25 Οκτωβρίου 2012

Χρόνια πολλά πατρίδα!!!

Ένα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια για την γιορτή της 28ης Οκτωβρίου που κάθε φορά που το ακούω ειδικά απο τα παιδιά βουρκώνω....





Τι γύρευες στ' αλβανικό βουνό,
μονάκριβε νησιώτη;
Και λαβωμένο κλαίει το δειλινό
την ακριβή σου νιότη...

Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός,
στα μάτια του νυχτώνει.
Κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
κοιμάται μες στο χιόνι.

Τα χρόνια σου καπνός τα παιδικά,
ανάσα η εφηβεία.
Στον τοίχο - ματωμένα ιδανικά -
μετάλλια και βραβεία...

Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός,
στα μάτια του νυχτώνει.
Κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
κοιμάται μες στο χιόνι.



Και άλλα δυο αγαπημένα ( να ξεφύγω και λίγο απο τα κλασσικά Μουσολίνι και Ντούτσε)
Το Ναπολιτάνο τον γνώρισα 3 χρόνια πριν και έχει μπει και αυτό στην καρδιά μου.....




Μελαχρινέ Ναπολιτάνε
ο πόλεμος είναι φριχτός
εσύ μαχαίρωσες τον Πάνο
μετά σε σκότωσε κι αυτός

Τώρα κοιμάστε αγκαλιασμένοι
όπως το θέλησε ο Θεός
να 'ναι οι λαοί αδελφωμένοι
Μαύροι , λευκοί , ένας λαός

Εσύ στη Νάπολη μπαρμπέρης
κι αυτός ψαράς στο Αιτωλικό
να μάθεις δεν θα καταφέρεις
πώς φτάσατε στο φονικό







Γυναίκες Ηπειρώτισσες
μέσα στο χιόνι πάνε
κι οβίδες κουβαλάνε
θεέ μου τί τις πότισες
και δεν αγκομαχάνε

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις
Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις

Γυναίκες απ' τα σύνορα
κόρες γριές κυράδες
φωτιά μες τους βοριάδες
εσείς θα είστε σίγουρα
της λευτεριάς μανάδες

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις
Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις

12 Οκτωβρίου 2012

Συνάντηση με τους γονείς

Τη σημερινή μέρα την σκεφτόμουν εδώ και ένα μήνα. Απο την πρώτη μέρα που πήγα στο νέο σχολείο  την είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και τις τελευταίες μέρες που πλησίαζε η μέρα το άγχος κορυφώθηκε. Σήμερα είχα την πρώτη συνάντηση με τους γονείς των μαθητών μου.
Γενικά δεν έχω θέμα με το να μιλάω σε κόσμο. Στο κομμάτι γονείς όμως με πιάνει ένα άγχος....

Ήρθαν σχεδόν όλοι. Τρεις γονείς δεν ήρθαν , η μία μητέρα με είχε ενημερώσει και έχουμε ήδη κανονίσει πότε θα τα πούμε.

Είχα γράψει όλα όσα ήθελα να τους πω, είχα σημειώσει για κάθε παιδί χωριστά κάποια πράγματα για να το πω σε προσωπικό επίπεδο με τους γονείς του. Α

Ξεκίνησα με κάποια γενικά πράγματα για την Στ τάξη και σκέφτομαι να τα μοιραστώ μαζί σας καθώς και γονείς διαβάζουν αυτό το ιστολόγιο και συνάδελφοι που μπορεί να πάρουν καμιά παραπάνω ιδέα ( και εμένα με βοήθησε πολύ η κουβέντα που έκανα με μια καλή φίλη που παίρνει συχνά Στ τάξη.)

Η Στ τάξη είναι μια εύκολη τάξη. Τα μαθήματα είναι πιο βατά και στην ουσία γίνεται επανάληψη όλων όσων μάθαμε στις προηγούμενες τάξεις. Εννοείται πως μέσα απο την καθημερινή δουλειά μέσα στην τάξη βλέπω που έχουμε κενά και τα δουλεύουμε ξανά ξανά και ξανά. Θέλω φεύγοντας απο το δημοτικό να έχουν κατακτήσει τις γνώσεις που πρέπει για την ηλικία τους.

Η τάξη αυτή είναι πολύ σημαντική για το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού και θέλω να τα βοηθήσω όσο μπορώ να κάνω ομαλή τη μετάβαση τους σε ένα χρόνο στο γυμνάσιο. Είναι σε μια δύσκολη ηλικία. Θυμώνουν εύκολα, απορρίπτουν, απομονώνονται. Θέλω να τα βοηθήσω να εκφράζουν τα αισθήματα τους. Το θυμό τους, τη χαρά τους, το φόβο τους. 'Ολα.
Στα παιδιά μιλάω σαν να μιλάω σε ενήλικες. Ατάκες που έλεγα "θα το πω στη μαμά το μεσημέρι" κομμένες για φέτος ( και γενικά μάλλον) Τους δίνω σημασία, τα κάνω να νιώθουν σημαντικά και τους ζητάω τη γνώμη τους σε πολλά θέματα .Δεν αποφασίζω και διατάζω. 
Συνεχώς λέω στα παιδιά πως όσα κάνουμε μέσα στην τάξη δε τα κάνουν ούτε για μένα , ούτε για τους γονείς τους, ούτε για να πάρουν το ποδήλατο που τους έταξαν αν έχουν καλούς βαθμούς. Το κάνουν για εκείνα. Γιατί όσα μάθουν θα τους είναι εφόδια για το μέλλον. Εντάξει καλό και το κίνητρο αρκεί όμως να μην επιδρά αρνητικά για την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. "Διάβασες, θα πάρεις ποδήλατο" 
Θέλω οι γονείς να κάνουν στα παιδιά ένα έλεγχο καθημερινό. Να τα ρωτάνε πως πέρασαν στο σχολείο, τι έκαναν μέσα στην τάξη. Να τα ελέγχουν που και που. Δε θέλω να είναι απο πάνω τους. Το παιδί πρέπει να νιώθει πως στο εμπιστεύεστε, πως έχεις τις δυνατότητες να το καταφέρει μόνο του. Αφήστε το να ζοριστεί. Να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα, να σβήσει , να γράψει να κάνει λάθος. Και αν προσπαθήσει αρκετά και πάλι δε τα καταφέρει τότε να είστε εκεί, να το βοηθήσετε διακριτικά. Αν του δώσετε έτοιμη τη λύση θα πάψει να προσπαθεί και στο σπίτι και στην τάξη. Θα περιμένει να τελειώσουν όλοι, να πούμε την άσκηση προφορικά και να συμπληρώσει χωρίς καν να κάτσει να σκεφτεί τι γράψαμε

Ζήτησα απο τους γονείς να πάρουν ένα σημειωματάριο που μέσα απο αυτό θα επικοινωνούμε ...Φυσικά το συζήτησα και με τα παιδιά ...Εκεί μέσα θα γράφω κάποιες παρατηρήσεις. Όχι μόνο "δεν έκανες την άσκηση" αλλά και τα θετικά "στο μάθημα της ιστορίας ήσουν συγκεντρωμένος και απάντησες σωστά σε όσα σε ρώτησα"
Πολλά παιδιά κρύβουν αρκετά πράγματα απο τους γονείς τους. Εγώ θέλω να τους κρατάω ενήμερους και για τα θετικά και για τα λαθάκια μας. Και οι γονείς αντίστοιχα μπορούν να μου γράφουν κάτι που θέλουν.

Ζήτησα ακόμα απο τους γονείς να δώσουν στα παιδιά ένα βιβλίο να φέρουν στην τάξη. Θα λειτουργήσει σαν δανειστική βιβλιοθήκη και πάνω στο κάθε βιβλίο θα κάνουμε συζήτηση και κάποια παρουσίαση. ( θα τα δείτε εν καιρό όλα όσα κάνουμε) 
Μέσα απο ένα λογοτεχνικό βιβλίο κερδίζουμε πολλά. Έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο, μαθαίνουμε ορθογραφία, αποκτάμε γνώσεις, εμπειρίες. Και σίγουρα θα βελτιωθούμε πολύ στην παραγωγή του γραπτού λόγου. 

Αυτά είναι τα γενικά που είπα στους γονείς. Μετά πιάσαμε ένα ένα τα μαθήματα και στο τέλος ο καθένας προσωπικά ενημερώθηκε για το παιδί του.

Πήγε καλά τελικά. Οι γονείς συνεργάσιμοι. Ειχαν παρατηρήσει όσα είχα παρατηρήσει και εγώ. Είδαμε τις ίδιες αδυναμίες και που πρέπει να προσέξει ο καθένας χωριστά. Φυσικά ακόμα και το παιδί που δεν ανοίγει βιβλίο στο σπίτι έχει θετικά στοιχεία και πρέπει να τα τονίσουμε. Έτσι πάντα ξεκινάω απο τα θετικά...που είναι πολλά. Δεν υπάρχει παιδί που δεν έχει θετικά στοιχεία, που δεν είναι καπού καλό. Τονίζω την ευγένεια, τη συνεργασία, την προθυμία, όλα...Ε μετά πάμε και στα πιο άουτςςς αλλά εντάξει πιστεύω πως μπορούν να βελτιωθούν σε πολλά. Ήδη πολλοί γονείς μου είπαν πως άλλαξε μέσα σε 3 εβδομάδες.

Και εντάξει επειδή χάρηκα πολύ θα σας το πω...
Αρκετοί γονείς μου είπαν πολύ πολύ καλά λόγια. Πόσο ενθουσιασμένα είναι τα παιδιά τους μαζί μου, πόσο με αγαπάνε, πόσο χαρούμενα έρχονται στο σχολείο. Πως κάθε μεσημέρι τους λένε όλα όσα κάναμε στην τάξη...Πως η κυρία είπε εκείνο, το άλλο. 
Αυτό που μου κάνει εντύπωση ( γιατί πρώτη φορά κάνω Στ τάξη ) είναι πως τους αρέσει πολύ να ακούν προσωπικές εμπειρίες μου. Και μετά πάνε σπίτι και λένε "να και η κυρία έκανε λάθη κάποιες φορές στα τεστ αλλά δε χάθηκε και ο κόσμος.... απο τα λάθη μαθαίνουμε..

Κάτι άλλο που μου είπε μια μαμά είναι πως η κόρη της , της είπε "η κυρία απαντάει σε όλες τις απορίες μας και αν δεν ξέρει κάτι το ψάχνει και δε μας λέει εεε καλάαα άστο αυτό για μετά" 
Αυτονόητο για μένα, σημαντικό για τα παιδιά....


Και άλλα πολλά πρέπει να είπα αλλά τώρα έχω πάθει ένα μπλακ άουτ.

Αν θυμηθώ κάτι θα το προσθέσω. 
Όλα καλά λοιπόν και στην Αθήνα 




9 Οκτωβρίου 2012

Και το σχολείο έχει κανόνες



Στην αρχή της χρονιάς κάθε χρόνο σε κάθε τάξη που έχω αναλάβει γράφουμε μαζί με τα παιδιά τους κανόνες της τάξης. Τα παιδιά μετά από συζήτηση που κάνουμε γράφουν μόνα τους τους κανόνες και τους βάζουμε δίπλα στον πίνακα για να τους βλέπουμε κάθε μέρα ....και ειδικά όταν ξεφεύγουμε. Ξέρουμε πως αν τους τηρούμε θα είναι η ζωή μέσα στην τάξη μας πιο εύκολη και θα περνάμε πολύ πολύ όμορφα !!!


Πέρα από την τάξη έχει και το σχολείο μας κανόνες....

Ο κανονισμός του σχολείου δίνεται στους γονείς στην αρχή της σχολικής χρονιάς και υπάρχει και στη σελίδα του σχολείου στο διαδίκτυο.


Μέσα στα άλλα γράφει ο κανονισμός


 Οι μαθητές προσέρχονται στο σχολείο από 7:55 π.μ. έως 8:10 π.μ.

 Οι γονείς αφήνουν τα παιδιά στην είσοδο του σχολείου. Οι εφημερεύοντες εκπαιδευτικοί είναι υπεύθυνοι για την υποδοχή των μαθητών. 



Σήμερα ήμουν στο σχολείο εφημερία. Στεκόμουν δεξιά στην πόρτα για να βλέπω ποιος μπαίνει στο σχολείο και για να μην φύγει κάποιο παιδί.

Ενώ ο διευθυντής έχει πει 100 φορές πως οι γονείς θα αφήνουν τα παιδιά στην είσοδο κάποιοι γονείς επιδεικτικά ...με αγνοούν αν και τους λέω με ευγενικό τρόπο πως το παιδί μπορεί μόνο τους να βρει τους φίλους του , να αφήσει το φαγητό του....
Τις πρώτες μέρες ήταν και ο διευθυντής έξω στο προαύλιο και έλεγε στους γονείς ευγενικά να περάσουν έξω...

Πάμε ξανά στο σήμερα λοιπόν.
Οι γονείς να μπαίνουν στο προαύλιο ( πολύ λίγοι αλλά υπαρκτοί ) Τους λέω "χρειάζεστε κάτι μέσα;;;" , "αφήστε το παιδί μόνο του" και σαν απάντηση;;;Το απόλυτο τίποτα!!!Μπήκαν μέσα, πήγαν την τσάντα εκεί που κάνουν γραμμές, να μιλήσει με την άλλη μαμά, να βάλει/βγάλει τη ζακέτα του παιδιού και μπλα μπλα μπλα


Το κορυφαίο ;;; Ένας μπαμπάς στέκεται μπροστά στην πόρτα. Ακριβως στην είσοδο...Μιλάει στο παιδί του , αρχίζει να μετράει ψιλά για να δώσει στο παιδί...Και φυσικά δε μπορούν να μπουν τα παιδιά μέσα στο προαύλιο.
Του λέω ευγενικά "συγγνώμη, μπορείτε να πάτε λίγο πιο άκρη για να μπαίνουν τα παιδιά;"
και απάντηση :  Μμμ και που να πάω δηλαδή;;; ( με υφάκι ε;;;) Πίσω του πια είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Με κοιτάζει ειρωνικά και μου λέει "ε να είδες που να πάω;;;"

Τα νεύρα μου πλεξούδες πρωί πρωί. Με όλα!!!
Με τη μαμά που δε μπορεί να αφήσει το πρωτάκι να μπει μόνο του στο προαύλιο
Με τη μαμά που πρέπει να του βγάλει εκείνη τη ζακέτα
Με το μπαμπά που θέλει να του δώσει το κουλούρι αφού μπουν στο προαύλιο

Και βασικά με όλους όσους δε τηρούν τους κανόνες του σχολείου!!!

Έτσι όπως περνάμε το φανάρι με κόκκινο, έτσι όπως καπνίζουμε σε χώρους που απαγορεύεται, έτσι όπως παρκάρουμε εκεί που δεν πρέπει....
Τόσο δύσκολο είναι;;; Και τι παράδειγμα δίνεις στο παιδί σου;;;Το σχολείο έχει κανόνες και τους γράφω άρα και εσύ μπορείς να μη τηρείς τους κανόνες της τάξης σου. Τα παιδιά μας μιμούνται. ...Είναι γνωστό. 

Και στην τελική αν κάτσεις και το σκεφτείς λίγο παραπάνω θα καταλάβεις  γιατί βάζουμε αυτόν τον κανόνα. Όχι δεν θέλουμε να σε αφήσουμε απέξω...Δεν έχουμε κάτι προσωπικό μαζί σου.Για την ασφάλεια του παιδιού ΣΟΥ είναι και αυτός ο κανονισμός.
 Το σχολείο έχει 350 παιδιά. Φαντάζεσαι μέσα στον ίδιο χώρο και άλλους τόσους γονείς; Πως θα ελέγχω εγώ το χώρο. 

Επίσης ΔΕΝ ξέρω όλους τους γονείς των παιδιών. Άρα μαζί με τους γονείς ( που είπαμε δε ξέρω) μπορεί να μπει και ένας άσχετος. Έτσι;;; Τι;;; Δε το είχες σκεφτεί;;;






3 Οκτωβρίου 2012

Στ τάξη

Πριν ακόμα πάρω την απόσπαση για την Αθήνα ένα πράγμα σκεφτόμουν συνέχεια. Πως θα είναι το κλίμα στο νέο σχολείο. Πέρα από το θέμα των συναδέλφων και του διευθυντή το βασικό που με απασχολούσε ήταν οι νέοι μου μαθητές. Στο σχολείο μου στην Κρήτη ήμουν 6 χρόνια και πάνω κάτω ήξερα όλα τα παιδιά πριν ακόμα γίνουν μαθητές μου και με γνώριζαν και αυτά. Εδώ θα ήταν αλλιώς.

Στον Αγιασμό δεν είχαμε μοιράζει τάξεις( αφού πήγα πρώτη μέρα τη μέρα του Αγιασμού )
 'Έβλεπες παιδιά να κοιτάνε τους καινούριους δασκάλους με περιέργεια και ξέρω πως σκεφτόταν "ποιον δάσκαλο θα έχουμε φέτος;"  , "χμ ποια είναι τώρα αυτή;"

Την επόμενη μέρα στην προσευχή στάθηκα εκεί μπροστά τους και μετά από 5 λεπτά μπήκαμε στην τάξη. Κατάφερα να μάθω τα ονόματα τους μέσα σε 5 λεπτά και εισέπραξα γι αυτό ένα δυνατό χειροκρότημα. 
Πολλές οι απορίες την πρώτη μέρα. Για τα μαθήματα, για τα διαγωνίσματα, για τα τεστ και ένα άγχος για το πότε θα αρχίσουμε μάθημα. Κατεβήκαμε και για παιχνιδάκια την αυλή . Παιχνίδια για να δεις πόσο δεμένα είναι και παιχνίδια εμπιστοσύνης. Ναι μέσα απο τα παιχνίδια μαθαίνεις πολλά. Εκείνα απλά παίζουν και η δασκάλα καταγράφει τι πρέπει να προσέξει , τι πρέπει να προσπαθήσει να αλλάξει.
Με τα παιδιά μπορώ να πω πως δέσαμε από την αρχή. Νιώθω πως τα έχω κερδίσει. Δε στο δείχνουν με ζωγραφιές και με αγκαλιές ( προ εφηβεία είμαστε)  ...αλλά το εισπράττεις. Απο την καλημέρα το πρωί, απο τον τρόπο που θα σου μιλήσουν, που θα γκρινιάξουν , από το χιούμορ τους , από το βλέμμα τους. Δε μπορώ να  σας το περιγράψω με λόγια αλλά το νιώθω. Και το άγχος έφυγε και νιώθω πως τα ξέρω μήνες.

Τα παιδιά δε θέλουν πολλά. Ειλικρίνεια, αγάπη και να είσαι εκεί πάντα δίπλα τους να τα ακούς....Και κουβέντα, πολύ κουβέντα...Μου λένε "Ας μη κάνουμε σήμερα Θρησκευτικά, ας συζητήσουμε" Τα ρωτάω "τι θέλετε να πούμε;" και μου λένε "δε ξέρουμε, ο,τι θέλετε, απλά να μιλήσουμε λίγο"


Και κάτι τελευταίο. Άκουσα πολλές φορές την ατάκα "Μα αφήσατε την Κρήτη για να έρθετε εδώ;;;"

Στην ερώτηση γιατί το έκανα τους είπα πως δεν είχα φύγει ποτέ από την Κρήτη και ήθελα να ζήσω σε μια άλλη πόλη για 2-3 χρόνια έτσι για αλλαγή ...

Ένας μαθητής σχολιάζει βγαίνοντας από την τάξη
"Εγώ κυρία μυρίζομαι έρωτα"

"Έχεις πολύ καλή όσφρηση " απάντησα εγώ...




Νέα εμπειρία λοιπόν η Στ τάξη. Μου το έλεγαν και δε το πίστευα. 


Σήμερα ξεκούραση. Γιορτάζει ο πολιούχος των Αθηνών