο για να τα διαβάσουμε σήμερα)
Τι είχε γίνει τελικά; Πώς πήρε το δώρο του αφού είχε χάσει το δόντι του;
Χμμμ ακούστε τώρα κάτι που ίσως δεν ξέρατε.
Οι νεράιδες των δοντιών αφού κάνουν βόλτα απο όλα τα σπίτια και αφήσουν τα δώρα τους πάνε στα σχολεία. Ξέρουν πως πολλά παιδάκια χάνουν εκεί τα δοντάκια τους.Τα σχολεία το βράδυ είναι κλειστά και δεν είναι κανείς εκεί. Κάνουν βόλτα στην αυλή, στις μπασκέτες, στις βρύσες και βρίσκουν τα χαμένα δοντάκια. Νεράιδες είναι και μπορούν να τα βρουν ακόμα και στο σκοτάδι και μάλιστα ξέρουν και τις ευχές των παιδιών που τα έχασαν. Δε θέλουν λοιπόν να βλέπουν κλαμμένα μουτράκια. Αγαπούν τα φαφούτικα χαμόγελα. Όλα αυτά τα είπε ο Ντίνος που του τα είπε η κυρία...Ευτυχώς την επιβεβαίωσε και η νεράιδα!