12 Σεπτεμβρίου 2015

Blogoφιλοι αγαπημένοι....

Το ιστολόγιο μου κλείνει στο τέλος του χρόνου 8 χρόνια ζωής. Αν ήταν παιδί θα πήγαινε Γ Δημοτικού φέτος ( άσχετο τελείως αυτό αλλά αφού το σκέφτηκα γιατί να μη το πω;)
Πολλές φορές διαβάζω παλιές μου αναρτήσεις ,θυμάμαι, χαμογελώ, συγκινούμαι. Μαζί με τις αναρτήσεις διαβάζω και τα σχόλια και θυμάμαι πρόσωπα και ιστολόγια αγαπημένα. Πολλά απο αυτά έχουν κλείσει. Άλλα έγιναν κλειστά και δε μπορώ να τα παρακολουθώ.Αλλοι σταμάτησαν να γράφουν και μας αποχαιρέτισαν με μια τελευταία ανάρτηση. Άλλοι απλά σταμάτησαν να γράφουν χωρίς να πουν αντίο. Πολλές φορές μπαίνω ξανά , να δω μήπως άρχισαν να γράφουν ξανά, να μάθω νέα τους. Αλλά βλέπω ακόμα εκείνη την ανάρτηση του Μαρτη του 2009, του Δεκέμβρη του 2010. Είχα αφήσει και σχόλια στα οποία δεν πήρα ποτέ απάντηση.Ανησυχούσα. Να ναι άραγε καλά; Απλά σταμάτησαν να γράφουν ή μήπως κάτι άσχημο συνέβη στη ζωή τους; Εύχομαι φυσικά να ισχύει το πρώτο.
Χαίρομαι που κάποιοι απο αυτούς τους πρώτους φίλους συνεχίζουν ακόμα να γράφουν. Κάποιοι σταμάτησαν να γράφουν αλλά έχουμε κρατήσει επαφή μέσω Facebook. Μαθαίνω τα νέα τους. Άλλοι παντρεύτηκαν, έγιναν γονείς, άλλοι έγιναν παππούδες. Θυμάμαι να γράφουμε για το κορίτσι αγαπημένης μου φίλης που πήγαινε τότε Λύκειο και τώρα είναι μανούλα δυο μωρών.

Μέσα απο το ιστολόγιο αυτό άλλαξε και η δική μου η ζωή. Απο ένα σχόλιο στο ιστολόγιο της Κούλας ,μπήκα στο ιστολόγιο του Χρήστου. Άφησα ένα σχόλιο, απάντησε , μπήκε στο δικό μου...και μετά μπήκε ο ένας στη ζωή του άλλου. Ένα σχόλιο λοιπόν ήταν αρκετό για να μαι τώρα τόσο πολύ ευτυχισμένη.

Η κολλητή μου και κουμπάρα μας ( για την ώρα έχει βάλει απλά την υπογραφή της στον πολιτικό μας γάμο αλλά θα μας αλλάξει εκείνη και τα στέφανα) πάλι μέσα απο εδώ τη γνώρισα. Απο τα πρώτα άτομα που άρχισα να μιλάω η αγαπημένη μου Ευδοκία , το γνωστό Αστροπελέκι. Σε μια ανάρτηση της,μαθαίνω πως την κάλεσαν αναπληρώτρια στην Κρήτη,σε μέρη γνώριμα για μένα. Ανταλλάσουμε τηλέφωνα και η τύχη το έφερε έτσι να έρθει στην πόλη μου ( όχι τόσο τύχη επίτηδες την έβαλα να δηλώσει τα Αμιρά) . Οι επισκέψεις στα ιστολόγια έγιναν επισκέψεις στα σπίτια μας, καφεδάκια , ατέλειωτες βόλτες, κρασάκια, τρέλες μπάνια και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί ή πιο σωστά δε μπορεί να φανταστεί .Ένας ακόμα σημαντικός άνθρωπος λοιπόν μπήκε στη ζωή μου μέσα απο το ιστολόγιο μου.

Αργότερα γνώρισα την Μαρία. Απο τους πρώτους bloggoφιλους και αυτή. Aτέλειωτες συζητήσεις στο msn , στο messenger  τώρα. Μας πιάνει και η βλακεία μας στο Facebook και να κάποιος διαβάσει αυτά που γράφουμε δε ξέρω τι γνώμη θα σχηματίσει για εμάς ( καλά ξέρω ). Εννοείται πως συζητήσεις κάνουμε και απο κοντά, Καφεδάκια, κρασάκι, επίσκεψεις στο σπίτι, όλα τα έχουμε κάνει...Χμ μάλλον όχι όλα . Εχουμε ακόμα καιρό......

Στο καράβι για Κρήτη γνώρισα τον Μάνο με την οικογένεια του. Πατριωτάκι απο την Τουρλωτή απο τους πρωτους αναγνώστες μου.Την αδερφή του Νατάσσα τη νιώθω δικό μου άνθρωπο και ας μην έχουμε γνωριστεί ακόμα. Μας ενώνουν άλλωστε δυο μεγάλες αγάπες. Η Κρήτη και τα βιβλία.

Χαίρομαι που μαθαίνω τα νέα της Τζίνας . Θυμάμαι τα Αστροπελέκια ,μαθητές πρώτων τάξεων του δημοτικού και τώρα είναι έφηβοι. Η Τζίνα έγινε γιαγιά και με μαγεύει με τις φωτογραφίες της.


Φέτος το καλοκαίρι ήπια καφεδάκι με μια φίλη απο τις πρώτες αναγνώστριες του ιστολογίου μου και αυτή....Η Μαριλένα είναι η φίλη που αναφέρω παραπάνω...μιλάγαμε κάποτε για την Ελένη που ήταν μαθήτρια και τώρα έγινε μαμά. Πόσα σχόλια είχαμε ανταλλάξει τότε για την δασκάλα της μικρής της κόρης. Εγώ δούλευα μόλις ένα χρόνο και είχα σοκαριστεί με εκείνη τη συνάδελφο. Φέτος επιτέλους τα είπαμε και απο κοντά . Και είχα εκείνο το συναίσθημα που νιώθω όταν βγαίνω μετά απο καιρό με μια καλή φίλη. Πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα. Μιλάγαμε λές και γνωριζόμασταν χρόνια. Βασικά γνωριζόμαστε χρόνια...Είμαι σίγουρη πως το χειμώνα θα τα πούμε ξανά.

Φυσικά δε μπορώ να μη σας πω για τη Μαριλία Χμμ τη Μαριλία δε την ξέρω απο τα ιστολόγια. Ημασταν και οι δυο μέλη σε ένα εκπαιδευτικό site. Δασκάλα και αυτή απο την Κρήτη, με αγάπη και τρέλα για το διάβασμα και τα παιδιά ε δεν ήθελε και πολύ....Αργότερα βρεθήκαμε και μέσω των ιστολογίων μας και κάποια στιγμή εγώ βρέθηκα στον καναπέ της να τρώω πίτσα .Δε μας τάισε το κορίτσι πίτσα. Ειχε μαγειρέψει. Η πίτσα ήταν κρεπάλη βραδινή. Φυσικά εγώ μαζί με την Ευδοκία αφού θα μέναμε σπίτι της, της πήραμε και δώρο. Ε τι ευγενικά κορίτσια θα ήμασταν. Της πήραμε μπλάνκο. Οχι ένα όμως. Πήραμε και σε μπουκαλάκι και στιλό και ταινία..... Εσείς τώρα θα λέτε πως δεν πάμε καλά αλλά η Μαριλία πολύ το εκτίμησε (χο χο χο ). Καλά εντάξει, δεν ήταν μόνο αυτό το δώρο μας.....

Ο συνάδελφος Νίκος απο τη Νίσυρο. Που τον ζήλευα όταν εκείνος είχε 5 παιδιά και εγώ 25. Του έκλεψα πολλές ιδέες και τα βιβλία που μου έχει δωρίσει με έχουν βοηθήσει πολύ. Νίκο μου σε ευχαριστώ!

Αγαπημένο πρόσωπο και φίλη πλέον η Ειρήνη , η κόρη της Αχτίδας. Ηπιαμε καφέ στην Κρήτη, στην Αθήνα και ελπίζω να τη δω σύντομα γιατί πλέον δε συντονιζόμαστε. Χρήστοοοοοοο μετά την Καλαμάτα θέλω και Θεσσαλονίκη.  ( παρακάτω γράφω για την Καλαμάτα ).

Γνώρισα και τη Λίνα. Συνάδελφος και αυτή. Θυμάμαι τις αναρτήσεις τότε που περίμενε τις διακοπές για να βρεθεί με τον αγαπημένο της. Την αγωνία της για τη μετάθεση, να φύγει απο το νησί, να πιάσει στεριά να ναι κοντά στον άνθρωπο της. Καταστάσεις που της έζησα αργότερα και εγώ. Οταν τα περνούσε αυτά η Λίνα εγώ δεν είχα γνωρίσει τον Χρήστο. Μιλάμε πλέον μέσω facebook και χαίρομαι τόσο πολύ για εκείνη.

Τα πρόσωπα που έχω ήδη αναφέρει είναι απο τα πρώτα βήματα του ιστολογίου μου . Χαίρομαι που γράφουν ακόμα και με αυτούς που δε γράφουν όπως η Νατάσσα ( στο ιστολόγιο της δε γράφει, γράφει όμως αλλού και χαίρομαι γι αυτό)  ο Μάνος και η Ειρήνη  έχουμε κρατήσει επαφή .

Περνώντας το χρόνια γνώρισα και τους Μικρους Μεγάλους.
Ετσι γνώρισα τον Χρήστο , την Κατερινα και την Ασπα. Αργότερα έζησα τη μοναδική εμπειρία των Ψηφιακών Γειτονιών.
Εκεί γνώρισα την Μαρία, την Αγγελική, την Παναγιώτα ,την Σοφία, την Κική και άλλα κορίτσια.Με είχαν πιάσει οι ντροπές μου και μετάνιωσα τόσο πολύ που δεν πλησίασα κόσμο, που δε μίλησα περισσότερο ( ή καθόλου)  με πρόσωπα που διάβαζα καθημερινά. Ελπίζω να γίνουν ξανά οι Ψηφιακές Γειτονιές για να έχω την ευκαιρία.Να μιλήσω στη Γεωργία που έχουμε πει τόσα πολλά μέσω μηνυμάτων, την Δήμητρα που την είχα ταράξει πέρυσι στα mail. Θα ήθελα να γνωρίσω την Ελπίδα στην όμορφη Θεσσαλονίκη. ( ε να δεν πρέπει να με πας Χρήστο ; είναι και η Ελπίδα εκεί).
Tρελή φαν και της Μαμάς Μαδοπούλου λατρεύω να διαβάζω τις αναρτήσεις....άλλες φορές με κάνει να γελάω και άλλες να κλαίω.

Φέτος το καλοκαίρι γνώρισα και την Τζένη. Συνάδελφος με την ίδια τρέλα και αγάπη για τη δουλειά μας και  πατριωτάκι. Αγάπησε και εκείνη και άφησε το όμορφο νησί για να έρθει εδώ. Βρεθήκαμε φέτος στο Θησείο  και όπως και με τη Μαριλένα ήταν να βρισκόμουν με μια πολύ καλή μου φίλη. Πέρασε ένα τρίωρο στο οποίο φυσικά μιλάγαμε για το σχολείο...Τώρα προς το παρόν τη ζαλίζω διαδικτυακά . Οπότε για να γλιτώσει απο μένα πρέπει να κανονίσουμε άμεσα το καφεδάκι. Και αν για τον απολογισμό της χρονιάς ο καφές ήταν τρίωρος ( βρεθήκαμε Ιούνιο) τώρα που έχουμε να κάνουμε ετήσιο προγραμματισμό πόσες ώρες λες να κρατήσει;

Αγαπημένο πρόσωπο και η  Στέλλα, Απο κοντά την έχω δει μόνο στις Ψηφιακές Γειτονιές αλλά τη νιώθω φίλη μου και ας μην έχουμε πει πιει ποτέ μαζί ένα καφέ. Στις αναρτήσεις της συχνά της γράφω σχόλια σεντόνια. Είναι σαν να κάνω ανάρτηση στην ανάρτηση της. Και λέω συχνά "άντε πότε θα με πας Καλαμάτα;"   Ε ; Πότε θα με πας; Για πες τώρα να έχω μάρτυρες τα παιδιά!

Θαλασσένια  πότε θα πιούμε εκείνο το καφεδάκι που λέγαμε;

Είμαι σίγουρη πως κάποιον θα έχω ξεχάσει. Θα κάνω update σίγουρα.

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ όλους. Τον καθένα για άλλους λόγους. Που με ακούσατε, που με συμβουλεύσατε, που νοιαστήκατε...Που ρωτήσατε τι κάνω όταν είχα να γράψω καιρό.....Εδώ ως και σπίτι ψάχνουν να μου βρουν! ( εγώ το δικό σας θέλω , άντε με ξεσηκώσατε  )

Σταματάω εδώ γιατί μόλις ρώτησε ο σύζυγος "έκθεση ιδεών γράφεις τόση ώρα;"
Βασικά είχα πει πως θα σιδερώσω αλλά αναβάλετε για αύριο ( άλλο που δεν ήθελα)
Δε νομίζω να νομίζετε πως σας αποχαιρετώ με αυτή την ανάρτηση ε;
Σιγά μη σας αφήσω...
Αφήστε που φέτος με τα πα πα πα πι πι πι και παπί θα έχω να σας λέω πολλές ατάκες...

Πολλά φιλιά αγαπημένοι....και αν ξέχασα κανένα εδώ στην καρδιά μου δε τον έχω ξεχάσει.


ΥΓ Πατάω δημοσίευση χωρίς να τη διαβάσω...Τα ορθογραφικά που θα εντοπίσω αργότερα θα τα γράψω 5 φορές !








33 σχόλια:

  1. ναι Χρηστοοο να την φερεις Θεσσαλονικηηηηη!! Τι ομορφες αναμνησεις βρε Αννα μου!! Κι αλλες τοσες κι αλλες τοσες σου ευχομαι!! κι αλλους πολλους καλους φίλους!!! πολλα πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ορθογραφικα δεν βρηκα ..χεχεχε... τη γλυτωσες την αντιγραφη!!!

      Διαγραφή
    2. Τελικά υπήρχε ένα το βρήκε η Στέλλα. Θα κάνω αντιγραφή σε λίγο.
      Ο Χρήστος πρέπει να κανονίσει και να μην κάνει τον Κινέζο...
      Χε χε χε
      Αμα του τάξουμε τρίγωνα απο τον Ελενίδη κάτι θα γίνει νομίζω.
      Φιλια πολλα

      Διαγραφή
  2. γέλασα στο τέλος με το υστερόγραφο.. ούτε εγώ βρήκα ορθογραφικά!
    μα πώς κατάφερες να θυμηθείς τόσο κόσμο;.. νά' σαι καλά ..
    φιλιά Αννούλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού είστε αξέχαστοι. Πόσα έχω να θυμηθώ απο εσένα. Τα αστροπελέκια, τον Δία , το μαγαζί που είχατε, όλα.
      Νομίζω ήταν πιο όμορφη εκεινη η εποχή των ιστολογίων.
      Φιλιά στα Λυκειόπαιδα ( δε το πιστεύω πως είναι Λύκειο και οι δύο)
      Φιλια

      Διαγραφή
  3. Α ρε Αννούλα!!! Είσαι φοβερή:)
    Μια ανάρτηση αφιερωμένη στην καλή πλευρά των social media. Γιατί να τα λέμε αυτά. Όσο "κακό" κάνουν, έχουν και αυτές τις μικρές (μεγάλες) όμορφες στιγμές που μας φέρνουν πιο κοντά, παρόλο που πολλοί θεωρούν πως είναι απρόσωπα.
    Δεν με τάραξες ποτές να ξεύρεις!! Είναι πάντα χαρά μου να συνομιλώ με υπέροχους ανθρώπους:)
    Φιλάρες πολλές αγαπημένη δασκάλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η καλύτερη πλευρά όντως. Βασικά εδώ δεξιά μου κάθεται το τρανό παράδειγμα. Απρόσωπο είναι για κάποιους. Που μηχανικά μπαίνουν , βγαίνουν , πατάνε like χωρίς καν να διαβάσουν ένα κείμενο.
      Εγώ , εσύ και όλοι όσοι ερχόμαστε συχνά σε επαφή δε το βλέπουμε έτσι.
      Επίσης άντε γράψε καμιά ανάρτηση κοπελιά....Εχουμε μείνει στα ξυπνήματα!
      Μουτς

      Διαγραφή
  4. Αννα μου πάντα με κάνεις να γελώ! Μπορεί να μην έχουμε βρεθεί ακόμη από κοντά (θα το κανονίσουμε σίγουρα) αλλά είναι σαν να σε ξέρω χρόνια. Σε αγαπώ πολύ, ότι θες είμαι εδώ <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να το κανονίσουμε , να το κανονίσουμε!
      Γιατί και εγώ το θέλω πολύ.Άλλωστε φέτος έχουμε και κάτι άλλο να μας ενώνει. Είμαστε πρωτάκια και οι δυο.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Έχουμε και λέμε... μέχρι στιγμής Θεσσαλονίκη και Καλαμάτα. Ε μόνο δύο επιλογές... μάζεψε καμια δεκαριά μέρη που θες να πάμε και μετά να αρχίσουμε τα ταξιδάκια :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι εντάξει και με τις δύο επιλογές, δε θέλω πολλά. Με πας πρώτα Καλαμάτα , προηγείται η Στέλλα γιατί το έχουμε πει απο τις Ψηφιακές Γειτονιές...
      Αντε άντε πάω να δω ποτε εχουμε τριήμερο!

      Διαγραφή
  6. Άννα είσαι μέσα και στη δική μας καρδιά. Τι θα πει έχουμε συναντηθεί μόνο μια φορά; Συναντιόμαστε κάθε φορά που κάνω εγώ ή εσύ ανάρτηση!
    Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ για τα μπλογκ και το ίντερνετ. Οι περισσότεροι φίλοι που έχω τώρα, κολλητοί ή εξ' αποστάσεως, είναι από εδώ. Δε θα τους είχα γνωρίσει αλλιώς. Είναι τόσο εύκολο να βρεις κόσμο που να ταιριάζεις εδώ και οι αποστάσεις δεν έχουν σημασία.

    Λοιπόν άντε Χρήστο, περιμένω να γίνω μάρτυρας! Πότε θα τη φέρεις στην Καλαμάτα;;;

    ΥΓ: εγώ νομίζω πως έχω να σου βάλω αντιγραφή μια λέξη... "αναβάλετε για αύριο ". Θα έπρεπε να είναι "αναβάλλεται" ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω πως είμαι και σε ευχαριστώ πολύ! Εχεις δίκιο, συναντιόμαστε πολύ συχνότερα ;)


      Χρήστοοοοοο που είσαι; Εγώ που σήμερα μετά απο την πρώτη μέρα με τα πρωτάκια , σου έφτιαξα και σουτζουκάκια;
      Ε;;;
      Ασε που η Στέλλα κάνει κάτι τέλεια γλυκά ( άμα του τάξουμε κάτι σοκολατένιο θα τον πείσω πιο εύκολα)

      Χμμ

      Αναβάλλεται
      Αναβάλλεται
      Αναβάλλεται
      Αναβάλλεται
      Αναβάλλεται

      ( Δεν έκανα copy paste )
      Φιλια

      Διαγραφή
    2. Α, είμαι εξπέρ στο τάξιμο σοκολάτας! Δείξτου αυτό https://www.sintagespareas.gr/sintages/tarta-sokolatas.html και κλείσαμε νομίζω!

      Μπράβο για την αντιγραφή, είσαι καλό κορίτσι! (προς στιγμήν νόμιζα πως αναβάλλεται το ταξίδι στην Καλαμάτα... Χαίρομαι που ήταν απλώς η αντιγραφή σου!)

      Διαγραφή
    3. Εντάξει με πείσατε!! Η τάρτα σοκολάτας νομίζω έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφασή μου ! :P

      Διαγραφή
    4. Είμαι μάρτυρας πλέον!
      Και είμαι σίγουρη πως όταν έρθετε και φας την τάρτα, θα ξαναρχεστε συχνά μετά :) :) :)
      Περιμένουμε!

      Διαγραφή
    5. Εντάξει πήγε στο πρόγραμμα του 2016. Το 2015 έχουμε ήδη κανονίσει Μονεμβασιά και Κρήτη οπότε εντάξει ας μην είμαι υπερβολική! Οπότε θα χαρούμε πολύ να σας δούμε και εσάς και την τάρτα!
      Φιλια Στέλλα μου!

      Διαγραφή
  7. αχ βρε Αννούλα, με συγκίνησες..
    με ταξίδεψες πίσω, στα παλιά..
    σε θυμάμαι με τόση τρυφερότητα.. θυμάμαι πως με παρηγορούσες με την τότε δασκάλα της Ραφαηλίας, πως τα λέγαμε, πως "μιλούσαμε".. και πέρασε ο καιρός και παντρεύτηκες κι η Ραφαηλία πηγαίνει πρώτη λυκείου πια και το Ελενάκι έχει δυο παιδιά.. κι εγώ ..γιαγιά <3
    να είσαι καλά Αννα μου, να είστε καλά κι ο Χρήστος σου κι εσύ και το αστροπελέκι κι όλοι που αγαπάς και νοιάζεσαι!
    χάρηκα τόσο που τα είπαμε επιτέλους κι από κοντά, χάρηκα με την άνεση και την οικειότητα που νιώσαμε!!
    σε φιλώ πολύ και να τα ξαναπούμε, ναι;

    κοίτα που χαμογελάω στην οθόνη λες και σε βλέπω μπροστά μου τώραδα! :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ήταν πιο όμορφα τότε; Δε ξέρω, έτσι αισθάνομαι.
      Φυσικά και τα θυμάμαι όλα. Ακουγα αυτά και ήθελα να γίνω ακόμα καλύτερη. Ηθελα τόσο να της ρίξω μια μπουνιά ( και δεν είμαι παιδί της βίας )
      Αλλαξαν πολλά οπως είπα και είπες αλλά εμείς εδώ ακόμα....
      Να κανονίσουμε σύντομα καφεδάκι ε;
      Φιλια

      Διαγραφή
  8. Είπα κι εγώ... "το κλείνει"!!! :P Καλά, κάνε όσα "μνημόσυνα" θες. :P Εγώ θα περιμένω ατάκες πρωτακίων - κι ας μην περνώ τόσο συχνά πια ή ας μην ακούγομαι όταν περνώ. ;)

    Καλή μας δύναμη! Καλή συνέχεια! Το μοίρασμα δίνει χαρά. Κι εδώ το μοίρασμα είναι ανιδιοτελές, από καρδιάς και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ξέρω καλά, ειλικρινές.

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι εύκολα θα γλιτώσετε απο μένα;
      Φέτος ειδικά με τα μικρά λέω να γράφω πιο συχνά!
      Αντε περιμένω να δω τι θα πάρεις εσύ...
      Επίσςη διαβάζω ξανά τις αναρτήσεις σου απο τις χρονιές που είχες Α και σου κλεβω ιδέες...βασικά τις μοιράζομαι!
      Φιλιά !

      Διαγραφή
  9. Όσα χρόνια και αν περάσουνε.... δεν τα είχα μετρήσει, πίστεψέ με κουμπαρούλα μου!!! Να μας ζήσει, και στα 100!!! Γιατί σίγουρα εδώ θα είσαι και θα γράφεις ακόμη :P

    love you κάργα και τους δυο!!! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όσα χρόνια και αν περάσουνε.... δεν τα είχα μετρήσει, πίστεψέ με κουμπαρούλα μου!!! Να μας ζήσει, και στα 100!!! Γιατί σίγουρα εδώ θα είσαι και θα γράφεις ακόμη :P

    love you κάργα και τους δυο!!! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας αγαπάμε κάργα και τους 3 !!!

      Ή μάλλον και τους 4!

      Εδώ θα είμαι να σας ζαλίζω, δεν πάω πουθενά!
      Φιλιά κουμπαρούλα μας

      Διαγραφή
  11. Αυτό έλειπε να αφήσεις στην απ έξω το βαφτιστήρι σου!!!! χαχαχαχαχα :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αννούλα μου τι ωραίο κείμενο! Με συγκινησες! Ευχομαι οι καφέδες μας να τα εκατοστήσουν! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πλάκα είναι πως καφέ δεν πίνουμε!
      Κορίτσι όμορφο χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα!
      Φιλια

      Διαγραφή
  13. Εγώ είχα ένα από τα blog που "αποχαιρέτησαν" (και μετά το φευγιό του αγαπημένου μου φίλου δεν νομίζω να γράψω σε blog ξανά). Έχουν μείνει λίγα που παρακολουθώ πια, όμως σας βλέπω τους περισσότερους ευτυχώς στο fb.
    Ωραία αναδρομή (και πού θα πάει, θα τον πιούμε εκείνον τον καφέ επιτέλους!)
    Φιλιά κι αγάπες :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει πρέπει. Βασικά δεν πρέπει θέλω είναι το σωστό. Αντε να το κανονίσουμε.

      Διαγραφή
  14. Ήσουν δασκάλα στα Αμιρά;Βιάννου; Πολύ κοντά στο χωριό μου στην Κρήτη!Άσχετα που πλέον το επισκέπτομαι μόνο διακοπές.Θυμάμαι ότι είσαι από τα πρώτα μπλογκ που ξεκίνησα να διαβάζω και όντως από τότε δεν έχουν μείνει πολλά μπλογκ,ακόμα κι εγώ άλλαξα θέση και ενδιαφέροντα. Πολύ όμορφη η ανάρτησή σου, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στα Αμιρά ήταν το Αστροπελέκι και έμενε Ιεράπετρα.
      Εγώ είχα δουλέψει ένα χρόνο κοντά στο Ασήμι, στο Τσιφουτ Καστέλλι.

      Οντως πάνε πολλά χρόνια που γνωριζόμαστε και εμείς!
      Φιλια Δεσποινάκι!

      Διαγραφή