25 Ιουνίου 2013

Η μικρή σιχαμερή Τερέζα

Οι γονείς μου απορώ πως δεν έπαθαν κανένα εγκεφαλικό , ανακοπή κάτι τελοσπάντων όταν μέσα στη νύχτα άκουγαν το παιδί τους να ουρλιάζει "μπαμπάααααααααααααα. μαμάααααα βοήθεια". Εσείς τι θα σκεφτόσασταν ; Μπήκε κλέφτης απο την μπαλκονόπορτα ή το παιδί σβήνει , χάνεται, κάτι έπαθε. Εγώ χοροπήδαγα, έτρεχα και φώναζα "τρέχα μπαμπάααααααααααα κατσαρίδα"  Στη συνέχεια κρυβόμουν μέχρι να τη βρει και να τη σκοτώσει. Και φυσικά ήθελα να δω το πτώμα ( απο μακρυά) Γιατί αν μου έλεψε ψέματα; Ήξεραν πως αν δε τη σκοτώσει δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθώ εκείνη τη μέρα. Ούτε την επόμενη.

Στο πανεπιστήμιο 4 χρόνια δεν είχα δει καμία μέσα στο σπίτι ( και όταν έμενα μόνη μου και όταν είχα συγκάτοικο) αν και το Ρέθυμνο είχε ένα θεματάκι με το αντιπαθέστατο ζωάκι. Φυσικά και βάζαμε παγίδες  παντού μαζί με τη συγκάτοικο μου. Τουλάχιστον όταν έμενα με παρέα θα είχα κάποιον για συμπαράσταση , να τσιρίζουμε μαζί βρε αδερφέ.

Και πάμε στα πιο δύσκολα
Θυμάμαι ήταν Οκτώβρης του 2003. Ημέρα Τετάρτη και ώρα 22.15. Βρισκόμουν στο Ηράκλειο , στο νέο μου σπιτάκι. Και ξαφνικά την είδα!Έκανε βόλτα έξω απο την πόρτα της τουαλέτας.Πανικός. Άρχισα να χοροπηδάω και να σκέφτομαι τι θα κάνω. Το σπίτι ήταν όλο και όλο ένα δωμάτιο αφού θα ζούσα εκεί 9 μήνες. Θα μου πεις και 4 δωμάτια να είχε θα είχε θέμα να έρθει και στα άλλα; Απλά τώρα ήταν πιο κοντά μου. Νομίζω πως με κοίταζε κιόλας. Πιάνω 2 παντόφλες, βάζω αθλητικά και πλησιάζω. Δε κατάφερα τίποτα . Τρύπωσε μέσα στο μπάνιο μου και κρύφτηκε. Εγώ φυσικά δε μπορούσα να κοιμηθώ. Και αν έβγαινε έξω το βράδυ ;Και αν ερχόταν στο κρεβάτι μου ; Και πως θα πήγαινα τουαλέτα;  Έπιασα μια σκούπα και απο μακρυά άρχισα να βαράω πίσω απο το νιπτήρα , τη λεκάνη κτλ. Και έσκασε μύτη. Είχα πιάσει και το τέζα και με το ένα χέρι ψέκαζα, με το άλλο χτύπαγα χοροπηδώντας και μιλώντας ταυτόχρονα. Τη σκότωσα. Ένας μεγάλος άθλος για μένα. Τη σκότωσα!!!
Ήμουν πολύ περήφανη για μένα. Στη συνέχεια απο μακρυά με τη σκούπα έλεγχα αν ζει και πλησίασα...Με το φαράσι τη έχωσα μέσα σε μια σακούλα και μετά σε μια άλλη και σε μια άλλη. Και για σιγουριά ψέκασα και τις σακούλες.
     Το βράδυ φυσικά δε κοιμήθηκα καλά. Και αν είχε και άλλες; Και αν την έψαχναν τα παιδιά της ;Ο σύζυγος; Την επόμενη μέρα ψέκασα ξανά όλο το σπίτι ( με ένα ολόκληρο τέζα) , έβαλα αυτές τις ειδικές παγίδες και ευτυχώς μέχρι τον Ιούνιο δεν είχα ξαναδεί. Βέβαια για αρκετό καιρό έμπαινα με φόβο στο μπάνιο.


Και φτάσαμε την εποχή που έζησα ξανά μόνη μετά απο διακοπή 4 χρόνων που έζησα ξανά με τους γονείς μου. Δυο χρόνια ήμουν μια χαρά. Μία Τετάρτη βράδυ ( πάλι Τετάρτη) λίγο πριν τα μεσάνυχτα ακούω ένα θόρυβο μέσα στο δωμάτιο. Και τη βλέπω. Πάνω στην τηλεόραση. Τσιρίδες, χοροπηδητά , τέζα, σκούπες, παντόφλες και ναι τη σκότωσα! Στη συνέχεια ένα ρολό χαρτί κουζίνας για να τη μαζέψω. Δεν ήθελα να βγω στο μπαλκόνι γιατί μπορεί να γύρναγα και να μην ήταν πια εκεί. Την επόμενη μέρα πριν πάω σχολείο ψέκασα όλο το σπίτι και το μεσημέρι πήγα και αγόρασα παγίδες...Πολλές παγίδες!!! Έχουμε και λέμε ! Στο δωμάτιο μου καταρχήν. Μία παγίδα έξω απο μπαλκονόπορτα, μία απο μέσα , μία μόλις μπεις στο δωμάτιο και μία απέξω. Αυτό το έκανα και στα 3 δωμάτια που είχε το σπίτι. Εννοείται πως έβαλα και μια έξτρα στο διάδρομο , μήπως και περάσει καμία και δε δει τις υπάρχουσες παγίδες. Στο μπάνιο πάλι μία απο μέσα , μία απέξω, μία κάτω απο λεκάνη, μία κάτω απο νιπτήρα και μία πίσω απο το πλυντήριο...Άλλες δύο και στο άλλο μπάνιο. Στον ενιαίο χώρο τώρα...Πίσω απο καναπέ, μέσα και έξω απο μπαλκονόπορτα, κάτω απο νεροχύτη, πίσω απο ψυγείο, σε μια γωνιά ύποπτη και τέλος μία μόλις μπεις στο σπίτι και μία απέξω. Ααα απέξω είχα δύο γιατί δεν ήξερα θα μπει απο αριστερά ή απο δεξιά ( όχι στο κέντρο δεν μπορούσα να βάλω)

Ωραία μέσα στο σπίτι δεν είδα ποτέ ξανά. Μόνο μία ανάποδα που δεν κούναγε τα ποδαράκια.

Ένα ξημέρωμα τώρα πάω να μπω στο ασανσέρ και μόλις έκλεισε η πόρτα και πάτησα το 3 τη βλέπω μπροστά μου. Εγώ και εκείνη μαζί σε ένα ασανσέρ. Πανικός. Πατάω το 1 ( δεν έβαλα τις φωνές ) και κατεβαίνω στον 1ο προσέχοντας μην κατέβει και αυτή μαζί και στέλνω ξανά το ασανσέρ στο ισόγειο μη πάει στο δικό μου όροφο και τη δω μπροστά μου. 
Κομμένο και το ασανσέρ για πολύ καιρό. Όταν άρχισα να μπαίνω ξανά κούναγα απέξω τις πόρτες, κοίταζα πάνω κάτω δεξιά αριστερά , έκανα το σταυρό μου και έμπαινα....Δεν είμαι η μόνη με πρόβλημα στην πολυκατοικία γιατί την επόμενη μέρα κάποιος καλός άνθρωπος είχε βάλει παγίδα και στο ασανσέρ και στην είσοδο της πολυκατοικίας ( κάναμε και απεντόμωση οπότε οκ).

Ακόμα να ξεπεράσω το φόβο μου. Με τους σεισμούς πλέον τα πάω καλύτερα. Σταμάτησα να φωνάζω και να τρέμω  ( συνέχιζα να τρέμω και μετά το τρέμουλο των ρίχτερ) Και ενώ είναι πιο λογικό να φοβάμαι περισσότερο το σεισμό εγώ έχω θέμα με τις κατσαρίδες..
Τις μισώ, τις μισώ , τις μισώ και όταν λέω στα παιδιά για τροφική αλυσίδα και διατάραξη της ισορροπίας στη φύση απο μέσα μου σκέφτομαι πως τους λέω ψεματάκια. Θέλω να εξαφανιστούν οι κατσαρίδες. Μα σε τι ωφελούν;



ΥΓ1 Αφιερωμένο το κείμενο σε δυο φίλους μου την Ειρήνη και το Νίκο για την όμορφη συζήτη ση που είχαμε χθες το μεσημέρι! Ειρήνη μου κράτα γερά!!! Σε καταλαβαίνω!Επίσης παγίδες τα λένε αυτά όχι φωλιές όπως τα λέω εγώ λάθος απο συνήθεια.
Νίκο έχεις ακόμα τις φωτογραφίες στο facebook ;


ΥΓ2 Το γεγονός πως μια μέρα έφυγα απο το σπίτι μου και έμεινα αλλού μέχρι να βρεθεί και να θανατωθεί η κατσαρίδα σημαίνει πως έχω μεγάλο θέμα ε;;;


ΥΓ3Ευτυχώς ο σύζυγος τις σκοτώνει. Μεγάλο πλεονέκτημα για ένα άνθρωπο. Μέτρησε θετικά στο να πω το ναι!




30 σχόλια:

  1. Πόσο γέλασα...!!!!!!!!! Σαν να βλέπω τον εαυτό μου!!!!! Ποιός σεισμός και κουραφέξαλα! Μπροστά στην κατσαρίδα, όλα σταματούν!!!!
    Όταν δούλευα παλιά σε ένα μαγαζί λιανικής, είχαμε υπόγειο όπου εκεί κάθε πρωϊ ντυνόμασταν με τα ρούχα της δουλειάς. Ένα τέτοιο πρωϊνό λοιπόν, πάω να βγάλω τα ρούχα μου από την σακούλα που τα τοποθετούσα κάθε βράδυ πριν φύγω και πετάγεται μια κατσαρίδα τέρας!!! Ξέρεις τί έκανα; Πήρα την τσάντα μου και χωρίς καν να μαζέψω σακούλες, ρούχα κλπ έφυγα από το μαγαζί δηλώνοντας στο αφεντικό μου ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω αν δεν κάνουν απεντόμωση!!!
    Φυσικά και δεν θα παντρευόμασταν άντρες που δεν θα σκότωναν κατσαρίδες! Ούτε λόγος γι'αυτό!!! Βέβαια εμένα καμιά φορά τις χρησιμοποιεί για εκβιασμό! ;)
    Μακάρι να εξαφανιζόντουσαν όλες οι κατσαρίδες από προσώπου γης!!!!!!!!!
    Ευχαριστώ για την αφιέρωση φιλενάδα! Αυτή η ανάρτηση με εκφράζει απόλυτα άλλωστε!!!
    Μ'έκανες και γέλασα πολύ... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε εσένα θα ταίριαζε να αφιερώσω κανένα άλλο ποστ ...γλυκό όχι για το σιχαμερό ζωάκι ( τρομάρα του)
      Αλλά μετά την απολαυστική συζήτηση και τις #$@΅%$# φωτογραφίες του άντρα σου εεε χρειαζόταν ε;
      Αλήθεια έκανες τέτοιο πράγμα;
      Φαντάζεσαι να δω κατσαρίδα στο σχολείο;
      Και να τσιρίζω μπροστά στα παιδιά;
      Ευτυχώς εκεί θα υπάρχει ένα θαρραλέο να σώσει τη δασκάλα του !!!
      Φιλια κορίτσι και χαίρομαι που γέλασες με το κείμενο

      Διαγραφή
  2. χαχαχα τόσος φόβος για μια κατσαρίδα; Σαν τα άλλα ζώα είναι! Λίιιγο πιο αηδιαστικές μόνο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και άλλος απο εδώ με το λίγο :)
      Που το βλέπετε βρε το λίγο;
      Δε τις μπορώ, τις μισώ, τις σιχαίνομαι, τις τρέμω;
      Λες να υπάρχει τρόπος να μου περάσει όλο αυτό;

      Διαγραφή
    2. Ναι, να κάνεις παρέα με μια από αυτές κάθε μέρα για μισή ώρα.. κάποια στιγμή θα την συνηθίσεις.. χχεε

      Διαγραφή
    3. Παρέα; Με την κατσαρίδα;
      Ιιιιιιιουυυυυυ :(

      Μάλλον για ψυχοθεραπεία το κόβω μετά.
      Υπάρχει καμιά ταινία αντίστοιχη όπως το Αραχνοφοβία με κατσαρίδες;
      Οχι πως θα αντέξω να τη δω αλλά μπορώ να ξεκινήσω κάπως έτσι

      Διαγραφή
  3. Δεν βλέπω τον λόγο να φοβάσαι τόσο πολύ, εντάξει είναι λίγο αηδιαστική δεν λέω αλλά δεν πρόκειται να σε πειράξει κιόλας :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίγο; Λίγο ; Είπες λίγο;
      Αχ δε το πιστεύω :)

      Συγγνώμη κιόλας αλλά εγώ πάω σπίτι της να την ενοχλήσω ;
      Πάω εγώ στο μπάνιο της;
      Ε ;
      Πες μου πάω;

      Κοίτα για όσο λείπω απο εκεί αν έρθει καμία μη μου το πεις

      Φιλια

      Διαγραφή
  4. ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ.....
    Απολαυστική ανάρτηση!!
    Η αλήθεια είναι πως κι εγώ τις τρέμω και τις σιχαίνομαι...
    Στο νέο σπίτι φρόντισα να αγοράσω από γεωπόνο, ένα υγρό φιλικό στον άνθρωπο και τα κατοικίδια που το ψεκάζεις και ησυχάζεις!(ψάξτο, και θα με θυμηθείς!)
    Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ έχω αδερφό γεωπόνο και δε έχει κάνει τόσα χρόνια κάτι για την αδερφή του; Ντροπή!!!
      Θα τον ρωτήσω σήμερα κιόλας και ας μην έχουμε θέμα!

      Φιλιά :)

      Διαγραφή
  5. Χα, χα, χα! Να είσαι καλά Άννα μου! Με έκανες και γέλασα με την καρδιά μου! Σαν να έβλεπα εμένα ένα πράγμα! Γέλασα πολύ και με την φωτογραφία και την διαφήμιση!
    Εγώ κοριτσάκι μου όποτε μετακόμιζα σε καινούργιο σπίτι και κάθε άνοιξη φέρνω τον κύριο Κώστα να μας ψεκάσει για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο!
    Πρέπει να σου πω πως σε θαυμάζω, γιατί εγώ δεν έχω σκοτώσει ποτέ κατσαρίδα! Ενώ εσύ με δυσκολία μεν τα κατάφερες δις!!!
    Και για να μην αισθάνεσαι άσχημα, κι εγώ έχω φύγει από το σπίτι και έχω ξενοκοιμηθεί λόγω της ακατανόμαστης!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα Φλώρα μου!
      Είμαι πολλές τελικά ε; Και εγώ το θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα που κατάφερα να σκοτώσω...Το πως το έκανα και τι τρομάρα πήρα δε φαντάζεσαι. Αλλά η άλλη επιλογή ήταν να μείνω ξύπνια για να προσέχω μην έρθει πάνω μου...
      Πάντως ειλικρινά πες μου τι χρειάζονται στη φύση;Ποιο ζώο τις τρώει και ζει μόνο απο αυτές ; ( να το πάρω για κατοικίδιο)
      Παλιά είχα θέμα ( όχι τόσο απλά έριχνα μια τσιρίδα) και με τις αράχνες. Αυτό το ξεπέρασα. Καλά δεν τις λατρεύω κιόλας αλλά ή την σκοτώνω ή της κάνω ενα φουυυυυυυ και φεύγει.

      Φιλια

      Διαγραφή
  6. Λοιπόν εκτός του ότι γέλασα, προβληματίστηκα κιόλας. Άραγε σε τι χρειάζονται οι κατσαρίδες; Και βρήκα αυτό:

    http://answers.yahoo.com/question/index?qid=20080609204721AAelapY

    Γενικά λέει βοηθούν στην αποσύνθεση φυτών και ζώων (μπλιαχ) και είναι εξαίρετη τροφή για τα πουλάκια! Yeah! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ τον είχα τον προβληματισμό αλλά δεν είχα ψάξει προφανώς γιατί θα μάθαινα πως όντως σε κάτι χρειάζονται και αυτές...
      Αυτό βέβαια δεν αλλάζει τη γνώμη που έχω σχηματίσει για το είδος τους!

      :) Ευχαριστώ για την ενημέρωση

      Διαγραφή
  7. Αχ, τι μου'πες τώρα. Έκανα απολύμανση πριν 1 μήνα και χθες βρήκα ένα μωρό στη κουζίνα..τρελάθηκα! Σήμερα τους ξαναφώναξα! Δεν τις μπορώ καθόλου..όπως τα λες είναι φιλενάδα, όπως τα λες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι ειλικρινά που δεν είμαι η μόνη!!!
      Εγώ για φέτος ακόμα δεν έχω δει και ελπίζω να μη δω....Δε θα μου λείψουν καθόλου!


      Το μωρό σημαίνει πως έχει και γονείς ε;
      Ελπίζω να ναι ορφανό πάντως

      Διαγραφή
  8. Τα ίδια και χειρότερα με μένα. Και εγώ έχω τρομερό θέμα με τις κατσαρίδες. Ούτε να τις σκοτώσω δεν μπορούσα. Φώναζα και τσίριζα.Βέβαια τώρα σταμάτησα , να μην αγριεύει και ο μικρός , αλλά ο φόβος και το σίχαμα υπάρχει.
    Ξέρεις τι είναι πριν μπεις σε ένα δωμάτιο να κοιτάς πρώτα καλά καλά να μην κυκλοφορεί κανένα "τέρας" και μετά να μπαίνεις εσύ;
    Και έχω και εγώ την ίδια απορία , τι εξυπηρετούνε αφού κανένα πλάσμα τις φύσης δεν τις τρώει , έτσι νομίζω, γιατι υπάρχουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και εγώ είχα την απορία αλλά βοηθάνε λέει...στην αποσύνθεση φυτών και ζώων..
    Έβαλε και μια κοπέλα ένα λινκ παραπάνω....
    Επίσης τις τρώνε λέει τα πουλιά
    Το θέμα είναι
    Έχεις εσύ ζώα και φυτά σε αποσύνθεση μέσα στο σπίτι σου;
    Οχι!Ούτε εγώ ....
    Αρα να φύγετε ρε να πάτε αλλού :)

    Επίσης το ξέρω αυτό το συναίσθημα..Μπαίνω στο μπάνιο , ανοίγω το φως και ελεγχω πάνω , κάτω κτλ , δράμα

    Το χειρότερο το έπαθε μια φίλη.
    Μέσα στη μπανιέρα, γυμνή, γεμάτη σαπουνάδες και εκεί που ανοιγόκλεινε τα μάτια με τα νερά τη βλέπει μέσα στη μπανιέρα...

    Θα είχα βγει γυμνή στο διάδρομο αν δεν είναι πέσει απο την τρομάρα μου μέσα στη μπανιέρα

    Και αν είχα πέσει θα ήταν πάνω στην κατσαρίδα...
    Εντάξει λιποθυμώ τώρα

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εμένα εννοείς με την μπανιέρα;; Στο 'χα πει;;; Εγώ βγήκα όμως, με την παντόφλα στο χέρι. Ευτυχώς για τη δημόσια αιδώ, ήταν παντζούρια κλειστά και κανείς άλλος στο σπίτι! Τη σκότωσα, αλλά δεν ησύχασα, καθώς έβγαιναν από παντού, γμτ! Βέβαια... είδα και αυτό το θλιμμένο "εμένα κανείς δε μ' αγαπάει" και ράγισε η καρδιά μου, αλλά... προσωρινά.
    Ίδιο ταράκουλο παθαίνω με τις ακρίδες!!! Χθες αμόλησα το Μίου στο μπαλκόνι να... παίξει με ένα από αυτά τα τέρατα.

    Μπλιάαααααααααααααααααααααααααααααααααχ λέω!!!!

    Υ.Γ. Έχω βαρεθεί να στέλνω "αιτήματα" στο σκάιπ. Στείλε μέιλ, πάρε τηλ, να δούμε τι θα κάνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α το έχεις πάθει και εσύ μικρό;
      Δε μου το είχες πει :)
      Σου έστειλα αίτημα στο google talk
      Στο skype δεν πήρα τίποτα!

      Με τις ακρίδες δεν έχω θέμα...Οκ δεν είπα πως τις αγαπάω κιόλας αλλά τουλάχιστον δε τσιρίζω. Είμαι μια κιουρία

      ΥΓ Τι εννοείς έβγαιναν απο παντού; Ε;;
      Τι; Αυτό που σκέφτηκα; Μπα ε; Οχι
      .........
      Λιποθύμησα

      Διαγραφή
    2. Από μπάνιο, κουζίνα, κουφώματα... Αθήνα, παιδί μου! χαχαχαχαχα! Εδώ βρήκα μία στην αποθήκη ή για την ακρίβεια... βρήκε ο Μίου μία στην αποθήκη και για να μην την ξεκάνει αυτός και μετά την... τιμήσει, την ξέκανα εγώ και την εξαφάνισα.

      Έλα, σύνελθε. Θα σου δανείσω τον κατσαριδοεξολοθρευτή Μίου!!!! (άκαρδη θεία εκμεταλλεύομαι το ανίψι μου)

      Διαγραφή
  11. Συνάδελφε, είχα καιρό να περάσω από το κουτουκάκι σου. :) Γέλασα πολύ με αυτή σου την ανάρτηση για πολλούς λόγους. Γέλασα νοσταλγικά, επειδή σπουδάσαμε στην ίδια πόλη, κάτι παρόμοιο. Γέλασα νευρικά με τις κατσαριδούλες σου, επειδή περνώντας τα φοιτητικά μου χρόνια στου Γάλλου, καταλαβαίνεις πως εγώ κι αυτές γίναμε άσπονδοι εχθροί. Ακόμη να τις ξεχάσω...

    Βέβαια εμένα δεν με έπιαναν υστερίες ύστερα από λίγο καιρό, συνήθισα. Τις ξεπέρασα. Το είδα πολύ πατριωτικά το θέμα. "Δεν θα με διώξετε εσείς ούτε από το ΝΗΣΙ μου ούτε από την ΠΟΛΗ μου! Ψςςςςς... στον υπόνομο και γρήγορα!" χα χα χα. Με φώναζαν από τους άλλους ορόφους να τις σκοτώσω! Θυμάμαι την κοπέλα που έμενε στο δίπλα διαμέρισμα που έβαζε ξημερώματα τις φωνές κι ακόμη γελάω...

    Χαιρετισμούς από την μακρινή Μελβούρνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξεπέρασες ε;
      Εγώ ακόμα όχι
      Πάντως στο Ρέθυμνο θυμάμαι να κατεβαίνουμε για ποτό και να περνάμε απο την Αρκαδίου και να κατεβαίνουν μαζί με μας και κατσαρίδες

      Φρίκη!!!
      Νόμιζα πως στου Γάλλου θα ήταν καλύτερα
      Εγώ έμενα πρώτο έτος Κουμπέ. Ακριβώς στην τελευταία στάση πριν το στρατόπεδο
      Τα υπόλοιπα χρόνια δίπλα στα Goodys
      Τι όμορφα χρόνια σε αυτήν την πανέμορφη πόλη...

      Διαγραφή
  12. Εσύ και αν γράφεις όμορφα...Με καθήλωσες ώρες σήμερα
    Χάρηκα που σε γνώρισα :)
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και το κλατς το υγρό που κάνουν όταν τις σκοτώνεις με τη παντόφλα, πού το πας; Μπρρρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή τσιρίζω ταυτόχρονα ή προσεύχομαι δε το ακούω...
      Αλλά όλοι λένε πως είναι τρομακτικά αηδιαστικό
      :)

      Διαγραφή
  14. Από όταν διάβασα την ανάρτησή σου, σκέφτηκα να σου κάνω δώρο τη Μεταμόρφωση, του Κάφκα! χαχαχαχα! Αν δεν ξέρεις τι είναι, επιβάλλεται να κάνεις ΣΗΜΕΡΑ μια αναζήτηση στο google!! χαχαχαχαχαχαχα!

    Υ.Γ. Έτσι, να πάρω το αίμα μου πίσω για εκείνα τα... μπλάνκο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευτυχώς δεν είμαι η μόνη που αντιδρά περίεργα :) Θυμάμαι μια φορά που αφού κατάφερα να την εξοντώσω ώς περήφανη εργένισσα....αδειάζοντας μισό μπουκάλι... αναρωτιόμουν μετά αν θα καταφέρω να επιβιώσω ή θα πάθω καμία ασφυξία απο την μυρωδιά του τεζα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι , υπάρχει κάποιος που δεν αδειάζει σχεδόν όλο το μπουκάλι για να τη σκοτώσει. Εγώ παράλληλα χοροπηδάω και φωνάζω....

      Ουφ είδα και μία έξω στην αυλή προχθές και τώρα μπαίνω κοιτώντας πολύ προσεκτικά, μη μας βρει κανένα κακό

      Διαγραφή
  16. Μη χανόμαστε ... στη Κίνα τις τρώνε σουβλάκια .... κάτι ξέρουν τα πουλάκια .... τρώνε ότι είναι σε αποσύνθεση εσείς τι ακριβώς φοβάστε .... βορικό οξύ στα σκοτεινά σημεία της κουζίνας και τέλος .... φύλλα δάφνης όπου δεν θέλετε να πάνε, τα σιχαίνονται .... κυρίως φροντίστε να μην είστε σε αποσύνθεση ....
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή