19 Οκτωβρίου 2014

Στο τρένο....

Παρασκευή μεσημέρι γυρνάω απο το σχολείο. Φορτωμένη με χαρτόνια για να φτιάξω 26 κουκουβάγιες και 26 βατραχάκια. Μαζί και ένα πακέτο φωτοτυπίες για διόρθωμα.Μέσα στην καλη χαρά αφού είναι Παρασκευή. Εντάξει αγαπάω το σχολείο, αγαπάω τους μαθητές μου, αλλά αγαπάω και τα Σαββατοκύριακα , τις διακοπές, τις αργίες. 
 Μπαίνω στον Ηλεκτρικό, κάθομαι και ξεκινάω διάβασμα. Νέα συνήθεια αυτή. Διαβάζω μέσα στα ΜΜΜ.Και το πρωί και το μεσημέρι. Περνάει απίστευτα γρήγορα η ώρα. Στο λεωφορείο δε το κάνω γιατί θα χάσω τη στάση και θα χαθώ γενικότερα. 

Δίπλα μου κάθεται μια κοπέλα που διαβάζει το ιστολόγιο της αγαπημένης μου φίλης Μαμάς Μαμαδοπούλου. Όση ώρα ήταν μέσα στο τρένο αυτό διάβαζε. Εδώ το είχα να της πω "εεεε είναι φίλη μου" αλλά αν έπεφτα σε καμιά περίεργη θα με έλεγε αδιάκριτη οπότε δε μίλησα. Δε μίλησα και για ένα ακόμα λόγο.
Δυο στάσεις μετά κάθεται απέναντι μου μια κοπέλα και λίγο μετά δίπλα της μία γνωστή της. Αρχίζουν την κουβέντα και ακολουθεί ο διάλογος....

-Είσαι πάλι στο γραφείο που ήσουν ε; Στον βουλευτή;
-Ναι, ναι. Εσύ;
-Και εγώ τα ίδια. Ευτυχώς τελευταία στιγμή με πήρε και μένα στο τσακ. Πήγες καθόλου σχολείο;
-Όχι καλέ. Σιγά μην πάω. Το ήξερα απο νωρίς εγώ.
                              Μπλα μπλα μπλα κάτι άσχετα.....

-Λένε πως θα τις κόψουν τις αποσπάσεις. Φωνάζουν όλοι για τους βυσματίες , τα κλασσικά δηλαδή. Ελπίζω να προλάβω να πάρω μετάθεση. Τώρα τους έπιασε όλους ο πόνος.
-Ναι τα ακούω και εγώ αλλά σιγά μη τις κόψουν ρε. Αποκλείεται. Πάντα θα υπάρχει τρόπος. Ελπίζω και εγώ να πάρω τη μετάθεση. Αλλη όρεξη δεν ειχα να πάω στο κατσικοχώρι να κάνω μάθημα τα βλαμμένα.

Μπλα μπλα μπλα
...και ακούω και την Μαρία ξέρεις που είναι στο .... και μου λέει πως ποτέ δε άφηνε την τάξη της και τα παιδιά. Το πόσο δημιουργική νιώθει , για αγάπες και λουλούδια.Βλακείες.
-Ναι ας είχε και αυτή τον τρόπο να δω τι θα έλεγε.Η ψωνάρα. Να τανε η ζήλεια ψώρα...Μετά άρχισαν τα άσχετα....


Τώρα να σας πω πως έβραζα απο θυμό; Να σας πω πως μου ήρθε να τους την πω; Να τους φέρω τα χαρτόνια που κρατούσα και τις φωτοτυπίες στο κεφάλι;Τίποτα δεν έκανα αλλά απο τα νεύρα μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.

Γιατί πέρυσι πέρασα μια χρονιά μακρυά απο τον άντρα μου. Να μετράω τις μέρες για να τον δω. Και τι ήθελα; Αντί να δουλεύω στην Κρήτη θα δούλευα στην Αθήνα.
Γιατί φέτος πολλές οικογένειες ζουν ακόμα χωριστά και εγώ νιώθω τυχερή.
Γιατί συνάδελφος μου πέρυσι ζούσε αλλού αυτή, αλλού ο άντρας της και άλλού το μωρό της.
Την ίδια στιγμή που όσοι είχαν το μέσο ήταν στον τόπο τους και στις οικογένειες τους. Και το ήξεραν πολύ πολύ νωρίς ενώ οι υπόλοιποι έμαθαν 27/8 που πρέπει να είναι 1/9 . Στην δευτεροβάθμια το έμαθαν νομίζω στις 30.
Γιατί τους πληρώνουμε σαν δασκάλους και κάνουν άλλη δουλειά. Και μετά μιλάμε για κενά στα σχολεία....
Βλέπετε ο δάσκαλος είναι πιο χρήσιμος στην Μητρόπολη, στο βουλευτικό γραφείο από το να είναι στο σχολείο.
Γιατί αυτοί αύριο μεθαύριο στην αξιόλογηση θα αξιολογηθούν απο τον βουλευτή.....

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα νευρίασα απίστευτα.
Εντάξει δεν λέω πως όλοι είναι έτσι. Αφού τους αφήνει το σύστημα και οι εγκύκλιοι να είναι εκτός τάξης και το θέλουν καλά κάνουν. Αλλά προτεραιότητα έχουν τα σχολεία.Με αυτούς που υποτιμούν όμως τη δουλειά των άλλων παίρνω ανάποδες. Βροντοφωνάζουν "σιγά μην κάνω μάθημα στα βλαμμένα".
Βλαμμένη είσαι εσύ κοπέλα μου. Και αν φωνάζω και διαφωνώ με αυτές τις αποσπάσεις για σένα θα κάνω μια εξαιρεση. Να την παίρνεις την απόσπαση. Κάθε χρόνο. Μην μπεις ποτέ στην τάξη. Δε θα σου αρέσει αλλά δε θα αρέσει και στα παιδιά....Και δεν προκειται ποτέ να καταλάβεις τη φίλη σου τη Μαρια....
Και σκέφτομαι πως για κάτι τέτοιους που βρέθηκαν στην τάξη μας έχει πάρει όλους η μπάλα. Και μόλις πω σε κάποιον πως είμαι δασκάλα ακούω το κλασσικό.
"Δουλεύεις λίγες ώρες, κάθεσαι πολύ, σιγά τι διάβασμα έχεις,θέλει διάβασμα η αλφαβήτα; δε ξέρεις πόσο κάνει 1+1;"
Γύρισα σπίτι την Παρασκευή μέσα στα νεύρα...
Μετά όμως πήρα ένα μήνυμα στο skype απο ένα μαθητή μου γυμνασιόπαιδο πια .
"Κυρία πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε. Μου λείψατε. Εμαθα απο τα παιδιά πως είστε Αθήνα. Να σας δούμε ε ;".
Και μετά με έπιασε και άνοιξα το κουτί μου και διάβασα γράμματα, μηνύματα, κάρτες....
Εχω τόσα κουτιά όσες οι τάξεις που έχω πάρει. Εδώ έχω μόνο της Αθήνας.
Διάβασα το τετράδιο που γράφαμε με τα παιδιά την χρονιά που είχα έκτη τάξη εδώ στην Αθήνα...
Και ηρέμησα...
Και σκέφτηκα πως δεν αξίζει να χαλιέμαι....

 








































Τι πιο όμορφες ευχές και σκέψεις για το γάμο μου; 




Και κλείνοντας μια ερώτηση : Σε πόσες μέρες έχουμε Χριστούγεννα ;


Να έχετε μια όμορφη Κυριακή και ακόμα μια πιο όμορφη εβδομάδα...
Φιλιά πολλά

14 σχόλια:

  1. Αφού το ξέρεις πως κάνεις το σωστό, αφού ξέρεις πως τα παιδιά σε αγαπάνε (έχεις και ντοκουμέντα) τι κάθεσαι και ασχολείσαι με τις "βλαμμένες";
    Καταλαβαίνω πως έβγαλες το εσώψυχό σου με αυτή την ανάρτηση και καλά έκανες. Μα μην τις αφήνεις να σου χαλούν τη διάθεση.
    Άλλωστε το είπες κι εσύ. Χάρη μας κάνει ο βουλευτής τελικά, τέτοιες δασκάλες θέλουμε για τα παιδιά μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψυχοθεραπεία το ιστολόγιο!!!
      Τα έγραψα και ηρέμησα.
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  2. Δεν είναι όλοι σαν εσένα.
    Δε ξέρω σε πόσες μέρες έχουμε Χριστούγεννα.
    Συνέχισε να κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτοί είναι τα γαϊδούρια του συστήματος.. εκπαιδευτικοί σου λέει μετά..
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και αυτά τα γαϊδούρια σε ειρωνεύονται κιόλας...Τι να πεις!!!
      Αυτοί μέσα στην τάξη θα υποφέρουν!
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  4. αχ Αννουλα μου.. Υπάρχουν δυστυχως και τετοιοι εκπαιδευτικοι και μετα υπαρχεις κι εσυ.. κι ελπιζω κι αλλοι σαν κι εσενα.. Εγω παντα το λεω.. Τα παιδια καταλαβαινουν ποιος τα αγαπαει και τα νοιαζεται.. Και του δειχνουν.. Τοσο απλα!! πολλα φιλια.. ps... Ο Νικολας αρχιζει σχολειο σε 3 χρονια.. Μπορω να ελπιζω να μετακομισετε οικογενειακως Θεσσαλονικη ??? :p <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε πόσα χρόνια είπες;;;;
      Χμ λες;;; Για να έρθουμε μόνιμα δε ξέρω αλλά θέλω να έρθω διακοπές.

      Σε ευχαριστώ πολύ...Σε παρακολουθώ πάντα και σου κλέβω ιδέες να ξέρεις.

      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  5. Φίλες και φίλοι, συμφωνώ μαζί σας. Τέτοια να ακούνε οι "αιώνιοι εχθροί" των δασκάλων, και να αρχίζουν τις ειρωνείες για τις ώρες εργασίας και τις μέρες των διακοπών. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και οι πραγματικοί Δάσκαλοι ακόμα. Ευχή να μην κουραστούν και να μην αφεθούν να αλλοτριωθούν από το όποιο σύστημα. Ακόμα και όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί. Καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απο την πρώτη μέρα που ξεκίνησα να δουλεύω αυτά ακούω. Κουράστηκα να απαντάω ειλικρινά. Πλέον γίνομαι και ειρωνική και απαντάω "ε ας γινόσουν και εσύ ή γίνε τώρα"
      Υπάρχουν και αυτοί αλλά ευτυχώς νομίζω είναι οι λίγοι. Οι περισσότεροι συνάδελφοι είναι δάσκαλοι με Δ κεφαλαίο.

      Καλό Σαββατοκύριακο :)

      Διαγραφή
  6. Μη με φουντώνεις Αννούλα!!!! Δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι εκπαιδευτικοί, χωρίς παιδεία κια χωρίς καμία διάθεση να εκπαιδεύσουν! Απορώ πραγματικά γιατί επέλεξαν αυτό το επάγγελμα-λειτούργημα!!!! Μάλλον για όλα αυτά που το κατηγορούν οι διάφοροι που δεν ξέρουν πόση δουλειά χρειάζεται και στο σπίτι για να είσαι σωστός δάσκαλος.
    Εσύ συνέχισε και μην αφήνεις το ηθικό σου να πέφτει:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμα φουντώνω εσένα μπορείς να καταλάβεις πως ένιωσα εγώ ε;
      Αχ βρε κορίτσι καλά που υπάρχουν εκεί έξω γονείς που μας καταλαβαίνουν και είναι δίπλα μας !!!

      Φιλιά πολλά

      Ηθικόν ακμαιότατον!!!

      Διαγραφή
  7. Εγώ να δεις πως φουντώνω που ειμαι αδιόριστη για να διορίζονται κατι τετοιες ............ Το πα δεν το πα. Κρατηθηκα. Αλλά αν δεν μπορεις να διδάξεις και να σε αγαπούν τα παιδιά πλανασαι οτι ζεις μια γεμάτη ζωή και ειρωνευεσαι κάθε τι ωραίο και ηθικό.
    Φιλάκια και να εχεις παντα την αγάπη των παιδιών σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν έχω καταλάβει...Αφού έτσι και αλλιώς το μέσο το έχουν. Ε ας την διορίσουν στο γραφείο τους να πάνε στα σχολεία όσοι αγαπάνε αυτή τη δουλειά...Δε μπορείς να φανταστείς πόσα νεύρα είχα εκείνη τη μέρα.

      Διαγραφή