15 Δεκεμβρίου 2011

Αν μπορούσες να ακουστείς....

Καλησπερούδια,

Τι μου κάνετε;;; Εγώ μετράω αντίστροφα τις μέρες για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές…Πότε πέρασε ο καιρός δεν κατάλαβα.
Δεκαπέντε μερούλες χωρίς ξυπνητήρι !!!Αύριο δίνουμε βαθμούς και μετά τι έμεινε; Πέντε μερούλες μάθημα.

Ας πάω στο ψητό :)
Σκέφτηκα να αφήσουμε στην άκρη το σχολικό βιβλίο για κάποιες μέρες και να κάνουμε κάποια κείμενα ή ποιήματα δικής μου επιλογής ( έτσι και αλλιώς ανθολόγιο δεν έχουμε )

Διάβασα στα παιδιά το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου «Το παιδί με τη σάλπιγγα». 

Είχα βρει και ένα βιντεάκι  και ανακάλυψα μετά πως το είχε ανεβάσει η κολλητή μου η Ευδοκία ( μικρό ευχαριστώ). 

Με τη βοήθεια του Χρήστου το έκανα σε mp3  και βουρ στην τάξη.

Αφού διαβάσαν και τα παιδιά το ποίημα τους έβαλα και το τραγουδάκι το οποίο μετά το ζητούσαν ξανά και ξανά και ξανά.

Συζητήσαμε τον κάθε στίχο χωριστά και με εντυπωσίασαν για μια ακόμα φορά με τις απαντήσεις τους.


Ζήτησα στη συνέχεια απο τα παιδιά να συνεχίσουν το στίχο

Αν μπορούσες να ακουστείς , θα σου έδινα την ψυχή μου να την κάνεις…..

Τα παιδιά συνέχισαν την πρόταση και ζωγράφισαν…( κυριολεκτικά και μεταφορικά)




Το ποίημα
Το παιδί με την σάλπιγγα
Αν μπορούσες να ακουστείς

θα σου έδινα την ψυχή μου

να την πας ως την άκρη του κόσμου.

Να την κάνεις περιπατητικό αστέρι ή ξύλα

αναμμένα για τα Χριστούγεννα – στο τζάκι του νέγρου

ή του Έλληνα χωρικού. Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά

στα παράθυρα των φυλακισμένων. 
Εγώ  μπορεί να μην υπάρχω ως αύριο

Αν μπορούσες να ακουστείς

θα σου έδινα την ψυχή μου

να την κάνεις τις νύχτες

ορατές νότες, έγχρωμες,

στον αέρα του κόσμου.



Να την κάνεις αγάπη.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ



Και ιδού το αποτέλεσμα


                                       .... δουλειά για όλους τους ανθρώπους
                                           ..... ευτυχία για όλους τους ανθρώπους

 ......λουλούδια
 ..... μπαλόνια για τα φτωχά παιδιά
....μηλιά έξω απο ένα φτωχό σπιτάκι
 .....ανθισμένα δάση με πολλά πολλά λουλούδια
 ...φυτά έξω απο φτωχό σπιτάκι
 ....χαρά στους ανθρώπους
 ..οικογένεια χωρίς διαζύγιο για όλα τα παιδιά
 ...υγεία για όλο τον κόσμο
...ένα παιχνίδι για τα παιδιά που το χρειάζονται και το θέλουν πολύ



Πώς σας φαίνονται;;;
Την επόμενη ώρα  συνεχίσαμε ( μάθημα δεν είναι μόνο η γραμματική και τα μαθηματικά ε;;)
Ο τελευταίος στίχος του ποιήματος έλεγε «να την κάνεις αγάπη» 

Και ρωτά η δασκάλα «Τί είναι η αγάπη;»
Και οι μαθητές απαντούν ( φωτογραφία θα βγάλω αύριο γιατί μείναμε από μπαταρία


Αγάπη είναι….

Να νοιάζεσαι
Να συμπαθείς
Να έχεις κάποιον στο μυαλό σου συνέχεια
Να φροντίζεις
Να προσέχεις
Να προστατεύεις
Να δίνεις σημασία
Να είσαι δίπλα του και στα καλά και στα κακά
Να τον αγαπάς και ας κάνει λάθη
Να τον στηρίζεις
Να του δίνεις από το φαγητό σου
Να τον βοηθάς
Να τον αγκαλιάζεις
Να τον φιλάς
Να σου λείπει
Να τον εμπιστεύεσαι
Να προσφέρεις
Να μη του κρύβεις πράγματα
Να μη του λες ψεματα
Να είσαι ειλικρινής μαζί του
Να μοιράζεσαι
Να τον μαθαίνεις
Να του κάνεις μια ζωγραφιά
Να θυμάσαι τη γιορτή του.
Να ακούς
Να μη λες τα μυστικά του


Αχ σας έχω πει πως τα αγαπάω πολύ πολύ και απεριόριστα ( χωρίς ψιλά γράμματα)

2 Δεκεμβρίου 2011

Μου λειπεις....

Πρώτη φορά φέτος δε θα σου πω "Χρόνια πολλά" .
Πρώτη  φορά φετος δε θα μου πεις ούτε εσύ..

Είναι 8,5 μήνες από τότε που έφυγες...
Πέντε μέρες πριν φύγεις είχαμε έρθει στο νοσοκομείο να σε δούμε.Είχες ρωτήσει τη μαμά μου "τι κάνει το παλικάρι;" .Παρόλο που τον γνώρισες μέσα στο νοσοκομείο , αφού ειχες πάθει το εγκεφαλικό παντα ρωτούσες. Χαιρομαι που τουλάχιστον προλαβατε να γνωρίσετε ο ένας τον αλλο.
Δεν άντεξα να μείνω στο δωμάτιο πάνω από δύο λεπτά.Δεν ήθελα να βάλω τα κλάματα μπροστά σου. Συγγνώμη. Αλλά δε το άντεχα.Ηθελα να σε θυμάμαι αλλιώς....Δεν ήρθα ξανά να σε δω τις τελευταίες πέντε μέρες. Ελπίζω να με έχεις συγχωρέσει.
Ξέρω πως εκεί που είσαι , είσαι καλύτερα. Δεν πονάς πια...Είναι το μόνο που με παρηγορεί.
Μου λείπεις γιαγιά...