31 Μαρτίου 2008

Το ραγισμένο δοχείο!

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε παρακολούθησα ένα σεμινάριο με θέμα "Μαθησιακές Δυσκολίες".
Ηταν κουραστικά (-16 ωρες- αλλά άξιζε)
Ενας απο τους επιμορφωτές που ηταν και καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο ξεκίνησε το "μαθημα" με το παρακάτω κείμενο (σε μορφη ομως powerpoint)
Απο ό,τι είδα κυκλοφορεί πολύ στο διαδίκτυο αλλά εγώ πρώτη φορά το είδα χτες...Σκέφτηκα πως αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας.
Αν θυμάμαι καλά η ιστορία μας έρχεται απο την Κίνα.



Μια γριά κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία, κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο.

Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε και ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.

«Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!»

«Μα γιατί;» ρώτησε η γριά.
«Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;»
«Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου
και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»


Η γριά χαμογέλασε:
«Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;

Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.»
«Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες.
Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου.
Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!»
Βέβαια δεν ήταν η ατέλειά του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γριάς να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.

Ο καθένας μας έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας.

Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.
«Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.
Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν τη γριά τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλλίτερος.

45 σχόλια:

  1. Σοφή ιστορία Αννούλα μου :)

    καλο μεσημερι να έχεις και να εισαι πάντα όπως και τούτη τη στιγμή: γεματη ορεξη και αισιοδοξία :))

    φιλάκια σου αφήνω :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. =))) τι υπέροχη ιστορία!

    να σαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μακάρι να διδασκόμασταν την ιστορία αυτή στα πανεπιστήμια πριν βγούμε στη δουλειά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα! Πολύ ωραία ιστορία! Αλήθεια , κυκλοφορούν και "δοχεία" χωρίς ραγίσματα στην αγορά;;;;;

    Όσον αφορά τις μαθησιακές δυσκολίες ,πιστεύω πως μια έγκαιρη διάγνωση και επέμβαση μπορεί να κάνει τις "ρωγμές" σχεδόν αόρατες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ όμορφο :) Δεν είχα ξανακούσει αυτή την "ιστορία" και με συγκίνησε αλλά ταυτόχρονα με έκανε να χαμογελάσω απο ικανοποίηση :)


    καλό βράδυ Αννούλα μου, πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΤΟ τέλειο Άννα.
    Θα το χρησιμοποιήσω σε μία εργασία που κάνω με μία συνάδελφό μου, με θέμα η βιωματική προσέγγιση των φιλολογικών μαθημάτων στην οποία δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Θα το βάλω στην εισαγωγή.
    Καλά, πόσο μου άρεσε που το είδα αυτό τώρα!
    Έτσι είναι, όντως.
    Αυτά τα παιδιά έχουν ιδιαίτερες ικανότητες. Για παράδειγμα, έχω έναν μαθητή, το Στέλιο, ο οποίος δεν μπορεί να γράψει κανονικά ούτε τα απλά και στοιχειώδη, αλλά οι ιδέες του είναι απίστευτες και η φαντασία του... καλπάζουσα. Η υπόλοιπη τάξη τον έχει παραδεχτεί και όταν σηκώνει χέρι σε ερωτήσεις που θέλουν κρίση και φαντασία, τον προσέχουν ιδιαίτερα.
    Θα αφιερώσω λοιπόν την ιστορία της ανάρτησής σου στον αγαπημένο μου Στέλιο!
    Πολλά φιλιά πρωινά πάμφωτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τωρα αν σου πω εγω οτι δάκρυσα τι θα πεις...???
    Καλημερα και καλο μήνα Αννα
    Γεμάτος λουλουδια να ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πικρή η υπόθεση.Πολύ πικρή. Δεν σου σχίζεται η καρδιά όταν το βλέπεις το πρόβλημα και οι γονείς στην κοσμάρα τους?
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πολύ σοφό Άννα μου...:)

    ουδείς τέλειος...
    ραγισμένοι είμαστε όλοι
    και πρέπει να το εκμεταλλεύτούμε...

    καλό μήνα κοριτσάκι...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μπράβο!!! Υπέροχο κείμενο.

    Saigon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καταπληκτική ιστορία με σωστό και σοφό επιμύθιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είναι τόσο συγκινητική και αληθινή, ή ιστορία σου...Με γεμίζει αμηχανία και ενοχή για τα "λουλούδια" που δε φύτεψα, για αυτά που δεν πρόσεξα, για αυτά που ποδοπάτησα, για αυτά που παραμέλησα...
    Αγώνας μεγάλος με τίμημα βαρύ αλλά ακριβούς καρπούς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ..μακάρι να είχαμε την σωστή παιδεία, για να αξιοποιούμε τις ρωγμές..
    ..διαβάζοντας το θυμήθηκα εχθές.. είδα την εκπομπή της Ράνιας Θρασκιά, και είχε ένα κοριτσάκι με κινητικές και μόνον δυσκολίες (σε αναπηρικό καροτσάκι). Η μαμά της έχει πεθάνει έχοντας βέβαια φάει πολύ ξύλο από τον άντρα της κατά την διάρκεια του έγγαμου βίου τους! Αποτέλεσμα όλων? Τώρα που το παιδί έμεινε με τον μπαμπά και την μητριά, ο πα-ΤΕΡΑΣ εύχεται να πεθάνει και την προτρέπει να πάει να κάνει διαθήκη να του αφήσει όλα όσα έχει το παιδί στο όνομά του από την μητέρα του!!! Της είπε ξεκάθαρα ότι και που ζει πάνω στο καροτσάκι τι να λέει? δεν είναι χρήσιμη και εύχεται να πεθάνει πριν από αυτόν!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ ωραία η ιστορία Αννουλα ! Το σχόλιο της "ζαχαρούλας.." όμως ... μέκανε κομμάτια ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ όμορφη ιστορία Αννούλα.
    Κι εγώ έχω δουλέψει με "ραγισμένα",και είδα στις ρωγμές τους τόσα συναισθήματα όσα σε κανένα "ατσούγκριστο"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Υπεροχη και μοναδικη ιστορια Αννα... Την καλημερα μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. pragmathka poly wraia-sofh istoria,euxaristoume poy to moirasthkes mazi mas!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλησπέρα. Ήρθα για να ανταποδώσω μια επίσκεψη, αλλά εδώ βλέπω ότι είναι σαν το σπίτι μου. Καταρχήν είμαι εκπαιδευτικός, κατά δεύτερον βάφτισα την Κρήτη δεύτερη πατρίδα μου και κατά τρίτον μου άρεσε πολύ η ιστορία, την οποία δεν την έχω ξανακούσει.
    Καλώς σας βρήκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μαριλένα μου καλησπέρα!!!
    Οταν εχεις να κανεις με ζουζουνια έχεις πάντ όρεξη...
    Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πολλά θα έπρεπε να μας διδάσκουν το πανεπιστημιο αλλα δεν ειναι ωρα να το αναλυσουμε...
    Εκπαιδ Ασυν ευχαριστω για περασμα σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δυσ.Δασκαλε θα συμφωνησω μαζι σου..Δυστηχως δε το εχουν κατανοήσει πολλοί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αστροπελέκι κάπως ετσι ενιωσα και εγω!!!Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ολα τα παιδια εχουν δυνατά και αδυναμα σημεια Φλωρα μου!
    Εμεις ωφείλουμε να αναδείξουμε τα δυνατά και να ενισχυσουμε οσο μπορουμε τα αδύνατα!!!
    Και φυσικά απο κάθε παιδί έχεις άλλες "απαιτησεις".
    Η μικρή μου Ε και μια λεξούλα να γράψει σωστά , ειναι για εκεινη μεγαλο κατορθωμα και θα παρει ενα μεγαλο μπράβο και δυο αυτοκόλλητα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μαρία Νικολάου, θα σε πιστεψω!!!
    Και εγω ετοιμη ημουν να δακρύσω...Αλλά ημουν μαζι με αλλους 20 και κρατηθηκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σοφία αυτο που λες ειναι το χειροτερο..Μονοι μας τι να κάνουμε;Αν δεν συνεργαστείς με οικογενεια δε μπορεις να κανεις και πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μαράκι μου σε ευχαριστω για περασμα σου..Εχω χαθει καπως αλλα θα επανελθω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Γωγώ ετσι ακριβώς!!!
    Την καλησπέρα μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Saigon σε ευχαριστω για περασμα σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Akon μου, καλησπέρα...
    Οντως δυνατο το κειμενο και περναει μηνύματα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Λεμονάτη Μαρία, χαιρομαι που σου αρεσε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Poet, καλως τον..
    Καλο Σαββατόβραδο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αχιλλέα καλησπέρα...
    Χαιρομαι που σου αρεσε...Εγω κολλησα μολις ειδα την προβολή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. twinkle συναδέλφισσα καλως ηρθες σε μπλογκόσφαιρα...
    Θα σε επισκέπτομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ιφιγένεια , εχω ακουσει παρομοιες ιστορίες και αναρωτιέμαι :
    "ειναι αληθινές;;;"
    Υπάρχουν τετοιοι ανθρωποι;Τετοιοι γονείς;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Μουκελάκο έχεις δικιο..Το ιδιο εχω εισπράξει και εγώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ζαχαρούλα,την ακουσα και εγω την ιστορία και εφριξα...
    Και εγω δει και αλλα πολλά κατα καιρόυς στα μαθητούδια μου...
    Πολλα φιλακια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αγαπητέ συνάδελφε Γιωργο...
    Ευχαριστω για περασμα σου απο σπιτικό μου...Πολυ αξιολογο το μπόγκ σου, εχω μπει εδω και καιρό απλα δεν ειχα σχολιασει...
    Θα τα λεμε λοιπον , αν το θες και εσυ..Χαρηκαα!!!

    Α δουλεψα και εγω Μεσσαρά ένα χρόνο!Αλλα δε ξερω αν ησουν ακομα εκει.
    2003-2004 ημουν εγω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. πολυ καιρο ειχα να διαβασω κατι τοσο ομορφο!! να εισαι καλα. περιμενω κι αλλες ιστοριες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή