21 Δεκεμβρίου 2012

Η καλύτερη γιορτή

Η γιορτή μου φέτος έπεφτε Κυριακή...Παράλληλα με τη γιορτή με έριξε για λίγο στο κρεβάτι μια ίωση και έλειψα λίγο από το σχολείο...
Τη μέρα της επιστροφής ο διευθυντής μου είπε να μην κατέβω στην προσευχή γιατί έκανε κρύο έξω και να μείνω στο γραφείο.
Αναβαίνω μετά από λίγο στην τάξη και βλέπω την πόρτα κλειστή ( τους έχω πει πως δε θέλω να κλείνουν την πόρτα)
Χτυπάω την πόρτα, ανοίγω και....
....ακούω 3 μπαμ και ανοίγουν κάτι σαμπάνιες με κομφετί. Ακούω απο 19 παιδιά να μου λένε "Χρόνια πολλά , καλώς ήρθατε" και η αγκαλιά μου γέμισε...Γέμισα και εγώ απο ευτυχία.
Απο μαθήτρια μου, ταλέντο η μικρή

Ο πίνακας είναι πιο όμορφος έτσι

'Ένα μέρος απο το μπουφέ

Στολισμός

Αφίσα 


Ευχές


Παρατηρώ την τάξη. Στολισμένη με σημαιάκια, μπαλόνια, αφίσες, μεγάλες κάρτες και ένα μίνι μπουφέ...
Βούρκωσα αλλά κρατήθηκα και δεν έβαλα τα κλάματα. Τα έβαλα αργότερα στο σπίτι όταν διάβασα ξανά τις κάρτες τους και είδα τις φωτογραφίες ( πάντα έχω μαζί μου τη φωτογραφική στο σχολείο)

Και πάνω που χάζευα τη στολισμένη τάξη μου λένε "Κυρία κοιτάξτε στο δέντρο..Ήρθε ο Άγιος Βασίλης. Και άρχισα να μαζεύω σακούλες, σακούλες, σακούλες και έχασα το λογαριασμό...


"Ένα δώρο από τον καθένα μας είναι κυρία"
Και άνοιξα τα δώρα μπροστά τους ( αφού το απαίτησαν) και έλαμπαν τα μάτια τους απο χαρά ....
Και έλαμπα και εγώ απο ευτυχία....
Κάθε χρόνο δένομαι με τα παιδιά, όσοι με διαβάζετε το βλέπετε στις αναρτήσεις μου. Φέτος όμως με την Στ τάξη νιώθω διαφορετικά. Το να έρθει να σε αγκαλιάσει ένας έφηβος δεν είναι καθημερινό φαινόμενο. Το σ αγαπω το λένε πιο δύσκολα σε σχέση με τα παιδιά πχ της πρώτης ή της τρίτης.
Χορέψαμε , βγάλαμε φωτογραφίες , φάγαμε, σφιχταγκαλιαστήκαμε...
Και έμαθα πως όλα μαζί είχαν την ιδέα, όλα μαζί βρήκαν το διευθυντή , ρώτησαν πόσες μέρες θα λείψω , ψώνισαν , στόλισαν. Εκείνο το πρωί πήγαν σχολείο πιο πρωί και δεν κατέβηκαν προσευχή για αυτό μου είπε και ο διευθυντής να μην κατέβω..Όλοι στο κόλπο. Είχαν φέρει και λάπτοπ για να ακούμε μουσική.....

Τα λατρεύω αυτά τα παιδιά, τα λατρεύω.....Το καλύτερό δώρο μου έκαναν ( και δεν εννοώ τα δώρα στο δέντρο που και αυτά είναι υπέροχα) αλλά για όλο αυτό που οργάνωσαν, για τη μεγάή αγκαλιά γιατί μου είπαν "μας έλειψες κυρία" και νιώθεις πόσο πολύ το εννοούν....


17 Δεκεμβρίου 2012

Βαθμοί στη δασκάλα

Πριν από λίγες μέρες παρέδωσα τη βαθμολογία του Α τριμήνου. Την ίδια μέρα ζήτησα απο τα παιδιά κάτι που κάνω τα 2 τελευταία χρόνια. 
Να με βαθμολογήσουν. 
Τους είπα πως ένα τρίμηνο τους αξιολογούσα εγώ μέσα απο τεστ, εργασίες, εξέταση και γενικά κοιτώντας την καθημερινή τους πορεία μέσα στην τάξη. Τώρα λοιπόν με απόλυτη ειλικρίνεια, χωρίς να σκεφτούν πως κάτι θα με θυμώσει ή θα με στεναχωρήσει τους ζήτησα να με βαθμολογήσουν...
Να με βαθμολογήσουν όσο αναφορά τη συνέπεια, την συμπεριφορά, τη συνεργασία, τη μεταδοτικότητα. Κάποια παιδιά ήθελαν και στις γνώσεις και τους είπα πως δεν έχω πρόβλημα. Με χαρά και έκπληξη κάποια παιδιά με ρώτησαν αν έχω πρόβλημα να γράψουν μια γενική εντύπωση και κάποια λόγια για να δικαιολογήσουν το βαθμό. Φυσικά και δέχτηκα...

Περίμενα λοιπόν στην έδρα και .....μετά , μετά ναι βούρκωσα, ναι έβαλα τα κλάματα το διάλειμμα, ναι είμαι ψωνάρα δασκάλα τελικά ναι ναι ναι είμαι πολύ πολύ πολύ χαρούμενη για όσα διάβασα. Χάρηκα ακόμα και για τις παρατηρήσεις , για τα παραπονάκια τους...Και δε πιστεύω πως τα παιδιά γράφουν ψέματα απλά για να σε ευχαριστήσουν ( το έχω ακούσει αυτό και απο συνάδελφο, πως τα παιδιά απλά σε γλείφουν )

Τέσπα ο καθένας ας πιστεύει ό,τι νομίζει...Εγώ πιστεύω τα παιδιά μου

Λοιπόν

Θα σας γράψω γενικά βαθμολογίες πρώτα.
Στη συμπεριφορά πήρα 10 και ένα 9,5
Στις γνώσεις πήρα 10 και 9,98!!!
Στη συνεργασία πήρα επίσης 10
και στη συνέπεια πήρα 9, 10,  9,65 και παρατήσεις : περισσότερη προσοχή

Στη συνέπεια όλοι σχεδόν είχαν ένα παράπονο πως καθυστέρησα μια φορά το τεστ στη Γεωγραφία αλλά με συγχωρούν γιατί το παραδέχομαι και δε λέω ψέματα του στυλ "δεν κάθεστε φρόνιμα και δεν τα δίνω"

Το κλάμα φυσικά δεν πήγαινε στα 10αρια. Και 6 να έπαιρνα αυτά που διάβασα αξίζουν όσα όλα τα 10αρια του κόσμου....

Σας γράφω κάποια από τα λόγια των παιδιών ...

Μας συμπεριφέρεστε πολύ καλά και πιστεύω πως μας αγαπάτε. Δε το ένιωθα κάθε χρόνο αυτό. Είχα δασκάλους που δε μας αγαπούσαν. Είστε η καλύτερη δασκάλα που είχα ποτέ. Μας βοηθάτε μας τα εξηγείτε όλα και κυρίως η συμπεριφορά σας είναι τέλεια προς όλους μας. Μας κάνετε το μάθημα διασκέδαση και κάθε μέρα χαίρομαι που έρχομαι σχολείο.

Εγώ πιστεύω πως είστε πολύ καλή δασκάλα το μόνο είναι που κάποιες φορές στα τεστ μας βάζετε πολλές ασκήσεις. Αλλά γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος.

Είστε πολύ καλή δασκάλα και είστε και δίκαια. Παρότι μου λέτε πως ξεχνάω πράγματα και εσείς ξεχάσατε τη Γεωγραφία. ( ο συγκεκριμένος μαθητής ζήτησε και υπογραφή απο τους γονείς μου :)  )


Είστε πολύ καλή κυρία και ποτέ δε μας βάζετε πολλά ώστε να διαβάζουμε μέχρι τις 11 το βράδυ. Καταλαβαίνω όσα λέτε και έχω και πολλές άσχετες απορίες τις οποίες δε φοβάμαι να τις ρωτήσω και εσείς μου τις λύνετε πάντα. Μπορεί καμιά φορά να ξεχνάτε τα τεστ και μας αφήνετε σε αγωνία αλλα μας λέτε πάντα θα τα φέρω την επόμενη μέρα και έτσι κάνετε. Δε ξέρω τις γνώσεις σας αλλά όσα ρωτάω τα ξέρετε γι αυτό πήρατε και 10. 
Μου αρέσει ο τρόπος που κάνετε μάθημα. Είστε η τέλεια δασκάλα. Πέρυσι βαριόμουν να έρθω στο σχολείο αλλά φέτος έρχομαι με χαρά και όρεξη.

Για τη συνεργασία δεν έχω να πω πολλά , πιστεύω πως είστε πολύ καλή. Μεταδοτικότητα : Πιστεύω πως όλοι καταλαβαίνουμε πολύ καλά όσα εξηγείτε. Ακόμα και αν δεν καταλάβουμε το εξηγείτε ξανά αναλυτικά  και έτσι γίνεται κατανοητό απο όλους. 
Στη συμπεριφορά είστε πολύ καλή αλλα σας έβαλα 9,5 διότι δε ξέρω αν αυτό ταιριάζει στη συμπεριφορά αλλά θέλω να σας το πω . Δε μου αρέσει να πηγαίνω αν λείπετε στο Γ3. Αν μπορούσατε κάτι να κάνετε και να χωριζόμαστε διαφορετικά θα χαιρόμουν πολύ .Αν δεν πειράζει δεν πειράζει, αρκεί που το ξέρετε τώρα.
( ακολουθεί και άλλο κατεβατό 2 σελίδες μου έγραψε απλά σας γράφω 2 κομμάτια)

Μας βάζετε πολλά τεστ.Εγώ δε μπορώ να προετοιμαστώ , δεν έχω χρόνο καθόλου κυρία. Όταν μας εξηγείτε , μας τα λέτε όλα αναλυτικά και απλά και δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Καμιά φορά είστε άδικη. 
Δε το κάνετε επίτηδες αλλά παράδειγμα γράψατε πως είμαι άγραφη χθες ενώ σήμερα δε το γράψατε σε άλλα παιδιά. Αλλά δε το κάνετε επίτηδες απλά έτσι ένιωσα και σας το λέω γιατί ξέρω πως δεν έχετε πρόβλημα. Ε ξεχάσατε και το τεστ 2 μέρες  αλλά άλλα είναι τα βασικά και όλα τα βασικά είναι μια χαρά

Στην αρχή φαινόσασταν σκληρή αλλά μετά το συνηθίσαμε και κατάλαβα δεν είστε...

Είστε πολύ καλή σε όλα ! Αλήθεια!


Αρχικά φαινόσασταν σκληρή. Πέρασε ο καιρός και κατάλαβα πως είστε πάρα πολύ καλή κυρία και πιστεύω πως είμαστε τυχεροί που σας έχουμε


Είστε μια τρομερή δασκάλα. Κάνετε το τέλειο μάθημα , βάζετε όσα πρέπει και μπράβο σας!!!


Σας έβαλα σε όλα 10. Πιστεύω πως είστε πολύ καλή και δε σας γλείφω. Αν γίνεται να με κάνετε καλό μαθητή , ας έχω ένα όνειρο αν και μπορεί να γίνει και πραγματικότητα. Ομως αυτό δεν είναι δικό σας θέμα και το καταλαβαίνω. ( εδώ έπεσε πολύ κλάμα, και όχι αγάπη μου είναι δικό μου θέμα και θα βάλω και εγώ τα δυνατά μου να τα καταφέρεις)

Το καλύτερο που μου αρέσει σε εσάς είναι πως έχετε ένα τρόπο και μας ηρεμείτε όταν τσακωνόμαστε και φωνάζουμε χωρίς να φωνάζετε εσείς


Δεν έχω κανένα παράπονο. Ε ξεχάσατε το τεστ αλλά αυτά συμβαίνουν. Είστε πολύ καλή σε όλα. Συνεχίστε έτσι.


Το πρώτο τρίμηνο περάσαμε φανταστικά. Είστε συνεργάσιμη και μας καταλαβαίνετε απόλυτα. Μάθαμε πολλά πράγματα απο εσάς και ελπίζω να συνεχίσουμε αυτή τη ζεστή σχέση που έχουμε ολοι μας στην τάξη


Στην αρχή δε σας ξέραμε. Όμως σας μάθαμε. Είστε ευχάριστος άνθρωπος. Εχετε πολλές και ωραίες ιδέες για τη μάθηση και τη διασκέδαση. Κάτι που μου αρέσει σε εσάς είναι πως έχετε μια καλή σχέση με μας , βοηθάτε στη λύση των προβλημάτων που μας απασχολούν και μας βοηθάτε στα σχολικά μαθήματα.Ελπίζω να συνεχίσετε έτσι και με περισσότερες εκπλήξεις. θα περάσουμε πολύ όμορφα φέτος. Σας ευχαριστώ για όλα


Κυρία Άννα,

Η εντύπωση μου για εσάς είναι η καλύτερη.Είστε πολύ και έχετε πολλές γνώσεις και γι αυτό θα πάμε προετοιμασμένοι στο γυμνάσιο. Είστε συνεργάσιμη με όλα τα παιδιά και δεν έχετε αγαπημένους μαθητές. Συμμετέχουμε όλοι στις κατασκευές και εξηγείτε καλά όλα τα μαθήματα. Η μέθοδος διδασκαλίας σας είναι η πιο σωστή. Το μόνο που παράπονο είναι να μη λέτε σιγά τις εργασίες για το σπίτι και μετά να τις ξαναλέτε ξανά για να τις ακούμε όλοι. Βέβαια εγώ φταίω που μιλάω αλλά ήθελα να το ξέρετε




Ξέρω σας ζαλίζω, αλλά είναι τόσο μεγάλη η χαρά μου που δε μπορώ να μη το μοιραστώ μαζί σας...Νιώθω τόσο γεμάτη :)

Ε τώρα εντάξει δε το κρύβω χαίρομαι που θα έχουμε διακοπές...Τα λατρεύω τα παιδιά μου αλλά και οι διακοπούλες τέλειες είναι ειδικά οι φετινές που θα τις περάσω στην Κρήτη....

Καλές γιορτές σε όλους σας!!!
Γεμάτες απο αγαπημένα πρόσωπα, χαμόγελα και ζεστασιά!!!




29 Νοεμβρίου 2012

Πράγματα αυτονόητα ...αλλά όχι για όλους

Σήμερα ήρθε η μαμά μιας μαθήτριας μου στο σχολείο...Κουβέντα στη κουβέντα μου είπε τόσο όμορφα λόγια που συγκινήθηκα και ήμουν όλη μέρα με ένα χαμόγελο.
Δε θα κρύψω όμως πως προβληματίστηκα γιατί πράγματα που εγώ τα θεωρώ αυτονόητα και τα κάνω αυθόρμητα τελικά δεν είναι...
Η μητέρα μου σχολίασε θετικά πράγματα που ούτε που φανταζόμουν πως θα έκαναν εντύπωση σε ένα γονιό...Είχε τύχει και άλλες φορές και κάθε φορά τους απαντούσα "μα αυτό είναι αυτονόητο για μένα"
Και φυσικά δε μιλάω για το γνωστικό κομμάτι...Κανείς δε μου σχολίασε "αχ τι καλά που τους μάθατε τα κλάσματα/ τις αιτιολογικές προτάσεις και την μεταφορά θερμότητας με αγωγή". Κανείς.
Οι γονείς κυρίως στάθηκαν σε άλλο κομμάτι. Στη σχέση που έχω αναπτύξει με τα παιδιά. Το ξέρω πως δέσαμε και φέτος, ξέρω πως έχω την αποδοχή τους και την αγάπη τους αλλά δεν περίμενα να είναι κάτι που θα σταθούν οι γονείς γιατί πολύ απλά εγώ όλα αυτά τα θεωρώ δεδομένα.

Μου είπε η μητέρα πόσο δεμένα είναι τα παιδιά μαζί μου...Πόσο με εμπιστεύεται η κόρη της και τα άλλα παιδιά που ακούει τις συζητήσεις τους. Ο,τι το παιδί δε με φοβάται και μπορεί να μου πει τα πάντα. Προχτές είχε ένα πρόβλημα και εγώ έκατσα ένα διάλειμμα και μιλήσαμε....και το είπε στη μαμά της και ήρθε να με ευχαριστήσει. Και εγώ της απάντησα "Μα εννοείται, δε θα ακούσω το παιδί;;;"
Όχι τίποτα δεν εννοείται , μου είπε. Η μικρή ούτε τις απορίες της δε ρωτούσε στον παλιό της δάσκαλο ενώ σε μένα έχει το θάρρος να ρωτήσει τα πάντα είτε αφορά το μάθημα είτε όχι.
Μου είπε πως χάρηκε πολύ όταν είδε τα πρώτα άριστα στα τετράδια...Της λέω "ε αφού είναι πολύ καλή , προσεκτική κτλ " Μου λέει "δεν είχε ακούσει ούτε είχε δει μπράβο τα 2 προηγούμενα χρόνια"

Και αναρωτιέμαι...Είναι δυνατόν ένα παιδί να έρθει να σου μιλήσει και εσύ να τους πεις "Εχω διάλειμμα τώρα" ;;;
Είναι δυνατόν να μην επιβραβεύεις τα παιδιά ακόμα και αυτά που έχουν αδυναμίες για κάθε προσπάθεια που κάνουν;;;Οι λέξεις /φράσεις :Μπράβο, τέλεια, θαυμάσια, τα πήγες ακόμα καλύτερα, συνεχώς βελτιώνεσαι, είμαι πολύ περήφανη για σένα είναι λέξεις καθημερινές και φέτος μου είχε κάνει εντύπωση που παιδιά Στ τάξης τους έλεγα μπράβο και το σχολίαζαν συνεχώς "μου είπε μπράβο, μου είπε μπράβο"

Άλλη μητέρα όταν μιλούσαμε μου είπε πως χαίρεται ακόμα και με τις παρατηρήσεις που της γράφω κάποιες φορές "γιατί σημαίνει πως την προσέχετε και δεν αδιαφορείτε"

Και αναρωτιέμαι ξανά...Αυτά δεν οφείλει να κάνει ο καθένας μας; Πρώτα δεν πρέπει να φτιάξεις μια καλή σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές σου, να έχεις ένα όμορφο ζεστό και ασφαλές κλίμα στην τάξη και μετά να προχωρήσεις σε όλα τα άλλα;Τι να την κάνω εγώ την αναγωγή στη μονάδα όταν τα παιδιά με φοβούνται;;; Όταν τα παιδιά δεν είναι χαρούμενα στο σχολείο;

Είναι πρώτη φορά που μαθητές μου , μου σχολιάζουν αρνητικά κάποιον άλλο. Μέχρι τώρα οι μαθητές μου λάτρευαν τους παλιούς δασκάλους του οπότε είναι κάτι καινούριο για μένα ...Τους λέω πως ο κάθε δάσκαλος έχει τον τρόπο του μπλα μπλα και μου απαντάνε "και τι ωραίο βρίσκεται στον τρόπο αυτό, να μην ασχολείται με τα προβλήματα μας και να μας λέει πως δεν είναι δικό του θέμα"
"Τι τρόπος είναι να μη μας εξετάζει ποτέ και να μη γράφει ποτέ κάτι στον πίνακα;"
"Και κυρία όταν κάτι δεν ήξερε απλά μας έλεγε δεν είναι ώρα τώρα ενώ εσείς μας λέτε πως δε το ξέρετε και μετά από το κενό σας το έχετε βρει και μας το λέτε"
Δεν έχω πάντα απάντηση να τους δώσω. Τους λέω πως πάντα κάτι θα πάρουν και κάτι θα δώσουν σε κάποιον δάσκαλο και πως και αυτός ο δάσκαλος τα αγαπούσε και μπλα μπλα μπλα...

Εμείς είναι μέρες που δεν ανοίγουμε το βιβλίο στα Μαθηματικά γιατί κάτι έχει προκύψει, κάτι θέλουν να συζητήσουν , γιατί έχουν τόσο πολλά πράγματα στο μυαλό τους ειδικά σε αυτή την ηλικία....Εχουν ανάγκη να μιλήσουν και να ακουστούν..Και θέλουν να είσαι εκεί.
Και δεν είναι καθόλου χάσιμο χρόνου...Και το βρίσκεις μπροστά σου αργότερα. Γιατί είναι πιο ήσυχα πλέον , γιατί με ακούνε, γιατί αν τους πω "τώρα θα κάνουμε αυτό και μετά θα μιλήσουμε" με ακούνε και δε βγάζουν κιχ. Γιατί βλέπω πως τα παιδιά που μου περιέγραφαν άλλοι δάσκαλοι "αχ αυτός θέλει προσοχή" είναι από τα παιδιά που δε τους έχω κάνει καμιά παρατήρηση εδώ και 2 μήνες...
Είναι πάλι φορές όπως πριν μια εβδομάδα που απο μια εικόνα στο βιβλίο της γλώσσας ανοίξαμε συζήτηση για δύο ολόκληρες ώρες. Με αφορμή μια εικόνα ενός πρόσφυγα τα παιδιά μίλησαν εντελώς μόνα τους ( εγώ απλά έλυνα απορίες) για τα παρακάτω : μετανάστευση, οικονομική κρίση, ρατσισμός, απόλυση,ανεργία, φορολογία, χαράτσια, αυτοκτονίες, ευρωπαϊκή ένωση,  παιδική κακοποίηση, εμπορία οργάνων, η ζωή στην επαρχία, διαδηλώσεις, αγανακτισμένοι, σύνταγμα, δακρυγόνα και και και...Και να όλα αυτά συνδέθηκαν. Και ναι χτύπησε το κουδούνι και με το ζόρι κατέβηκαν για διάλειμμα. Και τα χάρηκα. Εγώ στην έδρα παρατηρητής ( εντάξει που και που έδινα εγώ το λόγο γιατί ξέφευγαν) να τα ακούω και να τα καμαρώνω. Αλήθεια αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές...Βρήκαν ακόμα και λύσεις για την οικονομική κρίση τα καμάρια μου.

Με τους γονείς τώρα γιατί με αφορμή μια μητέρα κάνω και την ανάρτηση συνεργαζόμαστε άψογα.Το τετράδιο επικοινωνίας λειτουργεί μια χαρά , μιλάμε , προσπαθούμε και οι δυο πλευρές και βλέπουμε πόσο βοηθάει αυτό και τα παιδιά.

Η πλάκα είναι πως ο παλιός δάσκαλος μου είχε πει πως όλα είναι καλά με την τάξη αυτή αλλά οι γονείς είναι πολύ παράξενοι, δημιουργούν συνεχώς θέματα, κάνουν παράπονα, επεμβαίνουν....και να έχω το νου μου.Εγώ πάλι έχω άλλη εικόνα...και ελπίζω να μην αλλάξει. Εγώ δεν έχω δει κανένα παράξενο μέχρι τώρα. Σίγουρα θα σου τύχουν τέτοιοι γονείς αλλά εκείνος μιλούσε για το σύνολο και δε σας κρύβω πως ένα άγχος το είχα....

Αααα και ξέχασα να αναφέρω κάτι ( άσχετο βέβαια με το θέμα της ανάρτησης)
Φέτος λέω να αφήσω λίγο τα περιβαλλοντικά θέματα και στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης να τρέξω ένα θέμα για την Ομαλή μετάβαση των παιδιών στο γυμνάσιο....Μου έδωσε το έναυσμα ο διευθυντής του σχολείου που έκανε μια δυο ώρες μάθημα στα παιδιά μου και λέω να το τολμήσω αφού και τα παιδιά το δέχτηκαν με χαρά .Εχω στο μυαλό μου κάποια πράγματα και θα το ξεκινήσουμε μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων....Ελπίζω να πετύχει και να πάνε στο γυμνάσιο έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και χωρίς άγχος....

Σας χαιρετώ :)

24 Νοεμβρίου 2012

Στολίσαμε....

Τη Δευτέρα είπα στα παιδιά πως την Παρασκευή θα στολίσουμε το δέντρο και την τάξη μας. 
"Από τώρα κυρία;"  ρώτησαν. 
Απο τώρα λοιπόν γιατί θέλω να τη χαρούμε ένα μήνα...
Αυτό που με έκανε να θυμώσω πολύ είναι το γεγονός πως τα δύο προηγούμενα χρόνια το δέντρο και την τάξη τη στόλιζαν μόνο 3 παιδιά. Σκέφτομαι "μπα δεν άκουσες καλά" Και μου το ξαναείπαν. Μόνο 3 μαθητές στόλισαν το δέντρο, έβαλαν το αστέρι, στόλισαν τα παράθυρα...

Και οι υπόλοιποι;;; ρώτησα
Οι υπόλοιποι κάναμε εργασίες!!! απάντησαν τα παιδιά....

Στα παιδιά δεν σχολίασα φυσικά τίποτα. Ό,τι και να ακούσεις προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Ευτυχώς τα παιδιά ξέρουν να κρίνουν.
Είναι δυνατόν μια τόσο όμορφη στιγμή να μη τη μοιράζεται όλη η τάξη μαζί; Πως μπορείς και το κάνεις αυτό;Ας την στόλιζες και μόνος σου λοιπόν.
 Τι φοβάσαι;;;Μη γκρεμίσουν την τάξη; 
Εμείς μοιράσαμε δουλειές και δεν χρειάστηκε να φωνάξω ούτε μία στιγμή. Τα πράγματα πολύ απλά...3 σειρές φωτάκια, 18 παιδιά άρα 6 παιδιά βάζουν τα πρώτα φωτάκια  και συνεχίζουν τα υπόλοιπα. Πάρε εσύ τα στολίδια για τα παράθυρα, πήγαινε εσύ να βοηθήσεις, φτιάξτε εσείς την πόρτα , στόλισε εσύ τη βιβλιοθήκη και όλοι μαζί το δέντρο. Και μη σας νοιάζει αν ταιριάζουν οι λάμπες ή αν το κάναμε πολύ παρδαλό. Το βασικό είναι να περάσουμε καλά. Στολίζουμε, γελάμε τραγουδάμε.









Και ας είναι ακόμα Νοέμβρης εμείς είπαμε τα κάλαντα και όλα τα hit των Χριστουγέννων.
Φυσικά συμμετείχα και εγώ και πέρασαν 3 ώρες έτσι. Κάποια στιγμή είχα κάτσει στην έδρα και τα παρατηρούσα...Άλλος σκαρφαλωμένος πάνω στο θρανίο και άλλα παιδιά να του δίνουν στολίδια και να κρατάνε και σταθερό το θρανίο να μην πέσει. Άλλοι στον πίνακα να ζωγραφίζουν και να γράφουν ευχές, άλλος να έχει πιάσει τη σκούπα και να τραγουδάει "Last Christmas " Παιδιά χαμογελαστά, με μάτια να λάμπουν, να καμαρώνουν το δέντρο μας, παιδιά να σκάνε στα γέλια όταν ο συμμαθητής του τραγούδαγε το "Αγια Νύχτα " στα Αγγλικά. Και χαμογέλασα ασυναίσθητα και είδα μια μαθήτρια να με κοιτάζει και να μου χαμογελάει ....Και απορώ πως θες να χάνεις αυτές τις στιγμές;;;Εσύ, ο δάσκαλος τους. Πως προτιμάς να βλέπεις 15  παιδιά να γράφουν ασκήσεις και άλλα 3 σε μια γωνιά ήσυχα ήσυχα να στολίζουν το δέντρο.( γιατί αφού οι άλλοι γράφουν απαγορεύεται να μιλήσεις).Πως μπορείς να χάνεις στιγμές που τα παιδιά σε αγκαλιάζουν σφιχτά και σου λένε "κυρία, περάσαμε τέλεια" "κυρία σε ευχαριστώ"

Παραξενεύτηκα ακόμα περισσότερο που τα παιδιά το είχαν σαν δεδομένο και με ρώτησαν 5  φορές "μα όλοι θα στολίσουμε"  Και ειδικά όταν τους είπα πως το αστέρι το βάζει πάντα μαζί ολη η τάξη, δε γίνεται να επιλέξω εγώ κάποιο παιδί...με κοίταζαν με απορία.

Είμαστε οι πρώτοι που στολίσαμε και άκουσα  και  ατάκες τύπου "καλά απο τώρα;;"  , "πω πω πως τα βαριέμαι , δεν πας να στολίσεις και τη δικιά μου" "ωχ τι μου έκανες, άρχισαν την γκρίνια και οι δικοί μου και δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο" αλλά συγγνώμη κιόλας δε με απασχολεί. Τα παιδιά πολλές φορές συγκρίνουν τι γίνεται στο άλλο τμήμα αλλά αν εσύ υποστηρίξεις αυτό που πιστεύεις δεν έχεις θέμα...Και σε μένα πολλές φορές έχει τύχει να σου πουν "οι άλλοι έκαναν εκείνο, το άλλο" τους εξηγείς και όλα είναι καλά...Οπότε....εξήγησε τους με λογικά επιχειρήματα γιατί δε θα στολίσετε την τάξη , είναι τόσο μα τόσο απλό.


Δε κατηγορώ κάποιον , ούτε θεωρώ πως εγώ είμαι η τέλεια. Αλλά κάποια τόσο απλά πράγματα δίνουν τόση χαρά στα παιδιά...Γιατί να τους το στερούμε ;Είναι που είναι η κατάσταση δύσκολη ας κάνουμε κάτι να αλλάξει η διάθεση, το σχολείο μας.

Φέτος που το σχολείο έχει και κουζίνα με φούρνο κανονικό θα κάνουμε και μελομακάρονα...  :)

7 Νοεμβρίου 2012

Συνάντηση με τα κορίτσια της τάξης μου

Όπως έχω ήδη πει φέτος έχω Στ τάξη. Μια τάξη που τη φοβόμουν πάντα και ήταν αυτή που έμεινε και πήρα εγώ ( είπαμε είμαι το μικρό του σχολείου φέτος)
Τελικά το άγχος κράτησε λίγο!!!Τα παιδιά τα λάτρεψα. νομίζω και αυτά το ίδιο και επικοινωνούμε μια χαρά...Διαφορετική σχέση απο ό,τι είχα με τα μικρότερα αλλά το βασικό στοιχείο η αγάπη επικρατεί και πάλι...Μου αρέσει που μπορείς να μιλήσεις μαζί τους για πολλά θέματα, που θα καταλάβουν το χιούμορ σου, που θα αντιδράσουν , που θα σου κάνουν πλάκα , που σε νιώθουν φίλη τους εκτός απο δασκάλα τους ( χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι ξεκάθαροι οι ρόλοι)

Διαφορετική ηλικία λοιπόν παιδιών διαφορετικές οι ανάγκες μας ....Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω μια συζήτηση με τα κορίτσια της τάξης μου για τις αλλαγές που συμβαίνουν στην ηλικία αυτή στο σώμα τους και όχι μόνο...Ήδη απο την πρώτη μέρα τα παιδιά είχαν ένα άγχος αν θα κάνουμε το μάθημα με την αναπαραγωγή...που είναι τελευταίο στην ύλη του βιβλίου .....

Περίμενα να περάσουν 2 μήνες ώστε να νιώθουν πιο άνετα μαζί μου για μια τέτοια συζήτηση...Για να σπάσω τον πάγο λοιπόν αντί να τους πω "σας θέλω το διάλειμμα" το έκανα σαν παιχνίδι....

Τι έκανα λοιπόν ;;;
Πριν λίγες οι μαθήτριες μου μπαίνοντας στην τάξη από το διάλειμμα βρήκαν μέσα στις κασετίνες τους ένα χαρτάκι και μια καραμέλα....
Το χαρτάκι έγραφε


Μυστική συνάντηση μόνο για κορίτσια

Θα σας περιμένω στην τάξη μας την άλλη Δευτέρα στο πρώτο διάλειμμα..Θα φάμε το πρωινό μας μαζί και θα μιλήσουμε για θέματα κοριτσίστικα και όχι μόνο...Μέχρι τότε βρείτε ένα τρόπο να μη μας πάρουν είδηση τα αγόρια..Να καταφέρουμε να κρατήσουμε τη συνάντηση μας μυστική.Γράψτε μου τις προτάσεις σας σε ένα χαρτί και αφήστε το στο κουτί επικοινωνίας..Αν για κάποιο λόγο αλλάξει η ώρα ή η τοποθεσία θα σας ενημερώσω.
Η συνάντηση σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωτική



Το όλο σκηνικό το έκανα απλά για να κάνω τα κορίτσια να χαλαρώσουν. Μπορούσα απλά να πω στα παιδιά , θέλω τα κορίτσια σήμερα και τελεία!!!Έτσι όμως το χάρηκαν πολύ...Κρυφά σημειώματα, ερωτήσεις αγωνία...από όλα είχε ο μπαξές....Το τι σημείωμα βρήκα μέσα στο κουτί επικοινωνίας δε λέγεται...Προτάσεις για το πως δε θα μας πάρουν χαμπάρι, ερωτήσεις τύπου "κυρία ό,τι θέλουμε μπορούμε να συζητήσουμε;;;" "κυρία να φέρουμε κέικ, πορτοκαλάδες;;;"

Έπρεπε να δείτε απογοήτευση όταν έμαθαν πως θα σχολεία θα είναι κλειστά τη Δευτέρα

"Κυρία θα το κάνουμε άλλη μέρα ε;;;"   "Κυρία μη το ακυρώσουμε τελείως απλά να αλλάξουμε τη μέρα"
Και έφτασε η μέρα...Το κουδούνι χτύπησε , είπα στα παιδιά να περάσουν έξω και τα κορίτσια με τρόπο έμειναν τελευταία και δεν έφυγαν...
Καθίσαμε λοιπόν στα θρανία ( εννοείται πως δεν έκατσα στην έδρα) , βγάλαμε τα φαγητά μας , μοιράσαμε το κέικ και η συζήτηση άρχισε...
Αρχικά τις ρώτησα αν φαντάζονται τι ήθελα να πούμε...Το πέτυχαν με την πρώτη.
"Για την περίοδο κυρία και την εφηβεία;;;"

Και μιλήσαμε...Και τους είπα για τη δική μου πρώτη εμπειρία, για το ποιος είναι ο λόγος που συμβαίνει όλο αυτό , πως είναι κάτι φυσιολογικό κτλ...Τα πιο πολλά ήξεραν τι είναι αλλά δεν ήξεραν γιατί συμβαίνει... Έτσι τους είπα για το ταξίδι του ωαρίου , ρώτησαν κάποια πράγματα και μετά τους είπα πως πάντα θα έχω μαζί μου σερβιέτες ( κρυμμένες μέσα στην τάξη) και αν καμιά φορά χρειαστούν να μου ζητήσουν....

Δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο....Μου είπαν τις απορίες τους, μου είπαν τα παράπονα τους απο τα αγόρια ( αχ προ εφηβείαααα) και το κουδούνι χτύπησε...Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσα να αφήσω τα αγόρια για μια ώρα με κάποιο δάσκαλο αλλά κολλούσα να ζητήσω κάτι τέτοιο ( είμαι και στο σχολείο καινούρια μη ξεχνάμε) να έχουμε το χρόνο μας. Ιδανικό θα ήταν ακόμα να μιλήσω εγώ σε όλα τα κορίτσια της Στ ταξης κάποια στιγμή και ο δάσκαλος να μιλήσει στα αγόρια....Αλλά αυτό είναι απλά μια σκέψη μου. Άλλωστε σε ερώτηση που έκανα στον άλλο συνάδελφο για το κεφάλαιο της αναπαραγωγής η συζήτηση ήταν .:

-Το κεφάλαιο παραλείπεται.
-Οχι είναι μέσα στην ύλη
-Οχι είναι εκτός

Το λύσαμε κοιτώντας το βιβλίο ύλης και αφού είδαμε πως είναι μέσα στην ύλη μου είπε πως
"Ε είναι σαν να παραλείπεται αμα δεις το βιβλίο δασκάλου. Εγώ δε το κάνω ποτέ και έχω το κεφάλι μου ήσυχο"

Εγώ διαφωνώ αλλά δεν μπήκα στην διαδικασία να εξηγήσω. Εγώ θα το κάνω. Ευτυχώς αυτό μας έμεινε ακόμα ...Να έχουμε μια ελευθερία κινήσεων για το πως θα διδάξουμε τι. Με το συνάδελφο συνεργαζόμαστε άψογα αλλά σε αυτό το θέμα ε θα έχουμε κάποια διαφορά και ελπίζω να μην έχω θέμα με κάποιο γονιό ( καλά εγώ όσα λέει το βιβλίο θα τους πω)

Χτύπησε λοιπόν το κουδούνι, τα κορίτσια κρύφτηκαν σε μια γωνιά για να μπουν ανέμελες στην τάξη και μάλιστα τα αγόρια τους είπαν "καλα που είχατε πάει όλες;;;"   Την τελευταία ώρα μια μαθήτρια μου έφερε 3 χαρτάκια...."Κυρία κάτι σας γράψαμε όλες μαζί"

Και σας γράφω κάποια απο αυτά...

Πέρασα τ ε λ ε ι α!!!Μου άρεσε που ήμασταν μόνο κορίτσια και όχι αγόρια και μιλήσαμε ελεύθερα.να το ξανακάνουμε και αυτή τη φορά ακόμα καλύτερα

Ηταν πολύ ωραία και μ αρεσε που σας είπαμε τα παράπονα μας .Ελπίζω να κάνετε κάτι για αυτό!Θα ήθελα να το ξανακάνουμε έτσι μυστικά...Δε νομίζω να το κάνετε αυτό και με τα αγόρια!!!

Μου άρεσε και εμένα πάρα πολύ γιατί μπορούσαμε να μιλήσουμε ελεύθερα για πράγματα που θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να γίνει μπροστά στα αγόρια ( ευτυχώς που δεν ήταν εκεί) Επίσης εύχομαι αυτή η συνάντηση να γίνεται όσο πιο συχνά μπορούμε

Κυρία αυτό το διάλειμμα ήταν πολύ ξεχωριστό...Σας αγαπάω πολύ και χάρηκα που μας μιλήσατε για κάτι προσωπικό σας και μας ακούσατε. Θέλω να το ξανακάνουμε

Χάρηκα πολύ που τα είπαμε και σας μιλήσαμε ελεύθερα. Μακάρι να το κάναμε όλο αυτό πολύ συχνά.

Σήμερα χάσατε το διάλειμμα σας για εμάς...Απο την αρχή της χρονιάς κατάλαβα πως είστε διαφορετική. Είμαστε πολύ τυχεροί που θα φύγουμε απο το δημοτικό και εσείς θα είστε η τελευταία μας δασκάλα. Ευχαριστώ πολύ για όλα.





Και τα υπόλοιπα στο ίδιο μήκος κύματος ήταν... Έφυγα απο το σχολείο νιώθοντας τόσο πλήρης και ευτυχισμένη....




ΥΓ Το κουτί επικοινωνίας το χρησιμοποίησα πρώτη φορά πέρυσι...Είπα στα παιδιά πως εκεί μπορούν να μου αφήσουν σημειώματα για ό,τι θέλουν. Κάποιο παράπονο, κάτι που έκανα και θεωρούν πως τα αδίκησα, κάτι που ντρέπονται να μας πουν ...Φέτος πάντως έχω πολλά πολλά σημειώματα...Ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχω αδικήσει κανένα!






25 Οκτωβρίου 2012

Χρόνια πολλά πατρίδα!!!

Ένα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια για την γιορτή της 28ης Οκτωβρίου που κάθε φορά που το ακούω ειδικά απο τα παιδιά βουρκώνω....





Τι γύρευες στ' αλβανικό βουνό,
μονάκριβε νησιώτη;
Και λαβωμένο κλαίει το δειλινό
την ακριβή σου νιότη...

Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός,
στα μάτια του νυχτώνει.
Κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
κοιμάται μες στο χιόνι.

Τα χρόνια σου καπνός τα παιδικά,
ανάσα η εφηβεία.
Στον τοίχο - ματωμένα ιδανικά -
μετάλλια και βραβεία...

Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός,
στα μάτια του νυχτώνει.
Κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
κοιμάται μες στο χιόνι.



Και άλλα δυο αγαπημένα ( να ξεφύγω και λίγο απο τα κλασσικά Μουσολίνι και Ντούτσε)
Το Ναπολιτάνο τον γνώρισα 3 χρόνια πριν και έχει μπει και αυτό στην καρδιά μου.....




Μελαχρινέ Ναπολιτάνε
ο πόλεμος είναι φριχτός
εσύ μαχαίρωσες τον Πάνο
μετά σε σκότωσε κι αυτός

Τώρα κοιμάστε αγκαλιασμένοι
όπως το θέλησε ο Θεός
να 'ναι οι λαοί αδελφωμένοι
Μαύροι , λευκοί , ένας λαός

Εσύ στη Νάπολη μπαρμπέρης
κι αυτός ψαράς στο Αιτωλικό
να μάθεις δεν θα καταφέρεις
πώς φτάσατε στο φονικό







Γυναίκες Ηπειρώτισσες
μέσα στο χιόνι πάνε
κι οβίδες κουβαλάνε
θεέ μου τί τις πότισες
και δεν αγκομαχάνε

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις
Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις

Γυναίκες απ' τα σύνορα
κόρες γριές κυράδες
φωτιά μες τους βοριάδες
εσείς θα είστε σίγουρα
της λευτεριάς μανάδες

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις
Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις

12 Οκτωβρίου 2012

Συνάντηση με τους γονείς

Τη σημερινή μέρα την σκεφτόμουν εδώ και ένα μήνα. Απο την πρώτη μέρα που πήγα στο νέο σχολείο  την είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και τις τελευταίες μέρες που πλησίαζε η μέρα το άγχος κορυφώθηκε. Σήμερα είχα την πρώτη συνάντηση με τους γονείς των μαθητών μου.
Γενικά δεν έχω θέμα με το να μιλάω σε κόσμο. Στο κομμάτι γονείς όμως με πιάνει ένα άγχος....

Ήρθαν σχεδόν όλοι. Τρεις γονείς δεν ήρθαν , η μία μητέρα με είχε ενημερώσει και έχουμε ήδη κανονίσει πότε θα τα πούμε.

Είχα γράψει όλα όσα ήθελα να τους πω, είχα σημειώσει για κάθε παιδί χωριστά κάποια πράγματα για να το πω σε προσωπικό επίπεδο με τους γονείς του. Α

Ξεκίνησα με κάποια γενικά πράγματα για την Στ τάξη και σκέφτομαι να τα μοιραστώ μαζί σας καθώς και γονείς διαβάζουν αυτό το ιστολόγιο και συνάδελφοι που μπορεί να πάρουν καμιά παραπάνω ιδέα ( και εμένα με βοήθησε πολύ η κουβέντα που έκανα με μια καλή φίλη που παίρνει συχνά Στ τάξη.)

Η Στ τάξη είναι μια εύκολη τάξη. Τα μαθήματα είναι πιο βατά και στην ουσία γίνεται επανάληψη όλων όσων μάθαμε στις προηγούμενες τάξεις. Εννοείται πως μέσα απο την καθημερινή δουλειά μέσα στην τάξη βλέπω που έχουμε κενά και τα δουλεύουμε ξανά ξανά και ξανά. Θέλω φεύγοντας απο το δημοτικό να έχουν κατακτήσει τις γνώσεις που πρέπει για την ηλικία τους.

Η τάξη αυτή είναι πολύ σημαντική για το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού και θέλω να τα βοηθήσω όσο μπορώ να κάνω ομαλή τη μετάβαση τους σε ένα χρόνο στο γυμνάσιο. Είναι σε μια δύσκολη ηλικία. Θυμώνουν εύκολα, απορρίπτουν, απομονώνονται. Θέλω να τα βοηθήσω να εκφράζουν τα αισθήματα τους. Το θυμό τους, τη χαρά τους, το φόβο τους. 'Ολα.
Στα παιδιά μιλάω σαν να μιλάω σε ενήλικες. Ατάκες που έλεγα "θα το πω στη μαμά το μεσημέρι" κομμένες για φέτος ( και γενικά μάλλον) Τους δίνω σημασία, τα κάνω να νιώθουν σημαντικά και τους ζητάω τη γνώμη τους σε πολλά θέματα .Δεν αποφασίζω και διατάζω. 
Συνεχώς λέω στα παιδιά πως όσα κάνουμε μέσα στην τάξη δε τα κάνουν ούτε για μένα , ούτε για τους γονείς τους, ούτε για να πάρουν το ποδήλατο που τους έταξαν αν έχουν καλούς βαθμούς. Το κάνουν για εκείνα. Γιατί όσα μάθουν θα τους είναι εφόδια για το μέλλον. Εντάξει καλό και το κίνητρο αρκεί όμως να μην επιδρά αρνητικά για την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. "Διάβασες, θα πάρεις ποδήλατο" 
Θέλω οι γονείς να κάνουν στα παιδιά ένα έλεγχο καθημερινό. Να τα ρωτάνε πως πέρασαν στο σχολείο, τι έκαναν μέσα στην τάξη. Να τα ελέγχουν που και που. Δε θέλω να είναι απο πάνω τους. Το παιδί πρέπει να νιώθει πως στο εμπιστεύεστε, πως έχεις τις δυνατότητες να το καταφέρει μόνο του. Αφήστε το να ζοριστεί. Να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα, να σβήσει , να γράψει να κάνει λάθος. Και αν προσπαθήσει αρκετά και πάλι δε τα καταφέρει τότε να είστε εκεί, να το βοηθήσετε διακριτικά. Αν του δώσετε έτοιμη τη λύση θα πάψει να προσπαθεί και στο σπίτι και στην τάξη. Θα περιμένει να τελειώσουν όλοι, να πούμε την άσκηση προφορικά και να συμπληρώσει χωρίς καν να κάτσει να σκεφτεί τι γράψαμε

Ζήτησα απο τους γονείς να πάρουν ένα σημειωματάριο που μέσα απο αυτό θα επικοινωνούμε ...Φυσικά το συζήτησα και με τα παιδιά ...Εκεί μέσα θα γράφω κάποιες παρατηρήσεις. Όχι μόνο "δεν έκανες την άσκηση" αλλά και τα θετικά "στο μάθημα της ιστορίας ήσουν συγκεντρωμένος και απάντησες σωστά σε όσα σε ρώτησα"
Πολλά παιδιά κρύβουν αρκετά πράγματα απο τους γονείς τους. Εγώ θέλω να τους κρατάω ενήμερους και για τα θετικά και για τα λαθάκια μας. Και οι γονείς αντίστοιχα μπορούν να μου γράφουν κάτι που θέλουν.

Ζήτησα ακόμα απο τους γονείς να δώσουν στα παιδιά ένα βιβλίο να φέρουν στην τάξη. Θα λειτουργήσει σαν δανειστική βιβλιοθήκη και πάνω στο κάθε βιβλίο θα κάνουμε συζήτηση και κάποια παρουσίαση. ( θα τα δείτε εν καιρό όλα όσα κάνουμε) 
Μέσα απο ένα λογοτεχνικό βιβλίο κερδίζουμε πολλά. Έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο, μαθαίνουμε ορθογραφία, αποκτάμε γνώσεις, εμπειρίες. Και σίγουρα θα βελτιωθούμε πολύ στην παραγωγή του γραπτού λόγου. 

Αυτά είναι τα γενικά που είπα στους γονείς. Μετά πιάσαμε ένα ένα τα μαθήματα και στο τέλος ο καθένας προσωπικά ενημερώθηκε για το παιδί του.

Πήγε καλά τελικά. Οι γονείς συνεργάσιμοι. Ειχαν παρατηρήσει όσα είχα παρατηρήσει και εγώ. Είδαμε τις ίδιες αδυναμίες και που πρέπει να προσέξει ο καθένας χωριστά. Φυσικά ακόμα και το παιδί που δεν ανοίγει βιβλίο στο σπίτι έχει θετικά στοιχεία και πρέπει να τα τονίσουμε. Έτσι πάντα ξεκινάω απο τα θετικά...που είναι πολλά. Δεν υπάρχει παιδί που δεν έχει θετικά στοιχεία, που δεν είναι καπού καλό. Τονίζω την ευγένεια, τη συνεργασία, την προθυμία, όλα...Ε μετά πάμε και στα πιο άουτςςς αλλά εντάξει πιστεύω πως μπορούν να βελτιωθούν σε πολλά. Ήδη πολλοί γονείς μου είπαν πως άλλαξε μέσα σε 3 εβδομάδες.

Και εντάξει επειδή χάρηκα πολύ θα σας το πω...
Αρκετοί γονείς μου είπαν πολύ πολύ καλά λόγια. Πόσο ενθουσιασμένα είναι τα παιδιά τους μαζί μου, πόσο με αγαπάνε, πόσο χαρούμενα έρχονται στο σχολείο. Πως κάθε μεσημέρι τους λένε όλα όσα κάναμε στην τάξη...Πως η κυρία είπε εκείνο, το άλλο. 
Αυτό που μου κάνει εντύπωση ( γιατί πρώτη φορά κάνω Στ τάξη ) είναι πως τους αρέσει πολύ να ακούν προσωπικές εμπειρίες μου. Και μετά πάνε σπίτι και λένε "να και η κυρία έκανε λάθη κάποιες φορές στα τεστ αλλά δε χάθηκε και ο κόσμος.... απο τα λάθη μαθαίνουμε..

Κάτι άλλο που μου είπε μια μαμά είναι πως η κόρη της , της είπε "η κυρία απαντάει σε όλες τις απορίες μας και αν δεν ξέρει κάτι το ψάχνει και δε μας λέει εεε καλάαα άστο αυτό για μετά" 
Αυτονόητο για μένα, σημαντικό για τα παιδιά....


Και άλλα πολλά πρέπει να είπα αλλά τώρα έχω πάθει ένα μπλακ άουτ.

Αν θυμηθώ κάτι θα το προσθέσω. 
Όλα καλά λοιπόν και στην Αθήνα 




9 Οκτωβρίου 2012

Και το σχολείο έχει κανόνες



Στην αρχή της χρονιάς κάθε χρόνο σε κάθε τάξη που έχω αναλάβει γράφουμε μαζί με τα παιδιά τους κανόνες της τάξης. Τα παιδιά μετά από συζήτηση που κάνουμε γράφουν μόνα τους τους κανόνες και τους βάζουμε δίπλα στον πίνακα για να τους βλέπουμε κάθε μέρα ....και ειδικά όταν ξεφεύγουμε. Ξέρουμε πως αν τους τηρούμε θα είναι η ζωή μέσα στην τάξη μας πιο εύκολη και θα περνάμε πολύ πολύ όμορφα !!!


Πέρα από την τάξη έχει και το σχολείο μας κανόνες....

Ο κανονισμός του σχολείου δίνεται στους γονείς στην αρχή της σχολικής χρονιάς και υπάρχει και στη σελίδα του σχολείου στο διαδίκτυο.


Μέσα στα άλλα γράφει ο κανονισμός


 Οι μαθητές προσέρχονται στο σχολείο από 7:55 π.μ. έως 8:10 π.μ.

 Οι γονείς αφήνουν τα παιδιά στην είσοδο του σχολείου. Οι εφημερεύοντες εκπαιδευτικοί είναι υπεύθυνοι για την υποδοχή των μαθητών. 



Σήμερα ήμουν στο σχολείο εφημερία. Στεκόμουν δεξιά στην πόρτα για να βλέπω ποιος μπαίνει στο σχολείο και για να μην φύγει κάποιο παιδί.

Ενώ ο διευθυντής έχει πει 100 φορές πως οι γονείς θα αφήνουν τα παιδιά στην είσοδο κάποιοι γονείς επιδεικτικά ...με αγνοούν αν και τους λέω με ευγενικό τρόπο πως το παιδί μπορεί μόνο τους να βρει τους φίλους του , να αφήσει το φαγητό του....
Τις πρώτες μέρες ήταν και ο διευθυντής έξω στο προαύλιο και έλεγε στους γονείς ευγενικά να περάσουν έξω...

Πάμε ξανά στο σήμερα λοιπόν.
Οι γονείς να μπαίνουν στο προαύλιο ( πολύ λίγοι αλλά υπαρκτοί ) Τους λέω "χρειάζεστε κάτι μέσα;;;" , "αφήστε το παιδί μόνο του" και σαν απάντηση;;;Το απόλυτο τίποτα!!!Μπήκαν μέσα, πήγαν την τσάντα εκεί που κάνουν γραμμές, να μιλήσει με την άλλη μαμά, να βάλει/βγάλει τη ζακέτα του παιδιού και μπλα μπλα μπλα


Το κορυφαίο ;;; Ένας μπαμπάς στέκεται μπροστά στην πόρτα. Ακριβως στην είσοδο...Μιλάει στο παιδί του , αρχίζει να μετράει ψιλά για να δώσει στο παιδί...Και φυσικά δε μπορούν να μπουν τα παιδιά μέσα στο προαύλιο.
Του λέω ευγενικά "συγγνώμη, μπορείτε να πάτε λίγο πιο άκρη για να μπαίνουν τα παιδιά;"
και απάντηση :  Μμμ και που να πάω δηλαδή;;; ( με υφάκι ε;;;) Πίσω του πια είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Με κοιτάζει ειρωνικά και μου λέει "ε να είδες που να πάω;;;"

Τα νεύρα μου πλεξούδες πρωί πρωί. Με όλα!!!
Με τη μαμά που δε μπορεί να αφήσει το πρωτάκι να μπει μόνο του στο προαύλιο
Με τη μαμά που πρέπει να του βγάλει εκείνη τη ζακέτα
Με το μπαμπά που θέλει να του δώσει το κουλούρι αφού μπουν στο προαύλιο

Και βασικά με όλους όσους δε τηρούν τους κανόνες του σχολείου!!!

Έτσι όπως περνάμε το φανάρι με κόκκινο, έτσι όπως καπνίζουμε σε χώρους που απαγορεύεται, έτσι όπως παρκάρουμε εκεί που δεν πρέπει....
Τόσο δύσκολο είναι;;; Και τι παράδειγμα δίνεις στο παιδί σου;;;Το σχολείο έχει κανόνες και τους γράφω άρα και εσύ μπορείς να μη τηρείς τους κανόνες της τάξης σου. Τα παιδιά μας μιμούνται. ...Είναι γνωστό. 

Και στην τελική αν κάτσεις και το σκεφτείς λίγο παραπάνω θα καταλάβεις  γιατί βάζουμε αυτόν τον κανόνα. Όχι δεν θέλουμε να σε αφήσουμε απέξω...Δεν έχουμε κάτι προσωπικό μαζί σου.Για την ασφάλεια του παιδιού ΣΟΥ είναι και αυτός ο κανονισμός.
 Το σχολείο έχει 350 παιδιά. Φαντάζεσαι μέσα στον ίδιο χώρο και άλλους τόσους γονείς; Πως θα ελέγχω εγώ το χώρο. 

Επίσης ΔΕΝ ξέρω όλους τους γονείς των παιδιών. Άρα μαζί με τους γονείς ( που είπαμε δε ξέρω) μπορεί να μπει και ένας άσχετος. Έτσι;;; Τι;;; Δε το είχες σκεφτεί;;;






3 Οκτωβρίου 2012

Στ τάξη

Πριν ακόμα πάρω την απόσπαση για την Αθήνα ένα πράγμα σκεφτόμουν συνέχεια. Πως θα είναι το κλίμα στο νέο σχολείο. Πέρα από το θέμα των συναδέλφων και του διευθυντή το βασικό που με απασχολούσε ήταν οι νέοι μου μαθητές. Στο σχολείο μου στην Κρήτη ήμουν 6 χρόνια και πάνω κάτω ήξερα όλα τα παιδιά πριν ακόμα γίνουν μαθητές μου και με γνώριζαν και αυτά. Εδώ θα ήταν αλλιώς.

Στον Αγιασμό δεν είχαμε μοιράζει τάξεις( αφού πήγα πρώτη μέρα τη μέρα του Αγιασμού )
 'Έβλεπες παιδιά να κοιτάνε τους καινούριους δασκάλους με περιέργεια και ξέρω πως σκεφτόταν "ποιον δάσκαλο θα έχουμε φέτος;"  , "χμ ποια είναι τώρα αυτή;"

Την επόμενη μέρα στην προσευχή στάθηκα εκεί μπροστά τους και μετά από 5 λεπτά μπήκαμε στην τάξη. Κατάφερα να μάθω τα ονόματα τους μέσα σε 5 λεπτά και εισέπραξα γι αυτό ένα δυνατό χειροκρότημα. 
Πολλές οι απορίες την πρώτη μέρα. Για τα μαθήματα, για τα διαγωνίσματα, για τα τεστ και ένα άγχος για το πότε θα αρχίσουμε μάθημα. Κατεβήκαμε και για παιχνιδάκια την αυλή . Παιχνίδια για να δεις πόσο δεμένα είναι και παιχνίδια εμπιστοσύνης. Ναι μέσα απο τα παιχνίδια μαθαίνεις πολλά. Εκείνα απλά παίζουν και η δασκάλα καταγράφει τι πρέπει να προσέξει , τι πρέπει να προσπαθήσει να αλλάξει.
Με τα παιδιά μπορώ να πω πως δέσαμε από την αρχή. Νιώθω πως τα έχω κερδίσει. Δε στο δείχνουν με ζωγραφιές και με αγκαλιές ( προ εφηβεία είμαστε)  ...αλλά το εισπράττεις. Απο την καλημέρα το πρωί, απο τον τρόπο που θα σου μιλήσουν, που θα γκρινιάξουν , από το χιούμορ τους , από το βλέμμα τους. Δε μπορώ να  σας το περιγράψω με λόγια αλλά το νιώθω. Και το άγχος έφυγε και νιώθω πως τα ξέρω μήνες.

Τα παιδιά δε θέλουν πολλά. Ειλικρίνεια, αγάπη και να είσαι εκεί πάντα δίπλα τους να τα ακούς....Και κουβέντα, πολύ κουβέντα...Μου λένε "Ας μη κάνουμε σήμερα Θρησκευτικά, ας συζητήσουμε" Τα ρωτάω "τι θέλετε να πούμε;" και μου λένε "δε ξέρουμε, ο,τι θέλετε, απλά να μιλήσουμε λίγο"


Και κάτι τελευταίο. Άκουσα πολλές φορές την ατάκα "Μα αφήσατε την Κρήτη για να έρθετε εδώ;;;"

Στην ερώτηση γιατί το έκανα τους είπα πως δεν είχα φύγει ποτέ από την Κρήτη και ήθελα να ζήσω σε μια άλλη πόλη για 2-3 χρόνια έτσι για αλλαγή ...

Ένας μαθητής σχολιάζει βγαίνοντας από την τάξη
"Εγώ κυρία μυρίζομαι έρωτα"

"Έχεις πολύ καλή όσφρηση " απάντησα εγώ...




Νέα εμπειρία λοιπόν η Στ τάξη. Μου το έλεγαν και δε το πίστευα. 


Σήμερα ξεκούραση. Γιορτάζει ο πολιούχος των Αθηνών





25 Σεπτεμβρίου 2012

Τα νέα μου

Δυο εβδομάδες πέρασαν από εκείνες τις γεμάτες άγχος μέρες του Σεπτέμβρη. Κλάματα, αγωνία, νευράκια...και ο Χρήστος ήρωας να με ανέχεται!

Έμαθα σε ποιο σχολείο θα είμαι 8 ώρες πριν το Αγιασμό...πάλι καλά που έχουμε και internet δηλαδή...
Πρώτη κίνηση να μάθω που είναι το νέο σχολείο...Να μετράω τους χρόνους, τις στάσεις, την απόσταση....Και το επόμενο πρωί σαν πρωτάκι και εγώ πέρασα την πόρτα...

Το κλίμα στο σχολείο από την πρώτη ματιά μου φάνηκε καλό και ευτυχώς 2 εβδομάδες μετά μπορώ και λέω το ίδιο...Οι συνάδελφοι πολύ φιλικοί και πρόθυμοι να με βοηθήσουν σε ό,τι χρειάζομαι...
Πολύ βασικό το κλίμα στο σχολείο. Σε ένα χώρο που είσαι 6 ώρες καθημερινά τι καλύτερο απο το να μπορείς να πεις δυο κουβέντες στο διάλειμμα ή στο κενό σου.

Και έφτασε η ώρα να μοιράσουμε τάξεις...Και ναι , μετά από καιρό είμαι και πάλι το μικρό του σχολείου...που διαλέγει τελευταίο τι τάξη θα πάρει. Βασικά δε διαλέγει , παίρνει ό,τι μείνει.

Και πήρα Στ τάξη. Μια τάξη που με φόβιζε και δεν ήθελα να την πάρω ( αν είχα δικαίωμα επιλογής)

Και τελικά μέσα σε λίγες μέρες κατάλαβα πως μου αρέσει πάρα πολύ....Τελείως διαφορετική απο τις τάξεις που έπαιρνα τα τελευταία χρόνια. Άλλο επίπεδο επικοινωνίας με τα παιδιά...Τους μιλάω όπως θα μιλούσα σε ένα φίλο και με καταλαβαίνουν απόλυτα.

Εγώ 19 παιδάκια μία αίθουσα πρώην αποθήκη αλλά αυτό δε με νοιάζει. Ξέρω πως σύντομα θα την κάνουμε πολύ όμορφη , με τις κατασκευές μας, τις ζωγραφιές μας, τις εργασίες μας....
Είχα τόσο άγχος για το πως θα τα πάω με τους καινούριους μου μαθητές...Νομίζω πως με συμπάθησαν. Καλά δε νομίζω είμαι σίγουρη. Περνάμε όμορφα...Κάνουμε τα μαθήματα μας και συζητάμε...συζητάμε :)

Θα έχω πολλά να σας λέω και φέτος....

Αύριο απεργώ...Άλλο θέμα η κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αλλά ας μη χαλάσω τώρα το κλίμα

Είμαι καλά , περνάω όμορφα και έχω ήδη συνηθίσει τη νέα ζωή στην Αθήνα

10 Σεπτεμβρίου 2012

Τα νέα πάλι άλλαξαν

Εκεί που περίμενα και εγώ να δω σε ποιο σχολείο θα πάω μαθαίνω πάλι άλλα νέα...

Άκυρες λέει οι τοποθετήσεις μας :(

Δε μπορώ άλλο, ειλικρινά...Αυτό που ζούμε είναι άδικο και πολύ ψυχοφθόρο.

Θέλω να πάω σχολείο!!!

Σε 24 ώρες θα έχει χτυπήσει το πρώτο κουδούνι και εγώ ακόμα δε ξέρω σε ποιο σχολείο θα είμαι....Δε ξέρω σε ποια τάξη θα κάνω μάθημα , ποιους συναδέλφους θα έχω. Όχι πως θα προλάβαινα να τους γνωρίσω σε 5 μέρες αλλά θα είχες μια εικόνα....Αύριο θα είμαι και εγώ ένα πρωτάκι....Αυτό που πέρασα αυτές τις μέρες είναι πολύ ψυχοφθόρο. Κάθε μέρα στο περίμενε, κάθε μέρα να ξυπνάω και να μαι μπροστά σε μια οθόνη και να πατάω συνέχεια F5 ....Κοντεύει να ξεθωριάσει το κακόμοιρο

Εκεί που λέτε που περίμενα σε ποια περιοχή της Α Αθήνας θα είμαι φέτος σκάει και το νέο....
Περισσεύουν λέει 120 δάσκαλοι και θα πάνε σε άλλες περιοχές της Αττικής. Πλάκα μου κάνουν σκέφτομαι....Και να πάλι το άγχος και να το ψάξιμο και να τα κλάματα....Και να σκέφτομαι πως μπορεί να βρεθώ στα Κύθηρα , στα Βίλια, στα Μέγαρα....Εγώ μόνο Α Αθήνας δήλωσα , ας μη με έπαιρναν απο την αρχή αν είναι να με πάνε αλλού....

Ευτυχώς ( αν και ακόμα δεν το έχω δει το όνομα μου ) οι αιρετοί μας ήταν με το μέρος μας, έγινε και μια κατάληψη απο δασκάλους και συλλόγους και καταφέραμε το αυτονόητο. Να δουλέψουμε εκεί που μας κάλεσαν.....Κοίτα δηλαδή που νιώθεις μια ανακούφιση και μια χαρά για τα αυτονόητα...


Στραβά ξεκίνησε η χρονιά..Θέλω να πάω σχολείο...Θέλω να πάω στον Αγιασμό, θέλω να πάρω μια τάξη να ηρεμήσω.

Δε μπορώ να ζω με το φόβο πως ένα πρωί θα μου πουν "ε ψιτ φεύγεις απο εκεί και πας αλλού"


6 Αυγούστου 2012

Αθήνα...

Απο Σεπτέμβριο αλλάζω προσωρινά τόπο διαμονής ...
Πήρα απόσπαση και θα μαι Αθήνα...Σχολείο δε ξέρω ακόμα, ούτε περιοχή αλλά το πρώτο σκαλοπάτι το περάσαμε και πάμε για τα επόμενα...
Φιλιά και καλές βουτιές...

19 Ιουλίου 2012

2 χρόνια



Δυο χρόνια πέρασαν ..
Δυο χρόνια από εκείνες τις πρώτες μας διακοπές στα Χανιά...
Πάντα τη λάτρευα αυτή τη πόλη...τώρα ακόμα πιο πολύ!
Δυο χρόνια με αμέτρητα ταξίδια....Αθήνα - Κρήτη, Κρήτη - Αθήνα
Δυο χρόνια με όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές....αλλά εμείς πάντα μαζί και αγαπημένοι!!!Και τα δύσκολα γινόταν λιγουλάκι πιο εύκολα επειδή ήσουν εσύ στη ζωή μου 

Αφιερωμένο σε σένα το παρακάτω τραγουδάκι :)



Την μέρα που σε γνώρισα
Ποτέ δεν θα ξεχάσω
μαζί σου όσα έζησα
Βαθιά μου θα χαράξω
Την μέρα που σε γνώρισα, ποτέ δεν θα ξεχάσω
Μαζί σου όσα έζησα βαθιά μου θα χαράξω.

Ποτέ μην έρθει η στιγμή να φύγεις μακριά μου
Γιατί τα αστέρια του ουρανού θα πάρουν την καρδιά μου
Το ξέρεις ότι σ' αγαπώ, ποτέ δεν θα σ' αφήσω
Γιατί εσύ αγάπη μου με έκανες να ζήσω

Θυμάμαι που τα μάτια σου αγγίζαν την ψυχή μου
Και αμέσως σου ξεστόμισα πως είσαι η ζωή μου


Σε αγαπάω πολύ πολύ και είσαι  ο,τι πιο όμορφο υπάρχει στη ζωή μου!!!



4 Ιουλίου 2012

Παιδί και αυτοκίνητο

Διαβάζοντας σήμερα το πρωί το ιστολόγιο μια μαμάς blogger είπα να κάνω μια ανάρτηση που ήθελα απο καιρό αλλά όλο το άφηνα. 
Φέτος όπως είχα γράψει και παλιότερα εκτός απο την Ανακύκλωση ασχοληθήκαμε στην τάξη και με την Κυκλοφοριακή Αγωγή. Αφιερώναμε ένα δίωρο την εβδομάδα περίπου για 2 μήνες ( αν και το θέμα το επαναφέραμε πολύ συχνά)







Ξεκινήσαμε φέρνοντας μια εφημερίδα στην τάξη που είχε εικόνες απο ένα τροχαίο ατύχημα. Ξεκινήσαμε λοιπόν τη συζήτηση στην τάξη και σχεδόν όλα τα παιδιά είχαν να διηγηθούν κάποιο περιστατικό ( ευτυχώς όχι σοβαρό ) που είχε τύχει στην οικογένεια τους ή σε κάποιοιο συγγενικό , φιλικό πρόσωπο ή απλά το είχαν δει στην τηλεόραση ( εκεί είχαμε δει και πολύ σοβαρά)
Ρώτησα τα παιδιά τι πιστεύουν πως φταίει και γίνονται ατυχήματα στο δρόμο και τα παιδιά έβγαλαν το συμπέρασμα πως οι οδηγοί παραβιάζουν τα σήματα, τρέχουν , πίνουν κτλ Δε θα κάνω τώρα ανάλυση όλου του προγράμματος εδώ. Σε γενικές γραμμές έπεσε πολύ πολύ κουβέντα, ερωτηματολόγια, εικόνες, παραμύθια, κείμενα ....Αυτό που τους άρεσε πιο πολύ ήταν οι μέρες που βγήκαμε στην αυλή , σταθήκαμε στα κάγκελα και παρατηρούσαμε τα αυτοκίνητα και τους πεζούς ....Καταγράφαμε τα λάθη που έκαναν και τις παραβάσεις. Αφού δεν κατέβηκε κανένας οδηγός να μου πει τίποτα πάλι καλά....Φανταστείτε τώρα να φωνάζουν 19 παιδιά "Ιιιιιιιιιιιιι κυρίααααααααααααααααα κυριάααααα μηχανήηη χωρίς κράνοςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς" 
Ε σιγά σιγά ησυχάσαμε και υπακούσαμε .Παρατηρώ και καταγράφω σιωπηλά. Τα αποτέλεσματα απογοητευτικά. 
Ενώ τα παιδιά λοιπόν γνώριζαν ή έμαθαν στην συνέχεια τι είναι σωστό και τι όχι  δε τα εφάρμοζαν σε μεγάλο βαθμό.Τα περισσότερα παιδιά κάθονταν στο μπροστινό κάθισμα ή στο πίσω χωρίς ζώνη. Σχεδόν κανένα παιδί σε ειδικό καθισματάκι ( ένα παιδί μόνο ) κατάλληλο για αυτά.Μου έλεγαν λοιπόν πως ζώνη βάζουν μόνο αν πηγαίνουν μακρυά για να μη τους γράψει ο τροχονόμος. Μετά απο κουβέντα και άσχετα παραδείγματα καταλάβαμε πως κάποια πράγματα δεν τα κάνουμε μόνο επειδή τα λέει ο νόμος αλλά για να προστατεύουμε το σώμα μας και τη ζωή μας. 
Η πορεία του προγράμματος με απογοήτευσε. Πολλές φορές σκέφτηκα "τι τα λέω τώρα αυτά;" "γιατί κάθομαι και ψάχνω και διαβάζω και ετοιμάζω υλικο;" 
Θα σας αναφέρω 3 περιστατικά που τα έγραψα και στο σχόλιο που έκανα στο ιστολόγιο που μου θύμισε πως ένιωθα τότε...

Σκηνικό έξω απο το σχολείο.

Μια μαμά μου λέει “άντε ελάτε να σας πάω εγώ σπίτι”
Μπάινω μέσα σε αμάξι , βάζω ζώνη και ακούω τη μαμά να λέει “καλέ εδώ κοντά μένετε τι βάζετε ζώνη;;;”
Το παιδί φυσικά στο πίσω κάθισμα, χωρίς ζώνη. Απαντάει η μικρή “Μαμά η κυρία είπε πως πρέπει πάντα πρέπει να φοράμε ζώνη μπλα μπλα μπλα” και η μαμά
“Ωωω ακόμα δεν μπήκες στο αμάξι μας ζάλισες…ασε την κυρία να ησυχάσει ”

Σκηνή 2

Εξω απο σχολείο . Μαθήτρια πάει να μπει στο πίσω κάθισμα.
Λέει ο μπαμπάς “Γιατί κάθεσαι πίσω;;;;”
Η κυρία είπε πως ακόμα και σε κοντινές αποστάσεις μπορεί να γίνει κάποιο ατύχημα.
Ο μπαμπάς “Κάτσε παιδί μου μπροστά σπίτι πάμε όχι στο Ηράκλειο

και τελευταία σκηνή….

Μαμά με βλέπει το δρόμο
-Αχ τι μας έκανες μωρέ κυρία Αννα. Εχω τη μικρή κάθε μέρα και σκούζει και δε θέλει να ανέβει στη μηχανή χωρίς κράνος. Τα τρομάξατε τα παιδιά…

Αλλά πέρα απο τα περιστατικά αυτά τα παιδιά συνέχισαν να μου λένε πως κάθονται μπροστά / πίσω χωρίς ζώνη, πως ανεβαίνουν σε μηχανές χωρίς κράνος , πως ο μπαμπάς θα τρέχει παραπάνω, θα πιει και θα οδηγήσει. Και νιώθω πως και οι δικοί μου μαθητές όταν μεγαλώσουν θα γίνουν μαμάδες και μπαμπάδες που θα κάνουν τα ίδια ακριβώς.
Και κάπου εκεί με έπιανε η απογοήτευση και έλεγα "εγώ δε ξανακάνω τέτοιο πρόγραμμα"
Και πάλι εκεί μια φωνή μου έλεγε "εσύ θα κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό. Και ένα μόνο παιδάκι να φορέσει ζώνη και ένας μόνο μαθητής ενήλικάς αργότερα θα θυμηθεί εκείνη την κυρία που κατι τους είχε πει και αυτόματα να φορέσει τη ζώνη του...ε και μόνο για ένα παιδί αξίζει.
Απο την άλλη αναρωτιέμαι...Γιατί τόση ανευθυνότητα ;Και όχι μόνο για τα παιδιά τους αλλά και για τη δική τους ζωή.
Πόσο δύσκολο είναι να  φορέσεις ζώνη;Πόσο δύσκολο είναι να μη τρέχεις σαν παλαβός απλα για να φτάσεις 5 λεπτά πιο νωρίς, να πίνεις και να οδηγείς , να παραβιάζεις στοπ και άλλες πινακίδες;Και όταν έρθει η κλήση να γκρινιάζεις κιόλας...
Ειχαμε πάει με τα παιδιά στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής. Μας έδειχνε ο τροχονόμος το φωτεινό σηματοδότη και τόνισε πως το πρόστιμο είναι τσουχτερό, αν θυμάμαι καλά 700 ευρώ ( 350 αν το πληρώσεις σε 10 μέρες)  και πως εεεε είναι πολλά λεφτά. Στην τάξη που το συζητήσαμε ξανά τους είπα πως είναι πολύ πολύ μικρό το πρόστιμο. Τα παιδιά λένε "μα όχι κυρία είναι πολλά λεφτά" Τους λέω "σκεφτείτε λίγο τι  μπορεί να προκαλέσει αυτός ο οδηγός" Σκέφτονται και ένα μικρό λέει "Εχετε δίκιο, λίγα είναι. Αμα σκοτώσει έναν άνθρωπο ή τον αφήσει ανάπηρο τί είναι 700 ευρώ για μια ζωή"

Θα μπορούσα να γράφω ώρες αλλά τώρα ήθελα να τονίσω το θέμα "παιδί και αυτοκίνητο" .Ε για μένα συγγνώμη κιόλας αλλά θέλει αυτόφωρο και να σου πάρουν άδεια και δίπλωμα για κανένα μήνα. Να κάνεις και κάποιες ώρες εθελοντικές σε κανένα νοσοκομείο , να δεις παιδάκια θύματα απο τροχαία να δεις μηπως και βάλεις μυαλό. Αν εσύ δεν θες να βάλεις ζώνη δε μπορώ να σε βάλω με το ζόρι. Το παιδί όμως είναι ευθύνη σου....και θα έπρεπε να τρως και ένα προστιμο για "εκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο"

Ουφ τα είπα και ξελάφρωσα :)


19 Ιουνίου 2012

Είστε καλή δασκάλα γιατί.....

Πάλι πάλι στην τελευταία μέρα...Τα παιδιά δεν ξεκολλάνε από πάνω σου, κάποια έχουν αρχίσει τα κλάματα που τελειώνει το σχολείο. Εκεί πάλι πέφτει η ερώτηση "κυρία εσείς θα μας κάνετε μάθημα στην Δ τάξη ε;;;" Τους απαντάω "αν είμαι στο σχολείο μας, εννοείται " Εκεί πάλι άρχισαν τις φωνές "μα που θα πάτε" "όχι εδώ θα είστε" "μα εμείς εσάς θέλουμε" "εγώ δεν πάω σχολείο αν δεν είστε εδώ" "θα κάνουμε κατάληψη" και άλλα χαριτωμένα ...
Αφού λοιπόν επί 5 λεπτά μου έλεγαν "τι καλή δασκάλα που είμαι" έπεσε η ερώτηση στον κύκλο.

"Τι σημαίνει για εσάς καλή δασκάλα. Γιατί θεωρείται πως εγώ είμαι καλή;;;Τι είναι αυτό που προσέχετε σε ένα δάσκαλο για να πείτε πως είναι καλός;;;"

Δείτε λοιπόν γιατί κατα τα παιδιά μου είμαι καλή δασκάλα

Γιατί μας τα εξηγείτε όλα
Γιατί είστε ευγενική
Γιατί δε βάζετε ούτε πάρα πολλά ούτε όμως και πολύ λίγα.
Γιατί είστε δίκαιη
Γιατί έχετε καλοσύνη
Γιατί μας σκέφτεστε
Γιατί μας βοηθάτε
Γιατί το πρώτο πράγμα που μας ρωτάτε δεν είναι αν διαβάσαμε αλλά αν είμαστε καλά κάθε πρωί
Γιατί ούτε χτυπάτε ούτε μιλάτε άσχημα
Γιατί έχετε καλό χαρακτήρα
Γιατί μου εξηγήσατε 3000 φορές την διαίρεση χωρίς να νευριάσετε
Γιατί μας έχετε εμπιστοσύνη
Γιατί όταν σας είπα ένα μυστικό δε το είπατε σε κανένα
Γιατί είστε καλός άνθρωπος
Γιατί αγαπάτε τα παιδιά
Γιατί όταν έλειπα πολλές μέρες πήρατε τη μαμά μου να τη ρωτήσετε τι έχω
Γιατί παίζετε μαζί μας
Γιατί αγαπάτε όλα τα παιδιά το ίδιο και δεν ξεχωρίσατε κανένα μας
Γιατί μας δείχνετε ενδιαφέρον
Γιατί ασχολείστε μαζί μας ακόμα και αν χάσατε ώρα απο το διάλειμμα σας
Γιατί είστε σαν μαμά μας
Γιατί είστε πολύ όμορφη και γλυκιά
Γιατί μας πειράζετε και μας ζουλάτε
Γιατί αν σας πούμε κάποιο πρόβλημα μας την επόμενη μέρα ρωτάτε ξανά πως είμαστε
Γιατί κάναμε μέσα στην τάξη γλυκά και φάγαμε και πρωινό
Γιατί αν βγούμε έξω χωρίς το μπουφάν μας μαλώνετε
Γιατί κάνατε τη τάξη μας πολύ όμορφη
Γιατί είστε χαμογελαστή ενώ η μαμά μου , μου είπε πως τώρα παίρνετε 600 ευρώ
Γιατί ό,τι λέτε το κάνετε




.................. στο τέλος άφησα αυτό που με έκανε να γελάσω αν και είναι πολύ σοβαρό

Γιατί άμα κάνει ποτέ σεισμό ή πιάσει η τάξη φωτιά ξέρω πως δε θα φύγετε έξω γρήγορα αλλά θα κοιτάξετε να σώσετε πρώτα εμάς




Αυτά λοιπόν είναι τα στοιχεία που ζητάνε οι δικοί μου μαθητές για να πουν πως ένας δάσκαλος είναι καλός...

Εύκολα όλα ....


Στη συνέχεια με έβαλαν να τους πω αν είναι καλά παιδιά. Τους είπα ναι...όλα τα παιδιά είναι καλά.
Μετά φυσικά μου ζήτησαν να το τεκμηριώσω με επιχειρήματα. Ναι έτσι ακριβώς το είπαν ( με όποιο δάσκαλο καθίσεις ..... δε λένε;;;)


14 Ιουνίου 2012

Τελευταία μέρα στην τάξη

Χθες δεν κάναμε καθόλου μάθημα. Πήγαμε κανονικά σχολείο, έγιναν κανονικά όλες οι ώρες αλλά εμείς δεν ανοίξαμε καθόλου τις τσάντες.Ααα όχι τις ανοίξαμε για να πάρουμε το μπλοκάκι μας και το μολύβι μας.

Το πρώτο πράγμα που κάναμε και το κάνω κάθε χρόνο είναι να γράψουμε ποιες στιγμές θέλουμε να θυμόμαστε και ποιες δε θέλουμε από τη χρονιά που πέρασε. Τα βάλαμε όλα στο κουτί μας και στο τέλος τα διαβάσαμε




Δείτε λοιπόν τι θα θυμούνται τα μαθητούδια μου

Τη μέρα που φάγαμε πρωινό στην τάξη
Τη μέρα που κάναμε τις τρουφομπαλίτσες
Όταν παίζαμε παιχνίδια στην αυλή
Τη μέρα που μας βάλατε σπαζοκεφαλιές στον πίνακα
Τη μέρα που σας κάναμε πάρτυ για τα γενέθλια σας
Όταν κάναμε την καπακοκατασκευή
Όταν αδειάζαμε τους κάδους ανακύκλωσης στον μπλε κάδο έξω από το σχολείο
Όταν μάθαμε την διαίρεση
Τη μέρα που σας γνώρισα
Όταν κάναμε ιστορία και καθόμασταν κάτω στο μαγικό χαλί
Όταν ντυθήκατε Μεξικάνος και κάναμε μάθημα έτσι
Όταν φάγαμε πρωινό στην τάξη
Όταν κάναμε κατασκευές απο ανακυκλώσιμα υλικά
Όταν πήγαμε εκδρομή και κάτσαμε όλοι μαζί κάτω και φάγαμε
Όταν αλλάξατε τη φωνή σας και μας κάναμε μάθημα σαν Ανακυκλωσούλης
Θα θυμάμαι που ήρθα απο καινούριο σχολείο και εσείς με βοηθήσατε και οι συμμαθητές μου με έκαναν παρέα
Οταν παίζαμε όλοι μαζί έξω αγαπημένοι
Όταν παίζαμε
Όταν καθόμασταν και απλά μιλούσαμε


Η συνέχεια της χθεσινής μέρας σε άλλη ανάρτηση ...

Καλό καλοκαίρι σε όλους σας



UP DATE 

Aααα ξέχασα καλέ να συμπληρώσω

Στην ερώτηση τι δε θέλω να θυμάμαι

Εδώ δεν είχαμε πολλές απαντήσεις καθώς είπαν πολλά παιδιά δεν υπάρχει κάτι που δε θέλουν να θυμούνται.

Δείτε λοιπόν τις λίγες απαντήσεις


Δε θέλω να θυμάμαι

Τη μέρα που χτύπησε η .... μέσα στην τριανταφυλλιά
Τη μέρα που μάλωσα με τους φιλους μου
Τη μέρα που έβρεχε και μπήκε νερό στην τάξη και μας χάλασε κάποια πράγματα που ήταν για ανακύκλωση
Τις δυο μέρες που λείπατε απο το σχολείο
Όταν σας στεναχώρησα με κάτι που έκανα



Tη δραστηριότητα αυτή την κάνω κάθε χρόνο. Μέσα απο τις απαντήσεις τους μαθαίνεις πολλά πράγματα  που σε βοηθάνε για την επόμενη χρονιά.

9 Ιουνίου 2012

Λίγο πριν το τελευταίο κουδούνι

Πέρασαν πάλι 9 μήνες. Εννιά μήνες από τη μέρα που γνώρισα τα φετινά παιδιά μου. Λίγο πολύ τα ήξερα βέβαια γιατί είχα μπει και στην τάξη τους την προηγούμενη χρονιά.
Μία χρονιά δύσκολη η φετινή. Ξεκινήσαμε χωρίς βιβλία. Τι άγχος και αυτό τότε...Να κάθομαι να βγάζω φωτοτυπίες, να κόβω , να κολλάω ( για να κάνω οικονομία στο χαρτί τρομάρα μου ). Τόσο χαρτί πεταμένο  αφού τα βιβλία άρχισαν να σκάνε μύτη κάποια στιγμή . Ήρθε βιβλίο το οποίο εμείς το είχαμε ήδη τελειώσει σε φωτοτυπίες . Στα παιδιά όμως τα μοίρασα κανονικά. Και ενώ η χρονιά ξεκίνησε με άσχημους οιωνούς εμείς περάσαμε και φέτος υπέροχα.

Ζοριστήκαμε λίγο στην αρχή μέχρι να τα μάθω να με μάθουν, να κόψουμε κάποιες συνήθειες γιατί μεγαλώσαμε πια. Και η χρονιά κύλησε πολύ γρήγορα και πολύ όμορφα. Χαζεύω φωτογραφίες απο την αρχή της χρονιάς και βλέπω πόσο μεγάλωσαν. Δεν είναι που ψήλωσαν, είναι που ωρίμασαν. Που έχουν γίνει ακόμα πιο υπεύθυνα. Που βλέπεις του κόπους σου (και τους κόπους της δασκάλας που τα είχε δυο χρόνια και έκανε φοβερή δουλειά) να πιάνουν τόπο.

Είναι που έκανες στην αρχή πολλά παιχνίδια γνωριμίας, συνεργασίας, εμπιστοσύνης και τώρα τα βλέπεις να είναι αγαπημένα , να παίζουν όλα μαζί, να μη γκρινιάζουν για το ποιος θα διαλέξει τι παιχνίδι θα παίξουμε. 

Είναι που εκεί που πέταγαν τα πάντα στα σκουπίδια τώρα τα πετάνε στους κάδους ανακύκλωσης. Και άμα εσύ ξεχαστείς φωνάζουν "κυρίααααααα όχι στα σκουπίδια" Δε λέω πως δεν τσακώνονται, δεν γκρινιάζουν , δεν μουτρώνουν. Αλλά δεν κρατάνε θυμό και το ξεχνάνε γρήγορα. Δεν έμεινε κανένα παιδί στο περιθώριο. Κανένα. Παίξαμε πολύ και μιλήσαμε πολύ. Πολλές μέρες ειδικά την 6η ώρα που τα έβλεπα κουρασμένα τους έλεγα "θέλετε να συζητήσουμε;" και μιλάγαμε...για σοβαρά και για πιο χαλαρά θέματα. Πόσο τους αρέσει να μιλάνε...να μιλάνε. Έχουν τελικά πολύ ανάγκη τα παιδιά  για επικοινωνία.  Και σου λένε τα πάντα. Με μια αφοπλιστική αφέλεια και κολλάνε στον τοίχο. Και τα όμορφα και τα άσχημα. Και σε εμπιστεύονται. Και σου λένε πράγματα που καμιά φορά σε κάνουν να βάλεις τα κλάματα. Εκείνο το κουτί επικοινωνίας με βοήθησε πολύ να τα καταλάβω. Να καταλάβω γιατί φέρονται έτσι στο σχολείο
Και βλέπεις απο όλα αυτά πόσο δεθήκαμε. Και τα αγάπησα και με αγάπησαν. Και μου έκαναν και φέτος πάρτυ έκπληξη  για τα γενέθλια μου. Και λες "ναι γι αυτο την παλεύω ακόμα με τα 650 ευρώ".

Και φέτος η 14η Ιουνίου θα είναι ακόμα πιο δύσκολη απο άλλες χρονιές. Το Σεπτέμβρη ίσως είμαι σε ένα άγνωστο σχολείο, άγνωστα παιδιά, γονείς, συνάδελφοι. Σε μια νέα πόλη που πάντα έλεγα πως δε θέλω να ζήσω. Αλλά όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει δε λένε;
Οι μικροί μου μαθητές το θεωρούν δεδομένο πως θα τα κάνω μάθημα. Και με ρώτησαν πρώτη φορά προχθές, Και τους απάντησα "Αν είμαι στο σχολείο εννοείται, αφήνω εγώ τέτοια παιδιά; " Και άρχισαν "μα γιατί κυρία;;;" Και άρχισαν να μου γράφουν πάνω σε ζωγραφιές πως εμένα θέλουν μέχρι την έκτη . 
Ίσως φανεί αστείο αλλά η μετακόμιση στην Αθήνα ( αν γίνει ) θα μου ήταν πολύ πιο εύκολη αν είχα κάνει δυο χρόνια με την τάξη μου και έτσι και αλλιώς θα τα άφηνα. Τώρα νιώθω πως τα εγκαταλείπω. Ξέρω πως δεν είναι έτσι γιατί τόσοι και τόσοι συνάδελφοι αλλάζουν τάξεις, τόπο διαμονής και χωρίς να το διαλέξουν. Απλά έτσι νιώθω. Και πάντα η δεύτερη χρονιά είναι καλύτερη απο την πρώτη . 

Μεγαλώνοντας σε μια μικρή πόλη  , δουλεύοντας τόσα χρόνια στο ίδιο σχολείο μου φαίνονται όλα τόσο οικεία. Οι γονείς, οι μαθητές, οι συνάδελφοι ακόμα και ο χώρος του σχολείου. Πέρυσι το καλοκαίρι άνθρωποι που γνώριζα απλά "φατσικά" μου έλεγαν στο δρόμο, στην παραλία στα μαγαζιά "αχ πάρτε το τάδε τμήμα"  , "μακάρι να σας έχουμε" . "θα μας πάρετε φέτος" Και ναι νιώθεις όμορφα. Γιατί πριν σε γνωρίσουν έχουν μια καλή εικόνα για σένα. Γιατί και τα παιδιά σε ξέρουν. Στην Αθήνα όλα θα είναι καινούρια. Και αυτό με αγχώνει. Φέτος στον Αγιασμό δε θα έρθει κανένα παιδί να με αγκαλιάσει. Αχ πολύ μελό το έκανα Αν πήγαινα σε άλλη μια μικρή πόλη δε θα είχα τέτοιο θέμα νομίζω , η  Αθήνα πάντα με φόβιζε. ( αυτό είναι άλλη ανάρτηση)

Ας πάμε στα ευχάριστα όμως Το βασικό είναι πως θα μαι με τον άνθρωπο μου...Και μόνο αυτό αρκεί για να ξέρω πως θα περάσω όμορφα όσο διάστημα χρειαστεί να ζήσουμε εκεί.Ευτυχώς ο αγαπημένος μου λατρεύει Κρήτη και ελπίζω να είμαστε τυχεροί να το καταφέρουμε σύντομα


Αν πάρω την απόσπαση δε θα μετράμε τις μέρες για να βρεθούμε θα είμαστε μαζί κάθε μέρα. Δε θα κοιτάμε συνεχώς τα news letters  της Αegean και της Olympic Air. Δε θα κοιτάζω πότε έχουν ημερίσιο οι Μινωικές ούτε αν προλαβαίνω το τελευταίο λεωφορείο Τα τριήμερα θα συνεχίζω να τα κοιτάζω γιατί ταξιδάκια στην Κρήτη θα κάνω συχνά. 
Στην Αθήνα πέρα απο τον αγαπημένο μου θα είναι και η μελλοντική μας κουμπάρα .Πολύ βασικό να έχω μια φίλη κολλητή καρδιακή εκεί. Και ελπίζω να γνωρίσω και κάποιους απο εσάς. Που νιώθω ήδη πως σας ξέρω

Να έχετε ένα όμορφο Σαββατόβραδο :)