31 Μαΐου 2012

Η δασκάλα που λέει βλακείες....

Χθες πήγαμε εκδρομούλα...Περάσαμε πολύ όμορφα. Τα παιδιά μου ήταν ήσυχα, ήταν υπάκουα, έδειχναν ενδιαφέρον σε αυτά που τους έλεγαν οι κοπέλες στο μέρος που επισκεφτήκαμε . Στο μέρος που κάτσαμε να φάμε και να παίξουμε ήταν όλα μαζί , έστρωσαν πετσετούλες , έβγαλαν μπολάκια με καλούδια , χορέψαμε και τραγουδήσαμε το Τζο ....Όλα καλά λοιπόν...εκτός από κάτι που με στεναχώρησε και με θύμωσε λίγο πριν ξεκινήσουμε για την εκδρομή μας.
Μια μέρα πριν την εκδρομή τους έδωσα οδηγίες για τα πρακτικά ζητήματα της εκδρομής. Τους είπα λοιπόν τι πρέπει να έχει μέσα η τσαντούλα τους.

Πάμε λοιπόν

καπελάκι γιατί ο ήλιος καίει
αντηλιακό για τον παραπάνω λόγο
φαγητό 
νερό  
λεμόνι
σακούλα κατα προτίμηση όχι διάφανη

Το λεμόνι ίσως κάνει εντύπωση σε πολλούς. Για μένα ήταν πάντα μέσα στην τσάντα μου και των συμμαθητών μου στις σχολικές εκδρομές. Βοηθάει στην καταπολέμηση της ναυτίας έλεγε η γιαγιά , η μαμά , η δασκάλα...Επιστημονικά δε ξέρω αν ισχύει. Πρακτικά πάντως έχω δει να κάνει δουλειά σε μαθητές μου.

Τη σακούλα την ήθελα σε περίπτωση που τα παιδιά ζαλίζονταν και έκαναν εμετό. Πάντα τη ζητάω και με έχει γλιτώσει απο το να κάθομαι να καθαρίζω παιδιά και λεωφορεία...Αφήστε που είμαι και λίγο ευαίσθητη και μπορεί να κάνω μετά και εγώ εμετό. Εξήγησα λοιπόν στα παιδιά γιατί πρέπει να κρατάμε .....Αν μου πει κάποιος πως ζαλίζεται , μέχρι να σηκωθώ , να βρω σακούλα εγώ στο λεωφορείο να πάω πίσω , πάει η ζημιά έγινε. Και αφού μπορείς να το αποφύγεις;;;Αφήστε που θα λερωθούν και που θα τρέχει η μαμά να μας βρει χιλιόμετρα μακρυά. Ενώ αν έχουμε τη σακούλα μας κοντά μας δε θα λερωθούμε και δε θα λερώσουμε και μη σας πω πως λίγοι θα καταλάβουν πως κάναμε εμετό ( όχι πως ίιναι κακό αλλά μετά μπορεί να κάνει και άλλος και άλλος)
Επίσης στη σακούλα μας θα βάλουμε και σκουπιδάκια :)

Όλα τα παιδιά κατάλαβαν ακόμα και αυτά που έλεγαν "μα δε ζαλίζομαι ποτέ" 
Σκουρόχρωμη κατα προτίμηση για να μη φαίνεται το περιεχόμενο...
Ααα και για να το κάνουμε και πιο διασκεδαστικό αντί να γράψουμε στο μπλοκάκι μας τι πρέπει να έχουμε μαζί τα ζωγραφίσαμε :)






Και φτάνουμε στη μέρα της εκδρομής
Μπαίνουμε στην τάξη να μετρηθούμε ( αυτό που τα μετράω 3.456 φορές να το κοιτάξω;) να πούμε ξανά τι πρέπει να προσέχουμε για να περάσουμε όλοι καλά και να γυρίσουμε ασφαλής στο σχολείο...
Ρωτάω λοιπόν "Φέραμε όλα όσα έπρεπε;" και πέρα απο τα ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι άκουσα και το εξής :

Ο μπαμπάς και η μαμά είπαν πως αυτά που είπατε είναι βλακείες και αφού ποτέ δεν ζαλίζομαι δε χρειάζομαι σακούλα"

Και σκέφτομαι "άκουσα καλα;" και το λέει ξανά άλλη μια φορά ...

Τα άλλα παιδάκια έμειναν και κοίταζαν...Κάποιο είπε σιγά "οι γονείς σου λένε βλακείες που θα πουν αυτό για την κυρία μας"


Φυσικά και στο παιδί δεν είπα τίποτα....Τι να του πεις; Τι φταίει αυτό; Θύμωσα όμως, πολύ. Οχι γιατί με είπαν βλάκα....Γιατί με ακυρώνουν μπροστά στο παιδί. Γιατί μιλάνε απαξιωτικά για μένα μπροστά στο παιδί. Γιατί το παιδί κάποια στιγμή θα σταματήσει να ακούει τις "βλακείες" των δασκάλων της.Στην τελική τι ζήτησα;;; Μία σακούλα; Ούτε κόστος έχει, ούτε βάρος. Και αν δε θέλεις να τη βάλεις μη τη βάλεις και μην πεις τίποτα. Δεν είχα σκοπό να κάνω κανένα σωματικό έλεγχο.

Λάθη σαν δασκάλα σίγουρα έχω κάνει και θα κάνω. Ακόμα και αν έχεις χίλια δίκια σαν γονιός έλα και πες μου , έλα και μίλα μου. Τι βάζεις το παιδί στη μέση....
Μια σακούλα ζήτησα, μία....

Ααα και φυσικά "αντηλιακό;;;γιατί καλέ στη θάλασσα πας;;;"

Μόνο στη θάλασσα είναι επικίνδυνος ο ήλιος βλέπετε.

17 Μαΐου 2012

Καπακοκατασκευή...

Καλοί μου φίλοι τι κάνετε;
Ετοιμάζεστε ξανά να ρίξετε την ψήφο σας σε ένα μήνα;
Εμείς στο σχολείο έχουμε στην τελική ευθεία. Η ύλη προχωράει κανονικά, μάθαμε όλοι μας τη διαίρεση ( εντάξει 3 παιδιά δεν την έμαθαν αλλά δε ξέρουν καν την προπαίδεια οπότε δεν έχω πολλές προσδοκίες).

Στο σχολείο λοιπόν όλα βαίνουν καλώς. Και το κλείσιμο της χρονιάς αυτής θα είναι διαφορετικό απο κάθε άλλη χρονιά.Το Σεπτέμβρη αν όλα πάνε καλά δε θα είμαι στο σχολείο αυτό, ούτε σε αυτή την πόλη, ούτε σε αυτό το νησί. Τώρα για αλλάξουμε και χώρα δύσκολο προς το παρόν.

Φέτος όπως έχω ήδη πει ασχοληθήκαμε με δυο προγράμματα. Ένα για την "Ανακύκλωση" και ένα  "Κυκλοφοριακή Αγωγή" Το δεύτερο δεν μας "πέτυχε" και χρωστάω ανάρτηση γι αυτό.





Πάμε τώρα στην Ανακύκλωση. Εκεί τα πήγαμε περίφημα. Είχα φτιάξει αυτοσχέδιες κούτες ανακύκλωσης και τα παιδιά έφερναν πράγματα και από το σπίτι.
H γωνιά της ανακύκλωσης

Λείπει μία κούτα σε αυτή τη φώτο
Κάποια από αυτά τα υλικά τα χρησιμοποιήσαμε για κατασκευές και άλλα τα πηγαίναμε στον κάδο ανακύκλωσης έξω από το σχολείο.
Στην αρχή πηγαίναμε κάθε 10 μέρες στον κάδο...Μετά από καιρό αδειάζουμε  τους κάδους μας κάθε εβδομάδα..


Ειδικά πλαστικά μπουκάλια και εφημερίδες μπορεί και δυο φορές την εβδομάδα . Περίπου ανακυκλώσαμε 1500 μπουκάλια , χώρια όλα τα άλλα.
Εδώ έχουμε και αλουμίνιο και πλαστικό.Τα χωρίσαμε την επομενη μερα που  πήγα την 4η κούτα



Τα μπουκάλια επειδή ήταν πάρα πολλα τα βάζαμε σε τσάντες τις οποίες φυσικά δεν πετούσαμε αλλα τις χρησιμοποιήσουμε ξανά και ξανά και ξανα.



Απο την αρχή της χρονιάς μαζεύαμε καπάκια...Καπάκια από παντού. Ακόμα και απο αφρόλουτρα. Μόλις γεμίζαμε μια κούτα από χαρτιά Α4 τα μετρούσαμε.
Η δεύτερη κούτα...2168 .



Μέχρι και πριν ένα μήνα είχαμε μαζέψει περίπου 6000 καπάκια. Μάλιστα κατά την καταμέτρηση κάναμε και μαθηματικά. Τους είπα να τα μετράνε ανα 10 και βάζαμε σε ένα κουτί ενα κόκκινο καπάκι ( για κάθε δέκα) Έτσι ακόμα και αν κάναμε λάθος θα μετρούσαμε ξανά λίγα. 'Ετσι αφού είχαμε ας πούμε 100 καπάκια κόκκινα ξέραμε πως είχαμε 1000 κτλ καπάκια. Δε ξέρω αν έγινα κατανοητή ( έγινα;)  Μετά πιάσαμε και τις εκατοντάδες....

Αργότερα τα χωρίσαμε ανα χρώματα.


Η κούτα με τα κόκκινα χωρισμένα και αυτα σε σκούρα και πιο σκούρα


Τι γέλια έκαναν όταν σκόρπιζα στο πάτωμα 2000 καπάκια και τους είπα "τα θέλω όλα ανα χρώμα σε τάδε χρόνο" Απολαυστικές στιγμές που δε θα τις ξεχάσουμε.
Αχ τι τραβάμε αλλά μας αρέσει


Δεν είναι όλα τα γαλάζια ίδια γι αυτό τα ξεχωρίζουμε και αυτά





Και ήρθε η ώρα να κάνουμε πράξη αυτό που είχαμε σκεφτεί. Θα κάναμε ένα πίνακα ζωγραφικής μόνο με καπάκια. Τίποτα άλλο.Αρχικά αγοράσαμε μακετόχαρτα. Στη συνέχεια συζητήσαμε και αποφασίσαμε το θέμα μας. Και επειδή άλλος ήθελε δέντρα , άλλος ποτάμια, άλλος μια πόλη κάναμε ενα συνδιασμό ....



Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε το τοπίο μας με τέμπερες. Αυτό το κάναμε για δυο λόγους. Για να μη κάνουμε λάθη κολλώντας τα καπάκια ( τα κολλούσαμε πάνω στο ζωγραφισμένο μέρος) και ο άλλος πολύ βασικός για να μην έχουμε λευκά κενά. Τα καπάκια μεταξύ τους άφηναν κάποιο μικρό κενό. Εμείς όμως επειδή πχ κάτω απο πράσινα καπάκια είχαμε βάψει πράσινο το δέντρο αυτό δε χτυπούσε άσχημα...
Μετά άρχισε το κόλλημα

...και το ξανακόλλημα.




















Και αυτό ήταν......


To τελικό αποτέλεσμα






Αυτό που κερδίσαμε δεν ήταν μόνο η συμβολή μας στην προστασία του περιβάλλοντος. Το βασικό μάθημα που πήραμε είναι πως καταλάβαμε πως όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε όμορφα πράγματα. Μάθαμε πως όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε σε κάτι και όλοι είναι απαραίτητοι. 'Άλλοι έφεραν τα μακετόχαρτα, άλλοι τέμπερες, νερομπογιές, κόλλες... Και όταν τέλειωνε η δική μας δανειζόμασταν απο τους άλλους. Γιατί και εμείς είχαμε δανείσει την κόκκινη τέμπερα μας.

Τα παιδιά το χάρηκαν πάρα πολύ. Είδα παιδιά που έχουν "κόντρες" μεταξύ τους να κάθονται κάτω μαζί και ο ένας να βάζει κόλλα στο καπάκι να το δίνει στον άλλο και να το κολλάει. Είδα παιδιά να λένε τη γνώμη τους, τι ταιριάζει που και όταν είχαμε διαφωνίες ψηφίζαμε και γινόταν αυτό που ήθελαν οι πολλοί.


Όλοι έκαναν απο κάτι...και γι αυτό έγινε τόσο όμορφο.Είμαι πολύ πολύ περήφανη!!!Ναι είμαι ψωνάρα δασκάλα...γιατί να το κρύψω;

8 Μαΐου 2012

Βλάκες χωρίς περικεφαλαία

Τις τελευταίες μέρες πέρα από τις εκλογές απασχόλησε πολύ τα ΜΜΕ το θέμα με τις ιερόδουλες που ήταν φορείς του AIDS.
Πολύ συζήτηση έγινε για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να δημοσιευτούν οι φωτογραφίες των γυναικών.
Δε θα σταθώ στο θέμα με τις φωτογραφίες...
Εγώ μια απορία έχω...
Πόσο βλάκας μπορεί να είναι κάποιος για να κάνει σεξ με μια ιερόδουλη χωρίς προφυλακτικό;;;
Πόσο βλάκας μπορεί να είναι πείτε μου....
Δε το χωράει το μυαλό μου...Εδώ οφείλεις να προσέχεις και στη σχέση σου, με τον άνθρωπο που γνώρισες πριν καιρό και είστε μαζί...Οχι με μια ιερόδουλη...Και πληρώνεις και παραπάνω για να το κάνεις χωρίς προφυλάξεις.
Για μένα δε φταίνε μόνο οι κοπέλες...Δυο άτομα χρειάζονται για να γίνει η ερωτική πράξη ( καλά μπορεί να ναι και παραπάνω , άλλο θέμα αυτό) .
Και εκείνοι οι άντρες για μένα είναι πιο επικίνδυνοι απο τις ιερόδουλες....Γιατί εκεί κάνει μπαμ και προσέχεις ( αν έχεις μυαλό) Η γυναίκα τους όμως;;; Φαντάζομαι θα ήταν κάποιοι παντρεμένοι, κάποιοι θα είχαν σοβαρή σχέση και αυτό πάει αλυσίδα...Φοβάμαι πως θα έχουν μολυνθεί πολλοί άνθρωποι και κάποιοι χωρίς να φταίνε. Γιατί όσοι πήγαν με τις ιερόδουλες χωρίς προφυλάξεις, τι να πω, τα ήθελαν και τα έπαθαν.


3 Μαΐου 2012

Προεκλογικά γενέθλια ....

Εχω τα γενέθλια μου το Σάββατο. Ευτυχώς που δεν έπεσαν ίδια μέρα με τις εκλογές γιατί να επισκίαζαν το γεγονός....Των εκλογών εννοώ , τα γενέθλια μου φυσικά και όχι.
Πήγα λοιπόν και εγώ σήμερα στο σχολείο με ακόμα καλύτερη διάθεση αφού σε λίγες ώρες περιμένω αφίξεις απο Αθήνα και επειδή φυσικά έχουμε 4ήμερο αφού τα σχολεία είναι κλειστά.
Την πρώτη ώρα τα μικρά είχαν γυμναστική αλλά εγώ πήγα στο σχολείο κανονικά. 

Λίγο πριν μπω στο γραφείο κάποια παιδιά απο άλλη τάξη μου λένε "χρόνια πολλά, να ζήσετε" ...Παραξενεύομαι γιατί τα γενέθλια είναι το Σάββατο και τα παιδιά δεν είναι ούτε ήταν μαθητές μου.
Μπαίνω στο γραφείο μου λέει χρόνια πολλά και ο διευθυντής...Παραξενεύομαι για μια ακόμα φορά. Και εντάξει κατάλαβα πως κάτι γίνεται εδώ...
Ωρα για να μπω στην τάξη. Μπαίνω τα πάντα σκοτεινά και γύρω γύρω απο την έδρα τα παιδάκια μου...και όλα μαζί "χρονια πολλά κυρίααααα"  Είχαμε μπαλόνια , σημαιάκια, τούρτα, λουλούδια , δώρα , πατατάκια , τυτοπιτάκια αναψυχτικά.....Αλλά περισσότερο από όλα είχαμε αγάπη, πολύ αγάπη. Δεν είχα καταλάβει τίποτα τις προηγούμενες μέρες. Πότε τα κανόνισαν, πότε κανόνισαν ποιος θα φέρει τι , χαμπάρι δεν πήρα. Τα βοήθησε πολύ ένας συνάδελφος ( Γρηγόρη σε ευχαριστώ πολύ)
Η συγκίνηση όπως καταλαβαίνετε μεγάλη...
Και με μια τούρτα, μια κάρτα, με 19 φωνούλες να σου τραγουδάνε  "να ζήσεις κυρίαααα"  ξεχνάς πολλά...
Και σκεφτόμουν πάλι σήμερα πόσο τυχερή είμαι που κάνω αυτή τη δουλειά. Σκέφτομαι πως σε όλους μας έχουν κόψει τόσα χρήματα απο το μισθό μας και δε τα βγάζουμε εύκολα πέρα. Αλλά τουλάχιστον έχω να κάνω με παιδιά...και παίρνω τόσο πολλή αγάπη ....Αν είχα χάσει όσα εχασα και δουλευα με ενα υπολογιστή νομίζω πως θα ήταν ακόμα πιο χάλια η κατάσταση και θα πήγαινα στη δουλειά με το ζόρι. 
( καλα οχι πως ειναι ευκολα τα πραγματα με αυτη την κατασταση αλλα είπα να μη γκρινιάξω , γιορτάζω)

Σας φιλώ και άντε σε καλή μεριά η ψήφος σας.
Η τούρτα που μου έφεραν τα παιδιά.

Είχαμε και ντεκόρ....

Ναι είχαμε πάρτυ και μάλιστα εκπληξη!!!